Του Θανάση Καρτερού
Και φίλος του Σαμαρά είναι, και αδελφός του, και σαν λιοντάρι πάλεψε για να μη γίνουμε Αργεντινή, και δεν μπορεί να το διανοηθεί ότι ο Πλάτωνας θα παίζει στη βήτα εθνική. Ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ήταν χθες όλο καλά λόγια για τον εαυτό του, για τον Σαμαρά, ακόμα και για τον Πλάτωνα. Αλλά όχι και για μας, που δεν μπόρεσε να μην μας επικρίνει. Η προσπάθεια που έκανε η Ελλάδα αναγνωρίζεται από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά όχι από τους Έλληνες, είπε.
Και καλά για τη φιλία του με τον Σαμαρά, τα είπε ο αγαπημένος του Πλάτων: όμοιος, ομοίω αεί πελάζει. Εμάς όμως γιατί μας ραπίζει έτσι φραστικώς; Μήπως γιατί δεν δώσαμε στον αδελφό του αυτοδυναμία για να επιβάλει πιο εύκολα τη σωτηρία μας; Μήπως γιατί δεν του δώσαμε έστω την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές; Μήπως γιατί αφανίσαμε το πρόθυμο ΠΑΣΟΚ; Ή μήπως γιατί σιχτιρίζουμε κατά συντριπτική πλειοψηφία την τρόικα, τα Μνημόνια, τα εισαγόμενα σχέδια σωτηρίας μας, τους χρυσοκάνθαρους Ευρωπαίους αξιωματούχους που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς; Και δεν μαζευόμαστε έξω από τη Βουλή να χειροκροτήσουμε εκείνους που ψηφίζουν πολυνομοσχέδια με προαπαιτούμενα και τροπολογίες για διαπλεκόμενους;
Όλα πατρίδα μας, κι αυτά κι εκείνα. Προφανώς όλα αυτά μαζί τον έχουν πικράνει τον κύριο Γιούνκερ τόσο, ώστε να επικρίνει δημοσίως τους Έλληνες. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θα έπρεπε ο σοφός αυτός Ευρωπαίος και φαν του Πλάτωνα να βάλει την πλατωνική του κούτρα κάτω και να σκεφτεί: Μα τι έχουν πάθει, βρε παιδί μου, οι Έλληνες και δεν εκτιμούν τις προσπάθειες που κάνουμε μαζί με τον Σαμαρά και τους συμμάχους του; Τι μύγα τους τσίμπησε και χαντάκωσαν τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, τους αυτουργούς και τους συναυτουργούς της σωτηρίας τους;
Αλλά μπα. Οι Γιούνκερ αυτής της uber alles ευρωπαϊκής νομενκλατούρας δεν έχουν προφανώς ανάγκη από τέτοιες ενοχλητικές σκέψεις, που χαλούν την αρμονία της πλατωνικής τους υπεροψίας. Έχουν δίκιο οι ίδιοι και οι εγχώριοi φίλοι και αδελφοί τους. Και έχουν άδικο εκείνοι που βυθισμένοι στη φτώχεια, στην ανεργία, στην ανασφάλεια και στην απόγνωση αρνούνται να τους αποδεχτούν ως σωτήρες. Έτσι αιωρείται το νεοπλατωνικό ερώτημα: Για βρεγμένη σανίδα άκουσε ποτέ ο κύριος Γιούνκερ;
Από την ΑΥΓΗ
Και φίλος του Σαμαρά είναι, και αδελφός του, και σαν λιοντάρι πάλεψε για να μη γίνουμε Αργεντινή, και δεν μπορεί να το διανοηθεί ότι ο Πλάτωνας θα παίζει στη βήτα εθνική. Ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ήταν χθες όλο καλά λόγια για τον εαυτό του, για τον Σαμαρά, ακόμα και για τον Πλάτωνα. Αλλά όχι και για μας, που δεν μπόρεσε να μην μας επικρίνει. Η προσπάθεια που έκανε η Ελλάδα αναγνωρίζεται από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά όχι από τους Έλληνες, είπε.
Και καλά για τη φιλία του με τον Σαμαρά, τα είπε ο αγαπημένος του Πλάτων: όμοιος, ομοίω αεί πελάζει. Εμάς όμως γιατί μας ραπίζει έτσι φραστικώς; Μήπως γιατί δεν δώσαμε στον αδελφό του αυτοδυναμία για να επιβάλει πιο εύκολα τη σωτηρία μας; Μήπως γιατί δεν του δώσαμε έστω την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές; Μήπως γιατί αφανίσαμε το πρόθυμο ΠΑΣΟΚ; Ή μήπως γιατί σιχτιρίζουμε κατά συντριπτική πλειοψηφία την τρόικα, τα Μνημόνια, τα εισαγόμενα σχέδια σωτηρίας μας, τους χρυσοκάνθαρους Ευρωπαίους αξιωματούχους που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς; Και δεν μαζευόμαστε έξω από τη Βουλή να χειροκροτήσουμε εκείνους που ψηφίζουν πολυνομοσχέδια με προαπαιτούμενα και τροπολογίες για διαπλεκόμενους;
Όλα πατρίδα μας, κι αυτά κι εκείνα. Προφανώς όλα αυτά μαζί τον έχουν πικράνει τον κύριο Γιούνκερ τόσο, ώστε να επικρίνει δημοσίως τους Έλληνες. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θα έπρεπε ο σοφός αυτός Ευρωπαίος και φαν του Πλάτωνα να βάλει την πλατωνική του κούτρα κάτω και να σκεφτεί: Μα τι έχουν πάθει, βρε παιδί μου, οι Έλληνες και δεν εκτιμούν τις προσπάθειες που κάνουμε μαζί με τον Σαμαρά και τους συμμάχους του; Τι μύγα τους τσίμπησε και χαντάκωσαν τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, τους αυτουργούς και τους συναυτουργούς της σωτηρίας τους;
Αλλά μπα. Οι Γιούνκερ αυτής της uber alles ευρωπαϊκής νομενκλατούρας δεν έχουν προφανώς ανάγκη από τέτοιες ενοχλητικές σκέψεις, που χαλούν την αρμονία της πλατωνικής τους υπεροψίας. Έχουν δίκιο οι ίδιοι και οι εγχώριοi φίλοι και αδελφοί τους. Και έχουν άδικο εκείνοι που βυθισμένοι στη φτώχεια, στην ανεργία, στην ανασφάλεια και στην απόγνωση αρνούνται να τους αποδεχτούν ως σωτήρες. Έτσι αιωρείται το νεοπλατωνικό ερώτημα: Για βρεγμένη σανίδα άκουσε ποτέ ο κύριος Γιούνκερ;
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου