Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ελλάδα: Το πείραμα έχει πετύχει προ πολλού.

Του Γιώργου Πήττα


Στην Ελλάδα λένε πως «ο Άδωνης παίρνει πάνω του την κυβέρνηση». Σοβαροφανή στελέχη-όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας- τονίζουν την ακάματη εργατικότητα του μέχρι πρότινος ακραίου υβριστή του πρωθυπουργού του. «Αν μη τι άλλο, δουλεύει συνέχεια, κάτι μπορεί να καταφέρει» μας λένε. Το ένα ερώτημα είναι : Αν «τα καταφέρει» , τι θα είναι αυτά.

Το άλλο, πιο σοβαρό για μένα, έχει να κάνει με την στοιχειώδη ηθική τάξη, όταν αυτή εκτρέπεται σε συστηματική καθεστωτική ηλιθιότητα:

Ένας στην κυριολεξία υστερικός καραγκιόζης που τσίριζε στην τηλεόραση για να πουλά διάφορα βιβλία σε συνδυασμό με τα όσα έλεγε για τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της πως γίνεται να έχει πάρει πάνω στις… στιβαρές του πλάτες την κυβερνητική πλειοψηφία;

Ασφαλώς και γίνεται. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα.

Το «πείραμα» δεν είναι εν εξελίξει, έχει ολοκληρωθεί και είναι απόλυτα πετυχημένο.

Μπορεί να φανεί υπερβολική η αντιδιαστολή που θα κάνω, αλλά, εμπίπτει κατά τη γνώμη μου στην ίδια σφαίρα λογικής. Πάνε ήδη πολλά χρόνια, από τα πρώτα βήματα της ιδιωτικής τηλεόρασης που τα προβεβλημένα τηλεοπτικά πρόσωπα κατηγοριοποιήθηκαν στα γρήγορα με συνοπτικές διαδικασίες : Αυτός είναι «σοβαρός» εκείνος είναι «σκληρός» ο άλλος είναι «χαβαλές» ο έτσι «γκλαμουράτος» ο γιουβέτσι «αδέσμευτος» και πάει λέγοντας.

Σε αυτό το πρώτο στάδιο, αρχίζει η εκπαίδευση στο «χύμα».

Έβλεπες για παράδειγμα τον «σοβαρό» μια φορά την εβδομάδα, να παίρνει συνεντεύξεις από καλλιτέχνες. Σήμερα την Μαρία Φαραντούρη την επόμενη φορά την… Άντζελα Δημητρίου. Ιερό τέρας» η μία, «μεγάλη κυρία» η άλλη.

Ο ίδιος παρουσιαστής, το ίδιο πλαίσιο, το ίδιο ύφος.

Και ασφαλώς, δεν θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβει κάποιος, πως κάπου εδώ τα όποια κριτήρια διατηρούσε ο homoτηλεθεατής αρχίζουν και λασκάρουν.

Το αποτέλεσμα αυτής της μακράς διεργασίας ξεχαρβαλώματος την βίωσα και σχετικά πρόσφατα στη συναυλία για το CyprusAid.

Την μια στιγμή το κοινό σε πλήρη έκσταση με τους αναπτήρες αναμμένους τραγουδούσε με την Άννα Βίσση, και την επόμενη στιγμή, το ίδιο ακριβώς κοινό, παραληρούσε με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Ουσιαστικά, αυτό το ξετίναγμα, αυτή η ακραία αλλοτρίωση λειτουργεί βέβαια σε βάρος της Φαραντούρη ή του Αλκίνοου. Και δουλεύει για την κάθε Άντζελα και τον κάθε Notis στα πόδια του οποίου έχουν χυθεί αμέτρητα γαλόνια ουίσκι και μεθυσμένοι εμετοί των στυλοβατών της νεοελληνικής διαφθοράς. Αλλά, στο τέλος διαλύει ή μάλλον έχει διαλύσει μία κοινωνία, την έχει απογυμνώσει και από την ελάχιστη κριτική σκέψη που διέθετε, τα έχει κάνει όλα αχταρμά.

Και κάπως έτσι ή μάλλον ακριβώς έτσι, δεν τρέχει τίποτα που το ΠΑΣΟΚ της «Αλλαγής» στηρίζεται ως συγκυβερνών κόμμα στις πλάτες του ακάματου πλασιέ και δεν έχουν επαναστατήσει και οι πέτρες. Υποθέτω γιατί προέχει η… διάσωση του έθνους.

Του έθνους που κανοναρχεί ο κος Χρήστος Μεντζελόπουλοςγνωστότερος ως Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Ο οποίος ανενόχλητα θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στα της προσωπικής ζωής χιλιάδων συμπολιτών μας, να δίνει γραμμή και οι τάχα μου αστοί φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας όπως η κα Μπακογιάννη, να τηρούν σιωπή ηχηρή μην τυχόν και έρθουν σε αντίθεση με το μισαλλόδοξο πόπολο που εκπροσωπεί ο «σεβάσμιος». Στον οποίο, ο πολύς και λαλίστατος Βενιζέλος δεν βγήκε να του πει το αυτονόητο, πως ο παπάς, ο κάθε παπάς, δεν έχει κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον άμβωνα για να παρεμβαίνει στα της Πολιτείας.

Του έθνους εκείνου που ο πρωθυπουργός του, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια του κυνισμού μεθοδεύει την απόλυση μίας εκπαιδευτικού, γιατί εκείνη απλά έκανε τη δουλειά της συλλαμβάνοντας τον γιόκα του να αντιγράφει.

Χαίρομαι που ο πιτσιρικάς εξελίχθηκε σε άριστο μαθητή και διεκδικεί είσοδο σε κορυφαίο Ακαδημαϊκό Ίδρυμα του εξωτερικού, δεν μπαίνεις εκεί και με τον θεό μπάρμπα αν δεν έχεις τα προσόντα. Θα προσέφερε ωστόσο τεράστιες υπηρεσίες ο Σαμαράς junior, αν έβγαινε στο φως και δημόσια ζητούσε συγνώμη από την καθηγήτρια για την περιπέτεια στην οποία έχει εκείνη εμπλακεί για χάρη του.

Μέσα σε όλα αυτά, έρχεται και ο κος Επίτροπος της Ε.Ε. να θυμίσει αυτό που ξέραμε: Ο εργασιακός μεσαίωνας, δεν υπήρξε ποτέ αίτημα της τρόικα είπε, και έδειξε καθαρά την συμπαιγνία της ντόπιας κλεπτοκρατίας και της κυβέρνησης.

Γνωστό όμως αυτό, έχει γραφτεί και ειπωθεί εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον.

Ποιο πείραμα λοιπόν είναι σε εξέλιξη;

Όταν με αυτά που αναφέρω και τα οποία είναι τα πταίσματα και θραύσματα δεν έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, είναι ξεκάθαρο, πως το πείραμα τελείωσε και έχει πετύχει απόλυτα.

Η Ελλάδα, κατοικείται από ένα πλήθος απαθών, αφασικών και πλήρως αναισθητοποιημένων κατοίκων που αραιά και που κάποια μικρή μερίδα τους ,αντιδρά για αποσπασματικά μπροστά σε κάποιο ακραίο γεγονός που του ενεργοποιεί το θυμικό- δολοφονία Φύσσα ας πούμε-στη συνέχεια αντιδρά λιγότερο στην διπλή δολοφονία των χρυσαυγιτών και στο τέλος επιστρέφει στην σταθερή σιωπή και στις σκόρπιες κατακερματισμένες αντιδράσεις της μίας ή της άλλης συντεχνίας κλειστών συμφερόντων.

Η δε Χρυσή Αυγή, παραμένει δημοσκοπικά εξωφρενικά ψηλά αν αναλογιστεί κάποιος τα όσα βγαίνουν στη φόρα για την δράση της συμμορίας.

Και μέσα σε αυτό το σκηνικό, κάποιοι βολιδοσκοπούν την κοινή γνώμη για την δημιουργία ενός νέου κόμματος υπό την ηγεσία του Νικολάου, υιού του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.

Συζητήσεις γίνονται, το Βήμα ήδη παρουσίασε τις πολιτικές θέσεις του τέως με «σοβαρότητα» την περασμένη Κυριακή και ορισμένοι κατά τα φαινόμενα, σκέφτονται να απαλλαγούν από την λούμπεν χρυσή αυγή δημιουργώντας έναν νέο συντηρητικό πόλο.

Έναν πόλο που θα συγκεντρώνει τον πυρήνα των βασιλοφρόνων της ακροδεξιάς με το πολιτικό-θεσμικό γκλάμουρ που θα φέρει ο Νικόλαος . Συνομωσιολογία; Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να με εκπλήξει στην Ελλάδα, θεωρώ πως όλα είναι δυνατά. Όλα τα κακά δηλαδή.

Φως; Όχι, δεν βλέπω κανένα. Το πείραμα όπως είπαμε, πέτυχε.

Από το tvxs

Διαβάστε Περισσότερα »

Θα πέσει θειάφι και θα κάψει τους τοιούτους

Tου Γιάννη Αναδρανιστάκη


Μια χαρά τα λέει ο άγιος, αρκεί στη θέση της ομοφυλοφιλίας να μπει η αγαμία στην οποία υποχρεώνει η Εκκλησία τους ιερείς που θέλουν να κάνουν καριέρα δεσπότη. Αυτή κι αν είναι «ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας».

«Τι άλλο θα μας ζητήσουν; Να παντρεύονται οι άνθρωποι με τους σκύλους;», είχε αναρωτηθεί ο Πειραιώς Σεραφείμ, όταν είχε τεθεί για πρώτη φορά θέμα επέκτασης του Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και από τότε η αναρώτησή του διδάσκεται στις θεολογικές σχολές της υφηλίου, ως δείγμα άφατης χριστιανική αγάπης. Διδάσκεται επίσης και στα pet shops της Λεωφόρου Βουλιαγμένης.

Σήμερα, που το ζήτημα του Συμφώνου επανήλθε στην επικαιρότητα, ο Σεραφείμ εμφανίζεται εξίσου μειλίχιος και διαλλακτικός, κάνοντας λόγο για τροπολογία που «θέτει πλέον κατά τρόπο φρικιαστικό στη χώρα μας τη θεσμοθέτηση της ανατροπής της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας και την κατοχύρωση της ψυχοπαθολογικής εκτροπής της ομοφυλοφιλίας». Μια χαρά τα λέει ο άγιος, αρκεί στη θέση της ομοφυλοφιλίας να μπει η αγαμία στην οποία υποχρεώνει η Εκκλησία τους ιερείς που θέλουν να κάνουν καριέρα δεσπότη. Αυτή κι αν είναι «ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας».

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι τους περιμένει, ο Πειραιώς παραθέτει τη διδασκαλία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη περί των Σοδόμων και των Γομόρρων

«Τάς πόλεις ταύτας, ὅπου ἦταν ἔκδοτοι εἰς τήν ἀρσενοκοιτίαν, κατέκαυσε μέ ἕνα κατακλυσμόν ἀπό φωτίαν καί θειάφι. Ἀνίσως ὁ Θεός πλήθη ἀνθρώπων κατεπόντησε διά πυρός, ἀκόλουθον εἶναι ὅτι καί τούς ὅποιους ἀσεβεῖς μέλλει νά καταδικάσῃ, οἵτινες παρομοίως μέ τούς ἐνόχους Σοδομῖτας ἁμαρτάνουσι καί ἀσεβοῦσι… Ὅτι σφοδρότερα ἀπό ἄλλους ἐνόχους ἔχουν νά κολασθοῦν ἐκεῖνοι, πού δέν ἀντιστέκονται εἰς ἀσέλγειαν καί αἰσχρουργίας,». Το πιάσατε το νόημα, γατάκια; Ο Πανάγαθος δεν κατέκαψε μόνο τους αρσενοκοίτες, κατέκαψε και όσους δεν αντιστάθηκαν στην αρσενοκοιτία, το οποίο σημαίνει ότι το θειάφι της Κολάσεως δεν θα το νιώσουν στα οπίσθιά τους μόνο οι τοιούτοι, θα το νιώσουν και όσοι ψηφίσουν την τροπολογία. Κι όσοι βουλευτές γλιτώσουν, θα αφοριστούν από τον Σεραφείμ αυτοπροσώπως.

Τουλάχιστον, ο Πειραιώς άφησε αυτήν τη φορά έξω τα δύστυχα τα ζώα, σε αντίθεση με τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, ο οποίος έθεσε τα εξής κρίσιμα ερωτήματα:

«Δηλαδή τι; Θα παντρεύονται αγόρια με αγόρια και κορίτσια με κορίτσια; Τα ζώα τέτοια πράγματα δεν τα κάνουν. Αν τα κάνουμε εμείς, θα είμαστε χειρότεροι από τα ζώα». Αμ δε που δεν κάνουν τέτοια πράγματα τα ζώα, Παναγιότατε. Διαβάστε τον «Κόριντον» του Αντρέ Ζιντ και θα αλλάξετε γνώμη επιτόπου.

Σε άλλες χώρες ο Σεραφείμ με τον Άνθιμο θα ήταν γραφικοί μουλάδες, το πολύ-πολύ να είχαν καμιά εκπομπή σε περιθωριακά κανάλια. Εδώ είναι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, είναι καθοδηγητές των βουλευτών της Ν.Δ. που αρνούνται να ψηφίσουν την επέκταση του Συμφώνου. Τρέμουν τον αφορισμό του Μεντζελόπουλου, αντί να του πουν «αφορίστε και τα παπούτσια μας, σεβασμιότατε, για να μη λιώνουν και αγοράζουμε καινούργια κάθε χρόνο».

Για να πεις όμως κάτι τέτοιο, πρέπει να είσαι ο Ανδρέας Λασκαράτος και όχι πολιτευτάκος της σαμαρικής Δεξιάς.

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα *

Του Κωνσταντίνου Νάκκα


Mε συνέντευξή του την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013 στην εφημερίδα Επενδυτής, ο κος Φώτης Κουβέλης διανύοντας την τελευταία του θητεία ως πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο επανόδου του στην κυβέρνηση Σαμαρά και στήριξής της από το κόμμα τού οποίου ηγείται.

Χαρακτηριστικά, ο κος Κουβέλης δήλωσε: «Καμιά σχέση με την πραγματικότητα τα σενάρια επανόδου της ΔΗΜ.ΑΡ. στην κυβέρνηση. Αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση όταν η Ν.Δ προώθησε τον επανακαθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής με την ιδεολογικοπολιτική σφραγίδα της, αποδέχθηκε ακόμη και ανορθολογικές απαιτήσεις της τρόικας και επέλεξε ένα αυταρχικό μοντέλο “μεταρρυθμίσεων”».

Την ίδια χρονική στιγμή, ο κος Παπαδημούλης, ιστορικό στέλεχος της Κουμουνδούρου που δεν ακολούθησε τον κο Κουβέλη όταν ο δεύτερος διαφοροποιήθηκε πολικά από τον κο Τσίπρα και αποχώρησε από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ιδρύοντας τη ΔΗΜ.ΑΡ. (της ευθύνης), ένας εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του στη Real News τού ανερχόμενου εκδοτικού συγκροτήματος (Δ.Ο.Χ.) του κου Ν. Χαντζηνικολάου, μιλά για όλους εκείνους που επιθυμούν ή πρόκειται να επιθυμήσουν στο μέλλον να ενταχθούν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, που απαλλαγμένο πλέον από την εσωστρέφεια των συνιστωσών βαδίζει με σταθερά βήματα προς την νίκη στις επερχόμενες εκλογές.

Μεταξύ των άλλων ο κος Παπαδημούλης δήλωσε ότι «το κριτήριο της “έξωθεν καλής μαρτυρίας” θα μετρήσει πολύ». Συγκεκριμένα, όπως αναμεταδίδουν τα tanea.gr –του άλλου γνωστού συγκροτήματος (Δ.Ο.Λ.)– αναφέρει: «Η επιδοκιμασία όσων διαφοροποιηθούν έστω και τώρα από την καταστροφική κυβερνητική πολιτική, δεν σημαίνει αυτόματα ένταξη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ …

Αν το ζητήσουν, θα αξιολογηθούν από τα αρμόδια συλλογικά μας όργανα. Και το κριτήριο της “έξωθεν καλής μαρτυρίας” θα μετρήσει πολύ».

Συνεχίζοντας την συλλογιστική του ο προβεβλημένος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για στροφή της ΔΗΜ.ΑΡ. και ενδεχόμενο συνεργασίας της με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς η παρουσιαζόμενη από τα ΜΜΕ δημοκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η «πλούσια» κυβερνητική εμπειρία της ΔΗΜ.ΑΡ. δημιουργούν νέα δεδομένα.

Δηλώνει χαρακτηριστικά: «Οι διαφορές μας με τη ΔΗΜ.ΑΡ. ήταν και παραμένουν σημαντικές. Εν όψει του Συνεδρίου της, ίσως και λόγω των δημοσκοπήσεων, αναπτύσσεται ένας διάλογος και μια ενδιαφέρουσα κινητικότητα. Η εμπειρία της ΔΗΜ.ΑΡ. από τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Σαμαρά αλλά και η ανοδική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς δημιουργεί νέα δεδομένα. Ας μην προτρέχουμε όμως».

Δύο συνεντεύξεις δύο πρώην συνεργατών από την εποχή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και πλέον πολιτικών αντιπάλων (;) που οι κόκκινες γραμμές του πρώτου μόνο ως ανέκδοτο που βεβηλώνει την ιστορία της Αριστεράς ακούγονται στα αυτιά του δεύτερου, συναντώνται σε ένα σημείο: Η «έξωθεν καλή μαρτυρία» εξασφαλίζει άφεση αμαρτιών για την συνεργασία των δύο κομμάτων σε κυβερνητικό επίπεδο.

Το ερώτημα άμεσο και ευθύ: Μήπως κάποιοι εντός και εκτός της Χώρας επιθυμούν τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) στην κυβέρνηση χωρίς εκλογές;

Ο κος Τσίπρας πριν λίγες μέρες από το βήμα της Βουλής στην τοποθέτησή του για την πρόταση μομφής που το κόμμα του είχε υποβάλλει, είχε κατηγορηματικά αποκλείσει το ενδεχόμενο να δημιουργήσει κυβέρνηση με την παρούσα σύνθεση της Βουλής, χωρίς δηλαδή να διενεργηθούν εκλογές. Με αυτό ως δεδομένο, οποιαδήποτε αναφορά σε συνεργασία με τη ΔΗΜ.ΑΡ. ή εξίσου χειρότερα (επιτρέψτε μου την αδόκιμη έκφραση) με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κου Βενιζέλου-των-υποβρυχίων και των λοιπών «τορπιλισμένων» (επιτρέψτε μου την αδόκιμη έκφραση) είναι άνευ νοήματος. Ο λόγος απλός: ούτε η ΔΗΜ.ΑΡ. ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρόκειται κατά μόνας ή αθροιστικά να ξεπεράσουν το όριο του 3% στις επερχόμενες εκλογές και να εκλέξουν εκπροσώπους στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

Συνεπώς, ποια κυβερνητική συνεργασία επιδιώκουν να προετοιμάσουν οι γνωστοί-άγνωστοι των εξωχώριων κέντρων; Για ποια κυβερνητική συνεργασία μιλάνε;

Μετεκλογική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο με την ΔΗΜ.ΑΡ. όσο και με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί ούτε πρόκειται να υπάρξει. Μετεκλογικά δεν θα υπάρχει ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επομένως, η όλη συζήτηση αφορά ή στην διάσωση των προβεβλημένων στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. με την ένταξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ (τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα διασωθούν «βυθίζοντας» τον Πρόεδρό τους στην εξεταστική της Βουλής για τα υποβρύχια) ή την προετοιμασία μιας κυβερνητικής συνεργασίας των δύο κομμάτων με την παρούσα Βουλή όταν ο κος Σαμαράς χάσει τη δεδηλωμένη.

Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, ας μείνουμε στον πυρήνα της συζήτησης. Ας αναλογιστούμε λοιπόν: υπάρχει η «έξωθεν καλή μαρτυρία» για τη μη στήριξη της ΔΗΜ.ΑΡ. στην Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου;

Αν πραγματικά ο κος Κουβέλης δεν στηρίζει την κυβέρνηση των πρώην συνεταίρων του, τότε γιατί ψήφισε ΠΑΡΩΝ στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ προ ημερών όταν ακόμη και το σκληροπυρηνικό Κ.Κ.Ε. ψήφισε ΥΠΕΡ της πρότασης μομφής; Δεν αποτελεί το ΠΑΡΟΝ στήριξη της κυβέρνησης; Δεν αποτελεί άρνηση καταψήφισης της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Οικονομία; Ή μήπως κατά το σκεπτικό των στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. και του προέδρου της, το Κ.Κ.Ε. του κου Κουτσούμπα και της κας Παπαρήγα έγινε και αυτό… ΣΥΡΙΖΑ; Όλη η Βουλή υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ κε Κουβέλη (πλην Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.) και εσείς στηρίζεται την κυβέρνηση με το ΠΑΡΟΝ της ευθύνης;

Εκτός αυτού όμως του παραδείγματος από την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και των επίσημων δηλώσεων της ηγεσίας της ΔΗΜ.ΑΡ. στα ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ, ποιο ρόλο διαδραματίζουν καθημερινά τα στελέχη της στις τοπικές κοινωνίες;

Ποια πολιτική υπηρετούν κάθε μέρα που περνά από τις θέσεις ευθύνης που κατέλαβαν κατά το διάστημα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση;

Έχουν παραιτηθεί και αυτοί από τις θέσεις τους όπως είχαν κάνει για επικοινωνιακούς λόγους οι υπουργοί της ΔΗΜ.ΑΡ. ή συνεχίζουν μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας να υπηρετούν την κυβερνητική πολιτική της εξαθλίωσης του Ελληνικού Λαού;

Θα αναρωτηθώ δημόσια για μια τέτοια περίπτωση που έχει αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεων στην τοπική κοινωνία από την οποία προέρχομαι, μέλος της οποίας είμαι και εγώ.

Πρόκειται για τον γνωστό στους πολιτικούς κύκλους της Πρέβεζας κο Μιλτιάδη Κλάπα, αδερφό του στενού συνεργάτη του κου Κουβέλη, που με την υπ. αριθμ. 7318/371 απόφαση (ΒΕΥΑΟΡ1Γ-406) της 11ης Φεβρουαρίου 2013 του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, κου Θεοδωρίδη, αποσπάστηκε (χωρίς να λαμβάνει καμιά αποζημίωση –«για την Πατρίδα ρε γαμώτο») ως ειδικός συνεργάτης του Γενικού Γραμματέα για θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας και έχει παραμείνει στη θέση του ακόμη και μετά την παραίτηση του κου Θεοδωρίδη. Στηρίζει ακόμη με τις υπηρεσίες του ο κος Κλάπας, που προέρχεται από τον χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (ο οποίος αυτοδιαλύθηκε λίγο πριν το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ) την κυβερνητική πολιτική ως μέλος της ΔΗΜ.ΑΡ.;

Αποτελούν τέτοιου είδους πρακτικές «έξωθεν καλές μαρτυρίες» για την ΔΗΜ.ΑΡ. ώστε να θεωρείται έστω συνομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι η περίπτωση που ανέφερα η μόνη ή υπάρχουν και άλλες; Think!

Κλείνοντας, να τονίσω το αυτονόητο αφού ως γνωστόν τα αυτονόητα είναι και τα πιο δύσκολα: οι απλοί πολίτες γνωρίζουν τι γίνεται στον τόπο τους, έχουν κρίση και καταλαβαίνουν. Δεν αποδέχονται, ούτε ανέχονται «μέση λύση» στα χρόνια των μνημονίων.

Ή με τα μνημόνια ή με τον Λαό; Και τα δύο δεν γίνεται.

Καλό, λοιπόν, θα είναι η ΔΗΜ.ΑΡ. δια της ηγεσίας της -αλλά και των δορυφόρων της- να μην επιχειρεί να παρουσιάσει την στάση της ως αντικυβερνητική αφού κατ’ ουσίαν στηρίζει την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με τον πιο επαίσχυντο τρόπο, στα «μουλωχτά» που λένε και στο χωριό.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δια των προβεβλημένων στελεχών του –λίγων, όχι όλων- πρέπει να διατυπώσει ξεκάθαρη θέση για την τύχη που μπορεί να έχουν στελέχη άλλων κομμάτων (βλέπε Κουβέλης, Λούκα Κατσέλη-Αρσένη), τα οποία έχουν υπογράψει μνημόνια και δανειακές συμβάσεις εκχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας και εξαθλίωσης του Ελληνικού Λαού.

Δεν τους θέλουμε συμμέτοχους στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Δεν τους έχουμε ανάγκη. Αρκετό «καλό» έκαναν στη Χώρα. Δεν χρειάζεται να μας σώσουν άλλο. Υπάρχουν άξια στελέχη στον χώρο της Αριστεράς ή, γιατί όχι, και εκτός Αριστεράς που μπορούν να λειτουργήσουν υπεράνω κομμάτων, υπέρ της προάσπισης των συμφερόντων της Πατρίδας μας τόσο για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και προς αντικατάσταση του κου Προβόπουλου.

Αν δεν θέλουμε να ισχύσει και για εμάς στο ΣΥΡΙΖΑ η παροιμία που λέει: «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά ότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια» και να δράσουμε ανάλογα ανοίγοντας τις πόρτες μας στους απλούς Έλληνες πολίτες που πιστεύουν στις αξίες και τις αρχές μας, από όπου και αν αυτοί οι πολίτες προέρχονται ενώ παράλληλα να κλείσουμε πόρτες, παράθυρα, παντζούρια και χαραμάδες, σε όλους εκείνους που ήρθαν και έρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι για να δώσουν, αλλά για να πάρουν.

Δεν θα επιτρέψουμε να βλέπουν οι Έλληνες συμπολίτες μας Συριζαίο και να κουνάνε το κεφάλι υποτιμητικά και με απογοήτευση, γιατί δεν υπήρξαμε, δεν είμαστε, αλλά, κυρίως, δεν σκοπεύουμε να γίνουμε λαμόγια, δωσίλογοι και προδότες.

Ή εμείς ή αυτοί. Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

Από το Constantinos Nakkas

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Η γελοιότητα επελαύνει - η κατάσταση σοβαρεύει…

Του Νίκου Μπογιόπουλου


    - Ο γενικός γραμματέας εσόδων του υπουργείου Οικονομικών δήλωσε ότι ο φόρος επί των ακινήτων, αυτός δηλαδή που φορολογεί για όγδοη φορά από γιαπιά μέχρι μαντριά,, είναι ένας… αριστερός φόρος! Φανταστείτε δηλαδή τι έχει να γίνει όταν θα αρχίσουν να επιβάλουν και… δεξιούς φόρους! Εμείς, πάντως, όταν γράφαμε από αυτή τη στήλη ότι οι κυβερνώντες είναι ικανοί να ρημάζουν τον κοσμάκη, βάζοντας τα προπαγανδιστικά τους σαΐνια να ισχυρίζονται ότι φταίνε… οι κομμουνιστές που «θα ‘ρθουν να μας πάρουν τα σπίτια», το λέγαμε για πλάκα.  Ε, μ’ αυτούς που έχουμε μπλέξει το καλαμπούρι έλαβε τέλος.
    
- Η ΝΔ, το κόμμα που έχει κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον Βορίδη, που έχει υπουργό τον Γεωργιάδη, που έχει βουλευτή τον Μαρκόπουλο και που έχει πρόεδρο τον Σαμαρά, θεώρησε (προφανώς η εισήγηση έγινε από τα ίδια  προπαγανδιστικά σαΐνια) ότι μπορεί να κάνει επικοινωνιακά παιχνίδια εισάγοντας στην πολιτική ζωή θεωρίες… αποστασίας.

   - Το ΠΑΣΟΚ που έφερε στην Ελλάδα τα ΔΝΤ και τα Μνημόνια (και που συνεχίζει να διατηρεί στον τίτλο του τον όρο «σοσιαλιστικό»…)  λέει δια του προέδρου του ότι «βγάζει την Ελλάδα από τα Μνημόνια» (!) και ότι η πολιτική του στο Σκαραμαγκά έχει στο κέντρο της τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία!  Στο μεταξύ οι εργαζόμενοι (σσ: για τους οποίους «αγωνίζεται» ο Βενιζέλος) ξέρουν ότι εργοδοσία και κυβέρνηση κρατούν κλειστό το ναυπηγείο επί 18 μήνες, ξέρουν ότι είναι απλήρωτοι, ξέρουν ότι οι «σωτήρες» όλο αυτό το διάστημα τους έχουν επιβάλει το εξοντωτικό μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας με μία μέρα δουλειά τη βδομάδα!

   - Ο χρυσαυγίτης Παναγιώταρος βγαίνει στη Βουλή και κάνει μαθήματα «Ιστορίας» μνημονεύοντας ρήσεις του «Κωνσταντίνου» (!) Κολοκοτρώνη… Ε, όσο ο Κολοκοτρώνης ήταν «Κωνσταντίνος» και όχι Θεόδωρος, όσο ο Καραϊσκάκης ήταν «Θανάσης» και όχι Γεώργιος, και όσο ο Ανδρούτσος ήταν «Καιάδας» η «Αδόλφος» και όχι Οδυσσέας, άλλο τόσο και ο ναζισμός είναι «πατριωτισμός».

   - Ο άγιος Μητροπολίτης Πειραιώς, ο κύριος Σεραφείμ, ο ίδιος που έχει καταγγείλει τον… Δια (τον θεό…) ως «αίσχιστο κακούργο παιδεραστή», που η διαφωνία του με τη Χρυσή Αυγή έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά «τάγμα σατανιστών» και όχι τάγμα ναζιστών, ανακοίνωσε ότι «θα αφορίσει» (!) τους βουλευτές της περιφερείας του που θα ψηφίσουν το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης».  Με τους άλλους πάντως, τους βουλευτές της περιφερείας του που έχουν ψηφίσει όλα τα σύμφωνα  «αποβίωσης» (σσ: τέτοια λέξη δεν υπάρχει, αλλά ούτε και τέτοια καραγκιοζιλίκια υπάρχουν…) του ελληνικού λαού, ο άγιος είναι περισσότερο καρτερικός.

   - Η κυβέρνηση πλήρωσε 1 εκατομμύριο ευρώ για μια μελέτη του ΟΟΣΑ που μας «πληροφορεί» πόσες μέρες διάρκεια ζωής έχει το φρέσκο γάλα και ότι του χρόνου στην Ελλάδα θα έχουμε και πάλι ύφεση. Τέτοια ανακάλυψη! Ελπίζουμε τα γλυκόλογα του γραμματέα του ΟΟΣΑ για την «καταπληκτική» πολιτική της κυβέρνησης (που θα γίνει «καταπληκτικότερη» αν αρχίσουν να πουλάνε φάρμακα τα σούπερ μάρκετ, αν καταργηθεί εντελώς η κυριακάτικη αργία κι αν επιταχυνθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) να ήταν μέσα στην τιμή…

   - Στην Ελλάδα, που το χαράτσι για να μπεις στο (διαλυμένο) νοσοκομείο ανέβηκε στα 25 ευρώ, που οι ανασφάλιστοι οι οποίοι δεν μπορούν να μπουν σε (ούτε καν διαλυμένο) νοσοκομείο ανέρχονται στο 30%, που οι ασθενείς αλλάζουν μόνοι τους τη δοσολογία των φαρμάκων γιατί δεν έχουν λεφτά να τα αγοράσουν, που οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν μεσοσταθμικά μέσα σε ένα χρόνο 13%, παρακολουθούμε το – κατά την ρήση του πρώην υφυπουργού Υγείας και γιατρού Θ.Γιαννόπουλου - «γνωσιακό ιατρικό παραλήρημα» του Γεωργιάδη να παριστάνει τον «Ρομπέν» με στολή «Ιπποκράτη» και να ξεκατινιάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ (υπό την εντός Βουλής ιαχή του Βενιζέλου: «Αδωνι, θεέ πάρε την ΠΑΕ»!),  σε μια ακατάσχετη κοινοβουλευτική μπουρδοφαρσοκωμωδία για τα μάτια των φαρμακοβιομηχανιών.

   - Ο κ.Στουρνάρας, ο άνθρωπος που ανακάλυψε ότι οι Έλληνες… υποφορολογούνται  (!), κληθείς να σχολιάσει τη λεηλασία μισθών και συντάξεων των (υποφορολογημένων) Ελλήνων, δήλωσε: «Το πόσο εγώ έχω δεχτεί μείωση μισθού για να έρθω στο δημόσιο δεν περιγράφεται. Αλλά το κάνω με πολύ μεγάλη χαρά»!  Και εμάς είναι μεγάλη η χαρά μας. Βρήκαμε επιτέλους ποιός ήταν εκείνος που είχε συναντήσει προ τριετίας τον κ.Παπανδρέου στο σούπερ μάρκετ και – κατά την γνωστή διήγηση του πρώην πρωθυπουργού - του είχε πει: «Γιώργο, πάρε μου και το μισθό αν είναι να σώσεις τη χώρα»…   

Όλα αυτά, εκτός των άλλων, είναι και γελοία πράματα. Τόσο γελοία, που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Η κατάσταση, μέρα με τη μέρα, σοβαρεύει επικίνδυνα.

Από το e-nikos


Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Λύσε τους κάβους

Άσ’ το μυαλό μου ν’αρμενίζει
Στου πέλαου την ομορφιά
Με την ψυχή ν’ανηφορίζει
Σε κακοτράχαλα βουνά

Άσ’ την αρμύρα να τρυπώνει
Στης σκέψης μου κάθε γωνιά
Την υγρασία να δροσίζει
Τα όνειρα τα παιδικά

Άσε τα μάτια μου να τρέξουν
Ξοπίσω σου σαν τα παιδιά
Άσε τα αυτιά σου να ακούσουν
Άγρια ποδοβολητά.

Λύσε τους κάβους μου, δεμένος,
Δεν έχω ρότα ούτε σκοπό
Τα μαγικά μας τα λιμάνια
Μας περιμένουνε καιρό. !!!


Πες Ανώνυμος


Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Μπερλουσκονισμός στο απόσπασμα

Της  Ειρήνης Κοσμά


Ντυμένες στα μαύρα οι γυναίκες γερουσιαστές της Forza Italia του Σ. Μπερλουσκόνι υποδέχτηκαν την είδηση της αποπομπής του Μίστερ Μίντια από το Κοινοβούλιο της Ιταλίας, υπό το βάρος της καταδίκης του για φορολογική απάτη

Για ημέρα πένθους έκανε λόγο ο αποπεμφθείς πάλαι ποτέ πανίσχυρος πρωθυπουργός αναφερόμενος στη Δημοκρατία, στο νόμο και στο δίκαιο.

Το κλείσιμο ενός κύκλου της πολιτικής περιόδου στην οποία μεσουράνησε δεν σηματοδοτεί, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, τον θάνατο του κράτους δικαίου στη χώρα, τον οποίο οι πολιτικοί του αντίπαλοι ισχυρίζονται ότι σφράγισε ο ίδιος με την θυελλώδη καριέρα του. Η μαύρη ημέρα του Μπερλουσκονισμού σηματοδοτεί το ενδεχόμενο τέλος μιας 20ετίας κατά την οποία επιχειρηματίες-βαρόνοι των ΜΜΕ, ανά τον κόσμο, με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ιταλίας, κυριάρχησαν απέναντι σε μια διασπασμένη Αριστερά.

Η αποπομπή από τη Γερουσία ήλθε τρεις μήνες αφότου το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε οριστικά και αμετάκλητα την καταδίκη του σε τετραετή ποινή φυλάκισης (που μετετράπη σε ένα χρόνο κατ' οίκον περιορισμού ή κοινωφελούς εργασίας) για την παράνομη αγοραπωλησία τηλεοπτικών δικαιωμάτων του ομίλου Mediaset. Η απόφαση σημαίνει ότι για τα επόμενα έξι χρόνια ο 77χρονος Μπερλουσκόνι δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για την εκλογή του στο ιταλικό Κοινοβούλιο.

Αλλαγή ή τέλος

Ο ίδιος καταγγέλλει ότι τον έστησαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, δηλώνει ότι θα συνεχίσει να ηγείται της Forza Italia και παρομοιάζει τους δικαστές με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Η επόμενη μέρα στην ιταλική ζωή της Ιταλίας της κρίσης παραμένει θολή και θα κριθεί κυρίως από την ετοιμότητα της Αριστεράς να υπερβεί τα εμπόδια της πολυδιάσπασής της.

«Η περιπέτεια του Καβαλιέρε αλλάζει, αλλά δεν τελειώνει» σχολιάζουν πολιτικοί αναλυτές στη Ρώμη, χαρακτηρίζοντας τη συγκέντρωση των υποστηρικτών του Μπερλουσκόνι μπροστά στο Παλάτσο Γκρατσιόλι, την κατοικία του στην ιταλική πρωτεύουσα, ως άτυπη έναρξη της επόμενης προεκλογικής εκστρατείας. Το στήσιμο στον τοίχο, ακόμα και όταν ως μεταφορά, συσπειρώνει τον πολιτικό αντίπαλο, αν δεν συνοδεύεται από εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση.

Το δίλημμα «αλλαγή ή τέλος» αφορά όχι μόνο τον Μπερλοσκουνισμό και τους θιασώτες του, αλλά συνολικά, το πολιτικό σύστημα που τον γεννά, τον συντηρεί ή επιχειρεί να τον ανατρέψει.

Από το Press Project

Διαβάστε Περισσότερα »

Θηρίο: Τι δηλώνει για την απόφαση του Βουρλιώτη να δουλέψει με τον Σφακιανάκη; (Video)


Το Θηρίο μίλησε για την απόφαση του Νίκου Βουρλιώτη να συνεργαστεί με τον Νότη Σφακιανάκη.

Όπως είναι γνωστό, ο τραγουδιστής προκάλεσε σάλο με τις δηλώσεις του για την Χρυσή Αυγή και η Δέσποινα Βανδή αποφάσισε να αποχωρήσει από το σχήμα. Έκτοτε πολλοί ήταν οι επώνυμοι που τον  κατέκριναν. Ωστόσο ο Νίκος Βουρλιώτης αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Νότη και το Θηρίο σχολίασε την απόφασή του αυτή.


Πηγή: gossip-tv

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι εντιμότατοι αξιόπιστοι

Του Στάθη


Φάρμακα, υποβρύχια, φόροι, πλειστηριασμοί – το πολιτικό σκηνικό πήρε φωτιά.

Εν πρώτοις, τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν την κυβέρνηση Μέρκελ - Σαμαρά με ολίγην από ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και 58 ( χωρίς να είναι σίγουρο πόσοι είναι σήμερα) έριξαν πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι είχαν: γαϊδουράγκαθα, καυτό λάδι, πίσσα, πέτρες και μια δήλωση της Προέδρου της  ευρωομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μέλους του Die Linke, κυρίας Τσίμερ. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα ΜΜΕ, η κυρία Γκαμπριέλε Τσίμερ είπε ότι: «αν δεν κάνετε το μάθημά σας (σ.σ.: εσείς οι Έλληνες) και δεν εκπληρώσετε να προαπαιτούμενα, ο φτωχός Γερμανός δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη σας». Μόνον που η κυρία Τσίμερ ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο.

Λεπτομέρειες θα μου πείτε! Βεβαίως, κατά την έγκριτη δημοσιογραφία μάλιστα, ο κ. Βενιζέλος έσπευσε να απαντήσει σε αυτά που δεν είπε η κ. Τσίμερ και την έβαλε στη θέση της!! Γίγαντας!!!
Ας δώσουμε όμως τον λόγο στην ίδια την κυρία ( και συντρόφισσα, θα μου επιτρέψετε) Γκαμπριέλε Τσίμερ (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

«Εκπληκτη και αγανακτισμένη είδα σήμερα το πρωί δημοσιεύματα σε δύο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, συγκεκριμένα στα “Νέα” και στο “Eθνος” γεμάτα διαστρεβλώσεις σχετικά με όσα είπα σε συνάντηση με μέλη του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου στο πλαίσιο της Διάσκεψης των Προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την ελληνική κυβέρνηση.

Υπογραμμίζω ότι δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι στην αίθουσα.

Στην πραγματικότητα έκανα ειδική αναφορά στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που περιγράφουν οι δύο εφημερίδες. Είπα ότι είναι αναγκαίος ο λογιστικός έλεγχος του χρέους ώστε να αποσαφηνιστεί το ανήθικο και παράνομο σκέλος του, το οποίο δεν πρέπει να αποπληρωθεί. Είναι μία από τις οδούς για να προαχθεί η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζομένους στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Ποτέ δεν θα μπορούσα -και δεν το έκανα- να φέρω σε αντιπαράθεση τον Ελληνα με τον Γερμανό πολίτη. Είναι προσβολή για μένα ακόμη και να το διανοηθεί κάποιος.

Επίσης, άσκησα κριτική στην ελληνική κυβέρνηση διότι εμφανίζει μια ρόδινη και παραπλανητική εικόνα της οικονομικής κατάστασης στη χώρα.

Επειδή, όπως προανέφερα, δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι στην αίθουσα, και τα δύο δημοσιεύματα τείνουν να παρουσιάζουν την ίδια «ηρωική αντίδραση» του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, δεν θέλω να υποθέσω ότι είναι ο αρχιτέκτονας των δύο διαρροών».

Αυτά τα ωραία! Τα οποία δεν έχουν τέλος! Είπε ο κ. Στουρνάρας στην εκπομπή του κ. Πρετεντέρη: «Είναι εντελώς εσφαλμένη η εντύπωση ότι ο Ελληνας υπερφορολογείται». Ενώ την επόμενη μέρα στη Βουλή ο κ. Σταϊκούρας διεκήρυσσε: «Η φορολόγηση νοικοκυριών  και των επιχειρήσεων είναι ιδιαίτερα υψηλή». Πάρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Προφανώς ο κακός χωροφύλαξ Στουρνάρας και  ο καλός αστυφύλαξ Σταϊκούρας παίρνουν διαφορετικά φάρμακα κακού αστυφύλαξ και καλού χωροφύλαξ, αλλοιώς δεν εξηγείται η προσπάθειά τους να μας δουλέψουν τόσο αναποτελεσματικά.

Αυτό τούτο και το ίδιον από καιρό έχοντας αντιληφθεί ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης είπε να βάλει μια τάξη στα φάρμακα για να ξέρουμε όλοι τί πίνουμε και τί λέμε. Για παράδειγμα άλλο φάρμακο έπαιρνε ο Αδώνιδας όταν αποκαλούσε ως ΛΑ.ΟΣ τον Σαμαρά άχρηστον κι ανίκανο, άλλο όταν ήταν (πιο πριν) στην ΠΟΛ.ΑΝ. κι άλλο όταν έβαζε στοίχημα ότι δεν θα απολυθούν οι γιατροί που απολύει.

Εκτιμώντας λοιπόν τις αγνές προθέσεις του αξιόπιστου αυτού ανδρός, υπερψήφισαν την τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή για τις τιμές των φαρμάκων, εκτός από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, επίσης η ΔΗΜΑΡ (αλήθεια, αυτοί γιατί έφυγαν απ’ την κυβέρνηση;) και ο κ. Λοβέρδος, ενώ οι ΑΝΕΛ αποχώρησαν και το ΚΚΕ την έκανε τσίου με ένα «παρών». Με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ «να βρεθεί απομονωμένος» - αυτό είναι το συμπέρασμα της έγκριτης δημοσιογραφίας, μη σας πω και: «στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής».

Διότι αυτή είναι η ουσία (και) αυτής της υπόθεσης! Οταν η αξιωματική αντιπολίτευση ασκεί την αντιπολίτευση που δεν ασκεί και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, τότε είναι «απομονωμένη». Σοφιστεία; σόφισμα; δοκησισοφία; παραλογισμός; διαστροφή; δολιότης; - μα αυτά είναι η πρώτη ύλη της επικοινωνιακής διαχείρισης στην πολιτική, της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης. Η πρώτη εντύπωση ότι φέρ’ ειπείν η κυρία Τσίμερ είπε αθλιότητες είναι το ζητούμενο, η πρώτη εντύπωση είναι που μένει κι όχι η αποκατάσταση της αλήθειας. Οσες πιο πολλές φορές χρειάζεται η αλήθεια αποκατάσταση, τόσες πιο πολλές φορές η αθλιότης της προπαγάνδας έχει πετύχει τον στόχο της.

Οπως στην υπόθεση με τα υποβρύχια. Ο κ. Βενιζέλος εκόπτετο στη Βουλή για την αθωότητα του Ακη, ο Ακης τώρα είναι μέσα, και ο κ. Βενιζέλος «γέρνει» αλλοιώς - με τον κ. Μεϊμαράκη και τον κ. Αβραμόπουλο στα ύφαλά του, αν το σκάφος βυθιστεί, να τους πάρει μαζί του.

Ετσι είναι οι εντιμότατοι αξιόπιστοι. Σαν τον κ. Σαμαρά όταν έλεγε ότι θα συστήσει μιαν και μόνη Εξεταστική Επιτροπή για το πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο. Τώρα ο κ. Σαμαράς σφυράει αδιάφορα, ο Γιωργάκης διαβάζει Θαπατέρο και το λιμάνι φεύγει.

Και για όλα αυτά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα που εξακολουθεί να απαιτεί η Τρόικα, ώσπου να της γίνει το χατήρι τώρα ή αργότερα.

Διότι ό,τι κάθε φορά «αρνείται» η κυβέρνηση να παραδώσει σκούζοντας ηρωικά και πένθιμα το πρωί, το παραδίδει το βράδυ γουργουρίζοντας στην αγκαλιά του κ. Τόμσεν ή του «ξεχασμένου» εκείνου χερ Ράιχενμπαχ, ο οποίος στο μουλωχτό λύνει και δένει. Τώρα ζητάει ο αρχικατέργαρος ϋμπεργκρουπενφυρ τη μείωση των συντάξεων αναλόγως του εισοδήματος του συνταξιούχου ή της ακίνητης περιουσίας του!! Φυσικά και ανθίσταται ηρωικώς ο κ. Βρούτσης, φυσικά και τσιρίζει στα διάσελα, όταν όμως θα ενδώσει, θα φταίει και για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχει μελετήσει καλά ούτε αυτό το πρόβλημα.

Δεν  είναι το σύστημα σάπιο που σαπίζουν τα υποβρύχια και μαζί τους 5-6 δισ. απ’ τον ιδρώτα των Ελλήνων, είναι ότι μαζί τα φάγαμε και τα υποβρύχια - μοιάζουνε με ρέγκες και τα βάλαμε μεζέ στο κρασάκι μας.

Τι φταίει  για τα υποβρύχια ο κ. Βενιζέλος; Τι φταίει για τη Λίστα Λαγκάρντ; Τι φταίει ο κ. Σαμαράς για τον κ. Βενιζέλο; Τι φταίει ο κ. Στουρνάρας για τον κ. Σημίτη; Τι φταίει ο Γιωργάκης που δεν πνίγηκε στο Καστελόριζο, να τον κλαίμε σήμερα με μαύρο δάκρυ, αντί να κλαίμε την Ελλάδα με τις αυτοκτονίες της και τα φάρμακα που δεν μας πιάνουν...

Από το e-nikos

Διαβάστε Περισσότερα »

Το φίδι βγήκε από το αυγό

Της Βίκυς Καπετανοπούλου


Είναι μόλις 36 ετών, διαθέτει πλούσιο βιογραφικό σε πολυετείς ρατσιστικούς αγώνες κατά των Ρομά, ναζιστική ιδεολογία και φανατικούς οπαδούς. Χωρίς να κάνει προεκλογικές εμφανίσεις κι ενώ εθεωρείτο a priori μεγάλος χαμένος έναντι του κεντροαριστερού αντιπάλου του από το κυβερνών κόμμα Smer, κατάφερε εν μιά νυκτί να αναδειχθεί κυβερνήτης της περιφέρειας Μπάνσκα Μπιστρίτσα στην κεντρική Σλοβακία, με ποσοστό 55,5%.

Η σοκαριστική νίκη του Μαριάν Κότλεμπα, πρώην καθηγητή Λυκείου κι επικεφαλής του ακροδεξιού «Λαϊκού Κόμματος – Η Σλοβακία μας» (LSNS), στην περιοχή με το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα, αποτελεί δυστυχώς άλλο ένα παράδειγμα (προς αποφυγήν) εθνικιστή πολιτικού στην Ευρώπη που πέτυχε να κεφαλαιοποιήσει συγκυριακά τη διογκούμενη οικονομική δυσπραγία, αλλά και την (ακατανόητη) απάθεια των συμπατριωτών του. Κι έτσι αποθήκευσε για λίγο στην ντουλάπα τη στολή των ναζί, που τόσο αγαπάει να φορά, έβαλε κοστούμι και γραβάτα και, από το 2,2% που λάμβανε το κόμμα του στις δημοσκοπήσεις τον περασμένο μήνα, βρέθηκε ξαφνικά «από τ’ αλώνια στα σαλόνια»…

«Καταστροφή» χαρακτήρισε τις δημοτικές εκλογές της Κυριακής η αριστερή εφημερίδα «Pravda». «Ολοι χάσαμε. Τα στρατιωτικά άρβυλα στην περιφέρεια της Μπιστρίτσα ποδοπατούν τα κεφάλια μας. Είναι ένα υπερβολικά υψηλό τίμημα προκειμένου να σπάσει η κυριαρχία του Smer.

Η επιτυχία του Κότλεμπα είναι αποτέλεσμα μίσους, απόγνωσης κι απογοήτευσης προς το πολιτικό σύστημα» σχολίασε στο πρωτοσέλιδό της η ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα «SME». Την έκπληξή του έσπευσε να δημοσιοποιήσει και ο πρόεδρος της χώρας, Ιβάν Γκασπάροβιτς, χαρακτηρίζοντας την εκλογή του ακροδεξιού κυβερνήτη «προειδοποίηση για τους πολιτικούς να μην αντιμετωπίζουν με λήθη κι αδιαφορία τα χρονίζοντα προβλήματα του λαού».

Ρίγη ανατριχίλας και σε πλείστες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που διαβλέπουν νέους, ευρύτερους κινδύνους. «Η νίκη του Κότλεμπα θα ενθαρρύνει κι άλλους εξτρεμιστές. Ο κίνδυνος έγκειται και εντός των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, που θα προσπαθήσουν να τον κερδίσουν παίζοντας στο δικό του γήπεδο, με αποτέλεσμα να ενταθούν στη Σλοβακία οι προκαταλήψεις κατά των Ρομά» δήλωσε η Ιρένα Μπιχαρίοβα, επικεφαλής της ΜΚΟ «Ο λαός κατά του ρατσισμού». «Είναι η απαρχή για να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης σε εθνικό επίπεδο και να κατέβει υποψήφιος στις γενικές εκλογές του 2016» εκτιμά η πολιτική αναλύτρια Μαριάν Λέσκο.

Τα έργα κι οι ημέρες του Κότλεμπα βρίθουν από προπαγανδιστικά κηρύγματα μισαλλοδοξίας και ναζιστικού εξτρεμισμού. Υπήρξε αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος «Σλοβακία Μαζί», που οργάνωνε συχνά-πυκνά πορείες διαμαρτυρίας κατά της φτωχής και περιθωριοποιημένης κοινότητας των Ρομά μαζί μ’ έναν στρατό από σκίνχεντ οπαδούς του, ντυμένους με ναζιστικές στολές. Οταν το 2006 το κόμμα τέθηκε εκτός νόμου για υποκίνηση εθνικού μίσους, δεν το έβαλε κάτω.

Ιδρυσε το LSNS με έμβλημα το οποίο προσομοιάζει στη σημαία των Σλοβάκων ναζί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι άρχισε να πρωτοστατεί σε φυλετικές ταραχές, που τον έφεραν πολλές φορές κατηγορούμενο ενώπιον δικαστηρίου, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ποτέ καταδίκη του. Σήμερα απαιτεί -μεταξύ άλλων- περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα που λαμβάνουν τα «παράσιτα» (δηλαδή οι Ρομά) και ζητά από τους συμπατριώτες του να καταναλώνουν εγχώρια προϊόντα κρέατος και όχι ιρλανδικά ή πολωνικά, που εγχέονται με «νερό και στεροειδή». Επιδιώκει επίσης την έξοδο της Σλοβακίας από την ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ, το οποίο χαρακτηρίζει «τρομοκρατική οργάνωση». Η εμμονική άρνηση των κεντροδεξιών κομμάτων της αντιπολίτευσης να στηρίξουν τον υποψήφιο των κυβερνώντων Σοσιαλδημοκρατών στην περιφέρεια του Κότλεμπα τον έφερε ξαφνικά από τα άκρα του περιθωρίου στην πρώτη γραμμή της εκλογικής κούρσας. Σ’ αυτό συνέβαλε τα μάλα τόσο η εξαιρετικά χαμηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων στις δημοτικές εκλογές (στις κάλπες προσήλθε μόνον το 17,3% του εκλογικού σώματος) όσο και η αδιαφορία τους για τα πολιτικά δρώμενα εν γένει, παρά το βαρύ κοινωνικό κόστος από τις αρνητικές προοπτικές της σλοβακικής οικονομίας και την υψηλή ανεργία του 14%. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όμως, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και αλληλοκατηγορούνται για την τρομακτική άνοδο του ακροδεξιού εξτρεμισμού στη χώρα τους.

«Οι ψηφοφόροι της Δεξιάς ψήφισαν Κότλεμπα για να δουν το Smer να χάνει». Ακόμα κι «ο Αντίχριστος, ο Σατανάς, ο Χίτλερ ή ο Μουσολίνι» θα ήταν καλύτεροι υποψήφιοι, δήλωσε ο πρωθυπουργός κι επικεφαλής του Smer, Ρόμπερτ Φίκο, καταγγέλλοντας παράλληλα τα ΜΜΕ ότι προέβαλαν υπερβολικά το εθνικιστικό κόμμα. «Ηττα για τη δημοκρατία» χαρακτήρισε την εκλογή του Κότλεμπα ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Πάβολ Φρέζο και κατόπιν εορτής καλεί τώρα όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε διαβουλεύσεις για τον περιορισμό της ναζιστικής απειλής. Οπως και στη χώρα μας όμως, το φίδι έχει βγει πια απ’ το αυγό και θα είναι δύσκολο να περιοριστεί.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Διαβάστε Περισσότερα »

«Παράγγελμα θανάτου»

Της Κατερίνας Κατή


Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τοπικούς παράγοντες και εκπροσώπους κομμάτων για την οργανωμένη επίθεση χρυσαυγιτών στην Πηγάδα του Μελιγαλά, τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά και την εν γένει συμπεριφορά των ταγμάτων εφόδου και των βουλευτών καθοδηγητών τους, έχουν στη διάθεσή τους οι εφέτες ειδικές ανακρίτριες οι οποίες διερευνούν μία προς μία τις δικογραφίες που σχετίζονται με τα «έργα και τις ημέρες» στελεχών και μελών του ναζιστικού μορφώματος.

Την ίδια ώρα, νεότερα στοιχεία, όπως το περιεχόμενο συμπληρωματικής απολογίας του ήδη προφυλακισμένου Γ. Αγγου, ξετυλίγουν το κουβάρι για τη στυγερή δολοφονία του μουσικού Παύλου Φύσσα, το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, καθώς επιβεβαιώνεται το «παράγγελμα θανάτου» που δόθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής μετά τη φραστική τους αντιπαράθεση με την παρέα του 34χρονου.

Ο Γ. Αγγος, που απολογήθηκε συμπληρωματικά για τη δολοφονία Φύσσα, αφού εξιστόρησε λεπτομέρειες τις οποίες είχε… λησμονήσει να πει την πρώτη φορά, δήλωσε και… παρασυρμένος από τη Χρυσή Αυγή.

«Δεν φοβάμαι κάτι -είπε χαρακτηριστικά- ούτε αισθάνομαι ότι απειλούμαι τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου. Και επιμένω ότι παρασύρθηκα από τη Χ.Α., δεν θέλω να τους ξαναδώ στα μάτια μου. Δεν έχω κάνει κάτι κακό ή αξιόποινο, δεν έχω πειράξει κανέναν».

Δικογραφία για Μελιγαλά

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τα επεισόδια στον Μελιγαλά, στη δικογραφία περιλαμβάνονται οι καταθέσεις του δημάρχου και του αντιδημάρχου Οιχαλίας, που καταγράφουν λεπτό προς λεπτό τα όσα διαδραματίστηκαν.

Λέει χαρακτηριστικά ο δήμαρχος, Φίλιππος Μπάμης: «Πήρα τον λόγο και ξαφνικά είδα έναν κύριο μπροστά μου ο οποίος μου άρπαξε το μικρόφωνο. Η πλειονότητα των παρευρισκόμενων ήταν από την ομάδα οπαδών της Χ.Α. με ομοιόμορφη ενδυμασία, συγκρότηση στρατιωτικού αγήματος και όλοι κρατούσαν κοντάρια με την ελληνική σημαία. Ενώ εκφωνούσα τον χαιρετισμό, ο κ. Παναγιώταρος μου άρπαξε το μικρόφωνο και συνέχισε να μιλάει απευθυνόμενος στον κόσμο. Αμέσως η αστυνομία με φυγάδευσε. Οι δημότες ήταν σαστισμένοι και απογοητευμένοι. Τους προσέβαλε. Πρόσβαλαν τη μνήμη των νεκρών».

Απ’ την πλευρά του ο αντιδήμαρχος, Ηλίας Ντόνας, κατέθεσε: «Ο βουλευτής της Χ.Α. κ. Παναγιώταρος με μια ντουντούκα στα χέρια απευθύνθηκε στον δήμαρχο φωνάζοντας “ρε καραγκιόζη, τι είναι αυτά που μας λες”. Μετά έδωσε τον λόγο στον κ. Κασιδιάρη, ο οποίος μίλησε υβριστικά για μας λέγοντας χαρακτηριστικά “είστε διορισμένη δημοτική αρχή του δωσίλογου Σαμαρά”, αλλά και σε βάρος του κ. Βενιζέλου αποκαλώντας τον “παχύδερμο”. Επιασε το μικρόφωνο, το τράβηξε από το αναλόγιο, ενώ συγχρόνως συγγενείς των θυμάτων προσπάθησαν να το ξαναπάρουν από τα χέρια του κ. Παναγιώταρου. Ετσι έγινε μια συμπλοκή κατά τη διάρκεια της οποίας απώθησαν με βίαιο τρόπο έναν γέροντα που προσπάθησε να πάρει το μικρόφωνο, ο οποίος έπεσε κάτω. Οι αστυνομικοί δεν έκαναν τίποτα».

Στη δικογραφία περιλαμβάνονται επίσης οι καταθέσεις που έδωσαν οι εκπρόσωποι της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι αναφέρθηκαν στη δράση της Χρυσής Αυγής αλλά και στην εμπρηστική συμπεριφορά των βουλευτών του κόμματος, που όπως κατέθεσε χαρακτηριστικά η Φωτεινή Πιπιλή (Ν.Δ.) «παραπέμπουν ευθέως σε υπόκοσμο».

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ακούστε σήμερα στις 10 στον ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ την εκπομπή «Μεταξύ Ελευθερίας και Αναρχίας»


Ακούστε σήμερα στις 10 το βράδυ, απ’ τον διαδικτυακό ραδιοσταθμό Βαθύ Κόκκινο την εκπομπή «Μεταξύ Ελευθερίας και Αναρχίας». Μια εκπομπή που επιμελείται και παρουσιάζει ο λαϊκός καλλιτέχνης και αγωνιστής Κωστής Μουδάτσος ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Σταύρος Βρέντζος.

Μια εκπομπή που επιμελείται και παρουσιάζει ο Κωστής Μουδάτσος ενώ την τεχνική επιμέλεια έχει ο Σταύρος Βρέντζος.

Ο Κωστής εκτός από σύντροφος είναι συγγραφέας, λαϊκός ποιητής και τραγουδοποιός.

Για μια ώρα ο λαϊκός συγγραφέας, ποιητής και στιχουργός Κωστής Μουδάτσος θα μας ξεδιπλώσει σκέψεις του, θα απαγγείλει στίχους και θα μας χαρίσει επιλεγμένα Κρητικά μουσικά τραγούδια.

Ο λαϊκός καλλιτέχνης και αγωνιστής Κωστής Μουδάτσος θα σας κρατήσει συντροφιά με τον πηγαίο ατόφιο λαϊκό λόγο του και με επιλεγμένες μουσικές. Το σημερινό θέμα της εκπομπής είναι: «Απο τους αλητες στα βαλκανια και το κεφαλαιο ..ο μουνουχισμένος αντρας»!!!!

Θα ακουστούν σκέψεις που βγαίνουν μέσα απ’ την καρδιά, οι οποίες θα συνοδευτούν με επιλεγμένες μελωδίες.


Ακούστε μια εκπομπή που μπολιάζει την μουσική παράδοση, με σύγχρονα –κρητικά και όχι μόνο- ακούσματα, και προσπαθεί να προσεγγίσει μέσα από στίχους, καθημερινές αναζητήσεις την κατεύθυνση του τίτλου της εκπομπής.

Ακούστε την εκπομπή στην ΣΦΗΚΑ


Η Επισκεφτείτε την σελίδα του  Vathi Kokkino Radio

Διαβάστε Περισσότερα »

Λαϊκή αγορά

Της Λίλας Μήτσουρα


Τελικά αυτό το "πάλι καλά που έχουμε και αυτά τα λίγα", αυτή η αδιανόητη φράση για μένα, μας έχει κάνει όλη τη ζημιά. Μοιρολατρία, λέγεται. "Δόξα τω Θεώ να λέμε" είναι η φράση που ακούω και που και εγώ την έχω πει κατά καιρούς. ΛΑΘΟΣ!!!!

Δηλαδή, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που δεν μας τα πήραν όλα, αυτό λέμε?

Άρα ξέρουμε ότι μπορούν να μας τα πάρουν ΌΛΑ και κρατάμε με νύχια και δόντια αυτά που μας απόμειναν, ναι? Παραδεχόμαστε τα χάλια μας, την κατάντια μας, και αντί να αγωνιζόμασταν όταν έπρεπε, παλεύουμε να κρατήσουμε και αυτά τα λίγα που μας άφησαν. Που αυτοί ήθελαν να μας αφήσουν και όχι γιατί εμείς παλέψαμε, να τα λέμε αυτά.

Καλά τώρα, μη το δένεις κόμπο και συ ότι θα σου αφήσουν και αυτά τα λίγα.

Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Έχει ήδη καθοριστεί από τους μεγάλους. Στην λαϊκή αγορά του Ευρωπαϊκού κόσμου μας πουλάνε σε χαμηλή τιμή. "Πάρε κόσμε!!!! Τρεχάτε να προλάβετε! πωλείται λαός σε τιμή ευκαιρίας".

"Κάνε πιο κει! μου πήρες όλο τον χώρο! Άσε με και μη με σπρώχνεις σου λέω, γιατί θα σου ρίξω καμιά μπουνιά, δεν βλέπεις ότι είμαι στριμωγμένος? "Τους ακούς τους τσακωμούς? Εμείς είμαστε πάνω στο πάγκο του πωλητή μας, ή των πωλητών μας? Και σαν κάνουμε πολύ φασαρία βαράει και λίγο τον βούρδουλα πάνω μας και όλα καλά και όλα ωραία. Εντάξει σε λίγο θα ξαναρχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, θα σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον, θα βριζόμαστε, θα βαράμε αγκωνιές, έτσι μωρέ γιατί μου φταίει ο διπλανός μου που δεν μπορώ να εκτεθώ σωστά στον παγκόσμιο πάγκο αγοράς.

Το ότι δεν αντισταθήκαμε όταν μας οδηγούσαν εδώ, ούτε λέξη.

Το κάναμε για την πατρίδα σωστά? ΠΑΤΡΙΔΑ. Πάμε να πιάσουμε την λέξη από τον ορισμό της για να καταλαβαινόμαστε. Πατρίδα, είναι ή χώρα στην οποία γεννήθηκε κάποιος, εκεί που βρίσκονται άνθρωποι με τα ίδια συμφέροντα, ίδια έθιμα, ίδια γλώσσα, κοινή ιστορία. Την προστατεύουμε μας προστατεύει. Ένα πάρε δώσε είναι. Τώρα γιατί εγώ έχω την εντύπωση ότι μόνο εμείς δίνουμε και η πατρίδα όχι?

Είσαι καλά εσύ εκεί στη γωνιά του πάγκου? Μήπως είσαι έτοιμος να πέσεις? Έλα καημένε μη κάνεις έτσι, αν πέσεις εσύ θα απλωθώ εγώ καλύτερα. Μέχρι να πέσω και γω. Αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι, τώρα μόνο να είμαι καλά ΕΓΩ και για σένα ούτε που με νοιάζει. Σαν να κάνει λίγο κρύο εεε? Ωχ! έπιασε και βροχή! Καλέ τι έγινε εκείνο το προστατευτικό που μας σκέπαζε? Το πήρε και αυτό γιατί δεν μας έβλεπαν καλά οι αγοραστές. Πρέπει να εκτεθούμε σωστά. Έλα λέμε!!!! κάνε πιο κει!!!!! Άντε γιατί πολλά μου τα κάνες! Εσύ φταις για όλα, εσύ που εκτίθεσαι δίπλα μου. Κοίτα όλο το χώρο μου πήρες, θα δουν εσένα σε καλύτερη θέση και θα πουληθείς πρώτος. Αναίσθητε!!!

Σου φαίνεται τρελή εικόνα αυτή που περιγράφω? Μα έτσι ακριβώς αισθάνομαι ξέρεις.

"Ωραία" θα μου πεις" και εδώ που φτάσαμε τι μπορούμε να κάνουμε? Τώρα είναι αργά. "Είναι δεν είναι δεν ξέρω να σου πω. Τι μπορούν να κάνουν οι ντομάτες στον μανάβη? Να σηκωθούν και να του ορμίσουν? Φαντάζεσαι τα κολοκυθάκια, τα μαρούλια, τα λάχανα, να βαράνε τον μανάβη? Μα γίνονται αυτά τα πράγματα? Όχι αν είσαι ντομάτα ή βλίτο, διάλεξε όποιο σου αρέσει, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.

Επιλέξαμε να είμαστε απλά ΑΨΥΧΑ αντικείμενα σε πάγκο λαϊκής.

Νούμερα στο τεφτέρι του πωλητή μας. Νούμερα με πολλά μηδενικά. Γιατί νομίσαμε ότι σώναμε την πατρίδα. Δεν δώσαμε όμως την πρέπουσα σημασία στον πωλητή μας. Αφεθήκαμε. Κάτσε λοιπόν και απόλαυσε την πώληση σου. Εγώ κουράστηκα να διαμαρτύρομαι για να κάνεις πιο κει, κουράστηκα να πιστεύω ότι για όλα φταις εσύ και ο άλλος από δίπλα μου που δεν είμαι καλά εγώ. Θα κάτσω ήσυχη να πουληθώ να ξεμπερδεύουμε με αυτό. Άραξε και "απόλαυσε" την πώληση. Και ρε γαμώτο, αυτός ο πάγκος είναι και σκληρός πολύ, με πόνεσε η μέση μου!! Πονάνε τα κοκαλάκια μου. ΈΕΕΕ μάστορα!!! με ακούς?

Μπορείς να μου βάλεις ένα μαξιλαράκι να είμαι στα μαλακά μέχρι να με πουλήσεις?

Διαβάστε Περισσότερα »

Σχέδιο Βήτα

Του Στάθη


Δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρή κυβέρνηση σε μια ανεξάρτητη χώρα που να μην διαθέτει εναλλακτικά σχέδια για στρατηγικής σημασίας ζητήματα. Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνον δεν διαθέτει τέτοια σχέδια, αλλά επιπροσθέτως διακηρύσσει ότι και δεν πρέπει να διαθέτει. Λογικόν. Μια κυβέρνηση ανδρεικέλων όχι μόνον πρέπει να είναι δουλική, αλλά πρέπει και να φαίνεται τέτοια. Πρέπει «ο εξευτελισμός μας να είναι τέλειος». Και κυρίως παραγωγικός - ό,τι μας παίρνουν, ένα τάληρο.

Είναι δε τόσο μεγάλη η ξεφτίλα που προκύπτει απ’ την υποτέλεια, ώστε όλη η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης να στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν έχει σχέδιο για τη χώρα, εκτός απ’ αυτό που της υπαγορεύεται, κι όχι στην ανάγκη να έχει. Η θηριώδης προπαγάνδα που ασκεί η κυβέρνηση και η άθλια ιδεολογική τρομοκρατία που μετέρχεται, δεν μπορούν παρά να στηρίζονται σε παραλογισμούς (του τύπου:

«στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», αλλά «υπάρχουν μονόδρομοι»),

ώστε να νομιμοποιούνται και να καθ-ιερώνονται ανήθικες πολιτικές (του τύπου: εμείς φταίξαμε - εσείς την πληρώνετε, λάθος το φάρμακο - αλλά θα το πιείτε όλο, μας πονάει που σας σφάζουμε - αλλά θα συνεχίσουμε). Τρίχες! Ούτε τους πονάει, ούτε λάθος έκαναν και κάνουν, αλλά συνειδητά ανέλαβαν να προσαρμόσουν τη χώρα σε ένα νέο τοπίο που δημιουργείται στην Ευρώπη, ελπίζοντας σε μια θέση μέσα του – ίσως της στέρφας συκιάς και τίποτα περισσότερο.

Οπως αποδεικνύεται (και απ’ το βιβλίο του κομπανιέρο Θαπατέρο) στη Σύνοδο Κορυφής της 2ας Νοεμβρίου 2011 ο ευρωπαϊκός νότος αιχμαλωτίστηκε. Πρώτη «πέθανε» η Ελλάδα με τον πολιτικό θάνατο του you are a fucking psycho (κατά Σαρκοζί) Γιωργάκη. Ο Θαπατέρο τη «γλίτωσε», δεν μπήκε σε μνημονιακή επιτήρηση, πήρε όμως μνημονιακά μέτρα, πήγε στις εκλογές και τις έχασε, ώστε οι συντηρητικοί να πάρουν στη συνέχεια ακόμα χειρότερα μέτρα. Ο Μπερλουσκόνι τα ίδια.

«Αν θέλω να αυτοκτονήσω, θα βρω άλλο τρόπο»,

δήλωσε τότε ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας - η οποία επίσης απέφυγε το Μνημόνιο, αλλά όχι τα μνημονιακού τύπου μέτρα. Ο Μπερλουσκόνι σε λίγες μέρες ήταν παρελθόν και με ένα διάλειμμα Μόντι, οι κεντροδεξιοαριστεροί του Λέττα ανέλαβαν να κάνουν την Ιταλία ήσσονα δύναμη.

Εδώ έχουν ενδιαφέρον δύο στοιχεία. Το πρώτο (αυτό δεν προκύπτει απ΄το βιβλίο Θαπατέρο) είναι η κίνηση Μπερλουσκόνι να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό επιστροφής της Ιταλίας στη λιρέτα (φρενάροντας έτσι τη βουλιμία του Βερολίνου). Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, τη σύνθεση κι εν τέλει τη φύση της κυβέρνησης Λέττα. Ενα κεντροαριστεροδεξιό αμάλγαμα, μια αποϊδεολογικοποιημένη σούπα, απολύτως ταιριαστή με τον ομογενοποιημένο πολιτικό πολτό που χρειάζεται η παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη του καπιταλισμού για να κυβερνάει τους πληθυσμούς. Και πληθυσμοί -πιο εύκολοι στον χειρισμό- γίνονται οι λαοί όταν χάνουν την εθνική τους ταυτότητα και την κρατική τους υπόσταση.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο όμως σ’ αυτήν τη σύνοδο (και το πιο εναρμονισμένο στη διαδικασία μετατροπής της Ευρώπης σε Γερμανική) ήταν ο σκυλοκαυγάς μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, όταν, καθώς γράφει έκπληκτος ο Θαπατέρο «αντάλλασσαν μεταξύ τους βιτριολικές επιθέσεις, ανασύροντας μνήμες από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Ουδεμία έκπληξη θα έπρεπε. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, η αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Β’ Πολέμου, η ρεβάνς των ηττημένων.

«Ηταν μόνον πέντε λεπτά, αλλά σε αυτά τα πέντε λεπτά, όσα ακούστηκαν έκλειναν μέσα τους όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί στη νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία», καταλήγει με αξιοθαύμαστη γλαφυρότητα ο Θαπατέρο. Θα χυθούν κι άλλα δάκρυα. Ορισμένοι, λίγοι, το έλεγαν ήδη από τη Γιουγκοσλαβική κρίση, όταν, μετά την κατάρρευσή της ΕΣΣΔ, η Γερμανία έδειχνε να μπαίνει για τρίτη φορά στον πειρασμό ενός νέου ράϊχ, επί την Ευρώπη.

Η Γερμανία άφηνε για μιαν ακόμα φορά τους δαίμονές της να βγουν απ’τα στρατιωτικά νεκροταφεία,

να φορέσουν το φράκο του τραπεζίτη και να εξαπολύσουν στρατιές τόκων προς πάσαν κατεύθυνση. Αυτήν τη στιγμή οι γερμανικοί αητοί έχουν γραπώσει τον ευρωπαϊκό νότο και τον τιμωρούν με εκσπλάχνωση για τις αμαρτίες του, όπως αυτές τού επιμερίσθηκαν από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο Βαλκυριών Βερολίνου και πέριξ.

Πρόκειται για μια ολοκληρωτικά ολέθρια ταξική πολιτική με προσεκτικά σχεδιασμένα τα εθνικά της οχήματα. Η Ελλάδα κατεστράφη σαν αν έχασε (εν καιρώ ειρήνης) πόλεμο, ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία στο εσωτερικό της γίνεται όλο και πιο σκοτεινή, καθώς όλο και περισσότεροι Γερμανοί υποπρολεταριοποιούνται, όλο και πιο γρήγορα.

Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι γεωγραφικό. Δεν έχει να κάνει με την αντίθεση Βορρά - Νότου, αλλά με την «παλιά καλή αντίθεση» κεφαλαίου - εργασίας. Απλώς το κεφάλαιο (όπως πάντα) εφαρμόζει νέες γεωστρατηγικές. Για παράδειγμα: μιλούν ορισμένοι και λένε για την ανάγκη δημιουργίας ενός μετώπου του Νότου. Μάλιστα με επικεφαλής τη Γαλλία. Ομως, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι το Παρίσι θα εγκατέλειπε τον άξονα με το Βερολίνο,

τι άλλο θα συνέβαινε παρά να διευθύνει η Γαλλία τον Νότιο αντί της Γερμανίας;

(Βεβαίως αν μια τέτοια παραλλαγή αποτελέσει ζητούμενο για τη διαμόρφωση ακόμα πιο αποτελεσματικών συσχετισμών υπέρ του κεφαλαίου και κατά των λαών, ούτε το Παρίσι ούτε το Βερολίνο θα διστάσουν επί στιγμήν να παρενδύσουν για μια ακόμα φορά τη σχέση τους. Κι αυτήν με το Λονδίνο, τη Μόσχα ή την Ουάσινγκτον).

Το γεωπολιτικό παιγνίδι γύρω από τη χώρα μας χοντραίνει κι αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα δεν διαθέτει τίποτε περισσότερο από μια κυβέρνηση ανδρεικέλων και, βεβαίως, ουδεμία εξωτερική πολιτική, αντιληπτή απ’ τον οποιονδήποτε. Συμβαίνουν κοσμοϊστορικά γεγονότα: η υπαγωγή του Ιράν στην Αμερικανική σφαίρα επιρροής αλλάζει (με δραματικό τρόπο) τα δεδομένα, τις σχέσεις, τις συμμαχίες και τις αντιπαλότητες χωρών με ισχυρές αστικές τάξεις όπως η Τουρκία, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, με παρενέργειες σε χώρες όπως η Αίγυπτος και η Συρία, ή αναδυόμενες χώρες όπως τα δύο Κουρδιστάν (Ιρακινό και Συριακό), με άλλα δυο στην αναμονή (Τουρκικό, Ιρακινό).

Με υπουργό εξωτερικών τον κ. Βενιζέλο, ακόμα κι αν είχαμε ανοίξει το προξενείο που θα έπρεπε από καιρό ήδη να έχουμε ανοίξει στο Κιρκούκ, ο Πρόξενός μας θα ήταν Γερμανός.

Για ποιο Σχέδιο Βήτα λοιπόν μιλάμε, εν σχέσει προς την Ευρωπαϊκή Ενωση τουλάχιστον, όταν εκτός από Γερμανούς υπουργούς, όπως ο κ. Στουρνάρας, διαθέτουμε ανύπαρκτους στον τομέα τους, όπως ο κ. Βενιζέλος.

Αλλά, αν η κυβέρνηση της χώρας δεν μπορεί να έχει εναλλακτική στρατηγική στη βάση των εθνικών συμφερόντων διότι την έχει εξουθενώσει η υποταγή της στα ταξικά συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου, δεν δικαιούται να μη διαθέτει εναλλακτική πολιτική και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι συνεχίζει να υποκύπτει στην ιδεολογική και επικοινωνιακή τρομοκρατία, που ταυτίζει την ύπαρξη Σχεδίου Βήτα με την καταφυγή σε αυτό.

Η ύπαρξη Σχεδίου Βήτα, εκτός από υποχρέωση απέναντι στον λαό, ώστε συντεταγμένα να προχωρήσει σε άλλες επιλογές, αν διαπιστώσει ότι οι τρέχουσες είναι θανάσιμες, συνιστά ταυτοχρόνως αναγκαία και ικανή απειλή ότι δεν θα καταφύγει κανείς σε αυτό το Σχέδιο, αν τα άλλα μέρη λογικευθούν.

Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον πρέπει να έχει εναλλακτικό σχέδιο για την κακιά (ή την καλή) ώρα, αλλά και να παινεύεται για αυτό.

Διότι αυτή είναι η δουλειά του, να γνωρίζει δηλαδή ο λαός ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, αλλά επιλογές, και ποιες είναι αυτές. Με τι στόχους, τι κόστος ή ποιαν επιβράβευση. Και το θέμα δεν αφορά μόνον το Ευρώ και τη Ενωση, αλλά τη δυνατότητα του λαού να προσδιορίζει ο ίδιος τι θα είναι στο εγγύς κι απώτερο μέλλον η χώρα του και πώς αυτό θα είναι και θα γίνεται κατορθωτό.

Αν η Αριστερά μιλάει με τους όρους που επιβάλλει ο κάθε Γιακουμάτος, ή Βενιζέλος ή Σαμαράς όταν ωρύονται ότι εναλλακτικό σχέδιο σημαίνει καταφυγή σε αυτό κι όχι όπλο ή για να μην καταφύγεις σε αυτό, ή, αν καταφύγεις, να ωφεληθείς, τότε η συζήτηση δεν έχει νόημα. Καιροί όμως χωρίς νόημα, υπάρχουν μόνον για τους ανόητους. Οπως αυτούς που μας έφεραν έως εδώ εκβιάζοντας, απειλώντας και ουρλιάζοντας, ότι μόνον εδώ θα μπορούσαμε να έχουμε φθάσει.

Οταν, ας πούμε ο κ. Στουρνάρας λέει ότι πριν τον ενιαίο φόρο ακινήτων, τα ακίνητα στην Ελλάδα ήταν αφορολόγητα (ενώ η φορολόγησή τους υπήρχε κι έχει οκταπλασιασθεί) ή όταν ο κ. Χατζηδάκης λέει ότι εισάγουμε το 80% των τροφίμων που χρειαζόμαστε, ενώ παράγουμε το 90%, γίνεται φανερό ότι έχουμε μπλέξει με άσχετους (που και για αυτό έγιναν ανδρείκελα). Οταν λοιπόν ωρύονται ότι δεν υπάρχει, διότι δεν πρέπει να υπάρχει, Σχέδιο Βήτα, ωρύονται και ως άσχετοι, και ως ανδρείκελα.

Εως τώρα ο κ. Σαμαράς δεν μπόρεσε να εφαρμόσει εν σχέσει προς την Ένωση ούτε καν την πολιτική «πάταξον μεν, άκουσον δε» αλλά μόνον την πολιτική πάταξον και ξαναπάταξον, με τον κ. Στουρνάρα να προσθέτει ότι του αρέσει, διότι δεν γίνεται να μην του αρέσει.

Συνεπώς, όχι μόνον οφείλει να έχει Σχέδιο Βήτα η Αριστερά, αλλά να ξέρει η κυρία Μέρκελ ότι το έχει. Καθώς και ότι ο λαός γνωρίζει πώς να το εφαρμόσει. Τότε το Σχέδιο Βήτα ίσως να μη χρειασθεί. Αλλοιώς θα χρειασθεί.

Και Σχέδια Βήτα πάνω στη σχεδία, αφού έχει βυθισθεί το καράβι, δεν σχεδιάζονται...

Από το e-nikos

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΣΠΑσαν την απεργία *

Του Κωνσταντίνου Νάκκα


Συνεχίζεται εδώ και δύο μήνες η αντιπαράθεση της πανεπιστημιακής κοινότητας και του Υπουργείου Παιδείας για το θέμα της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Το Υπουργείο Παιδείας είχε ζητήσει από τις Πρυτανικές αρχές να αποστείλουν καταστάσεις με το πλεονάζον διοικητικό προσωπικό ώστε να προχωρήσει στην ένταξή τους στις λίστες διαθεσιμότητας. Στο αίτημα αυτό οι Πρυτανικές αρχές είχαν απαντήσει με μελέτη που αποδείκνυε ότι δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό αλλά αντίθετα κενά στις υπηρεσίες των Πανεπιστήμιων.

Στην προσπάθειά του το Υπουργείο Παιδείας να ξεπεράσει την άρνηση των Πανεπιστημίων να «συνεργαστούν», απαίτησε με τροπολογία που κατέθεσε σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης από τους διοικητικούς υπαλλήλους να προχωρήσουν σε απογραφή εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων με δική τους ευθύνη.

Προχώρησε μάλιστα σε χαρακτηρισμό της μη απογραφής τους ως πειθαρχικό παράπτωμα που επισύρει την ποινή της αυτοδίκαιης αργίας.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του Υπουργείου ήταν ένας μεγάλος αριθμός διοικητικών υπαλλήλων να υποχρεωθεί να απογραφεί παρά το ότι απεργούσαν και δεν εκτελούσαν κανένα από τα καθήκοντά τους ώστε να αποφύγουν την πειθαρχική δίωξη που θα τους έθετε αυτόματα σε διαθεσιμότητα.

Λύση στο πρόβλημα των κλειστών Πανεπιστημίων δεν είχε ακόμη βρεθεί και ο Υπουργός στην προσπάθειά του να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την απόρριψη από το ΑΣΕΠ των στοιχείων της απογραφής, κατέφυγε στη Δικαιοσύνη για να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική η συνεχιζόμενη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων.

Η Δικαιοσύνη απεφάνθη: παράνομη η απεργία (για τυπικούς λόγους) αλλά όχι καταχρηστική.

Οι Πρυτανικές Αρχές χρησιμοποιώντας την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων ως μοχλό πίεσης στο Υπουργείο για εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης, απείλησαν με παραιτήσεις -χωρίς όμως να παραιτηθούν από Πρόεδροι των Τμημάτων τους.

Τότε ήταν που ο υπουργός Παιδείας, υπερβάλλοντας εαυτόν και επιδεικνύοντας πνεύμα δημοκρατίας και διάθεση εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης (ξέχασε στο «κοινή» να συμπεριλάβει τους διοικητικούς υπαλλήλους), κατέθεσε στους πανεπιστημιακούς «ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου από την κρίση για το άνοιγμα των Πανεπιστημίων», κατά το έγκυρο δελτίο ειδήσεων της ΔΤ. Σύμφωνα με δήλωσή του «Με τη διαθεσιμότητα των 1165 Διοικητικών Υπαλλήλων ολοκληρώθηκε η διαχείριση του πλεονάζοντος προσωπικού στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Παράλληλα, αρχίζει άμεσα η διαδικασία της Πανεπιστημιακής Κινητικότητας για την επανατοποθέτηση των 650 εξ αυτών.»

Μάλιστα ο κος Υπουργός δεσμεύτηκε ότι υπάλληλοι που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, θα επιστρέψουν στην εργασία τους και οι ισάριθμοι διοικητικοί που δεν υπέβαλαν στοιχεία απογραφής, θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας.

Τις προτάσεις του ο κος Αρβανιτόπουλος φρόντισε να τις συζητήσει πρώτα με κάθε Πρύτανη ξεχωριστά και στη συνέχεια με το συντονιστικό της Συνόδου των Πρυτάνεων.

Το ακριβές περιεχόμενο των συζητήσεων δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αλλά αναμένεται να διαφανεί από τις επόμενες νομοθετικές παρεμβάσεις του κου Υπουργού.

Πίσω από την πρόταση του Υπουργού, ειδικά στο σκέλος που αφορά στην αντικατάσταση των υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων με υπαλλήλους που τέθηκαν σε αυτοδίκαιη αργία επειδή δεν απογράφησαν, υποκρύπτεται μια παραδοξότητα.

Αν υιοθετηθεί η πρόταση, θα επιβραβευθούν-διασωθούν όσοι «έσπασαν» την απεργία για να απογραφούν αδιαφορώντας για τον «κοινό και δίκαιο αγώνα» υπέρ της απρόσκοπτης λειτουργίας των Πανεπιστημίων και θα τιμωρηθούν δια της απόλυσης εκείνοι που έμειναν πιστοί στον αγώνα, χάρη στον οποίο προέκυψε και η «ολοκληρωμένη» πρόταση-λύση του κου Υπουργού.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους Πανεπιστημιακούς να αντιμετωπίζουν θετικά την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας;

Ποια ανταλλάγματα διαπραγματεύονται ή εξασφάλισαν σε σχέση με την χρηματοδότηση των ερευνητικών προγραμμάτων από κονδύλια του Υπουργείου μέσω των ΕΣΠΑ;

Ποια σύνδεση υπάρχει ανάμεσα στη στάση που θα τηρήσουν οι πανεπιστημιακοί -που πρόσφατα «κατάπιαν αμάσητο» το νόμο Διαμαντοπούλου που μεταξύ των άλλων καταργούσε το Πανεπιστημιακό άσυλο- και της περίπτωσης 1 της παραγράφου 3 της 954/178-22.11.2013 προσθήκης τροπολογίας στο σχέδιο νόμου «Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου “Επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων” (Α΄ 176)» του Υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία «Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ορίζεται ο φορέας που λειτουργεί ως Εθνικός Οργανισμός (Εθνική Μονάδα Συντονισμού) του νέου προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της εκπαίδευσης, της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, του αθλητισμού και της νεολαίας «Erasmus +» (2014-2020).»;

Το μέλλον και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργού θα δείξουν…

Από το Connstantinos Nakkas

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Θα πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη που χρωστάει στις τράπεζες

Του  Γιώργου Δελαστίκ


Καθώς απέχει πλέον ελάχιστα περισσότερο από έναν μήνα η εφιαλτική ημερομηνία της 1ης Ιανουαρίου 2014, οπότε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει αποφασίσει υπό την πίεση και της τρόικας να αρχίσουν και πάλι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δανειοληπτών που δεν πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους, οι περισσότεροι από τους ασυνεπείς οφειλέτες προς τις τράπεζες δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κινδύνου που τους απειλεί. Νομίζουν ότι η τράπεζα... δεν θα τους πάρει το σπίτι!

Αυταπατώνται ότι κάτι θα γίνει στο τέλος και θα τη γλιτώσουν!

Τι να το κάνει η τράπεζα ένα ασήμαντο δυάρι ή τριάρι διαμέρισμα στους Αγίους Αναργύρους ή στο Περιστέρι; Σε ποιον θα το πουλήσει αφού αυτήν την εποχή στην Ελλάδα κανένας δεν έχει λεφτά κι όσοι έχουν δεν τα δίνουν φυσικά για κάποιο διαμέρισμα σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας ή σε κάποια επαρχιακή πόλη; Αν, όμως, δεν μπορούν να πουλήσουν αυτά τα διαμερίσματα ή σπίτια γιατί να κατασχέσει μια μεγάλη τράπεζα π.χ. δέκα ή είκοσι χιλιάδες σπίτια;

Τι θα τα κάνει; Θα γίνει... μεσιτικό γραφείο;

Χώρια που αν πρέπει να πληρώσει και ενιαίο φόρο ακινήτων για χιλιάδες κατασχεμένα σπίτια, θα κοστίσει στην τράπεζα τα μαλλιοκέφαλά της! Οι σκέψεις αυτές και άλλες παρόμοιες ακούγονται λογικοφανείς στους άσχετους και τους αδαείς. Είναι, όμως, βαθύτατα λανθασμένες. Ηταν εν μέρει σωστές σε άλλες, παλαιότερες εποχές.

Δεν ισχύουν, όμως, ούτε κατ' ελάχιστο σήμερα. Αυτό που αγνοεί ο κόσμος, και παθαίνει σοκ όταν το αντιλαμβάνεται, είναι ότι η τράπεζα που του κατάσχει το σπίτι δεν έχει καμιά έγνοια να... πουλήσει ή έστω να νοικιάσει σε κάποιον το σπίτι που κατάσχεσε!

Της αρκεί που απέκτησε αυτή τους τίτλους ιδιοκτησίας!

Φαίνεται εξωφρενικό, αλλά δυστυχώς έτσι είναι - και ο λόγος είναι απλούστατος. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως μια τράπεζα προχωράει σε κατάσχεση 10.000 σπιτιών, καθένα από τα οποία έχει αντικειμενική αξία 100.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η συνολική αντικειμενική αξία των 10.000 διαμερισμάτων επί 100.000 ευρώ το καθένα είναι 1.000.000.000 ευρώ. Η τράπεζα, αντί να ψάχνει να βρει 10.000 αγοραστές που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους βρει ποτέ, κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Βγαίνει στη διατραπεζική αγορά, στις αγορές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και λέει: "Κατέχω τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτων αντικειμενικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και τους πουλάω για π.χ. επτακόσια εκατομμύρια ή τριακόσια εκατομμύρια ευρώ!". Μια τράπεζα από το Χονγκ Κονγκ ή από την Ουρουγουάη τούς αγοράζει τους τίτλους αυτούς για να τους πουλήσει κι αυτή την επόμενη μέρα ή τον επόμενο μήνα!

Ο τίτλος ιδιοκτησίας του σπιτιού που σας κατάσχεσε η ελληνική τράπεζα επειδή δεν πληρώνατε τις δόσεις του δανείου σας βρίσκεται έτσι σήμερα... στο Κατάρ, αύριο στο Μεξικό, μεθαύριο στο Ναούρου. Το πιο επώδυνο σημείο αυτής της τραγωδίας είναι ότι κανένας από τους εφήμερους, εναλλασσόμενους ιδιοκτήτες -δηλαδή κάποια τράπεζα ανά την υφήλιο- δεν δίνει δεκάρα τσακιστή αν ρημαδιάζει το διαμέρισμα από το οποίο σας ξεσπίτωσε η τράπεζα επειδή δεν είχατε να πληρώσετε τις δόσεις! Τους αρκεί ο τίτλος ιδιοκτησίας και η αντικειμενική κατ' αρχάς αξία. Ισως κάποια στιγμή αργότερα να τους ενδιαφέρει και η εμπορική αξία, αλλά και πάλι για να παιχτεί στη διατραπεζική αγορά.

Τώρα, από τα 10.000 σπίτια του παραδείγματος μπορεί τα 500 ή τα 1.000 να πουληθούν σε κάποιον κερδοσκοπικό οίκο-γύπα με έκπτωση... 60% ή 80% (!), αν κάποια τράπεζα που κατέχει τους τίτλους βρεθεί "ζορισμένη" κάποια στιγμή. Τότε οι "γύπες" μπορεί να πουλήσουν το διαμέρισμά σας στη Δάφνη ή στα Ανω Λιόσια σε κάποιο Γερμανό ή Αγγλο συνταξιούχο σε γελοία τιμή, βγάζοντας τα τριπλά λεφτά από όσα το αγόρασαν! Ετσι σκοπεύουν να χειριστούν τα διαμερίσματα ή τα σπίτια όσων δεν ανταποκρίνονται στις δανειστικές υποχρεώσεις τους,

γι' αυτό και οι τράπεζες θα τους τα κατασχέσουν οπωσδήποτε,

μόλις η κυβέρνηση δώσει το "πράσινο φως" σε έναν μήνα από τώρα!

Από το ΕΘΝΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

«Όλοι οι Έλληνες μαζί», ε; Μπα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Να είμαστε όλοι μαζί». «Να είμαστε ενωμένοι». «Είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… Τα γνωστά κλισέ επαναλήφθηκαν με αφορμή την επέτειο του Γοργοποτάμου. Ο κ.Σταικούρας, μάλιστα, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης στις εκδηλώσεις, διαπίστωσε για τον Γοργοπόταμο ότι «γεφύρωσε τις διαχωριστικές γραμμές, τις αντιθέσεις, τα πάθη και τους φανατισμούς». Πρόσθεσε δε ότι «αποτελεί δίδαγμα για τις νεότερες γενιές και ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορούμε να πετύχουμε με ενότητα, συνεννόηση και συνεργασία».

Σύμφωνα με την παραπάνω καταπληκτική προσέγγιση,  δεν μας μένει, λοιπόν, παρά «να ενωθούμε». Και μέχρι την επόμενη «μεγάλη μάχη του Έθνους», μέχρι τις 9 Δεκέμβρη δηλαδή που συνεδριάζει το Eurogroup, να έχουμε «συνεννοηθεί». Να έχουμε «συνεργαστεί». Και «όλοι μαζί» να έχουμε συμφωνήσει με την κυβέρνηση, η οποία στο μεταξύ θα έχει συνεννοηθεί με την τρόικα. Και έτσι («μονιασμένοι» και «ενωμένοι») να ενημερώσουμε  τους εταίρους μας για το πόσο πολύ μας αρέσουν οι πλειστηριασμοί. Πόσο πολύ μας αρέσουν οι απολύσεις. Πόσο πολύ μας αρέσουν οι φόροι επί των ακινήτων. Τα διαλυμένα νοσοκομεία. Τα διαλυμένα Πανεπιστήμια. Και άλλα τέτοια «ενωτικά»…

Παλιά ιστορία η «εθνική συμφιλίωση» - Του Στάθη (πριν από 25 χρόνια)…

Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε τον Γοργοπόταμο, ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους. Άλλωστε αυτού τους είδους η «ενότητα» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Σε καμία περίοδο. Σε καμία κοινωνία αντιτιθέμενων συμφερόντων. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Έλληνες που μήδισαν από εκείνους που πολεμούσαν τους Πέρσες. Αλλού και όχι «μαζί» με εκείνους που πήγαν στο Βισί  ήταν οι Γάλλοι που πολεμούσαν τους ναζί.  Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Καραϊσκάκηδες από τους Νενέκους. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν ο Μαρτιν Λούθεν Κινγκ από τους Μακάρθι. Αλλιώς τιμούν το Γοργοπόταμο αυτοί που δέχονταν τα βόλια του Σκόμπυ, με τους άλλους που ενώθηκαν με τον Σκόμπυ το ’44.

Αυτό το «όλοι μαζί» υπάρχει μόνο στα «όλοι μαζί τα φάγαμε» των Πάγκαλων. Μόνο όσοι απουσίαζαν και απουσιάζουν από τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού προσπαθούσαν και προσπαθούν – πάντα – να κρύψουν την απουσία τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Ολοι οι Ελληνες μαζί»... Ομως, η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Οπως και σήμερα, έτσι και τότε, δεν ήταν «όλοι οι Ελληνες μαζί». «Μαζί» και «ενωμένος», για να επιστρέψουμε στον Γοργοπόταμο και κυρίως σε όσα συμβολίζει,  ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Όμως:

α) Οταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, υπήρχαν και εκείνοι που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους και - μαζί με το χρυσό της χώρας - τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου.

β) Ενώ ο ελληνικός λαός μαχόταν το ναζισμό, διεκδικώντας για αντίτιμο μια Ελλάδα της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της λαϊκής αναδημιουργίας, υπήρχαν και εκείνοι που το 1944 έσπευδαν να συνταχθούν με τη βασιλική «εξόριστη» κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Ήταν, μάλιστα, τόσο «διαθέσιμοι» στην υπηρεσία των Ανακτόρων, που για το λόγο αυτό «βραβεύονταν» με την ανάθεση ρόλου πρωθυπουργού της «κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας».

3) Υπήρχαν, φυσικά, και εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ. Ήταν οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα...

Όχι και «όλοι ενωμένοι», λοιπόν. Διότι, πολύ απλά:
  • Άλλο πράγμα αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ' τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
  • Άλλο πράγμα αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο πράγμα αυτοί που όντας από καιρό έτοιμοι να υπηρετήσουν τους «συμμάχους» πάσχιζαν να «διορθωθεί η κατάσταση», δηλαδή να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο, και για το λόγο αυτό τηλεγραφούσαν στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944, τηλεγράφημα προς τον Τσόρτσιλ).
  • Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο πράγμα οι μαυραγορίτες, τα κόμματα και οι εφημερίδες τους που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν: «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών». («Καθημερινή», 1/6/1941).
«Όλοι μαζί», είπατε; Ε, όχι φυσικά. Καθότι η αναγκαία ενότητα των πολλών εναντίον των λίγων που τους τυραννούν, όποτε πέρασε μέσα από την ενότητα των τυραννισμένων με τους τυράννους τους, έφερνε ακόμα πιο βαριές αλυσίδες για τους τυραννισμένους. Και σε κάθε περίπτωση ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι, πρωθυπουργός της βικτωριανής εποχής ήταν και όχι του σοβιετικού Κρεμλίνου,  όταν σε μια κρίση λογοτεχνικής ειλικρίνειας το περιέγραφε ως εξής:

«Δυο έθνη που μεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συμπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται με τους ίδιους νόμους(…).

Τα δυο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί». 

Από το e-nikos
 
Διαβάστε Περισσότερα »