Οικολογία
Την ώρα που η επιβολή ποσόστωσης στην Ευρώπη, τον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα οδηγεί σε αύξηση του αριθμού των ψαριών, η κατάσταση στη Μεσόγειο έχει γίνει ακόμη δραματικότερη.
Μία έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Current Biology δείχνει ότι κατά το διάστημα 1990-2010 αυξανόταν βαθμιαία ο αριθμός των νεαρών ψαριών που πιάνονταν στα δίχτυα των ψαράδων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ελάττωση του ρυθμού αναπαραγωγής τους και κατ’ επέκταση τον αποδεκατισμό τους.
Ο έλληνας ωκεανολόγος Παρασκευάς Βασιλακόπουλος επικεντρώθηκε στην παρατήρηση εννέα ειδών ψαριού για χρονικό διάστημα άνω των 20 ετών, διαπιστώνοντας το δραστικό περιορισμό του αριθμού τους. Μεγαλύτερο πλήγμα υπέστησαν τα είδη εκείνα που βρίσκονται στο στόχαστρο της παράνομης αλιείας.
Την ώρα που τα μέτρα της ΕΕ για τον περιορισμό της δράσης των μεγάλων αλιευτικών εταιρειών έχουν αποτέλεσμα στη Βόρεια Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Μεσόγειο εξακολουθούν να λυμαίνονται μικρότερα αλιευτικά πλοία. Αυτά δεν είναι ιδιαίτερα ορατά από τις ακτές και ως εκ τούτου η δράση τους είναι δύσκολο να ελεγχθεί.
Ερευνητές εκτιμούν ότι η κατάσταση στη Μεσόγειο παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνη που επικρατεί στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Κίνας, στην υποσαχάρια Αφρική και σε άλλες τροπικές περιοχές. Τα κινέζικα αλιευτικά σκάφη (φωτογρ.) επιδίδονται κυριολεκτικά σε αγώνα δρόμου προκειμένου να εξασφαλίσουν μια καλή ψαριά.
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ διαπραγματεύονται κάθε χρόνο σταθερές ποσοστώσεις που ρυθμίζουν την αλίευση στα ευρωπαϊκά ύδατα. Περιορισμοί υπάρχουν ακόμη και για είδη που δεν κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση.
Εντάσεις προκύπτουν ορισμένες φορές ακόμη και μεταξύ κρατών-μελών της ΕΕ. Ισπανοί ψαράδες διαμαρτύρονται για την απόφαση των βρετανικών αρχών να τοποθετήσουν έναν τεχνητό τσιμεντένιο ύφαλο στη θαλάσσια περιοχή του Γιβραλτάρ. Όπως λένε οι ψαράδες, ο ύφαλος καταστρέφει τα δίχτυα τους.
Τα αποθέματα ψαριών μπορούν να διαφυλαχθούν επιλέγοντας δίχτυα που επιτρέπουν σε νεαρά ψάρια να διαφύγουν από τις τρύπες τους. Ως εκ τούτου πολλά κράτη απαγορεύουν δίχτυα με πολύ πυκνή πλέξη. Σε κάθε περίπτωση το 75% των παγκόσμιων αλιευτικών αποθεμάτων έχει αφανιστεί.
Ο όρος φρέσκο ψάρι έπαψε πια να σημαίνει ότι τα ψάρια καταναλώνονται σε σημείο αλίευσής τους. Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ψύξης, ψάρια από την Ασία, την Αφρική ή τον Ειρηνικό Ωκεανό καταλήγουν στα πιάτα των ευρωπαίων καταναλωτών. 90 εκατομμύρια τόνοι διατροφικών προϊόντων ετησίως προέρχονται από τις θάλασσες.
Τα ιχθυοτροφεία, ακόμη και σε φυσικό περιβάλλον, όπως εδώ στη Ρωσία, δεν είναι υπεράνω υποψίας. Ο σολομός, για παράδειγμα, ταΐζεται με ψαράλευρα. Ένα πρόσθετο πρόβλημα είναι η μόλυνση του νερού με τροφές και αντιβιοτικές ουσίες.
Αυτό το είδος, αν και σπανίζει, εξακολουθεί να υπάρχει. Μικροψαράδες πιάνουν τα ψάρια τους και τα πωλούν λίγες ώρες μετά σε τοπικές αγορές, όπως σε αυτήν την ψαραγορά στη Μαυριτανία. Ωστόσο, οι μεγάλες αλιευτικές εταιρείες απειλούν με τη δραστηριότητά τους αυτό το είδος ψαράδων με εξαφάνιση.
Από το Left.gr
Την ώρα που η επιβολή ποσόστωσης στην Ευρώπη, τον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα οδηγεί σε αύξηση του αριθμού των ψαριών, η κατάσταση στη Μεσόγειο έχει γίνει ακόμη δραματικότερη.
Νεαρά ψάρια στα δίχτυα των ψαράδων
Μία έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Current Biology δείχνει ότι κατά το διάστημα 1990-2010 αυξανόταν βαθμιαία ο αριθμός των νεαρών ψαριών που πιάνονταν στα δίχτυα των ψαράδων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ελάττωση του ρυθμού αναπαραγωγής τους και κατ’ επέκταση τον αποδεκατισμό τους.
Εννέα είδη στο μικροσκόπιο
Ο έλληνας ωκεανολόγος Παρασκευάς Βασιλακόπουλος επικεντρώθηκε στην παρατήρηση εννέα ειδών ψαριού για χρονικό διάστημα άνω των 20 ετών, διαπιστώνοντας το δραστικό περιορισμό του αριθμού τους. Μεγαλύτερο πλήγμα υπέστησαν τα είδη εκείνα που βρίσκονται στο στόχαστρο της παράνομης αλιείας.
Ανεξέλεγκτη αλιεία
Την ώρα που τα μέτρα της ΕΕ για τον περιορισμό της δράσης των μεγάλων αλιευτικών εταιρειών έχουν αποτέλεσμα στη Βόρεια Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Μεσόγειο εξακολουθούν να λυμαίνονται μικρότερα αλιευτικά πλοία. Αυτά δεν είναι ιδιαίτερα ορατά από τις ακτές και ως εκ τούτου η δράση τους είναι δύσκολο να ελεγχθεί.
Αγώνας δρόμου για την ψαριά
Ερευνητές εκτιμούν ότι η κατάσταση στη Μεσόγειο παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνη που επικρατεί στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Κίνας, στην υποσαχάρια Αφρική και σε άλλες τροπικές περιοχές. Τα κινέζικα αλιευτικά σκάφη (φωτογρ.) επιδίδονται κυριολεκτικά σε αγώνα δρόμου προκειμένου να εξασφαλίσουν μια καλή ψαριά.
Ποσόστωση για την προστασία των ειδών
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ διαπραγματεύονται κάθε χρόνο σταθερές ποσοστώσεις που ρυθμίζουν την αλίευση στα ευρωπαϊκά ύδατα. Περιορισμοί υπάρχουν ακόμη και για είδη που δεν κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση.
Διασυνοριακές εντάσεις για τα αλιευτικά δικαιώματα
Εντάσεις προκύπτουν ορισμένες φορές ακόμη και μεταξύ κρατών-μελών της ΕΕ. Ισπανοί ψαράδες διαμαρτύρονται για την απόφαση των βρετανικών αρχών να τοποθετήσουν έναν τεχνητό τσιμεντένιο ύφαλο στη θαλάσσια περιοχή του Γιβραλτάρ. Όπως λένε οι ψαράδες, ο ύφαλος καταστρέφει τα δίχτυα τους.
Περιορισμοί για τα δίχτυα
Τα αποθέματα ψαριών μπορούν να διαφυλαχθούν επιλέγοντας δίχτυα που επιτρέπουν σε νεαρά ψάρια να διαφύγουν από τις τρύπες τους. Ως εκ τούτου πολλά κράτη απαγορεύουν δίχτυα με πολύ πυκνή πλέξη. Σε κάθε περίπτωση το 75% των παγκόσμιων αλιευτικών αποθεμάτων έχει αφανιστεί.
“Πολυταξιδεμένα” ψάρια
Ο όρος φρέσκο ψάρι έπαψε πια να σημαίνει ότι τα ψάρια καταναλώνονται σε σημείο αλίευσής τους. Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ψύξης, ψάρια από την Ασία, την Αφρική ή τον Ειρηνικό Ωκεανό καταλήγουν στα πιάτα των ευρωπαίων καταναλωτών. 90 εκατομμύρια τόνοι διατροφικών προϊόντων ετησίως προέρχονται από τις θάλασσες.
Πόσο υγιεινός είναι ο σολομός;
Τα ιχθυοτροφεία, ακόμη και σε φυσικό περιβάλλον, όπως εδώ στη Ρωσία, δεν είναι υπεράνω υποψίας. Ο σολομός, για παράδειγμα, ταΐζεται με ψαράλευρα. Ένα πρόσθετο πρόβλημα είναι η μόλυνση του νερού με τροφές και αντιβιοτικές ουσίες.
Φρέσκο ψάρι στο τραπέζι
Αυτό το είδος, αν και σπανίζει, εξακολουθεί να υπάρχει. Μικροψαράδες πιάνουν τα ψάρια τους και τα πωλούν λίγες ώρες μετά σε τοπικές αγορές, όπως σε αυτήν την ψαραγορά στη Μαυριτανία. Ωστόσο, οι μεγάλες αλιευτικές εταιρείες απειλούν με τη δραστηριότητά τους αυτό το είδος ψαράδων με εξαφάνιση.
Από το Left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου