Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ΟΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


Εισαγωγή : Τα μικρά νησιά των Κυκλάδων, μαζί με την θαλάσσια και υποθαλάσσια ζώνη που τα περιβάλλει, είτε φιλοξενούν ανθρώπους είτε όχι, συνιστούν συμπλέγματα, ανυπολόγιστης περιβαλλοντικής, αρχαιολογικής και πολιτιστικής αξίας, όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για όλο τον κόσμο.

Φυσικά τόσο στον Ελλαδικό χώρο, όσο και παγκοσμίως, υπάρχουν κι άλλες νησιώτικες περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και μεγάλου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, που αποτελούν πολύτιμα αγαθά για όλο τον ζωικό κόσμο του πλανήτη μας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΘΑ ΠΑΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ !!!


Πέρασε μετά από μήνες, πρωινή ώρα,από το Σύνταγμα με αυτοκίνητο. Κατά τύχη τον έπιασε φανάρι μπροστά στην πλατεία. Έστρεψε το βλέμμα δεξιά προς το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Εκεί, μπροστά στους Ευζώνους.

Εκεί που κάποτε έβλεπε τα πιτσιρίκια απελευθερωμένα από το χέρι της μάνας τους, να τρέχουν για να πιάσουν τα περιστέρια.

Εκεί που με μια σακούλα σουσάμι στο χέρι, άνθρωποι κάθε χρώματος, φυλής, φύλλου, ηλικίας, θρησκείας, απολάμβαναν το τάισμα των περιστεριών και της Ελευθερίας.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ Η ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΟΥΛΟΙ

Της Σάνιας Μωραΐτου niki.vikou

Αύριο γιορτάζουμε την εθνική παλιγγενεσία. Γιορτάζουμε; Μεγάλη κουβέντα! Μεταξύ μας τώρα, πότε οι λαοί ήταν πραγματικά λεύτεροι; Πότε ο άνθρωπος ήταν στα αλήθεια ελεύθερος, με εξαίρεση ίσως την εποχή των σπηλαίων, τότε που το μόνο του μέλημα ήταν η εξασφάλιση τροφής και στέγης;

Μόλις εγκαταστάθηκε κάπου μόνιμα, έφτιαξε υποτυπώδεις κοινωνίες, απέκτησε σπηλιά, κεραμίδι, προβειά, ρόπαλα, εργαλεία, αρχηγούς,τέλειωσε, δια παντός η ελευθερία του και η ειρηνική διαβίωση. Δεν υπάρχουν χειρότερες αλυσίδες από αυτές της ιδιοκτησίας, των συνόρων και των κάθε είδους πρέπει και θέλω, που σοφίζονται και επιβάλλουν οι λίγοι και πιο δυνατοί, για να χρησιμοποιούν ως υποχείρια τους πολλούς.

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Αντίστασή μας η αλληλεγγύη και στόχος μας η ανατροπή


Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού – Παρακαλούμε διαδώστε το μήνυμα αυτό! Ακόμα και εσείς να μην μπορείτε να βοηθήσετε ίσως να μπορεί κάποιος φίλος ή γνωστός σας!

Κάνουμε έκκληση σε όποιον μπορεί να μας διαθέσει τα παρακάτω εμβόλια, που είναι για βρέφη/παιδιά/εφήβους. Δυστυχώς λόγω των συνεχιζόμενων εμβολιασμών πάρα πολλών μικρών μας φίλων (δεχόμαστε δεκάδες ανεμβολίαστα βρέφη και παιδιά κάθε μήνα) το ιατρείο έχει μείνει χωρίς εμβόλια. Κάνουμε αγώνα, μαζί με άλλα κοινωνικά ιατρεία, για να μην δούμε στην χώρα μας και πάλι ασθένειες που είχαν να εμφανιστούν αρκετές δεκαετίες. Βοηθήστε μας να κερδίσουμε και αυτόν τον αγώνα! Ακολουθεί η λίστα με τα εμβόλια:

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Στο Οδόφραγμα του Λήδρα Παλλάς

Όσοι δεν αναγνωρίζουν αυτή την φωτογραφία, θα πρέπει να σκύψουν στα βιβλία της πρόσφατης Ιστορίας και να ξαναδιαβάσουν.

Είναι το Οδόφραγμα του Λήδρα Παλλάς, έτσι όπως ήταν πριν από λίγα χρόνια, πριν ανοίξουν τα σύνορα (λέμε τώρα ) και επιτρέψουν στους Ελληνοκυπρίους την διέλευση χωρίς να σφραγίζουν τα διαβατήριά τους με την σφραγίδα του ψευδοκράτους.

Βρέθηκα εκεί, πριν την άρση της απαγόρευσης αλλά και μετά. Με φίλους Κύπριους. Με ανθρώπους που έζησαν και επέζησαν της εισβολής. Συζήτησα μαζί τους, σαν νέος και καλαμαράς, προσπάθησα να μάθω από τις δικές τους μαρτυρίες, να αφουγκραστώ τα συναισθήματά τους, να τους καταλάβω όπως προσπαθεί ο μικρός αδερφός να καταλάβει τον λίγο μεγαλύτερο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΥΠΟΤΑΓΗ


Με αφορμή τον ναζιστικό χαιρετισμό ενός ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, επιχειρώ μια επισήμανση σχετικά με την παραπληροφόρηση που γίνεται από μέρους των λεγόμενων Εθνικοφρόνων ή Εθνικιστών όλων των αποχρώσεων, που πρέπει να λάβουν υπ’όψιν τους οι νέοι άνθρωποι και να μην παρασύρονται από απατηλούς συναισθηματισμούς.

Τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι, ερμηνεύονται απ’όλους, συνήθως όχι με επιστημονικά κριτήρια, αλλά κυρίως με ιδεολογικά ή κομματικά χαρακτηριστικά.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Από καρδιάς με τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο

Της Ελένης Ζάχαρη



«Λόγων Παίγνια», Καθαρή Δευτέρα και να ο Χαρταετός μας πάνω από τον Αττικό ουρανό, με ουρά πλουμιστή, φουντωτή, πετάει, κουνιέται και κάνει φούρλες στον αέρα και βλέπει… Βλέπει πως τίποτα δεν είναι πια ίδιο, πως τα παιδιά χαμογελάνε μεν, αλλά οι μεγάλοι πασχίζουν να σκάσει το χειλάκι τους ένα μισό χαμόγελο μήπως και ξεγελαστούν όλα αυτά που μας μαυρίζουν κι αλλάξουν τα πράγματα… αλλά πού! Εντάξει παιδιά, φτάνει η γκρίνια! Άμα περιμένουμε έτσι να γίνει κάτι, τη βάψαμε. Το δρόμο τον δείχνει ο Χαρταετός και ο τρόπος που ανεβαίνει ψηλά. «Μαζί» τον παλεύουμε και τον ανεβάζουμε 18 εβδομάδες τώρα…18;;; Α! Ενηλικιωθήκαμε κιόλας! Έχουμε και δικαίωμα ψήφου… (χα! Μπορείτε και να μας φοβάστε… όσοι..) Να μας χαίρεστε οι φίλοι μας, να τα χιλιάσουμε και όχι μόνο, να είμαστε καλά να παλεύουμε όλοι μαζί, γιατί έτσι θα κάνουμε καμιά προκοπή.. «Μαζί»!

Τώρα εσείς, βέβαια, θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο καλεσμένος μας για συζήτηση και γιατί τόση ώρα δε λέω τίποτα. Έτσι, σας κρατάω σε αγωνία! Συζήτηση, πράγματι! Ο συγγραφέας, το διάστημα αυτό, πολυεμφανιζόμενος και συνεχώς σε κίνηση! Σκέφτηκα, μάλιστα, πως θα ήταν κουραστικό και για τον ίδιο να μιλάει πάλι και μετά άλλαξα γνώμη γιατί πολύ απλά η στήλη είναι «Από Καρδιάς» και το πείραμα θα πετύχαινε! Μια αληθινή, φιλική κουβέντα! Έτσι, με τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο περάσαμε αρκετή ώρα, πίνοντας καφέ και συζητώντας για τα βιβλία του, για την «Πιο Κρυφή Πληγή», για τα «Δεκεμβριανά», τους «Αγανακτισμένους», την διαφορετικότητα των γενιών μας… (κουτσομπολέψαμε κιόλας αλλά δε σας το λέω..) και βέβαια θα σας μεταφέρω αρκετά απ’ όσα είπαμε..

-Καλωσορίζουμε λοιπόν τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο στο «Λόγων Παίγνια» και εδώ, στο «Από Καρδιάς». Βαγγέλη, καλώς ήρθες στη συντροφιά μας!

-Καλώς σας βρίσκω!

-Βαγγέλη, με αφορμή το βιβλίο σου έχεις δώσει απίστευτες συνεντεύξεις. Απ’ την άλλη, εδώ θα ήθελα να μιλήσουμε για περισσότερα πράγματα γι’ αυτό και λέω να ξεκινήσουμε από το Περιστέρι. Σταθμός για σένα η γειτονιά σου;

-Λογικό δεν είναι; Για ποιον άνθρωπο δεν είναι η γενέθλια συνοικία, ο τόπος του; Θα έπρεπε να είσαι ασυνείδητος, να μη σε ενδιαφέρει τίποτα. Από εκεί πήρα τα πάντα, την οπτική γωνία που βλέπω τα πράγματα. Κατ’ αρχάς για έναν συγγραφέα το πιο σημαντικό πράγμα είναι η γλώσσα, εγώ λοιπόν παίρνω τη γλώσσα μου. Η λαϊκή καταγωγή διαμορφώνει την αίσθηση της γλώσσας, την οπτική. Βλέπεις ας πούμε συγγραφείς με αστική καταγωγή οι οποίοι και στην κατ’ ιδίαν συζήτηση δεν μπορούν ούτε να βρίσουν, ο άλλος δυσκολεύεται να πει τη λέξη «μαλάκα»! Όπως επιδρά σε κάποιον που προέρχεται από την επαρχία η ντοπιολαλιά του. Ο Τσόμσκι, ως γλωσσολόγος στο ΜΙΤ , διατύπωσε τη σημασία που έχει η γλώσσα που μιλάς γιατί είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο άρα, η καταγωγή από ένα μέρος είναι το πώς βλέπω εγώ τον κόσμο.

-Ανήκεις στη «Γενιά της Μεταπολίτευσης», ποια στοιχεία χαρακτηρίζουν τη γενιά αυτή; Τη γενιά σου;

-Ανήκω στη γενιά του ’80 αλλιώς..

-..κι εγώ του ’90…

-Τη γενιά του ’90 την ονομάζω «ψηφιακή» γενιά!

-Εγώ πάλι νιώθω απίστευτο θυμό για τη δική σου γενιά και για την προηγούμενή σας!

-Φυσικό! Κάθε γενιά ξεκινάει με το στήθος καλά αισθήματα, τα κάνει σκατά στο τέλος και οι επόμενοι τη βρίζουν! Το περίεργο είναι ότι δεν πρέπει να απολογούμαι εγώ για όλη μου τη γενιά, γιατί αυτοί που τα έκαναν σκατά ήταν αυτοί που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας κι εγώ δεν ήμουν σ’ αυτές! Βασικό χαρακτηριστικό της γενιάς μας ήταν η Αμερικανοποίηση, η Παγκοσμιοποίηση ενώ διατηρούσε ακόμα στοιχεία Ελληνικότητας. Η αμέσως επόμενη γενιά, η γενιά του ’90 ήταν εντελώς Αμερικανοποιημένη. Το λέω, γιατί εγώ αναγνωρίζω στοιχεία αμερικάνικης επιρροής σ’ αυτά που έγραφα ενώ οι μεταγενέστεροι έχουν την αυταπάτη ότι είτε γράφει κάποιος που μένει στην Κυψέλη είτε ένας που μένει στη Ν.Υ, το ίδιο κάνει. Παρα παγκοσμιοποιήθηκαν μετά οι επόμενοι. Με άλλους όρους, η δική μου γενιά υπήρξε σ’ ένα μεταίχμιο συλλογικότητας – ατομικισμού ενώ η γενιά του ’90 παραδόθηκε στον ατομικισμό ψυχή τε και σώματι. Οι προηγούμενες γενιές, του ’60, του Πολυτεχνείου, είχαν συλλογικότητα, εμείς στο μεταίχμιο και του ’90 Παγκοσμιοποίηση….Μάλιστα, κάποιος στην τηλεόραση, μου έλεγε ότι εμείς ήμασταν η γενιά της θρασύτητας. Εγώ είπα, ναι, η επόμενη γενιά, του ’90 ήταν η γενιά του κυνισμού και η γενιά του 2000, η γενιά της Κρίσης, θα οδηγηθεί σε μια ολοκληρωτική αλλαγή του μοντέλου, προς νέες συλλογικότητες.

-Μέσα από το γράψιμο τι επιδιώκεις; Αν κάνεις μια προσωπική ανασκόπηση απ’ το πρώτο βιβλίο μέχρι τώρα, καταγράφεις τον καιρό που ζεις; Τις ματαιώσεις και τις επιθυμίες;

-Μου έχουν πει κάποιοι ότι καθρεφτίζουν πολύ την εποχή μου. Όμως στόχος ενός λογοτέχνη δεν είναι αυτός, αυτός είναι στόχος ενός χρονικογράφου, ενός ρεπόρτερ. Στόχος του λογοτέχνη είναι να κρατήσει ένα μέρος που έχει διάρκεια στο χρόνο, να το συνενώσει με στοιχεία εφήμερα και επικαιρικά και να δημιουργήσει ένα κράμα, που είναι το κράμα της κάθε εποχής, το οποίο βέβαια είναι διαφορετικό. Ο Παπαδιαμάντης λ.χ έχει τα στοιχεία της εποχής του, τα επικαιρικά, αλλά μεταφέρει κι ένα αιώνιο υλικό, στάση ζωής κλπ, που τα αναμειγνύει κι αυτό το κράμα είναι αμίμητο και δικό του εκείνης της εποχής. Οι καλύτεροι από εμάς, απ’ αυτή την εποχή, θα καταφέρουν αυτό το πράγμα. Τώρα αν τα καταφέρω κι εγώ δεν το ξέρω! Αλλά αυτή είναι η επιδίωξη εξ ορισμού ενός λογοτέχνη, να βάλει και επικαιρικά στοιχεία που θα ανανεώσουν, αν θες, θα φρεσκάρουν τα αιώνια χαρακτηριστικά. Γιατί δεν ξέρουμε και πού κρύβεται, πίσω από ποια επίκαιρα χαρακτηριστικά, το αιώνιο κάθε φορά αλλιώς θα μιμούμασταν τους παλιούς, τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη..

-Ωστόσο, κάθε φορά, σ’ ένα έργο υπάρχει το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο της εποχής του. Υπάρχουν διαχρονικές αξίες που σώζονται ή κάθε φορά ανανεώνονται;

-Δεν ξέρεις! Δεν ξέρεις κάθε φορά πού είναι το κράμα! Στη «Λούλα» λ.χ, που είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα μου βιβλία, υπάρχει πολλή βωμολοχία, πολύ σεξ, ήταν γέννημα της εποχής μου. Τώρα αν εγώ το έκανα με τέτοιο τρόπο ώστε να μείνει ή όχι, θα το κρίνει ο χρόνος αυτό.. αλλά ότι εγώ ένιωθα ότι μιλούσα με μια αθυροστομία που δεν τόλμησε ούτε ο Εμπειρίκος να το κάνει που έβαζε την καθαρεύουσα για να το κάνει, ήταν η εποχή μου. Η εποχή του Κλικ με τα γυμνά εξώφυλλα, η εποχή που βλέπαμε στην τηλεόραση γυμνά, βλέπαμε να μην μπορούν να σταθούν σχέσεις με συναίσθημα αλλά μόνο με σεξ…

-Πάντως, καταπιάνεσαι με θέματα που ‘καίνε’, δεν εμποδίζεσαι να το κάνεις αυτό! Σκέψου ότι ο Παπαδιαμάντης στην εποχή του έγραφε «δια την αντιγραφήν..».

-Μακάρι! Μα και να ήθελε, ο καημένος, δεν μπορούσε να δημοσιεύσει! Εδώ δεν μπόρεσε ο Εμπειρίκος, ένας μεγαλοαστός,! Ο εισηγητής της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα. Ο «Μεγάλος Ανατολικός» δημοσιεύτηκε 15 χρόνια μετά το θάνατό του.

-Αντιερωτική η εποχή μας;

-Έχει αυτό το χαρακτηριστικό ότι είναι από τη μια μεριά ‘πάρ’ τα όλα’, τα σεξουαλικά ή τη γύμνια κι απ’ την άλλη μεριά δεν έχει ουσία αυτό. Οι άνθρωποι είναι μόνοι τους, περιφέρονται σαν ψυχικά ράκη, σαν ψυχικές κουρελαρίες. Είναι οι συνέπειες της παροχής άφθονων υλικών αγαθών. Μας διέφθειραν τα υλικά αγαθά, μας διέλυσαν, το γεγονός ότι προσφέρθηκαν όλα έτσι.

-Μιλάμε για «από – ιεροποίηση» του έρωτα;

-Απομάγευση του συναισθηματικού και του ρομαντικού του μέρους…

-«Η πιο Κρυφή Πληγή» έρχεται σε αντίθεση με αυτό στην εποχή μας;

-Ναι, βέβαια!

-Είναι και η μαγεία της αυτή;

-Ελπίζω, δεν το ξέρω… Να σου πω, εγώ απ’ αυτή την πλευρά, εκ των υστέρων, σκέφτομαι μακάρι να κατάφερνα να το κάνω πιο ρομαντικό το βιβλίο. Δεν είναι ένας συνηθισμένος έρωτας του παλιού καιρού, αλλά προσπαθούσα να μην κάνω ένα ψεύτικο πράγμα. Η σωστή απάντηση είναι, με αυτά τα δεδομένα που έχουμε, είναι ό,τι καλύτερο μπορούσα να κάνω αλλά βλέποντάς τον σε σχέση με άλλους έρωτες, άλλων εποχών, μού φαίνονται λίγοι κι οι έρωτές μας κι ένας τέτοιος έρωτας.

-Από την άλλη, το βιβλίο, για να πάμε και σ’ αυτό, δεν αναφέρεται μόνο στον έρωτα αλλά και σε μια εποχή, όπως τα «Δεκεμβριανά», τη στιγμή που ο Εμφύλιος για τις νεότερες γενιές είναι ιστορικά άγνωστος, αδίδακτος. Εσύ σε ποιους απευθύνεσαι; Στη γενιά της «Κρίσης»; Σ’ αυτούς που τη δημιούργησαν; Σ’ αυτούς που την παρέλαβαν;

-Απευθύνομαι σε όλους αλλά κυρίως στο κομμάτι εκείνο που είναι ανήσυχο. Ανήσυχο σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά, κοινωνικά, ερωτικά.

-Η λέξη ‘Εμφύλιος’ ηχεί στ’ αυτιά κάποιων περίεργα. Είναι πιθανός για τη χώρα; Η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη για κάτι τέτοιο τη στιγμή που ο λαός κοιμάται;

-Όταν η άρχουσα τάξη αδιαφορεί για τους από κάτω και τους συνθλίβει, προκειμένου να κερδοσκοπήσει σε βάρος τους, όταν δε δουλεύουν οι θεσμοί, φαίνονται όλες οι πληγές της πίεσης που θα οδηγήσει σε αντίδραση. Υπάρχει τεράστια πόλωση που θα εξελιχθεί. Κινούμαστε σαν να έχουμε διαλέξει ήδη στρατόπεδο. Οι διανοούμενοι θα αναγκαστούν να πάρουν θέση. Αντίθετα με τα προηγούμενα χρόνια που ή ακολουθούσαν το σύστημα ή φιμώνονταν ή παραιτούνταν ιδιωτεύοντας. Αυτή τη στιγμή η ακροδεξιά λ.χ είναι ένας «κοινωνικός κάλος» που αποδεικνύει τις ελλείψεις των κομμάτων. Ουσιαστικά προήλθε από αυτά και αποτελεί σκλήρυνση του κοινωνικού ιστού. Ο φασίστας κλπ, δεν είναι μόνο τα μέλη μιας συμμορίας αλλά πλέον έχουν φασιστικοποιηθεί κι άλλα μέλη της κοινωνίας που δεν φαίνονται.

-Το βιβλίο συνδέει δυο διαφορετικές εποχές μεταξύ τους, τα Δεκεμβριανά και τους Αγανακτισμένους. Γιατί επιλέγεις τα Δεκεμβριανά;

-Πρόκειται για δυο στιγμές συλλογικότητας. Η μια με τη διαμαρτυρία του λαού το Δεκέμβρη του ’44 για την Αγγλική Κατοχή και η άλλη με την αυθόρμητη αντίδραση των ανθρώπων που βγήκαν στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν για τις συνέπειες της Κρίσης από τον Μάη του 2011. Θεωρώ ότι οι Αγανακτισμένοι είναι μια απάντηση στους ανθρώπους που πήραν μέρος στα Δεκεμβριανά. Ότι ακόμα κάποιοι αντιδρούν.

-Και μάλιστα τη στιγμή που όλοι πίστευαν πως ο καθένας ενδιαφερόταν για τον εαυτό του και μόνο.

-Ακριβώς. Αυτό είναι μια απόδειξη ότι μόνο με τη συλλογικότητα μπορούμε.

-Ξανάγινε επίκαιρος ο Μακρυγιάννης, με το «εμείς»..

-Ναι, όλο αυτό πρέπει να ξαναγεννηθεί και δεν είναι καθόλου εύκολο. Το επίφοβο είναι ότι μπορεί να χυθεί αίμα γι’ αυτό. Μόνος του ίσως κανείς να μη μπορεί να υπερβεί τον ατομισμό που δημιουργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και να πρέπει να ματώσει.

-Να πάμε λίγο και στην «Πιο κρυφή πληγή»;

-Και βέβαια.

-Πώς θα ονόμαζες την ατμόσφαιρα του έργου σου;

-«Καλώς ορίσατε στα χρόνια της κρίσης»

-Θεωρείς ότι έχεις γράψει ένα "συμβατικό" μυθιστόρημα; Τι είναι αυτό που το διαφοροποιεί;

-Συμβατικό δεν είναι, προπαντός με την έννοια της αρχιτεκτονικής. Είναι ένα πολυπρισματικό γραπτό, καλειδοσκοπικό, που περιλαμβάνει ποικίλα κείμενα, ενσωματωμένα στην κυρίως αφήγηση. Μαρτυρίες, διασκευές λογοτεχνικών έργων, αποσπάσματα. Ακόμη και καθαρόαιμα ντοκουμέντα: από δακτυλογραφημένες βεβαιώσεις έως φωτογραφίες. Με τη σειρά της, αυτή η αντισυμβατική δομή, στηρίζει ένα ανάλογο περιεχόμενο. Το κυριότερο αποτέλεσμα που επιφέρει η αποσπασματικότητα του έργου, πιστεύω ότι είναι ένα είδος συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Αλλιώς, ο ίδιος ο εμφύλιος είναι τόσο φορτισμένος συναισθηματικά και ιδεολογικά, ώστε σε προκαλεί για τον αντίθετο χειρισμό, δηλαδή να εμπλακείς με τους μεν ή με τους δε, να πάρεις θέση. Και φυσικά η μεγάλη μου αγωνία είναι κατά πόσο τα κατάφερα. Μήπως από το πολύ ετερόκλητο υλικό που έχω ενσωματώσει, διασπάται η προσοχή προς όφελος των επιμέρους;

-Οι ήρωές σου κουβαλάνε τις προσωπικές τους ματαιώσεις, τις προσωπικές τους πληγές. Υπάρχει "κάθαρση" γι' αυτούς, εννοώ τον Μιχάλη και τη Νίκη, όπως τουλάχιστον τους βλέπουμε να πορεύονται μέχρι το τέλος του έργου;

-Για τη Νίκη, δεν ξέρω να πω. Της το εύχομαι! Για τον Μιχάλη, είμαι σίγουρος. Η ίδια η συγγραφή του βιβλίου λειτουργεί ως ψυχική κάθαρση πρωτίστως για τον αφηγητή και πρωταγωνιστή μου. Ειδικά το τελευταίο κεφάλαιο, που παρατίθεται με χειρόγραφη γραμματοσειρά και μεταβάλει την αφήγηση απροκάλυπτα σε γράμμα με παραλήπτη τη Νίκη, είναι μια κορυφαία χειρονομία αυτής της κάθαρσης. Κι αυτό, ανεξάρτητα από την υποδοχή που θα έχει η συγκεκριμένη χειρονομία στη συνέχεια (δηλαδή, ανεξάρτητα από την αντίδραση της Νίκης). Όμως, ως κάθαρση αντιμετωπίζω και το ιστορικό γεγονός στο οποίο εκβάλει «Η πιο κρυφή πληγή», τους Αγανακτισμένους. Η ανάδυση μιας αυθόρμητης μορφής συλλογικότητας, ύστερα από μια μακρά περίοδο ιδιώτευσης και καταναλωτικού οργίου. Ή αλλιώς, η είσοδός μας στην εποχή της κρίσης.

- Πολιτικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα ερωτικό. Είναι ο έρωτας πολιτική πράξη, ειδικά σ' έναν κόσμο όπως αυτός που ζούμε;

-Είναι το πιο πολιτικοποιημένο μυθιστόρημα που έχω γράψει. Ο έρωτας ως φορέας της πολιτικής στα χρόνια πριν από την κρίση. Ναι, ο έρωτας ήταν πολιτική πράξη ως τώρα, σχεδόν η μόνη, και θα παραμείνει στους αιώνες των αιώνων. Όμως, εξίσου σίγουρο είναι ότι μπαίνουμε σε μια άλλη ιστορική φάση, από δω και στο εξής. Η πολιτική επανεμφανίζεται στο προσκήνιο, και θα διαποτίσει τις υπάρξεις στο άμεσο μέλλον, θα αγκαλιάσει μέχρι ασφυξίας, όχι μόνο τον έρωτα πια, αλλά σχεδόν τα πάντα.

-Θα ήθελα να πούμε πολλά όχι μόνο για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και για τα άλλα σου, επιφυλάσσομαι. Μου εξηγείς σε παρακαλώ τι σημαίνει «κρίση αυτοαπέχθειας»;

-Πού το βρήκες αυτό; Σε συνέντευξη το λέω! Για την Ελλάδα το λέω! Παρατηρώντας κάποια στιγμή συναδέλφους μου συγγραφείς να βρίζουν την Ελλάδα λες κι αυτοί ήταν Βούλγαροι, ας πούμε. Αν δε μπορείς να δεις και πέντε θετικά στο τι είσαι, ως εθνική ταυτότητα, κάηκες. Αυτό το λέω συλλογική αυτοαπέχθεια! Δεν μπορείς να απεχθάνεσαι τόσο τη χώρα στην οποία γεννήθηκες, απ’ την οποία κατάγεσαι, ζεις. Κατ’ αρχάς με τι γλώσσα γράφεις; Η γλώσσα είναι η πατρίδα, η συλλογικότητα υλοποιημένη, το «εμείς»! Πώς γράφεις ελληνικά και σιχαίνεσαι την Ελλάδα; Όψεις σιχαμένες υπήρχαν πάντοτε..

-Πώς θα τα καταφέρουμε μπροστά στην Παγκοσμιοποίηση και στα προβλήματα που γέννησε και γεννά;

-Είπαμε, με τη συλλογικότητα αλλά και μ’ έναν υγιή πατριωτισμό γιατί επιτέλους λείπει! Η Χ.Α είναι ο δημαγωγικός και στείρος και άσχημος εθνικισμός αλλά για να αντιμετωπιστεί αυτό, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα αντίβαρο πατριωτικό. Να μην είναι όμως φιλοαμερικάνικο! Ζήσαμε μια 10ετία με αυταπάτη…

-Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ που ήσουν μαζί μας. Σ’ ευχαριστούμε που ήσουν στο «Λόγων Παίγνια» και στο «Από Καρδιάς»! Ολόψυχα ευχόμαστε να έχεις έμπνευση και να δημιουργείς!

-Σας ευχαριστώ κι εγώ! Να είστε πάντα καλά!

Υ.γ. Η συζήτηση με τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο ήταν τόσο αυθόρμητη και μεγάλη που με λύπη μου συνειδητοποίησα πως έπρεπε να τη διαμορφώσω για να αναρτηθεί. Θα ήθελα να έχω κάποια στιγμή την ευκαιρία να σας μεταφέρω τα.. ’παραλειπόμενα’ γιατί ο Ραπτόπουλος είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο χαίρεσαι να συζητάς. Το βιβλίο, σας συνιστώ να το διαβάσετε…

Βαγγέλη και πάλι ευχαριστώ…

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά

Διαβάστε Περισσότερα »

Αμόλα καλούμπα ρε Μίμη επιτέλους… !!!


Κάποτε ο Μίμης είχε έναν αϊτό… που πετούσε…

Ο αϊτός του Μίμη πετά.
Πετά υψηλά στον ουρανό.
Φαίνεται σαν πουλί.
Ο Μίμης τον καμαρώνει
και κρατεί το σχοινί γερά.

Σήμερα ο Μίμης έχει τον πατέρα του άνεργο ή τη μητέρα του άνεργη ή και τους δύο. Αν είναι λίγο πιο τυχερός ο ένας ή και οι δύο εργάζονται. Αν είναι ακόμα πιο τυχερός, ο μισθός τους είναι πάνω από 500 Ευρώ και εάν είναι «προνομιούχος» λίγο πάνω λίγο κάτω από 1000 Ευρώ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Της Σάνιας Μωραΐτου niki.vikou

Αγαπητή Γκέρθα, σκέφτηκα να σου απευθύνω αυτό το γράμμα, ως γυναίκα προς γυναίκα, ως Ευρωπαία προς Ευρωπαία, ως Ελληνίδα προς Γερμανίδα, επειδή είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβεις.

Θα έχεις ακούσει πολλά άσχημα για την χώρα μου, τον τελευταίο καιρό.

Ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες, απατεώνες, άξεστοι, τρομοκράτες και κουτοπόνηροι ανατολίτες. Ένας χύμα λαός, που ζει παρασιτικά εις βάρος των νοικοκυραίων συμπολιτών σου. Άμυαλα τζίτζίκια που θέλουμε να τρεφόμαστε τζάμπα από τους κόπους των εργατικών μυρμηγκιών του Βορρά. Είναι αλήθεια πως στον τόπο μας, δεν έχουμε και πολύ καλή γνώμη για τους νοικοκυραίους, τους λέμε και πρόβατα, αλλά και ιδιώτες, αφού είναι ευκολόπιστοι, προσηλωμένοι μόνον στο ατομικό τους συμφέρον και αδιαφορούν για το σύνολο, ακόμη και για τον διπλανό τους.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ


Τούτες οι μέρες ήταν αλλιώτικες εκείνα τα χρόνια. Μύριζαν χαλβά, λαγάνα και αλευρόκολλα. Ήταν φανταχτερές και πολύχρωμες δεμένες με σπάγκο κέρινο,ανέμελα και αισιόδοξα.

Μοναδική μας έννοια, τα ζύγια, οι ουρές, οι μάνες, τα σκουλαρίκια και να σηκωθεί ο χειροποίητος θεός μας, όσο πιο ψηλά γινόταν !!

Με τους φίλους στην αλάνα, στις εξοχές, παρακαλούσαμε να φυσήξει, να φυσήξει λίγο περισσότερο. Κι όταν μας άγγιζε το λυτρωτικό αεράκι ήταν σαν να μας έπαιρνε μαζί του μακριά!! Είχαν προηγηθεί απίστευτες σκηνές πριν φτάσουμε στην αλάνα, καμαρωτοί με το περίτεχνο καλλιτέχνημα μας, έτοιμοι για ότι επρόκειτο να συμβεί εκεί.

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Η ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Μηνύματα σαν και αυτά κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχουν γίνει μόδα. Θυμίζουν δε τα σύντομα μηνύματα που έγραφαν οι ερωτοχτυπημένες μαθήτριες στα λευκώματα τους την δεκαετία του 80.

Είναι καυστικά και αποτυπώνουν την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα με έντονο δεικτικό τρόπο. Αν δε κρίνει κανείς από τον αριθμό των κοινοποιήσεων τους, τυγχάνουν και της αποδοχής των χρηστών του διαδικτύου.

Το παραπάνω, ανέβηκε στο διαδίκτυο στις 8/12/2012, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή και ουσιαστικά προέτρεπε του καταναλωτές να γυρίσουν την πλάτη στα πολυκαταστήματα και να στρέψουν την προσοχή τους στα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς. Απ έπνεε όλο το κλίμα της αγοράς και της σχέσης που πρέπει να έχει ο καταναλωτής με τις μικρές, και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και όπως ενώ κάνει κανείς μια πρώτη πρόχειρη διάγνωση όταν έχει κομμάρες και πονοκέφαλο, ενώ όλη την προηγούμενη βδομάδα η οικογένεια του ήταν κρεβατωμένη από ίωση, κάπως έτσι και οι Stickers for the Masses έκαναν την πρώτη διάγνωσή τους για την κατάσταση της αγοράς.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Ελληνική μυθολογία ΑΦΡΟΔΙΤΗ


Πολλοί πιστεύουν ότι η πανέμορφη θεά Αφροδίτη, ήταν η θεά του Έρωτα, με την στενή έννοια του όρου. Στην αρχαία Ελληνική βιβλιογραφία, στις τραγωδίες τα έπη, στις επιγραφές και στην τέχνη γενικά, παρουσιάζεται με διάφορες ιδιότητες. την περιγράφουν με πολλές ομοιότητες με άλλες θεές φοινικικής καταγωγής ή Κυπριακής, όπως άλλωστε και όλοι οι θεοί και με ποικίλες δράσεις. Η φαντασία, οι θρύλοι και οι λαϊκές παραδόσεις των αρχαίων ανθρώπων, δίνανε στους διάφορους θεούς, πολλές γοητευτικές ιδιότητες και ανθρώπινες αδυναμίες. Στην Μήλο, που βρέθηκε το γνωστό άγαλμα την θεωρούν δική τους, στην Κύπρο, όπου έγινε η ανάδυση της, επίσης.

Στην Σύγχρονη Γερμανία μάλιστα χρησιμοποίησαν κακοποιημένη φωτογραφία του άγάλματός της, μετά από την μεγαλοφυή διαπίστωση του Κυρίου Πάγκαλου ότι «μαζί τα φάγαμε»,για να πειράξουν τους χρεοκοπημένους Έλληνες.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Από καρδιάς με την Αθηνά Παππά

Της Ελένης Ζάχαρη



Γεια και Χαρά μας! Εβδομάδα της Τυροφάγου… δηλαδή μια ακόμα και μετά Σαρακοστή… Νηστεία.. που έτσι κι αλλιώς στη νηστεία το έχει ρίξει η χώρα ακουσίως εδώ και καιρό… Τέλος πάντων, εμείς θα τηρήσουμε τα έθιμα για να το βλέπουμε ως μέρος γιορτής πριν τη μακρά πορεία προς Τα Πάθη (κι άλλα διότι αυτά που έχουμε πάθει δεν φτάνουν για να βάλουμε μυαλό..)! Δεν γίνεται, θα σκάσω αν δεν τα πω!

«Από Καρδιάς» η στήλη κι έτσι λέω κι εγώ τη σκέψη μου πριν σας πω ποια είναι ..ναι ναι ..ποια! η σημερινή μας φιλοξενούμενη! Μάλιστα συνέβη να μιλάμε το βραδάκι της Παρασκευής, Παγκόσμια Ημέρα για τη Γυναίκα, κι επειδή είναι όντως μια σημαντική παρουσία στο χώρο της, ανέτρεψα τις κλασικές ερωτήσεις και ξεκινήσαμε από το θέμα αυτό.. Μαζί μας μια πραγματικά Μεγάλη Ηθοποιός του θεάτρου, η κυρία Αθηνά Παππά! Χαρά μας που ήταν κοντά μας!

Παρασκευή βραδάκι, «Παγκόσμια Ημέρα για τη Γυναίκα» σήμερα, κι εγώ στο "Από Καρδιάς" συμβαίνει να έχω καλεσμένη μια Κυρία του θεάτρου, της τηλεόρασης, του κινηματογράφου. Μια Γυναίκα με όλη τη σημασία της λέξης, δημιουργική, μοιραία, θηλυκή. Καλωσορίζω την Αθηνά Παππά στο "Λόγων Παίγνια και στο "Από Καρδιάς".

-Αθηνά, ευχαριστώ που είσαι μαζί μας, μαζί μου απόψε για να συζητήσουμε για τη Γυναίκα, το Θέατρο και ό,τι προκύψει.

-Καλώς σας βρήκα... μ’ αρέσει το ό,τι προκύψει...

-Κι εμένα μ’ αρέσει γιατί είναι πιο ελεύθερο και πιο καρδιακό! Αλήθεια, ποια είναι η γνώμη σου για τις "παγκόσμιες ημέρες"; Ερώτηση συνηθισμένη αλλά εμείς την κάνουμε και πρωτότυπη αν θέλουμε!

-Δεν πιστεύω στις παγκόσμιες ημέρες! Πιστεύω στην κάθε μέρα που έρχεται γιατί είναι διαφορετική... Δεν μου αρέσουν οι φόρμες και οι τίτλοι ... Ειδικά για την μέρα της Γυναίκας μου φαίνεται λίγο περίεργο, τι δηλαδή μόνο μια μέρα γιορτάζει η Γυναίκα; Εγώ τουλάχιστον γιορτάζω όποτε θέλω εγώ. ΄Η Ημέρα του Περιβάλλοντος... μα κάθε μέρα πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον! Αν περιμέναμε την ημέρα αυτή σωθήκαμε... απλά όλα αυτά, οι παγκόσμιες ημέρες είναι για να πουλάμε και κάτι, για να γίνεται ντόρος!

-Θεωρώντας το θέατρο ως αντικατοπτρισμό της κοινωνικής ζωής και της εποχής του, η εμπειρία σου από αυτό τι σου λέει για τον ρόλο της γυναίκας στο πέρασμα των χρόνων; Τι άλλαξε, τι έμεινε ίδιο;

-Η Γυναίκα πάντα ήταν και θα είναι ο στυλοβάτης του κόσμου όλου και φυσικά της οικογένειας! Πάντα δυνατή, πάντα έπαιρνε αποφάσεις πάντα έβρισκε λύσεις. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, δεν έχει αλλάξει αυτό. Στην σημερινή εποχή η Γυναίκα πάλι πρέπει να βρει τη λύση για να κρατήσει ενωμένη την οικογένειά της, να φροντίζει τα παιδιά της και ταυτόχρονα να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι της. Το θέατρο είναι αντικατοπτρισμός της κοινωνίας και της εποχής που ζούμε κάθε φορά και παρ’ όλο που το θέατρο είναι σύμβαση , καταγράφει και προβάλλει το γίγνεσθαι και το ρόλο της Γυναίκας σήμερα, που είναι ακόμα πιο φορτωμένος με ένα σωρό επί πλέον ευθύνες.

-Διαβάζοντας το βιογραφικό σου κάποιος βλέπει πως έχει απέναντί του μια γυναίκα δυναμική, με έργο σημαντικό, σπουδές. Πριν σε ρωτήσω τυπικά πράγματα θα ήθελα να μου πεις αν, ως γυναίκα, δυσκολεύτηκες να πετύχεις και να καθιερωθείς στο χώρο αυτό.

-Χμ! Ωραία ερώτηση! Τι να σου πω! Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα επειδή είμαι γυναίκα, δυσκολεύτηκα επειδή είμαι γυναίκα που έχω άποψη και αρχές που ήταν αντίθετες από αυτές που ήθελαν να έχω κάποιοι άνθρωποι αυτού του χώρου! Αυτό όμως μου έδωσε δύναμη γιατί δεν ήθελα να προδώσω τους γονείς και τους δασκάλους μου που μού χάρισαν αυτήν την παιδεία και τα κατάφερα. Εξαρτάται, βέβαια, από τον στόχο που έχει κάθε άνθρωπος ή γυναίκα είναι ή άνδρας. Τι θέλει δηλαδή να κάνει. Το πως θα το πετύχει, είναι άλλο θέμα. Αυτό ναι δεν είναι εύκολο, να είσαι μέσα σε έναν κόσμο που κινείται σε ένα κατεστημένο το οποίο δεν μπορείς εύκολα να το αρνηθείς αλλά, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις χωρίς να προδώσεις τις αρχές σου, για να τις υπερασπιστείς και να τα καταφέρεις! Φυσικά, έτσι έχεις τον κίνδυνο να σε πετάξει το σύστημα έξω και να μείνεις στα αζήτητα ...όλα όμως είναι θέμα επιλογών που κάνεις στη ζωή σου! Δεν μπορείς να τα έχεις όλα! Χρειάζεται τόλμη!

-Λέξεις - κλειδιά: αρχές και παιδεία. Πόσο σημαντικό είναι για έναν άνθρωπο να πορευτεί με αυτά τα δυο στο χώρο του θεάτρου και γενικά του θεάματος; Εδώ να σε ρωτήσω και πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός.

-Χωρίς αυτά δεν είσαι άνθρωπος απλά νομίζεις ότι είσαι! Χωρίς αρχές και παιδεία δεν μπορείς να σταθείς πουθενά και αν τα καταφέρεις παραμένεις στάσιμος! Στον χώρο του θεάτρου και γενικότερα του θεάματος οι άνθρωποι που έχουν αρχές και παιδεία ξεχωρίζουν, κακά τα ψέματα, διαφέρουν, από όλους τους άλλους σε επίπεδο, γνώσεις συμπεριφορά αλλά δεν ξέρω αν αυτό εκτιμάται και τόσο πολύ σε μια χώρα που υποβαθμίζει την παιδεία και τον πολιτισμό της και δεν στηρίζει τους νέους.
Εγώ έγινα ηθοποιός γιατί πάντα αυτό ήθελα να κάνω! Όμως ακολούθησα και την συμβουλή του πατέρα μου που μου είπε «γίνε ό,τι θέλεις αλλά μορφώσου, καλλιεργήσου, αυτά είναι η προίκα σου τίποτε άλλο»! Και έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι πάντα σε αυτήν την κατάσταση. Εκπαιδεύομαι, συνεχώς μαθαίνω ...έχω ακόμα να μάθω πολλά. Θα είμαι πάντα μαθήτρια της ζωής και μέσα απ’ αυτήν θα κάνω θέατρο.

-Αθηνά, ποιοι ήταν οι δάσκαλοί σου στο Θέατρο και πόσο σε "σημάδεψαν" στην πορεία σου;

-Πολλοί και σημαντικοί! Όταν έχεις δάσκαλο τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος με πρωτο-έβγαλε στο θέατρο και μου εμπιστεύθηκε πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Μίνω Βολανάκη, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Βασίλη Παπαβασιλείου, πώς να μην έχεις επηρεαστεί από αυτούς τους Μεγάλους Έλληνες καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο ζωής; Ναι, ήμουν τυχερή γιατί με τέτοιους δασκάλους άρχισα θέατρο και γι’ αυτό τον λόγο έγινα πολύ επιλεκτική... ποιος μετά από αυτούς θα μπορούσε να ακολουθήσει; Οι δάσκαλοί μου σημάδεψαν την πορεία μου στο θέατρο, με έκαναν να δω με άλλο μάτι την ίδια την ζωή, με αγάπησαν, μου έδωσαν αυτό που ήθελαν να πάρουν από μένα! Εμπιστοσύνη! Με έκαναν να πιστέψω στον εαυτό μου και να τον αγαπώ, να μην φοβάμαι να λέω την γνώμη μου, παρ’ όλο που αυτό θα είχε τις επιπτώσεις του, και να βλέπω πάντα μπροστά μου.

-Σημαντικές παρουσίες για κάθε νέο ηθοποιό! Υποθέτω πως το "μικρόβιο" του να ψαχτείς και με άλλες μορφές θεάτρου ενισχύθηκε από τέτοιους ανθρώπους.

-Μα φυσικά! Το να κοιτάς μπροστά σημαίνει να αφουγκράζεσαι την εποχή και να μην μένεις στα κεκτημένα. Τελικά οι "άλλες" μορφές θεάτρου δεν είναι παρά η επιστροφή στις αξίες του θεάτρου δοσμένες με σύγχρονο τρόπο. Εννοώ, χρησιμοποιείς την νέα τεχνολογία και την εντάσσεις στην τέχνη του θεάτρου, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά του ότι το θέατρο περιλαμβάνει όλες τις παραστατικές τέχνες.

-Νομίζω πως κάπου εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για το "live art theater". Μια σύγχρονη μορφή θεάτρου αλλά, προσωπική μου άποψη, με έντονα "παραδοσιακά" στοιχεία. Θα αφήσω εσένα όμως να μας πεις γι' αυτό. Τι είναι ακριβώς;

-Το live art theater είναι αυτό που ακριβώς λέει. Ζωντανό θέατρο! Με την μέθοδο του live art theater, ο ηθοποιός είναι πάντα παρών και απών, και πάντα υπάρχει η αγωνία πάνω στην σκηνή του «είμαι παρών - δεν είμαι». Ο ηθοποιός ενδύεται τον ρόλο σαν κάποιος που προβάρει ένα ρούχο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να το πετάξει από πάνω του και να σου κλείσει το μάτι, ότι πάνω απ’ όλα είναι αυτός και όχι ο ρόλος. Το live art theater είναι το ζωντανό θέατρο, αυτό που βγαίνει μέσα από τις πρόβες, στην διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας ως επίκεντρο της θεατρικής έκφρασης και τον αυτοσχεδιασμό.

-Αθηνά, το live art theater είναι μια μορφή θεάτρου στην οποία εμπεριέχεται, όπως λες, ο αυτοσχεδιασμός αλλά και η συμμετοχή του θεατή. Η ανατροπή υπάρχει ως δυνατότητα με αυτές τις προϋποθέσεις;

-Μα φυσικά και εδώ η ανατροπή είναι αναπόφευκτη κι αυτό όχι για να προκαλέσει τις εντυπώσεις αλλά γιατί η ανατροπή είναι μέσα στην ίδια την ζωή, δηλαδή στην αλήθεια.

-Σ' αυτή τη διαδικασία παρουσίας - απουσίας πόσο εύκολο είναι για τον ηθοποιό να ισορροπήσει; Να διατηρήσει τον έλεγχο των συναισθημάτων του;

-Ο ηθοποιός πρέπει να χρησιμοποιήσει την κοινή λογική για να αναγνωρίσει τι είναι και τι δεν είναι υπό τον έλεγχό του. Αν τα συναισθήματά του δεν είναι υπό τον έλεγχό του τότε δεν είναι στο πλαίσιο της κοινής λογικής. Και τότε ο ήρωας θα κατοικήσει στο σώμα του ηθοποιού.

-Αυτό σημαίνει ότι χάνει το "άγιο μέτρο";

-Όχι ακριβώς. Απλά ο ηθοποιός δεν πρέπει να παρασυρθεί από τα συναισθήματά του για να μην αυτοδιαλυθεί, να μην παρασυρθεί στην συναισθηματική παγίδα. Με την μέθοδο αυτή, πετάει το συναίσθημα στον θεατή και δεν το κρατάει για τον εαυτό του. Κάνουμε θέατρο για να συγκινήσουμε ή να διασκεδάσουμε τον θεατή και όχι να νιώθουμε εμείς συγκινημένοι ή ευδιάθετοι. Ο ηθοποιός δεν χάνει τον εαυτό του γιατί συνειδητά οργανώνει την μεταμόρφωσή του.

-Ο Κάρολος Κουν έλεγε «κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας». Το «να πετάει το συναίσθημα στο θεατή» ο ηθοποιός είναι γνώρισμα του live art theater ή γενικά του θεάτρου;

-Κάνουμε θέατρο για πολλούς λόγους! Για την ψυχή μας σίγουρα. Αλλά για να γίνω πιο κατανοητή. Ο ηθοποιός στην σκηνή δεν πρέπει να υποφέρει αν υποδύεται έναν χαραχτήρα που υποφέρει αλλά καθήκον του είναι μέσα από τον ρόλο του να πείσει τους θεατές ότι υποφέρει χωρίς απαραίτητα να υποφέρει πραγματικά αυτός, αλλά ο ρόλος. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να διαχειριστεί το συναίσθημά του έτσι ώστε να το "δώσει" στον θεατή χωρίς αυτός να υποφέρει και να κρατήσει το συναίσθημα αυτό για τον εαυτό του. Όχι δεν είναι κατά την γνώμη μου μόνο για το Live art theater αλλά για οποιοδήποτε είδος θεάτρου.

-Το θέατρο άλλωστε έναν σκοπό τελικό έχει, όπως όλοι ξέρουμε, να οδηγήσει τον θεατή στην κάθαρση. Επιτυγχάνεται ευκολότερα αυτό με τη συμμετοχή του ενεργά πια στην παράσταση;

-Και ναι και όχι. Εξαρτάται το πόσο ταυτίζεται με τους εκάστοτε ήρωες, τους ρόλους. Αν αναγνωρίσει την αλήθεια, και μέσα από αυτήν τον εαυτό του, επιτυγχάνεται είτε είναι διαδραστικό είτε κλασικό το έργο ή η παράσταση.

-Να έρθουμε και στην καινούργια παράσταση με τον τίτλο GO! Να σου πω, πολύ αισιόδοξος τίτλος! Μέσα σε δύσκολη εποχή!

-Ε μα ναι! Τι να κάνουμε; Το έργο, ή μάλλον η παράσταση, αναφέρεται σε τέσσερις καλλιτέχνες εν μέσω κρίσης, οι οποίοι σαρκάζουν το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι και αυτοσαρκάζονται! Χωρίς να μιζεριάζουν, εστιάζουν πάνω στην λέξη "φεύγω" και στο τέλος καταλήγουν να επισημάνουν, πάντα μέσα από την λέξη αυτή, την εσωτερική και σκοτεινή τους πλευρά ∙ βλέπουμε, εν ολίγοις, το σημαίνον και το σημαινόμενο. Το σκηνικό είναι ένας καναπές. Οι ήρωες μιλάνε για δράση αλλά δεν περνάνε ποτέ σε αυτήν. Όμως μιλάνε για το φεύγω! Η Λέξη Go! Έχει μέσα της την προτροπή για δράση.

Το ερώτημα είναι αν οι ήρωες του έργου θα φύγουν ή θα μείνουν. Θα μείνουν και θα περάσουν στη δράση; Θα φύγουν για να γλυτώσουν και να κρυφτούν από τον ίδιο τους τον εαυτό; Θα μείνουν και θα τους καταπιεί ο καναπές, που το ίδιο το σύστημα τούς έχει καθίσει; Ή θα χρησιμοποιήσουν τον καναπέ σαν εφαλτήριο για τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες και για την ίδια τους τη ζωή;
Όπως και να έχει, μέσα από την θεατρική σύμβαση οι ήρωές μας θα μεταδώσουν με χιούμορ όλο το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι και θα μας αφήσουν να αποφασίσουμε.

-Άρα, το έργο είναι στην ουσία ο καθρέφτης μας. Η κρίση, κατά τη γνώμη σου Αθηνά, φανέρωσε τον αληθινό εαυτό μας;

-Μμ.. Δεν ξέρω... πιστεύω ότι φανέρωσε αξίες που είχαμε ξεχάσει αντικαθιστώντας τες μέσα από το life style και τον νεοπλουτισμό που τα έγκριτα μέσα ενημέρωσης είχαν καθιερώσει ως must! Ίσως τώρα να επανήλθαμε, ίσως και πάλι, αν είχαμε να επιλέξουμε, να γυρίζαμε πίσω... ίσως τώρα να ήρθαμε πιο κοντά αλλά, από την άλλη, φανέρωσε και όλες μας τις αδυναμίες. Ο εαυτός μας, σε όλες τις εποχές, οφείλει να είναι αληθινός!

-Είναι σημαντικό να είμαστε ατόφιοι με κάθε κόστος. Πηγαίνοντας σιγά σιγά προς το τέλος, να ρωτήσω αν το ελληνικό κοινό έχει αποδεχτεί το live art theater ως είδος; Το έχει αγκαλιάσει;

-Κάνω αυτό το είδος του θεάτρου εδώ και 13 χρόνια τώρα ...και ναι έχει τους φαν του. Ομολογώ πως ό,τι είναι αληθινό ο κόσμος το αγκαλιάζει, αν σκεφτεί κανείς ότι μια παράστασή μου πήγε τρία συνεχόμενα χρόνια, ναι!

-Ωραία! Αφού πούμε ότι το έργο το έχεις γράψει εσύ και το σκηνοθετείς, να αναφερθούμε και στους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης!

-GO!

Μια αναπαυτική παράσταση για μη επαναπαυμένους θεατές

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενα-Σκηνοθεσία: Αθηνά Παππά
Μουσική: Sequence Theory Project
Πιάνο - ερμηνεία: Μελεντίνη
Σχεδιασμός φωτισμού – φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Video: Μάνος Γεωργακόπουλος
Σκηνογραφία-Μάσκες-Σχεδιασμός αφίσας: Μαρία Λίζα Rendl
Κοστούμια: Κατερίνα Αλεξανδράκη
Hair styling: Kωσταντίνα Τριάντου
Ποίημα: Vennis Mak
Χειρισμός κονσόλας – βίντεο: Μαρία Αθανασοπούλου
Δημόσιες Σχέσεις – Επικοινωνία: Συν Αθηνά…
Τα γυρίσματα του video έγιναν στο studio Rassias

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ:
Αθηνά Παππά
Θύμιος Κούκιος
Δημήτρης Μαζιώτης
Μελεντίνη

-Καλή επιτυχία λοιπόν, σε όλη την ομάδα! Αθηνά, βαδίζοντας προς το κλείσιμο της συζήτησής μας, θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι τα σχέδιά σου …έτσι για το μέλλον!

-Πολλά! Αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν, λόγω των καταστάσεων… θα δείξει… Αυτό που θα κάνω στο σύντομο μέλλον είναι μια ταινία του Νικόλα Τριανταφυλλίδη που λέγεται «Οι αισθηματίες» και τα γυρίσματα θα γίνουν τον Απρίλη!

-Αθηνά μου, σου εύχομαι «Από Καρδιάς» καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις! Στην παράσταση πρώτα, που είναι μια προτροπή για όλους μας! «GO»! Να πάτε ψηλά πολύ, να έχετε μια επιτυχημένη πορεία και μακάρι να σηματοδοτήσει αυτό και μια θετική «διαφυγή» από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Καλή επιτυχία στην ταινία και πραγμάτωση όλων των ονείρων σου για το μέλλον! Ευχαριστώ για την πολύ ζεστή κουβέντα μας!

-Και εγώ σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και εύχομαι τα καλύτερα για όλους μας! Με την ευκαιρία, να προσφέρω στους αναγνώστες του «Λόγων Παίγνια», δύο διπλές προσκλήσεις για τη θεατρική μας παράσταση. Την μία για την Τετάρτη 20 Μαρτίου, και τη δεύτερη για την Τρίτη 26 Μαρτίου στις 9.30μ.μ.

GO! λοιπόν για καλύτερες μέρες!

-Εκ μέρους όλων των συνεργατών του περιοδικού, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή σου την προσφορά και εύχομαι οι φίλοι μας να σας απολαύσουν και από κοντά!

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ


Είναι περίπου δικαιολογημένες και απολύτως κατανοητές οι φωνές όλων εκείνων, που με αφορμή τις παράλογες μισθολογικές απαιτήσεις των ένδεκα αδελφών, καλούν τους πάντες σε μποϋκοτάζ αγορών των προϊόντων τους.

Είναι επίσης γελοιότητα η ανοχή του υπουργείου να δεχθεί το περίσσευμα θράσους από μεριάς τους ως βάση συζήτησης, μιας αόριστης μελλοντικής ανάπτυξης στην περίπτωση που καθιερωθούν οι εξευτελιστικοί μισθοί των 250-300 € που αυτές οι ένδεκα επιχειρήσεις ζήτησαν φανερά και απροκάλυπτα. (πόσες αλήθεια κρύβονται πίσω από αυτές;).

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

«Κοινή δράση και με ΚΚΕ για κυβέρνηση Αριστεράς»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΛΗ

«ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ να βάλουν νερό στο κρασί τους, ώστε να γίνει δυνατή η προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς», προτρέπει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».

Είναι ορατός ο κίνδυνος, η τροϊκανή οικονομική ισοπέδωση να οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες, ακόμη και τραγωδίες», λέει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ειδική αναφορά στο διάλογο που αναπτύσσεται στο ΚΚΕ ενόψει του 19ου Συνεδρίου του, τον οποίο χαρακτηρίζει «γόνιμο, ζωντανό και ουσιαστικό». Τονίζει επίσης ότι μπορεί να υπάρξουν «θετικές ωθήσεις» όχι μόνο στο ΚΚΕ, αλλά σε όλη την Αριστερά. Τάσσεται κατά κάθε στρατηγικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κεντρώο χώρο, λέγοντας ότι στην περίπτωση αυτή θα χάσει τα πιο ανήσυχα και μαχόμενα κοινωνικά του στηρίγματα. Σχετικά με την ΑΟΖ, ο κ. Λαφαζάνης μιλά για ορατό κίνδυνο η οικονομική ερείπωση της χώρας να οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες, ακόμη και τραγωδίες. «Ζούμε πολύ επικίνδυνες ώρες στην Ελλάδα και στην Κύπρο».

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ


Ο κύριος Μαυρουδής δικαίωμά του είναι να πιστεύει ότι τα αίτια της κρίσης, ήσαν τα ψηλά νυχτοκάματα των μουσικών και η υπερκατανάλωση, των εργαζομένων, που οι άθλιοι παίρναν μεγάλους μισθούς και δάνεια.

Παραβλέπει ή δεν ξέρει ότι το χρέος της χώρας μας, δεν είναι χρέος των πολιτών, αλλά του κράτους. Η τρόικα δεν ήρθε εδώ για να πληρώσω εγώ το δάνειο, που τυχόν χρωστάω, αλλά γιατί τα δανεικά που δίνονται στις περίεργες κυβερνήσεις, πηγαίνουν κατ’ευθείαν στην εξόφληση κρατικών υποχρεώσεων και πρέπει να ελέγχει αν μέσα στον κουβά πέφτουν και άλλα λεφτά για την πληρωμή των τόκων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Της Roula Zerva


Οκτώ Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας . Δηλαδή οι υπόλοιπες 364 ποιανού είναι ? Υπάρχει μέρα της εβδομάδας,μήνας ενός χρόνου,δεκαετία ενός αιώνα ή κάποιος αιώνας μέσα στις χιλιετίες της ιστορίας του ανθρώπου, που η γυναίκα δεν έπαιξε σημαντικότατο ρόλο ;

Άλλοτε φανερά με πρώτο ρόλο σε αγώνες, πολέμους, επαναστάσεις, άλλοτε στην αφάνεια σαν σύντροφος, σύζυγος, μητέρα, κάποιων μεγάλων ηγετών, αυτοκρατόρων, στρατηλατών, πολιτικών άσκησε εξουσία και καθόρισε τις τύχες ολόκληρων κρατών .

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

ΤΑ ΜΠΕΡΔΕΨΕ ΓΙΑΤΙ ΕΛΛΕΙΠΕ !!!

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΣΕΡΕΜΕΓΚΛΗ


Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της ομιλίας του κου Πρωθυπουργού στο χθεσινό πολιτικό μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου λίγο πολύ υπερηφανευόταν για το επίπεδο της Δημοκρατίας που διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού και ήρθαν τα επεισόδια της Ιερισσού .

Διμοιρίες δυνάμεων καταστολής, σε διατεταγμένη υπηρεσία και σε γνώση του Πρωθυπουργού, βεβαίως, πήγαν να καθαρίσουν το κολαστήριο της γνώσης,το Γενικό Λύκειο Ιερισσού .

Χημικά, κρότου λάμψης, έξι –εφτά διμοιρίες ΜΑΤ, πήγαν να πολεμήσουν τον εχθρό της πατρίδας . Να καταστείλουν τους εξεγερθέντες για τις άδικες προσαγωγές συμμαθητών τους ,μαθητές . Να επιβάλουν την τάξη, στην τάξη !!!

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

Του Χρήστου Σιούλα

Πολλές οι θεωρίες που κυκλοφορεί το σύστημα στην προσπάθειά του να κρατήσει με νύχια και με δόντια τα κεκτημένα. Χωρίς να έχουν βάση και λογικά επιχειρήματα, κυκλοφορούν ευρέως και γίνονται αποδεκτές από πολύ κόσμο για τον λόγο ότι απευθύνονται στα ένστικτα και τα συναισθήματα παρά στην λογική και την σκέψη.

Στην "θεωρία των δυο άκρων", και στην "καταδικάζουμε την βία από όπου και αν προέρχεται", έρχεται να προστεθεί και η "όλοι μαζί οι Έλληνες να σώσουμε την Ελλάδα" ρε γαμώτο, και η ας "δώσουμε ένα γάλα σε ένα παιδί", να φύγει από πάνω μας το βάρος. βοήθειά μας.

Τώρα αυτό το "όλοι μαζί" σηκώνει πολύ νερό και περισσότερη κουβέντα, για το τι ακριβώς εννοούμε με την ορολογία "Έλληνας", τι ακριβώς προσδιορίζει αυτή η λέξη; Τι σημαίνει "Έλληνας"; Αλλά και η φιλανθρωπία, και η αλληλεγγύη, ακόμα περισσότερη κουβέντα, στο αν μπορούν δηλαδή η φιλανθρωπία και ο "Έλληνας" να σώσουν από τις αυτοκτονίες, το κρύο, την πείνα, και τις αρρώστιες, τον εξαθλιωμένο και στερούμενο πλέον μέσων παραγωγής όχι πλούτου, αλλά μέσων παραγωγής για τα προς το ζην, "Έλληνα".

"Αλιά στον παντεχούμενο στης γειτονιάς το δείπνο", λένε στο χωριό μου, και έχουν απόλυτο δίκιο, γιατί δεν μπορεί η επιβίωση τόσων ανθρώπων, να βασίζετε στην τύχη και στην καλή θέληση των εχόντων μιας κατεστραμμένης κοινωνίας. Η αλληλεγγύη θα πρέπει να είναι επιβεβλημένη και υποχρεωτική, μοιράζοντας το καρβέλι αναλόγως, και με τρόπο ώστε τουλάχιστον, να έχουνε τα προς το ζειν όλοι οι "Έλληνες".

Η αλληλεγγύη είναι υποχρέωση της πολιτείας αλλιώς τι κοινότητα και πολιτεία είναι; η πολιτεία πρέπει να βρει τρόπους για αυτό και πρέπει να υπάρχει η ανάλογη πολιτική βούληση από την κυβέρνηση μιας πολιτείας που σέβεται τους πολίτες που κυβερνά.

Μια τέτοια πολιτεία θα πρέπει να έχει κυβέρνηση, που θα σταματήσει το χρήμα να κλείνετε στις τράπεζες της εντροπίας, και να λιμνάζει χωρίς να παράγει έργο.

Μια τέτοια πολιτεία θα πρέπει να έχει κυβέρνηση, που θα φορολογήσει τους έχοντες έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση όλων των μελών της κοινωνίας που μας αρέσει να ονομάζουμε πατρίδα.

Μια τέτοια πολιτεία θα πρέπει να έχει κυβέρνηση, που μέσω της ανάπτυξης θα καταφέρει να βρει τρόπους να μπορούν όλα τα μέλη της να ζούνε αξιοπρεπώς και όχι ζητιανεύοντας.

Μια τέτοια πολιτεία θα πρέπει να εξασφαλίσει στους πολίτες της το υπέρτατο αγαθό του Ανθρώπου το δικαίωμα στην προσφορά και στην απασχόληση, γιατί άνθρωπος χωρίς εργασία πρώτα πεθαίνει ηθικά και μετά από την πείνα, η εργασία είναι το νερό της ζωής.

πώς λοιπόν "όλοι μαζί" ; Τι σημαίνει "όλοι οι Έλληνες" ; Το "Έλληνας" σε αυτήν την περίπτωση μάλλον δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, δεν είναι η ομάδα δηλαδή που ενωμένη θα λύσει το πρόβλημα της φτοχοποίησης και τις εξαθλίωσης "Ελλήνων" πολιτών. Η Ελλάδα και όλες οι χώρες και τα Έθνη όλος ο κόσμος δηλαδή, είναι μοιρασμένη σε τάξεις και κάποιες από αυτές τις τάξεις λιμοκτονούν.

Το πλήθος των εξαθλιωμένων έχει ξεπεράσει προ πολλού τον μισό πληθυσμό, και κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο σοβαρό, αλλά και επικίνδυνο για την Ελλάδα σαν έθνος, και σαν χώρα . Επικίνδυνο δηλαδή για ολόκληρη την ομάδα που ονομάζουμε Ελλάδα Έθνος και Πατρίδα.

Δεν τις αγαπώ αλλά αναγνωρίζω ότι οι ομάδες έχουν καλώς η κακώς και ηγεσίες. Χωρίς περαιτέρω ανάλυση, που δεν είναι και της ώρας, αλλά ούτε και της δικιάς μου της ζωής, κάποιες ηγεσίες μικρότερων ομάδων, κάποιοι "Έλληνες" που το πιστεύουν δηλαδή, θα πρέπει να ενωθούν σε ένα στόχο σε ένα σκοπό. Να ξανακάνουν την Ελλάδα να δουλέψει, να ξανανοίξουνε το μαγαζί, να ξαναβρούν όλοι οι Έλληνες την χαμένη τους αξιοπρέπεια, και το "όλοι μαζί" να αποκτήσει λόγο και σκοπό.

Σίγουρα αυτές οι ηγεσίες δεν μπορεί να είναι αυτές που ξεπουλάνε την Ελλάδα, αυτές που δίνουν και ρεγάλο τις Σκουριές. Δεν μπορεί να είναι οι Χρισαβγίτες, σαν ύαινες σε σώματα νεκρών. Δέν μπορεί να είναι οι νεοφιλελεύθεροι, με την ελευθερία του όποιος μπορεί να φάει τον άλλον έφαγε, ψηφισμένη και με νόμο. Η ηγεσίες των κόμμάτων της αριστεράς μόνο μπορούν να μπουν μπροστά, βάζοντας στην άκρη για κληρονομιά στους αξιοπρεπείς και ελεύθερους απογόνους μας, να λύσουν το προαιώνιο ερώτημα, αν το γράμμα μι της λέξης ΜΑΡΞ γράφετε με κεφαλαίο η μικρό.

Πρέπει "όλοι μαζί" να το καταλάβουμε ότι όλοι έχουμε ευθύνη για την κατάντια μας, άλλος μικρότερη και άλλος μεγαλύτερη. Αλλά οι έχοντες και οι κατέχοντες πρέπει να σηκώσουν αυτό το βάρος, οι έχοντες αποκομίσει και το κέρδος από όλη αυτή την δουλειά δηλαδή. Αυτοί που κρατάνε την ενέργεια αυτού του κόσμου κλειδωμένη στα σεντούκια, πρέπει να ξανανάψουν την φωτιά είτε με το καλό είτε με το ζόρι.

Αν θέλουμε να είμαστε "όλοι μαζί" και ενωμένοι δηλαδή, αλλιώς το "όλοι μαζί" δεν έχει έννοια καμία, πώς να φιλιώσουνε νεκροί και ζωντανοί; Θα πρέπει να σηκωθούμε από τους "τάφους" να τους φάμε !!!!


Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ο ΑΡΚΟΥΔΙΑΡΗΣ

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΣΕΡΕΜΕΓΚΛΗ


Εσείς οι πιο παλιοί θυμάστε τον αρκουδιάρη ?
Οι νεότεροι έχετε ακούσει την ιστορία ?

Ο αρκουδιάρης λοιπόν ήταν ο ιδιοκτήτης μιας, συνήθως καφέ ή μαύρης εκπαιδευμένης αρκούδας, που τριγυρνούσε στις γειτονιές και τα χωριά, βγάζοντας μεροκάματο, επιδεικνύοντας τα άριστα αποτελέσματα της εκπαίδευσης του επί του ζώου .

Δεν έμαθα ποτέ πως ένα άγριο ζώο φυλακιζόταν για να εκπαιδευτεί . Ούτε και κάτω από ποιες συνθήκες πραγματοποιούνταν αυτή η εκπαίδευση . Μαρτυρίες καταγεγραμμένες πάντως μιλούν για βασανισμούς και βάναυση συμπεριφορά του ''ιδιοκτήτη '' επί του ζώου .

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΧΑΜΕΝΟΙ ΜΕΣ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ



Σε είδα στην τελευταία απεργία. Κρατούσες το πανό του συνδικάτου σου και κοίταγες πέρα μακριά. Δεν ήσουνα συνδικαλιστής. Μες στα κυκλώματα χωμένος δηλαδή. Ούτε οργανωμένος στο κόμμα. Δεν έπαιρνες καθοδήγηση από πουθενά. Ότι σου κατέβαινε στο κεφάλι σου έκανες. Ιδεολόγος κι επαναστάτης.

Ούτε μπορούσες να φανταστείς τι σημασία είχε στο που θα συγκεντρωθούμε. Στην Κλαυθμώνος; Στην Ομόνοια; Στο Σύνταγμα; Μπροστά στα Public; Μπροστά στο Ταχυδρομείο; Στη Φιλελλήνων; Εσύ αφελώς νόμιζες πως παντού είναι Ελλάδα. Πως όλα τα κομβικά σημεία είναι Αθήνα. Και πως – τι διάολο άλλωστε; - όλοι γιατί πεινάμε, φωνάζουμε.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Από καρδιάς με τον Αλέξανδρο Ασωνίτη

Της Ελένης Ζάχαρη

Καλή εβδομάδα και για να μην ξεχνιόμαστε, Καλό μήνα! Μάρτης και μη σας δω χωρίς Μάρτη στο χέρι γιατί αλίμονο σας! Πώς θα βρουν κλωστές τα χελιδόνια για να φτιάξουν φωλιές;

Εμείς εδώ σταθερά. Με εκπλήξεις και με καινούργια πρόσωπα κοντά μας για να μαθαίνουμε όσα πιο πολλά μπορούμε πάντα…. «Από Καρδιάς»! Ποτέ δε θα μας νοιάξει το κουτσομπολίστικο ή το ευτελές, μα οι άνθρωποι που έχουν να καταθέσουν λόγο ουσίας, τόσο με τα γραπτά τους, όσο και με την παρουσία τους. Σήμερα μιλάμε με τον κ. Αλέξανδρο Ασωνίτη, συγγραφέα, γνωστό για το έργο του και την πολυσχιδή δραστηριότητά του. Είναι χαρά και τιμή να είναι κοντά μας και κοντά σας, άνθρωποι που δεν διστάζουν να πουν την αλήθεια για τα πράγματα, να λυπηθούν, να οργισθούν, να μιλήσουν ξεκάθαρα και σε βάθος. Σας αφήνω να απολαύσετε την συζήτησή μας.


- Καλωσορίζω τον συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη, σήμερα στο "Από Καρδιάς" ,και τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε να συζητήσουμε μαζί εδώ για τη λογοτεχνία, το έργο του, αλλά και για όσα ενδιαφέροντα προκύψουν στο μεταξύ.

Καλώς ήρθατε, κ. Ασωνίτη ,στο "Από Καρδιάς"!

-Καλώς σας βρίσκω.

-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στο Αιγάλεω, θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια σας; Αποτέλεσαν ερέθισμα για τη συγγραφή, στη συνέχεια, κι αν ναι με ποιο τρόπο;

-Φυσιολογικά όλα, ερέθισμα μόνο το ότι αντέγραφα βιογραφίες συγγραφέων και επιστημόνων που δημοσίευε ο μικρός καουμπόι, για να μάθω ορθογραφία, έτσι έμαθα και ό,τι αντέγραφα, επίσης ένας καθηγητής μας φυσικός, Θόδωρος Παπαγεωργίου, με παρακίνησε να διαβάσω σύγχρονη, ξένη λογοτεχνία, Χάξλευ, Καίσλερ κλπ. Ανακάλυψα δε τον Μέηλερ και τον Νίτσε, στην Κέρκυρα, στο χωριό του πατέρα μου, Καστελάνοι Μέσης, μαζί με τον Νίκο Παγκράτη, δικηγόρο σήμερα και αδελφικότατο φίλο.

-Στη συνέχεια ακολουθεί η Νομική. Πως επιλέξατε αυτή τη σχολή, ενώ η πορεία σας στη συνέχεια δείχνει προτίμηση στις κλασικές σπουδές;

-Η νομική συνδυάζει πολλές επιμέρους επιστήμες κι είναι η σχολή με τις μεγαλύτερες "διαρροές " προς τις τέχνες.

-Διαβάζοντας ένα δικό σας άρθρο, είδα ότι ήσασταν παρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και μάλιστα έχετε στα χέρια σας ιστορικά τεκμήρια. Επέδρασε το βίωμα εκείνων των δραματικών στιγμών στη διαμόρφωση του Αλέξανδρου Ασωνίτη;

-Λέτε για τις προκηρύξεις που κατάφερα να μαζέψω, ναι οπωσδήποτε με έχει επηρεάσει, αλλά πιο πολλή σημασία έχει ότι το Πολυτεχνείο απετέλεσε πόλο καπηλείας από αριστερές οργανώσεις και από πρόσωπα όπως οι Ανδουλάκης , Δαμανάκη, ισάξιας πολιτικής αήθειας και αηδίας με τον Μητσοτάκη και που δυστυχώς εξακολουθούν να δρουν ανενόχλητοι, στο απυρόβλητο, έχοντας ισόβια ασυλία. Εύχομαι όσοι ήταν στο Πολυτεχνείο, τουλάχιστον να τους αποκηρύξουν δημόσια, προστατεύοντας το Πολυτεχνείο και κάθε αντιστασιακό. Ζούνε, οι άνθρωποι αυτοί, ανέμελα και πλουσιοπάροχα σαράντα χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να έχουν δουλέψει επειδή ήταν στο Πολυτεχνείο. Από τόσους χιλιάδες αντιστασιακούς του πολυτεχνείου, αυτοί κατάφεραν να οικειοποιηθούν την αντίσταση, αλλοιώνοντάς την. Με την στάση τους προσβάλλουν, θανάσιμα, πρόσωπα και γεγονότα. Θέλω με την ευκαιρία να τιμήσω τον αείμνηστο φίλο μου Κώστα Κωτσάκη, πρότυπο γενναιότητας, αξιοπρέπειας και εντιμότητας, που συμμετείχε στην αποτυχημένη απόπειρα ανατίναξης της αμερικανικής πρεσβείας από τους ήρωες, τον κύπριο Γιώργο Τσικούρη και την ιταλίδα Μαρία-Ελένη Αντζελόνι, οι οποίοι διαμελίστηκαν κατά την πρόωρη έκρηξη και τους οποίους δεν έχουμε τιμήσει όπως οφείλουμε και αξίζει. Συμφωνώ λοιπόν με κάποιον φίλο, δεν θα πω το όνομά του, που χαρακτήρισε την στάση των προαναφερθέντων πολιτικών σαν «προσωπική επιχείρηση». Πιστεύω ότι πρέπει να τους απομονώσουν και να τους απογυμνώσουν από κάθε τους άλλοθι.

-Ακριβώς γι' αυτήν την επίδραση μιλάω κι εγώ. Εκείνο που διέκρινα, διαβάζοντας άρθρα και συνεντεύξεις σας, είναι η ευθύτητα με την οποία στέκεστε απέναντι στα πράγματα και τις καταστάσεις.

Πότε ξεκινάει η ενασχόλησή σας με το γράψιμο;

-Στα φοιτητικά χρόνια, έγραψα κάτι διηγήματα, τα έδωσα, δεν βγήκαν και μετά έγραψα την «Συνείδηση της αιωνιότητας», το πρώτο μου μυθιστόρημα, που πήρε τέσσερα χρόνια να βγει, το απέρριψαν επτά εκδοτικοί οίκοι, μου έφαγαν τέσσερα χρόνια και με ταπείνωσαν αλλά τι να κάνεις, τέλος καλό, όλα καλά, αλλά όχι συγχωρεμένα. Το εξέδωσα αρχικώς στο Δελφίνι και κατόπιν στον Πατάκη, όπως και το δεύτερο μυθιστόρημά μου.

-"Η Συνείδηση της αιωνιότητας" όμως, έλαβε διθυραμβικούς επαίνους από έναν άνθρωπο - σταθμό για την ιστορία του Ελληνικού βιβλίου. Ο αείμνηστος Βουκελάτος είχε γράψει πως το βιβλίο αυτό, σας καθιερώνει ως νεοεμφανιζόμενο συγγραφέα.

-Ναι, ακριβώς, είναι ευκαιρία να τιμήσω κι από ’δώ τον Κώστα Βουκελάτο, τον σημαντικότερο άνθρωπο από τον χώρο του βιβλίου που γνώρισα και που το ΕΚΕΒΙ τον οδήγησε στο θάνατο με την αγωγή που του έκανε ζητώντας του 415.000 ευρώ, σαν να επρόκειτο για εγκληματία, ενώ αρκούσε μια ανακοίνωση για να απαντήσουν στα επιχειρήματά του. Προφανώς δεν διέθεταν αντεπιχειρήματα. Δεν λέω «αιωνία η μνήμη του», λέω: τυχεροί όσοι τον γνώρισαν, ουτιδανοί όσοι τον πολέμησαν άνανδρα και ανέντιμα. Τα έχω γράψει και στην Ελευθεροτυπία αυτά.

-Θα μιλήσουμε στη συνέχεια για το ζήτημα αυτό γιατί πραγματικά το άρθρο σας με συγκλόνισε όταν το διάβασα σε σχέση και με τα πρόσφατα γεγονότα. Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο βιβλίο αυτό και στις αφορμές του. Ποιος είναι ο στόχος του τελικά; Να φανεί πως δεν υπάρχουν αξεπέραστες δυνατότητες; Και η Ίριδα;

-Στόχος του βιβλίου ήταν να ψηλαφίσει τις αιτίες για τις οποίες φτάνει κάποιος στον φόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι λόγοι είναι δύο ειδών: πραγματικοί και "παρακρουσιακοί", δηλαδή εμμονές, ψυχώσεις κλπ. Ο δικηγόρος σκοτώνει από πραγματικά αίτια, ο Μοντεζάννες από την πίεση του μυαλού και της ψυχής του, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, διαφορετικοί φόνοι, σε γενικές γραμμές αυτό είναι το βιβλίο, η Ίριδα η γυναίκα του, είναι μάλλον ωραιοποιημένη, ίσως να παρασύρθηκα από την εικαζόμενη ομορφιά της ή τον ρόλο της ανάμεσα στους θεούς, για να κάνω ένα λογοπαίγνιο.

-Η Ίριδα είναι ένα πρόσωπο που προέκυψε από δυο υπαρκτά ως προς την εικόνα. Ωστόσο στην περιγραφή της, στα τρία πρόσωπα της Ίριδας , με παραπέμπετε στην πρώτη Θεότητα που ήταν θηλυκή. Έπαιξε κάποιο ρόλο αυτό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της Ίριδας; Τι γυναίκα είναι;

-Έπαιξε όντως, είναι σωστή η παρατήρηση. Για την Ίριδα τι να σου πω, έχουν περάσει και χρόνια, παραείναι ισχυρή και άτρωτη, αυτό νομίζω τώρα, και μάλλον οφείλεται στην εμφάνισή της. Ίσως κάνω λάθος βέβαια, έχω να το διαβάσω χρόνια. Το γενναίο, βέβαια, είναι ότι αποδέχεται την συντριβή της ζωής της, την αποδέχεται όχι μοιρολατρικά, φιλοσοφικά, στωικά.

-Κινείστε δηλαδή με αρχέτυπα; Όπως θα έκανε μια αρχαία Ελληνίδα μπροστά στο θάνατο ή στην καταστροφή..

-Όχι, δεν έχει σχέση με αρχαία Ελληνίδα, έχει αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια και μαχητικότητα να το ξεπεράσει, δεδομένου όμως ότι δεν τελειώνει κανένα μυθιστόρημα ποτέ, δεν ξέρουμε τι απέγινε ούτε η Ίριδα Λαμπριανού ούτε ο σύζυγός της Τάκης Σταυρόπουλος, άρα αυτά είναι ευσεβείς πόθοι των συγγραφέων. Μπορεί να κατέρρευσε μετά και όλα όσα λέω να μην ισχύουν. Η λογοτεχνική σύμβαση είναι ότι θα μπορούσε να το ξεπεράσει βάσει των χαρακτηριστικών που της δώσαμε, αυτή είναι η σύμβαση.

-Για να συνεχίσουμε σ' ένα ακόμα έργο σας, "...ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, Ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο καί λάλον ύδωρ."

«Λάλον ύδωρ», ακολουθεί. Το περιεχόμενό του έχει σχέση με τον Δελφικό χρησμό;

-Απόλυτη, εξ ου και ο τίτλος, βέβαια αυτός ο χρησμός είναι ψευδής, ανύπαρκτος, ουδέποτε δόθηκε, τον αναφέρει ένας χριστιανός ονόματι Κοδρηνός, νομίζω. Το χρησιμοποιώ κατ’ αντίστιξη, όπως βλέπει ο αναγνώστης σχετικά γρήγορα.

-Αναφέρεστε στη σύγκρουση Χριστιανισμού και Ελληνισμού στο βιβλίο αυτό.

-Ναι, ένας μεγαλοεφοπλιστής με έδρα το Λονδίνο, βάζει στόχο του να εκδιώξει τον χριστιανισμό από όλη την υφήλιο και την Ελλάδα βέβαια.

-Θεωρείτε πως ο Χριστιανισμός επέφερε τόσο μεγάλο κακό στον Ελληνικό πολιτισμό ώστε θα έπρεπε να εκδιωχθεί;

-Σύμφωνα με τα ιστορικά τεκμήρια ναι. Η Ιστορία έχει ως εξής: οι Ρωμαίοι για να διαιωνίσουν την εξουσία τους αποφάσισαν να επιβάλλουν μια καινοφανή δοξασία, ο ελλ. πολιτισμός αποτελούσε εξ αντικειμένου ανάχωμα και το έβγαλαν απ' την μέση, κι άλλαξαν όχι μόνο τον ρου της Ιστορίας αλλά τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση, την διέστρεψαν, την ευτέλισαν, την ταπείνωσαν. Ο σημερινός άνθρωπος είναι χριστιανός και μουσουλμάνος, δηλαδή αλλοτριωμένος και ψυχικά, νοητικά, πνευματικά απαθής, αδρανής και ανίσχυρος, αλλά καταστροφικός. Έκανα, λοιπόν, αυτό το μείζον ζήτημα, το κομβικότερο της παγκόσμιας ιστορίας, λογοτεχνία, μυθιστόρημα. Ένας ήρωας λογοτεχνικός, όπως ο δικός μου, ο Ευσθίενος, με την δράση του, θέτει τα ζητήματα με κραυγαλέο τρόπο, ώστε να γίνουν αποδεκτά και να προσγειωθούν ομαλά στον αναγνώστη. Θεωρώ ότι η λογοτεχνική πορεία του «λάλου ύδατος» δεν έχει αρχίσει ακόμη.

-Στο βιβλίο σας "Γεια σου, τηλεόραση!" περιγράφετε μια κατάσταση η οποία σήμερα μάλλον αποτελεί κρυφή επιθυμία πολλών ανθρώπων. Ποια ήταν η αφορμή του και πώς, πιστεύετε, μπορούμε να απαλλαγούμε από την προπαγάνδα που ασκούν οι δημοσιογράφοι μέσω τηλεόρασης; Υπάρχει ευθύνη για την παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει;

-Από πρώτη ματιά είναι μια ιστορία αστυνομική και φρίκης. Άγνωστοι απάγουν τους 4 δημοφιλέστερους παρουσιαστές της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, τους δένουν πλάτη-πλάτη σ’ ένα υπόγειο και τους τυραννάνε, μια ομάδα νάνων, με την εικόνα τους, με την αδιάκοπη προβολή όλων των εκπομπών τους, ενώ δεν τους δίνουν φαί και νερό. Στο τέλος οι νάνοι στήνουν μια παγίδα στην αστυνομία, πάλι με άξονα τα πρόσωπα και τις εκπομπές των απαχθέντων, που πεθαίνουν από ασιτία και δίψα. Αυτή είναι η ιστορία, στην ουσία αναφέρομαι στην εικόνα και την επίδραση της και, κυρίως, στην κυριαρχία του έμμεσου στην ζωή και στο μυαλό μας, εδώ και αιώνες. Ευθύνη για τα τηλεοπτικά έχουν όλοι, και οι τηλεθεατές φυσικά. Όταν οι άνθρωποι από πολίτες γίνονται ποίμνια κάθε τύπου, η εξέλιξη αυτή είναι φυσιολογικό επακόλουθο.

-Συμμετείχατε σ' ένα λογοτεχνικό... "πείραμα" θα έλεγα, στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος με τη μέθοδο της σκυταλοδρομίας. Το Global Νοvel , «Το μυθιστόρημα του Κόσμου», γράφτηκε από 14 συγγραφείς διαφορετικών εθνικοτήτων, ιδεολογιών ,στυλ γραφής. Ποια η εμπειρία σας απ’ αυτή τη συνύπαρξη; Σας ικανοποίησε το αποτέλεσμα;

-Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανούν, σε μας που γράφαμε τουλάχιστον, οι τεράστιες διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, και ο αντικομμουνισμός που κάνει θραύση στην Βόρεια Ευρώπη και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Λογοτεχνικώς, απεδείχθη ότι οι ξένοι συγγραφείς δεν ήταν ούτε κατά διάνοια καλύτεροι ή ισοδύναμοι κάποιων από μας, είτε συμμετείχαμε είτε όχι στο Γκλόμπαλ Νόμπελ, που ήταν μια ιδέα του Γιώργου Σκούρτη. Το αποτέλεσμα κρίνεται και ήταν ανεπαρκές.

-Πριν προχωρήσουμε θα ήθελα να μας μιλήσετε για την Μελέτη που έχετε κάνει σχετικά με τις πλαστογραφίες, νοηματικές, αρχαίων ελληνικών κειμένων από τον καθηγητή της Οξφόρδης Ε. Ρ. Ντοντς.

-Πρόκειται για μια μελέτη με τίτλο «Οι Έλληνες και ο πλαστογράφος». Ο εν λόγω διασημότατος καθηγητής, με πολλούς εντόπιους θαυμαστές αλλά και μαθητές, πλαστογράφησε, νοηματικώς, αποσπάσματα του Πορφύριου από το βιβλίο του «Κατά Χριστιανών Λόγοι», το οποίο είχα την τιμή να μεταφράσω πρώτος στην νεοελληνική, όπως και τα θρυλικά: «Αληθής Λόγος» του Κέλσου και «Αλεξάνδρου Βίος» του Ψευδοκαλλισθένους, το τελευταίο εκδόθηκε από τον Πατάκη το 1998. Τα δύο πρώτα δεν εκδόθηκαν, λόγω ανακολουθίας του εκδ. οίκου Δελφίνι με τον οποίο συνεργαζόμουν τότε. Ο Ντοντς στο βιβλίο του «Εθνικοί και Χριστιανοί» σε μια εποχή αγωνίας, εκδ. Αλεξάνδρεια, δρα ως εξής: παρουσιάζει υπό τύπο συμπερασμάτων διάφορα αποσπάσματα του Πορφύριου, στα οποία παραπέμπει χωρίς ποτέ να παραθέτει κανένα. Τα συμπεράσματα Ντοντς δεν έχουν σχέση με τα αποσπάσματα του Πορφύριου τα οποία δεν παραθέτει ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Για να γίνουν αντιληπτά έπρεπε κάποιος να ξέρει πολύ καλά το «Κατά Χριστιανών». Είναι σε τέτοιο σημείο προκλητικός και αήθης, που με τον ίδιο τρόπο πλαστογραφεί το περίφημο ποίημα 10.82 του Παλλαδά:

«Μήπως, άραγε, έχουμε πεθάνει και φαινομενικώς ζούμε μόνο,
εμείς οι Έλληνες, άνθρωποι που έχουμε πέσει σε τέτοια συμφορά,
ώστε πια νομίζουμε ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο;
Ή ζούμε εμείς, κι έχει πεθάνει η ίδια η ζωή;»

Παρουσιάζοντάς το σαν ακριβώς το αντίθετο. Ασύλληπτη προκλητικότητα. Και γράφει για τον Πορφύριο ότι δεν κάλεσε σε διωγμούς κατά των Χριστιανών, επίσης ασύλληπτη μομφή, ενώ οι συνεχιστές του είχαν λιγότερες αναστολές, άρα κάλεσαν. Το θέμα είναι περίπλοκο και απαιτεί ειδικές γνώσεις γι’ αυτό και σταματάω εδώ, άλλωστε πρόκειται για μια μελέτη που αγγίζει τις 100.000 λέξεις. Φυσικά δεν πρόκειται μόνο για απολύτως και πολλαπλώς τεκμηριωμένη απάντηση στον Ντοντς και τους συνεχιστές του, και υπάρχουν αρκετοί, αλλά επιπλέον για μια πολυσχιδή και πολύτροπη, ιστορικό-φιλοσοφικό-λογοτεχνική μελέτη για τις σχέσεις Ελλάδας-χριστιανισμού, για την θέση μας στον κόσμο, για το μέλλον μας και την ανάγκη να μιλήσουμε εμείς για τον εαυτό μας κι όχι άλλοι. Ελπίζω να σας κατατόπισα, αλλά αν παρέθετα ένα έστω στοιχείο θα χρειαζόμουν τουλάχιστον μία σελίδα ακόμη, αφού ως γνωστόν η λάσπη εύκολα μπαίνει, δύσκολα φεύγει.

-Σχετικά με τη δράση του καθηγητού Ντοντς, δεν υπήρξαν συμπαραστάτες στην προσπάθειά σας να αποκατασταθεί η αλήθεια; Δεν ενοχλήθηκαν ποτέ οι Έλληνες φιλόλογοι, οι Πανεπιστημιακοί κυρίως, όταν τεκμηριωμένα προκύπτει ζήτημα παραχάραξης;

-Το βιβλίο μου δεν έχει κυκλοφορήσει, ώστε να γίνει γνωστό το θέμα της παραχάραξης και να προκύψουν αντιδράσεις. Για τους Πανεπιστημιακούς, ας μην μιλάμε καλύτερα. Η μελέτη της ύστερης αρχαιότητας, περίοδος με την οποία ασχολούμαι κατά κόρον, έχει σιωπηρά ανατεθεί, όπως και πολλά άλλα ζωτικά μας ζητήματα, στους ξένους πανεπιστημιακούς και συγγραφείς που κυριολεκτικά γράφουν ό,τι θέλουν με τον πιο προκλητικό τρόπο. Όμως το θέμα της ύστερης αρχαιότητας, που είναι η μήτρα του σημερινού κόσμου, έπρεπε να απασχολεί όλη την Ελλάδα, από την κορυφή της πολιτείας μέχρι τον κάθε πολίτη. Φυσικά τότε θα μιλάγαμε για άλλη χώρα και άλλους ανθρώπους. Την μεγαλύτερη βοήθεια μου την προσφέρουν τα ίδια τα κείμενα και ο άριστος φιλόλογος Δημ. Χριστόπουλος, που ελέγχει κάποιες μεταφράσεις μου.

-Διαβάζοντας το βιβλίο σας, "Το μνημειώδες σχέδιο του Σερ Ουΐνστον Τσώρτσιλ", ανακαλύπτει κάποιος ότι πρόκειται για δυο νουβέλες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ως προς τη θεματολογία και την μορφή τους. Συνδέονται μεταξύ τους βαθύτερα με κάποια νοηματική, αλληγορική σχέση ή είναι τυχαία η συνύπαρξή τους;

-Απολύτως καμία σχέση. Ήθελα να βγάλω έναν μεγάλο τόμο με όλα μου τα διηγήματα, συμπεριλαμβανομένων των δύο προαναφερθέντων, ο κος Καστανιώτης το θεώρησε ασύμφορο κι επέλεξε να κυκλοφορήσουμε τα δύο μεγάλα, μόνα τους.

-Στην πρώτη νουβέλα αυτό που βλέπουμε είναι μια ιστορική "αποκατάσταση", δηλαδή τη δικαίωση, κατά κάποιον τρόπο, των Ελλήνων αγωνιστών της Αντίστασης και των Κυπρίων σε πρόσωπα - σύμβολα. Για να γίνει κατανοητό σε βάθος θα πρέπει κάποιος να έχει και ιστορικές γνώσεις και ξεκάθαρες σχέσεις με την Ιστορία. Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα στο πρώτο έργο;

-Αφ’ ενός για να εκδικηθώ και να γελοιοποιήσω λογοτεχνικώς τον Τσώρτσιλ για όσα έκανε εις βάρος μας, προασπίζοντας βέβαια τα συμφέροντα του, κι η λογοτεχνική εκδίκηση είναι ανεξίτηλη, όπως γνωρίζουν όλοι, αφ’ ετέρου για να εντάξω, στα πλαίσια του δυνατού, φυσικά, την Εθνική Αντίσταση στην παγκόσμια ιστορία, γιατί εμείς οι ίδιοι, προσπερνάμε το έπος της Αντίστασης, αλλά και τα εθνικά και πολιτικά οφέλη που οφείλαμε να καρπωθούμε, με τέτοιους όρους πορεύεται η Ιστορία, και επικεντρωνόμαστε στον εμφύλιο που έχουνε αναγάγει σε επίτευγμα. Αυτό είναι απόδειξη ότι δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στον σύγχρονο κόσμο, όπως προείπα, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει ο εμφύλιος, με ενδιαφέρει η Αντίσταση, ο εμφύλιός μας είναι παρωνυχίδα μπροστά στον Β’ Παγκόσμιο κι εμείς έχουμε ενσκήψει πάνω στον εμφύλιο όχι για να δούμε πώς και γιατί καταστραφήκαμε, αλλά για να ομφαλοσκοπούμε. Οι άλλοι θα προσαρειωθούν κάποτε κι εμείς θα λέμε για την μάχη του Θησείου και τους χίτες. Δεν συμφωνώ καθόλου. Κατά την γνώμη μου, ο Βελουχιώτης, ως σύμβολο της Αντίστασης, παρά τα αναπόφευκτα σφάλματα και αναιτιολόγητα εγκλήματά του στην Πελοπόννησο, έπρεπε να ήταν παγκοσμίως κάτι σαν τον Τσε Γκεβάρα. Ο πόλεμος γίνεται, όπως λέει και στο βιβλίο ο λογοτεχνικός Τσώρτσιλ, για να εξασφαλίσει ο νικητής κέρδη μετά την νίκη του, όχι για να νικήσει απλώς, δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου.

-Οι Βρετανοί είναι γνωστό, από τα ιστορικά τεκμήρια, πως έως σήμερα τηρούν πολιτική ιμπεριαλιστική προστατεύοντας τα συμφέροντά τους. Αυτή η πολιτική, σε ό,τι αφορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπήρξε ολέθρια για τη χώρα μας και δεν αναφέρομαι μόνο στον Εμφύλιο αλλά και στα παλαιότερα χρόνια και σαφώς στο ζήτημα της Κύπρου. Είναι πιο επικίνδυνοι από τους Αμερικανούς, πιστεύετε, και εξίσου καταστροφικοί με τον Χίτλερ; Συμβολίζει κάτι η Βρετανία εδώ;

-Η Βρετανία συμβολίζει τον μεθοδικό, έξυπνο, δολοπλόκο και διαιρετικό, αν υπάρχει τέτοια λέξη, ιμπεριαλιστή που δεν έχει καμία αναστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Η ουσιαστική τους αντίθεση με τον Χίτλερ ήταν για το ποιος θα κυριαρχήσει στον κόσμο, δεν ήταν ιδεολογική, όπως πίστευαν οι δικοί μας αφελείς κομμουνιστές, τα μεγαλύτερα θύματα πρώτα της κάθε ακατάλληλης, ανεπαρκούς, φανατικής και ανιστόρητης ηγεσίας τους κι ύστερα των αγγλόδουλων, των ταγματασφαλιτών, φασιστών κλπ. Καταστραφήκαμε όταν οι άλλοι ανασυγκροτούντο, αυτό ήθελα να πω γράφοντας τον Τσώρτσιλ, αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας και σήμερα, ζούμε εκτός εξέλιξης και κόσμου, από το 1922 και μετά, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας. Μην ξεχνάτε ότι μετά τον πόλεμο η Ελλάδα είχε τέσσερις πρωθυπουργούς που μπορούν να χαρακτηριστούν, με ελαφρά υπερβολή ίσως, προδότες, δια των πράξεών τους. Όμως οι προθέσεις δεν ενδιαφέρουν ούτε την ιστορία ούτε αυτούς που καταστρέφονται. Οι δεξιοί είχαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α, που ξεπούλησε την Κύπρο, αλλοιώνοντας την ισορροπία Ελλάδας-Τουρκίας, και τον Μητσοτάκη που με την αποστασία του έφερε την χούντα, τον εκτελεστή του εγκλήματος κατά της Κύπρου που προετοίμασαν οι δύο προαναφερθέντες, και οι λεγόμενοι κεντρώοι – ψευτοσοσιαλιστές είχαν τους παππού και εγγονό Γιώργο Παπανδρέου. Μοιάζει με σαπουνόπερα ή με νεκρανάσταση μοναρχίας. Αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς κανείς τους δεν τιμωρήθηκε, όπως και οι χουντικοί δεν εκτελέστηκαν. Αλλά στην προδοσία του έθνους και του λαού, δεν υπάρχουν προδότες με διαφορετική ιδεολογία, υπάρχουν μόνο προδότες. Οι λέξεις είναι ίσως βαριές, αλλά πια οι εξωραϊσμοί μας βλάπτουν ευθέως, πρέπει να πούμε την αλήθεια στους εαυτούς μας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, όχι από τις συμπάθειές μας.

-Η δεύτερη ιστορία βασίζεται σε κάποιο γεγονός - μύθο προϋπάρχοντα ή είναι πλασμένη από εσάς;

-Ό,τι γράφω είναι 100% επινοημένο, δεν έχω γράψει ούτε πρόκειται ποτέ να γράψω βιωματικά κλπ. Κανένας σοβαρός συγγραφέας δεν γράφει έτσι. Το μυθιστόρημα επινόηση είναι εκείνο που απαιτεί το άπαν των νοητικών και ψυχικών δυνάμεων του συγγραφέα, άλλωστε μια μικρή αναδρομή θα πείσει ότι όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς δεν έγραφαν ποτέ βιωματικά (εξαιρέσει των Χένρυ Μίλλερ-Ζαν Ζενέ) ούτε έγραφαν τα λεγόμενα ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας κρίνεται για το πώς αντιμετώπισε τους ανθρώπους της εποχής του και την μοίρα του έθνους του.

-Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το μοιρολόι της Μανούσαινας, στο τέλος της ιστορίας. Μελετήσατε τα τυπικά μοιρολόγια για να το δημιουργήσετε;

-Το μοιρολόι, για το οποίο είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που το έγραψα, το σκέφτηκα κοιτάζοντας τους γκρεμούς πίσω απ’ το Πωρί, στο Κουφονήσι που μάλλον έχει καταστραφεί πια κι αυτό ολοκληρωτικά. Το έγραψα με βάση τα δημοτικά και λαϊκά τραγούδια που ήξερα, δεν έκανα ειδική μελέτη.

-Φεύγοντας από τα βιβλία σας να πάμε σ' ένα θέμα που σας έχει πικράνει. Στον Βουκελάτο και στο διαβόητο ΕΚΕΒΙ. Διάβασα το άρθρο που είχατε γράψει στην Ελευθεροτυπία με αφορμή τον θάνατό του καθώς και κάποιο σχόλιό σας σε άρθρο του Βήματος, αν δεν κάνω λάθος, για την απόφαση να κλείσει το ΕΚΕΒΙ. Αισθάνεστε ότι αυτή η απόφαση δικαιώνει κατά κάποιον τρόπο τον Βουκελάτο, έστω και μετά θάνατον;

-Ο μεγάλος Κώστας Βουκελάτος ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, προικισμένος με πάρα πολλά πλεονεκτήματα, πνευματικά και ψυχικά. Ήμασταν στενοί φίλοι, με διαλείμματα, επί 15 χρόνια. Κατά τα κριτήριά μου και τις αξίες μου, ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος που γνώρισα απ’ τον χώρο του βιβλίου. Ο θάνατός του με συγκλόνισε, τον θεωρούσα πνευματικό μου πατέρα, όπως έγραψα στην νεκρολογία του, στην Ελευθεροτυπία και θα προσπαθήσω να διαιωνίσω το όνομά του. Υποδειγματικός άνθρωπος, υποδειγματικός Έλληνας. Όσο για το ΕΚΕΒΙ, για να καταλάβει ο κόσμος, δεν είχε υποχρέωση να δημοσιεύει ισολογισμό και ο διευθυντής του είχε δικαίωμα να υπογράφει χωρίς αιτιολογία ποσά μέχρι 15000 ευρώ. Στο αρχείο του, ο Κώστας, είχε χιλιάδες στοιχεία για τις διασπαθίσεις χρήματος απ’ το ΕΚΕΒΙ, κραυγαλέες αμοιβές δημοσιογράφων, συγγραφέων κλπ. Έχω δει τα στοιχεία, δεν τα έχω στα χέρια μου, γι’ αυτό και μιλάω γενικά. Δείτε τι ρόλο παίζουν οι λογοτεχνικώς ασήμαντοι που διόρισαν προέδρους και αντιπροέδρους, όπως οι κ.κ. Μάρκαρης, Θεοδωρόπουλος και Τατσόπουλος. Ο ένας χειρότερος απ’ τον άλλον, τα παιδιά του δημοτικού γράφουν καλύτερα απ’ αυτούς, ενδεχομένως και τα παιδιά του νηπιαγωγείου, το θεωρώ πολύ πιθανό. Τους έδωσαν λοιπόν ρόλο για να στηρίξουν το μνημόνιο, ο Τατσόπουλος πιο πονηρός, αφού φίλησε εκεί που έφτυνε, δηλαδή στο ΕΚΕΒΙ, πήγε στην άλλη πλευρά εκτιμώντας σωστά το συμφέρον του. Είχε γίνει πρόταση διαγραφής του από την εταιρεία συγγραφέων, που δεν προχώρησε, δεν ξέρω γιατί, άλλωστε δεν είμαι μέλος τους. Το αναφέρω ενδεικτικά.

Ο Κώστας Βουκελάτος επίσης, σε ένα ιστορικό τεύχος για το ευρώ, με χειροπέδες στο εξώφυλλο, είχε προβλέψει την εξέλιξη με το ευρώ. Το αν δικαιώθηκε, δεν αλλάζει τίποτα, ως προς το ΕΚΕΒΙ, ναι, ως προς το ευρώ, τι δικαίωση να υπάρχει όταν καταστρέφεται η χώρα. Πάντως στις μέρες μας λύνεται και μια απορία: τι άνθρωποι ήταν οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες, μπουραντάδες, σουρλαίοι, παπαδογκωναίοι κλπ. Δείτε τους μνημονιακούς και θα καταλάβετε. Τέτοιοι ήταν.

-Ασχολείστε με τα σεμινάρια «Ανοιχτής Τέχνης». Ποιο είναι το "κέρδος" που μπορεί να έχει κάποιος ο οποίος γράφει ήδη και έρχεται να τα παρακολουθήσει αλλά και τι προσφέρει αυτό σε εσάς, ως εμπειρία πια, που διδάσκετε εκεί; Διδάσκεται η γραφή;

-Διδάσκω τη μέθοδο που ακολουθώ στα βιβλία μου, το αν θα ωφεληθεί κάποιος ή όχι, εξαρτάται από το πόσο κάποιος είναι αποφασισμένος να κοπιάσει για να γίνει συγγραφέας, μια σκληρή, μοναχική, ψυχοφθόρα και απαιτητική εργασία, μιλάω για συγγραφείς κανονικούς, πάντα.

-Επίσης, διδάσκετε- έχετε διδάξει "δημιουργική γραφή" στο Κολλέγιο Αθηνών αλλά και - αυτό ήταν η έκπληξη - στις Φυλακές Κορυδαλλού, την περίοδο 2010 - 2011.Ποιες εμπειρίες αποκομίσατε από δυο τόσο διαφορετικά μέρη; Τι σας συγκίνησε κάποια στιγμή που διδάσκατε στους κρατούμενους; Υπήρξαν άνθρωποι που έγραψαν κάτι στο τέλος;

-Στα σεμινάρια του Κολλεγίου και πιο πριν του περιοδικού Χαϊλάιτς, κινούνταν σε εύλογα πλαίσια, δηλαδή κάποιοι/ες είχαν περισσότερη έφεση από κάποιους άλλους. Από την οκταετή ενασχόλησή μου με την διδασκαλία είμαι σχετικά ικανοποιημένος, γιατί περισσότεροι/ες από 15 έχουν εκδώσει γραπτά τους, έστω κι αν πολλά απ’ αυτά κινούνται στον χώρο του βιώματος και του συναισθήματος. Η δημιουργική γραφή στην Δύση είναι επίσημο πανεπιστημιακό μάθημα, εδώ σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της εξαπάτησης. Γι’ αυτούς τους λόγους δημιουργήσαμε την «Ανοιχτή Τέχνη» στο Σύνταγμα, Φιλελλήνων και Ναυάρχου Νικοδήμου 2, όπου διδάσκουν σπουδαίοι δημιουργοί και πρόσωπα της δημόσιας ζωής όπως, οι Γιάννης Μετζικώφ, Σωτήρης Δημητρίου, Γιάννης Υφαντής, Γιώργος Χρονάς, Γιάννης Οικονομίδης, Νίκος Αλευράς, Τάκης Σπυριδάκης, Αγαθή Δημητρούκα, Μάνια Παπαδημητρίου, οι καθηγητές πανεπιστημίου Βασίλης Κύρκος, Προσωκρατική Φιλοσοφία, και Βασίλης Καραποστόλης. Στην ιστοσελίδα μας «Ανοιχτή Τέχνη» μπορείτε να βρείτε πλήρεις πληροφορίες.

Στις φυλακές Κορυδαλλού, στον εφιάλτη των φυλακών Κορυδαλλού, έκανα 14 μαθήματα, κάποιοι έγραψαν μερικά ενδιαφέροντα κείμενα. Κοιτάξτε, η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με ό,τι φαντάζεται κάποιος και γενικά και ειδικά. Στον Κορυδαλλό, ζούν 2500 φυλακισμένοι κι έχει προδιαγραφές για 800. Απ’ αυτούς, το 75-80% είναι αλλοδαποί. Δεν υπάρχει ζεστό νερό, γιατρός από 8 το βράδυ ως 8 το πρωί, τους δίνουν ένα σαπούνι κι ένα χαρτί υγείας τον μήνα, η τουαλέτα είναι στο κέντρο κάθε κελιού, όπου μένουν τέσσερις αντί για έναν. Μιλάμε για ενήλικες άντρες. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ποινικών, πολιτικών, οικονομικών εγκλημάτων, Έλληνες υπάρχουν μόνο στην Α πτέρυγα, στις άλλες τους πάνε αντί για απομόνωση. Δεν υπάρχει χώρος ψυχαγωγίας, υπάρχουν μια ομάδα δραστήριων κοινωνιολόγων με επικεφαλής τον Μάκη Αλοσκόφη που έχουν φτιάξει βιβλιοθήκη και καλούν συγγραφείς κλπ. όλα αυτά με πρωτοβουλίες μεμονωμένες, Πολλοί απ’ τους ξένους δεν ξέρουν ελληνικά, βέβαια, κι υπάρχουν 600-700 άτομα που έχουν εκτίσει την ποινή τους και πρέπει να απελαθούν, αλλά δεν απελαύνονται επειδή δεν ξέρουν τα στοιχεία τους κι οι χώρες προορισμού δεν τους αναγνωρίζουν. Αυτοί, τους λένε «φιλοξενούμενους» και μένουν σε υπόγεια. Μια από τις εφιαλτικές παραμέτρους που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση την οποία τα μαρξιστικά κόμματα αντιμετωπίζουν με βάση την ιδεοληψία τους κι όχι την πραγματικότητα και τα αστικά κόμματα μας έχουν παραδώσει στο διαβόητο Δουβλίνο 2, που κανείς δεν ζητάει την αναθεώρηση ή την αποχώρησή μας. Στο ενδιάμεσο όμως υποφέρουν ή δολοφονούνται άνθρωποι, Έλληνες κυρίως αλλά και ξένοι, κι η παντελώς αφελής και απροετοίμαστη κοινωνία μας κατακερματίζεται περισσότερο. Η εμφάνιση της ακροδεξιάς μοιάζει να είναι ένα καλοστημένο πολιτικό, επικίνδυνο παιχνίδι. Τα κόμματα του μνημονίου την χρησιμοποιούν ως άλλοθι. Τα έχω γράψει πριν δυο χρόνια αυτά, σε άρθρο μου στους «Πολίτες», περιοδικό που εκδίδει ο φίλος Δημήτρης Παπαχρήστου.

-Ασχολείστε επίσης και με τη μελέτη του Ρεμπέτικου τραγουδιού. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση; Απ' όσο ξέρω πρόκειται για μια μεγάλη αγάπη σας... Υπάρχει ενδιαφέρον από τις νεότερες γενιές για το ρεμπέτικο τραγούδι;

-Το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι είναι μια συγκλονιστική πολιτιστική εποποιία για την οποία θα χρειασθούν χρόνια ώσπου να γίνει συνείδηση, κάτι που οφείλεται και στο μίσος που τρέφουμε για τον εαυτό μας, την περιβόητη ελληνική μισαυτία. Εγώ ασχολούμαι με κάτι συγκεκριμένο, με τα τραγούδια που ασχολούνται και αναφέρονται στον θάνατο. Η μελέτη μου ονομάζεται «Τα Δεξιθάνατα Ζεϊμπέκικα», και ευελπιστώ να την τελειώσω σύντομα. Δεν ανθολογώ απλώς σχετικά τραγούδια, κάνω και μια συγκριτική μελέτη και ανάπτυξη, για τις πηγές της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας των τραγουδιών αυτών: είναι ελληνικές ή χριστιανικές; Η απάντηση είναι αυταπόδεικτη σε όποιον τα μελετήσει.

-Πηγαίνοντας προς το κλείσιμο να σας ρωτήσω σχετικά με αυτό που ζούμε, εξαιτίας της οξυδέρκειας που σας διακρίνει. Πώς βλέπει ο Αλέξανδρος Ασωνίτης την Ελλάδα του σήμερα στην εξέλιξή της;

-Είναι αδύνατο να απαντήσω σε λίγες γραμμές για ένα τέτοιο θέμα. Ας πω τηλεγραφικά, ότι αν δεν εγκύψουμε στην ταυτότητά μας κι αν δεν μπορέσουμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στην Ιστορία και στον κόσμο, δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη και εξέλιξη. Το ερώτημα είναι να αποφασίσουμε τι είμαστε, Έλληνες ή χριστιανοί, από ’κει ξεκινάνε όλα. Για την σημερινή κατάσταση, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε σε μια διπλή υποδούλωση, Ελλάδα και Κύπρος: Στην Γερμανία, ΕΕ και ΔΝΤ απ’ την μια, και στην Τουρκία απ’ την άλλη. Εύχομαι να είναι γελοία η άποψη μου, αλλά σήμερα που περισσεύουν οι αλλόκοτα ενδοτικοί πολιτικοί και άλλα δημόσια πρόσωπα, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε ολοταχώς προς τα ’κει. Και στην Κύπρο η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Στην μνήμη των παιδιών που πέθαναν προχτές στην Λάρισα, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μην μας υποδουλώσουν πλήρως.

-Και μια "παραγγελιά" από έναν κοινό μας φίλο. Να μας πείτε για την μεγάλη αγάπη σας... τον Ολυμπιακό!

-Δεν ασχολούμαι πια με το θέμα, αρκετό χρόνο τους έδωσα, ούτε ήταν ποτέ μεγάλη μου αγάπη, Αιγάλεω είμαι.. Μακάρι να χρεοκοπήσουν όλες οι ΠΑΕ του κόσμου και οι ιδιοκτήτες τους που πετάνε δισεκατομμύρια ευρώ εν μέσω της κρίσεως. Έγραψα σχετικά στην Ελευθεροτυπία ένα άρθρο με τίτλο: Ο Τζιμπούρ συγκολλητής στο Πέραμα.

-Σας ευχαριστώ "Από Καρδιάς" κ. Ασωνίτη για την παρουσία σας στο "Λόγων Παίγνια". Χάρηκα για την γνωριμία μας και τη συζήτησή μας. Εδώ χαιρόμαστε κάθε φορά που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που μιλάει με την ψυχή του και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σας ευχόμαστε πάντα να είστε δημιουργικός και μαχητικός, αληθινός. Ευχαριστούμε.

-Ευχαριστώ πολύ, καλή δημοσίευση.

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά


Από το Λόγων Παίγνια

Διαβάστε Περισσότερα »