Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Τα μπάνια του λαού,όπως τα βλέπει ένα ψάρι....

Του Σπύρου Γουδεβενου


Καλημέρα σας,  Με λένε Μήτσο,και δεν είμαι άνθρωπος......

Είμαι ένα ψάρι, αμμό-ψαρο συγκεκριμένα, από αυτά τα μικρά και ασήμαντα, που περιτριγυρίζουν στα ρηχά, σε αμμουδερούς βυθούς, περνώντας ήσυχα τον χρόνο τρεφόμενο από ότι βρω στο νερό, και κάνοντας βολτούλες. Ενίοτε ψάχνω και καμιά ψαρίνα, να επιτελέσω την θεϊκή αποστολή μου,της αναπαραγωγής του είδους μου!

Σας είπα παραπάνω, ότι περνάω τον καιρό μου ήσυχα.....Αυτό δεν ισχύει πάντα, και συγκεκριμένα δεν ισχύει όταν τα δίποδα της στεριάς, "ανθρώπους" τους λένε, καταφθάνουν στην ακτή της θάλασσας μου, για να κάνουν τα μπάνια τους. Η ησυχία τότε είναι πολυτέλεια, από τις πρωινές μέχρι τις πρώτες βραδινές ώρες. Ελάχιστα δίποδα επιλέγουν την παραλία αργά το βράδυ, αλλά και αυτά που το κάνουν, δεν έχουν σκοπό να κολυμπήσουν αλλά και αυτά με την σειρά τους επιτελούν εκείνη την ώρα την θεϊκή αποστολή της αναπαραγωγής του είδους τους!

Επιστρέφω στις ώρες που τα δίποδα, κοινώς άνθρωποι,καταφθάνουν στην παραλία για να κάνουν μπάνιο. Οι φωνές τους δυνατές, χωρίς αρμονία χαλάνε την ησυχία του μέρους μου. "Που θα κάτσουμε;" είναι η κλασσική πρώτη ερώτηση.....2 χιλιόμετρα αμμουδιά εκεί έξω, ομοιόμορφο τοπίο, και αυτοί έχουν απορία σε ποιο σημείο θα κάτσουν. Μετά αρχίζουν να φωνάζουν, για το στήσιμο της ομπρέλας τους, της ψάθας τους, και βέβαια αρχίζουν να φωνάζουν στα "μικρά δίποδα" που τρέχουν προς την θάλασσα μοναχά τους. Μια φασαρία γενικά, και η πλάκα είναι ότι τον αχό συμπληρώνουν οι ήχοι από κάτι συσκευές που τα λένε κινητά τηλέφωνα, και όταν μιλάνε σε αυτά τα δίποδα ακούγονται να λένε

"Ναι, μωρέ ήρθαμε στην παραλία να ηρεμήσουμε λίγο".... ΕΛΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ, ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;; ΑΝ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ;; ΣΥΝΑΥΛΙΑ;;

Πάμε παρακάτω, και φτάνουμε στην στιγμή που τα δίποδα, εισέρχονται στο νερό για να κολυμπήσουν......Μία κουβέντα είναι αυτό, αφού τα περισσότερα δίποδα δεν κολυμπάνε, απλά πάνε περπατώντας από το ένα σημείο του νερού στο άλλο, με μία μικρή υποψία πλοήγησης, αν και όταν εισέρχονται δύο-δύο δεν κουνιούνται ρούπι, και απλά κουβεντιάζουν μέσα στην θάλασσα. Αυτό το σημείο έχει κάποιο ενδιαφέρον για μένα, αφού ακούω και καμιά ιστορία που δεν έχει σχέση με λέπια, πλαγκτόν, και ψάρια-κυνηγούς. Εκεί λοιπόν μαθαίνω πως τα δίποδα εξασφαλίζουν την τροφή τους, εργασία το λένε, αν και στις μέρες μας ακούω ότι οι περισσότεροι την ψάχνουν. Απίστευτες ιστορίες ακούω, ότι "κολυμπάνε" εκεί στην εργασία τους ώρες,πολλές ώρες αλλά τελικά δεν έχουν αρκετή τροφή.

Εμείς τα ψάρια τουλάχιστον, όσο κολυμπάμε περισσότερο τόσο πολύ τρεφόμαστε, εκτός αν βέβαια κάνα μαλακισμένο δίποδο χύσει κάτι μέσα στην θάλασσα μας, και τότε μας κόβει η λόρδα. Αλλά ο κανόνας είναι ότι όσο πιο πολύ "εργάζεσαι", τόσο πιο πολύ τρως!

Όπως είναι φυσικό το το ότι τα δίποδα μπαίνουν στην θάλασσα μου, δεν σημαίνει ότι τους παραχωρώ και τον χώρο μου. Άλλωστε είναι επικίνδυνο να φύγω από τα ρηχά νερά, γιατί στα βαθιά θα γίνω μεζεδάκι για κάποιο μεγαλύτερο ψάρι. Έτσι λοιπόν κολυμπώ ανάμεσα στα δίποδα, χωρίς να τα ενοχλώ, αλλά τότε αρχίζει το πανηγύρι. Μεγάλα και μικρά δίποδα, αρχίζουν να αλαλάζουν "Κοίτα, κοίτα ένα ψάρι", "Μαιρούλα,φωνάξτε τα παιδιά εδώ υπάρχει ένα ψάρι".....

ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ! ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΣΤΕ, ΤΙ ΘΑ ΒΛΕΠΑΤΕ;; ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟ;;

Ο παππούς μου μου έλεγε ιστορίες για δεινόσαυρους που έμπαιναν στην θάλασσα, ότι ήταν τεράστιοι,και πως οι πρόγονοι μας τους σκότωναν. Βέβαια, το ότι σκοτώναμε παλιά δεινόσαυρους λίγο μουφα ακούγεται....

Και εκεί κάποια δίποδα, αντί για να κάνουν το μπάνιο τους, τους βλέπεις να ξυπνάει ο "κυνηγός" μέσα τους. Παίρνουν κάτι απόχες, και προσπαθούν να με αιχμαλωτίσουν. "ΤΙ ΘΑ ΦΑΤΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΣΚΑΣΕΤΕ ΚΙΟΛΑΣ;;". Βέβαια ευτυχώς για μένα δεν είναι κυνηγοί, αλλά ατσούμπαλα, αγύμναστα δίποδα, και έτσι με ελιγμούς όχι μόνο τους ξεφεύγω εύκολα, αλλά τους μπερδεύω κάνοντας τα να χάνουν την ισορροπία τους. Και εκεί βέβαια έχω την απορία, τι μοίρα θα έχει αυτός ο πλανήτης όταν οι κυρίαρχοι του, τα πιο νοήμονα όντα πάνω σε αυτόν, είναι αυτά τα δίποδα. Βέβαια, δεν πολυσκοτίζομαι γιατί ζω κάποιους μήνες μόνο, άρα το τέλος του πλανήτη δεν είναι κάποιο πιεστικό ζήτημα για μένα!

Τέλος αξίζει να αναφέρω ότι κάποια δίποδα, δεν επιβιώνουν στην θάλασσα. Εκεί,καθώς κολυμπάνε, τελειώνουν! Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αν και υποψιάζομαι ότι αυτό που λένε κάποια δίποδα όσο είναι μέσα στο νερό, ότι πριν λίγη ώρα έφαγαν το καταπέτασμα, και ήπιαν όλο τον Βόσπορο δεν είναι πολύ καλό!

Ανυπομονώ να μπει για τα καλά ο Σεπτέμβρης, που τα δίποδα θα ξεκουμπιστούν από την θάλασσα μου. Μετά τον Σεπτέμβρη, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, ελάχιστα δίποδα μπαίνουν στο νερό. Και δεν μου φαίνονται ότι αυτά τα δίποδα κατέχουν κάποια σημαντική θέση στη κοινωνία τους, αφού το νερό είναι παγωμένο, λέπια δεν έχουν, και μόλις βγαίνουν μετά το μπάνιο τους στην στεριά τουρτουρίζουν αφού έχουν μελανιάσει ολόκληρα. Μία βλακεία και μισή, τουλάχιστον για μένα, κάνουν!

Σας χαιρετώ, Ο Μήτσος!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου