Του Θανάση Καρτερού
Οι φιλαλήθεις που κήρυξαν τα Μνημόνια ευλογία, την πορεία της χώρας "success story" και το πολυνομοσχέδιο εφάμιλλο των καλύτερων ευρωπαϊκών, ήταν πολύ φυσικό -έχουν το know how οι άνθρωποι- να ανακηρύξουν και τον εαυτό τους νικητή της μάχης στη Βουλή. Η σχετική άποψη, που από χτες διακινεί το Μαξίμου, δημιούργησε μάλιστα ένα καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό σε μεγάλα ΜΜΕ και εφημερίδες, με στόχο να καταμετρηθούν σωστά και να απονεμηθούν δίκαια τα φύλλα δάφνης που αναλογούν σε κάθε πρωταγωνιστή.
Είναι ιστορικό ευτύχημα που οι πανηγυρισμοί, τα αμοιβαία συγχαρητήρια και οι έπαινοι συμπίπτουν με την πρωταπριλιά, όπως η επανάσταση του '21 με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Διότι έτσι όλα αποκτούν ένα βαθύτερο ηθικό νόημα. Ενώ δίνεται η δυνατότητα και σε μας, ως συμμετέχοντες αγογγύστως στις θυσίες, και ενθουσιωδώς στο νόημα της μέρας, να συμβάλουμε στην απόδοση των φύλλων δάφνης. Διότι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει κίνδυνος κάποιος να ξεχαστεί ή να αδικηθεί.
Αυτονόητο ότι τα περισσότερα φύλλα δικαιούται ο Σαμαράς. Μπορεί να έλειπε από ακόμα μία συνεδρίαση της Βουλής, την οποία μάλιστα είχε ο ίδιος κηρύξει εθνικώς κρίσιμη, αλλά, όταν είναι κανείς αρκετά μέγας, δοξάζεται και κρυπτόμενος. Πολύ περισσότερο που το πνεύμα του Σαμαρά, ου μην και τα μπινελίκια του από τηλεφώνου, συνέβαλαν αποφασιστικά στη νικηφόρα αντιμετώπιση της επίθεσης Τσίπρα. Στον τελικό απολογισμό δε, κατάφερε να περιορίσει τα μείον της νίκης του μόνο σε έναν Νικήτα.
Ο Βενιζέλος δικαιούται επίσης ένα ματσάκι φύλλα. Διότι έδειξε στο έθνος τη διαφορά ανάμεσα στη βροχή και στο φτύσιμο. Έδειξε επίσης τι σημαίνει συνταγματολόγος που ξέρει να απονέμει τα του συντάγματος τω συντάγματι και τα του Σαμαρά τω Σαμαρά. Και επέδειξε τέλος αυστηρότητα νίκης, ξηλώνοντας τα γαλόνια από τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό και τον πρώην πρόεδρο της Βουλής. Με αποτέλεσμα το μεν κόμμα του να εξέλθει από τη μάχη κάπως ελαφρότερο, αλλά ο ίδιος ακόμα πιο πρόσβαρος.
Πρέπει όμως να απονείμουμε ένα φύλλο και στον φίλο (του πρωθυπουργού) Σταμάτη, διότι διέπραξε μεν την κωλοτούμπα, αλλά παρέμεινε πιστός στη γαρδούμπα. Όπως και στον Μεϊμαράκη, που απέδειξε πόσο μεγάλες είναι οι κοινοβουλευτικές αρχές που κάποτε επεδείκνυε στον Παυλόπουλο. Χαλάλι τους. Κάθε πρωταπριλιά το έθνος πρέπει να τους μνημονεύει...
Οι φιλαλήθεις που κήρυξαν τα Μνημόνια ευλογία, την πορεία της χώρας "success story" και το πολυνομοσχέδιο εφάμιλλο των καλύτερων ευρωπαϊκών, ήταν πολύ φυσικό -έχουν το know how οι άνθρωποι- να ανακηρύξουν και τον εαυτό τους νικητή της μάχης στη Βουλή. Η σχετική άποψη, που από χτες διακινεί το Μαξίμου, δημιούργησε μάλιστα ένα καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό σε μεγάλα ΜΜΕ και εφημερίδες, με στόχο να καταμετρηθούν σωστά και να απονεμηθούν δίκαια τα φύλλα δάφνης που αναλογούν σε κάθε πρωταγωνιστή.
Είναι ιστορικό ευτύχημα που οι πανηγυρισμοί, τα αμοιβαία συγχαρητήρια και οι έπαινοι συμπίπτουν με την πρωταπριλιά, όπως η επανάσταση του '21 με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Διότι έτσι όλα αποκτούν ένα βαθύτερο ηθικό νόημα. Ενώ δίνεται η δυνατότητα και σε μας, ως συμμετέχοντες αγογγύστως στις θυσίες, και ενθουσιωδώς στο νόημα της μέρας, να συμβάλουμε στην απόδοση των φύλλων δάφνης. Διότι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει κίνδυνος κάποιος να ξεχαστεί ή να αδικηθεί.
Αυτονόητο ότι τα περισσότερα φύλλα δικαιούται ο Σαμαράς. Μπορεί να έλειπε από ακόμα μία συνεδρίαση της Βουλής, την οποία μάλιστα είχε ο ίδιος κηρύξει εθνικώς κρίσιμη, αλλά, όταν είναι κανείς αρκετά μέγας, δοξάζεται και κρυπτόμενος. Πολύ περισσότερο που το πνεύμα του Σαμαρά, ου μην και τα μπινελίκια του από τηλεφώνου, συνέβαλαν αποφασιστικά στη νικηφόρα αντιμετώπιση της επίθεσης Τσίπρα. Στον τελικό απολογισμό δε, κατάφερε να περιορίσει τα μείον της νίκης του μόνο σε έναν Νικήτα.
Ο Βενιζέλος δικαιούται επίσης ένα ματσάκι φύλλα. Διότι έδειξε στο έθνος τη διαφορά ανάμεσα στη βροχή και στο φτύσιμο. Έδειξε επίσης τι σημαίνει συνταγματολόγος που ξέρει να απονέμει τα του συντάγματος τω συντάγματι και τα του Σαμαρά τω Σαμαρά. Και επέδειξε τέλος αυστηρότητα νίκης, ξηλώνοντας τα γαλόνια από τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό και τον πρώην πρόεδρο της Βουλής. Με αποτέλεσμα το μεν κόμμα του να εξέλθει από τη μάχη κάπως ελαφρότερο, αλλά ο ίδιος ακόμα πιο πρόσβαρος.
Πρέπει όμως να απονείμουμε ένα φύλλο και στον φίλο (του πρωθυπουργού) Σταμάτη, διότι διέπραξε μεν την κωλοτούμπα, αλλά παρέμεινε πιστός στη γαρδούμπα. Όπως και στον Μεϊμαράκη, που απέδειξε πόσο μεγάλες είναι οι κοινοβουλευτικές αρχές που κάποτε επεδείκνυε στον Παυλόπουλο. Χαλάλι τους. Κάθε πρωταπριλιά το έθνος πρέπει να τους μνημονεύει...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου