Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Από την ΑΥΓΗ
Η ροή των τρομακτικών ειδήσεων από τη Συρία και το Ιράκ είναι καταιγιστική: «Αποκεφαλίστηκε και δεύτερος Αμερικανός δημοσιογράφος. Ο τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» απήγαγαν τους κατοίκους ενός ολόκληρου χωριού. Αποκεφάλισαν τα παιδιά και πούλησαν τις γυναίκες για 25 δολάρια το κεφάλι. Τζιχαντιστής από την Αίγυπτο -φυσικά δεν αποκαλύπτει το όνομά του- εξομολογείται (στο Reuters) πώς έμαθε να αποκεφαλίζει. Και νέο βίντεο των τζιχαντιστών με ομήρους υποψήφιους για αποκεφαλισμό. Αυτόπτες μάρτυρες αφηγούνται ιστορίες φρίκης από το πέρασμα των τζιχαντιστών. Ποιος ήταν ο Βρετανός ράπερ που έγινε δήμιος...».
Δεν έχω αμφιβολίες ότι ο στρατός του IS είναι ένα συνονθύλευμα 10.000-15.000 (κατά τους «δυτικούς» υπολογισμούς) ισλαμοφασίστες, τυφλωμένους από μια αιματηρή καρικατούρα του σουνιτικού ισλάμ. Τα γεμάτα τρόμο βλέμματα των Γεζιντί, που φτάνουν ακόμη και στη χώρα μας, μαρτυρούν πολλά για τη δράση τους. Ωστόσο, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ταυτόχρονα ότι τα περισσότερα από όσα μαθαίνουμε καθημερινά για το ακραίο στρατιωτικό - θρησκευτικό μόρφωμα είναι φιλτραρισμένα από καλά ελεγχόμενους διαύλους ενημέρωσης. Δυτικούς φυσικά.
Με εξαίρεση τα βίντεο των αποκεφαλισμών -η επικοινωνιακή τελετουργία των οποίων θυμίζει τις πρώτες απευθείας τηλεοπτικές μεταδόσεις των αμερικανικών βομβαρδισμών στο Ιράκ του 1991 και του 2003, με τις κάμερες του CNN εγκατεστημένες ακόμη και στα πιλοτήρια των αμερικανικών μαχητικών-, όλη η υπόλοιπη καταιγιστική πληροφόρηση προέρχεται αορίστως από «πηγές», «αυτόπτες μάρτυρες», «καταγγελίες» οργανώσεων, δυτικών αξιωματούχων και «πληροφορίες» των μεγάλων διεθνών πρακτορείων, που συγκροτούν το ιδιότυπο καρτέλ της παγκόσμιας ενημέρωσης.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η τεχνολογία του «Μεγάλου Αδελφού», που πριν από δέκα χρόνια φωτογράφιζε από τους δορυφόρους τις αποθήκες των (ανύπαρκτων, όπως αποδείχθηκε) «υπερόπλων» του Σαντάμ, ή αργότερα τα «κρυμμένα πυρηνικά» του Ιράν, δεν έχει καταφέρει να αποτυπώσει, ένα μέρος, έστω, αυτού που καταγγέλλεται ως γενοκτονία, εθνοκάθαρση, μαζική σφαγή. Ούτε λόγος, βέβαια, για το ενδεχόμενο κάποιο από τα πανίσχυρα δυτικά δίκτυα ενημέρωσης να φτάσει στην απώτατη πηγή της «αλήθειας» για τους τζιχαντιστές, δηλαδή στους ίδιους, στα στελέχη τους, στον ηγετικό τους πυρήνα. Σ' αυτό, μάλιστα, υπάρχει μια περίεργη συνέργεια των ίδιων των ισλαμοφασιστών: οι δημόσιες δολοφονίες ομήρων δημοσιογράφων λειτουργούν ως θαυμάσιο άλλοθι για το γεγονός ότι σχεδόν ουδείς διανοείται να τους προσεγγίσει ή να τους δώσει βήμα.
***
Έτσι, η βεβαιότητα της «αλήθειας» για τη δράση του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ «αμπαλάρεται» στα γνωστά στερεότυπα για τον επιθετικό χαρακτήρα του Ισλάμ, που ξαναβάζουν από το παράθυρο τη θεωρία για τον «πόλεμο των πολιτισμών». Και ταυτόχρονα προλειαίνει το έδαφος για μια νέα ευρωατλαντική πολεμική επιχείρηση στην Εγγύς Ανατολή, για την οποία προχθές φάνηκε τόσο έτοιμο από καιρό το ΝΑΤΟ.
Προφανώς, η γεωπολιτική μηχανική που εγκαινιάστηκε από τις ΗΠΑ και τους στενούς συμμάχους τους πριν από 25 χρόνια με την πρώτη επίθεση στο Ιράκ δεν έχει αποκρυσταλλωθεί στην επιθυμητή πολιτική γεωγραφία για την περιοχή. Και η συγκλονιστική παρένθεση της Αραβικής Άνοιξης άλλαξε ριζικά, όχι μόνο τους διαύλους ριζοσπαστικοποίησης των ισλαμικών κοινωνιών, αλλά και τη σύνθεση των συμμάχων του ευρωατλαντικού άξονα. Ποιος θα διανοούνταν, για παράδειγμα, ακόμη και μέχρι πριν από λίγους μήνες, ότι το σενάριο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους με τις ευλογίες των Αμερικανών θα γινόταν τόσο χειροπιαστό όσο είναι σήμερα;
***
Το αποτέλεσμα είναι ότι η απορροφημένη από τη «μοναδική αλήθεια» για την αποκρουστική δράση των τζιχαντιστών διεθνής κοινή γνώμη απαλλάσσεται από την ανάγκη να μάθει, να πληροφορηθεί και να κατανοήσει τις άλλες παράλληλες «αλήθειες»: τι έχει μεσολαβήσει και οι Κούρδοι της Τουρκίας και το PKK έχουν λατρέψει τον Ερντογάν κι έχουν σε τέτοιο βαθμό προσκολληθεί στους Αμερικανούς; Γιατί η μέχρι πρότινος απόλυτη ενσάρκωση του Κακού, το Ιράν, έχει γίνει απροσδόκητος σύμμαχος των ΗΠΑ και της Δύσης στον επικείμενο πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους; Και πώς θα βολευτούν ανάμεσα σ' αυτές τις νέες, απροσδόκητες συμμαχίες οι φανερά αποσταθεροποιημένοι παραδοσιακοί δεσμοί του ευρωατλαντισμού με το Ισραήλ, την Τουρκία ή τη Σαουδική Αραβία;
***
Κάτι ανάλογο με τη «μοναδική αλήθεια» για τη τζιχάντ και τους τζιχαντιστές συμβαίνει και στην Ουκρανία, στην οποία το διεθνές καρτέλ της ενημέρωσης έχει επίσης παραιτηθεί εντελώς από τη «δύναμη της εικόνας» και της τεκμηρίωσης, και περιορίζεται να διακινεί «μαρτυρίες», «πληροφορίες», διαδόσεις και τις υστερικές καταγγελίες της ουκρανικής ηγεσίας. Ούτε λόγος για να δοθεί βήμα στους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας και πολύ περισσότερο να φωτιστούν οι ενδιαφέρουσες πολιτικές διεργασίες στους πληθυσμούς της περιοχής. Η μεταδιδόμενη «αλήθεια» μοιάζει να είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία εκείνου του τμήματος της ευρωατλαντικής ηγεσίας που φαίνεται να επιθυμεί διακαώς ολική επαναφορά στον Ψυχρό Πόλεμο, με πολλές «θερμές» εκδηλώσεις του. Το παράδοξο είναι ότι δίπλα σ' αυτή την «αλήθεια» δεν ανοίγει πια καμιά παρένθεση αμφιβολίας.
Δεν έχω αμφιβολίες ότι ο στρατός του IS είναι ένα συνονθύλευμα 10.000-15.000 (κατά τους «δυτικούς» υπολογισμούς) ισλαμοφασίστες, τυφλωμένους από μια αιματηρή καρικατούρα του σουνιτικού ισλάμ. Τα γεμάτα τρόμο βλέμματα των Γεζιντί, που φτάνουν ακόμη και στη χώρα μας, μαρτυρούν πολλά για τη δράση τους. Ωστόσο, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ταυτόχρονα ότι τα περισσότερα από όσα μαθαίνουμε καθημερινά για το ακραίο στρατιωτικό - θρησκευτικό μόρφωμα είναι φιλτραρισμένα από καλά ελεγχόμενους διαύλους ενημέρωσης. Δυτικούς φυσικά.
Με εξαίρεση τα βίντεο των αποκεφαλισμών -η επικοινωνιακή τελετουργία των οποίων θυμίζει τις πρώτες απευθείας τηλεοπτικές μεταδόσεις των αμερικανικών βομβαρδισμών στο Ιράκ του 1991 και του 2003, με τις κάμερες του CNN εγκατεστημένες ακόμη και στα πιλοτήρια των αμερικανικών μαχητικών-, όλη η υπόλοιπη καταιγιστική πληροφόρηση προέρχεται αορίστως από «πηγές», «αυτόπτες μάρτυρες», «καταγγελίες» οργανώσεων, δυτικών αξιωματούχων και «πληροφορίες» των μεγάλων διεθνών πρακτορείων, που συγκροτούν το ιδιότυπο καρτέλ της παγκόσμιας ενημέρωσης.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η τεχνολογία του «Μεγάλου Αδελφού», που πριν από δέκα χρόνια φωτογράφιζε από τους δορυφόρους τις αποθήκες των (ανύπαρκτων, όπως αποδείχθηκε) «υπερόπλων» του Σαντάμ, ή αργότερα τα «κρυμμένα πυρηνικά» του Ιράν, δεν έχει καταφέρει να αποτυπώσει, ένα μέρος, έστω, αυτού που καταγγέλλεται ως γενοκτονία, εθνοκάθαρση, μαζική σφαγή. Ούτε λόγος, βέβαια, για το ενδεχόμενο κάποιο από τα πανίσχυρα δυτικά δίκτυα ενημέρωσης να φτάσει στην απώτατη πηγή της «αλήθειας» για τους τζιχαντιστές, δηλαδή στους ίδιους, στα στελέχη τους, στον ηγετικό τους πυρήνα. Σ' αυτό, μάλιστα, υπάρχει μια περίεργη συνέργεια των ίδιων των ισλαμοφασιστών: οι δημόσιες δολοφονίες ομήρων δημοσιογράφων λειτουργούν ως θαυμάσιο άλλοθι για το γεγονός ότι σχεδόν ουδείς διανοείται να τους προσεγγίσει ή να τους δώσει βήμα.
***
Έτσι, η βεβαιότητα της «αλήθειας» για τη δράση του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ «αμπαλάρεται» στα γνωστά στερεότυπα για τον επιθετικό χαρακτήρα του Ισλάμ, που ξαναβάζουν από το παράθυρο τη θεωρία για τον «πόλεμο των πολιτισμών». Και ταυτόχρονα προλειαίνει το έδαφος για μια νέα ευρωατλαντική πολεμική επιχείρηση στην Εγγύς Ανατολή, για την οποία προχθές φάνηκε τόσο έτοιμο από καιρό το ΝΑΤΟ.
Προφανώς, η γεωπολιτική μηχανική που εγκαινιάστηκε από τις ΗΠΑ και τους στενούς συμμάχους τους πριν από 25 χρόνια με την πρώτη επίθεση στο Ιράκ δεν έχει αποκρυσταλλωθεί στην επιθυμητή πολιτική γεωγραφία για την περιοχή. Και η συγκλονιστική παρένθεση της Αραβικής Άνοιξης άλλαξε ριζικά, όχι μόνο τους διαύλους ριζοσπαστικοποίησης των ισλαμικών κοινωνιών, αλλά και τη σύνθεση των συμμάχων του ευρωατλαντικού άξονα. Ποιος θα διανοούνταν, για παράδειγμα, ακόμη και μέχρι πριν από λίγους μήνες, ότι το σενάριο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους με τις ευλογίες των Αμερικανών θα γινόταν τόσο χειροπιαστό όσο είναι σήμερα;
***
Το αποτέλεσμα είναι ότι η απορροφημένη από τη «μοναδική αλήθεια» για την αποκρουστική δράση των τζιχαντιστών διεθνής κοινή γνώμη απαλλάσσεται από την ανάγκη να μάθει, να πληροφορηθεί και να κατανοήσει τις άλλες παράλληλες «αλήθειες»: τι έχει μεσολαβήσει και οι Κούρδοι της Τουρκίας και το PKK έχουν λατρέψει τον Ερντογάν κι έχουν σε τέτοιο βαθμό προσκολληθεί στους Αμερικανούς; Γιατί η μέχρι πρότινος απόλυτη ενσάρκωση του Κακού, το Ιράν, έχει γίνει απροσδόκητος σύμμαχος των ΗΠΑ και της Δύσης στον επικείμενο πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους; Και πώς θα βολευτούν ανάμεσα σ' αυτές τις νέες, απροσδόκητες συμμαχίες οι φανερά αποσταθεροποιημένοι παραδοσιακοί δεσμοί του ευρωατλαντισμού με το Ισραήλ, την Τουρκία ή τη Σαουδική Αραβία;
***
Κάτι ανάλογο με τη «μοναδική αλήθεια» για τη τζιχάντ και τους τζιχαντιστές συμβαίνει και στην Ουκρανία, στην οποία το διεθνές καρτέλ της ενημέρωσης έχει επίσης παραιτηθεί εντελώς από τη «δύναμη της εικόνας» και της τεκμηρίωσης, και περιορίζεται να διακινεί «μαρτυρίες», «πληροφορίες», διαδόσεις και τις υστερικές καταγγελίες της ουκρανικής ηγεσίας. Ούτε λόγος για να δοθεί βήμα στους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας και πολύ περισσότερο να φωτιστούν οι ενδιαφέρουσες πολιτικές διεργασίες στους πληθυσμούς της περιοχής. Η μεταδιδόμενη «αλήθεια» μοιάζει να είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία εκείνου του τμήματος της ευρωατλαντικής ηγεσίας που φαίνεται να επιθυμεί διακαώς ολική επαναφορά στον Ψυχρό Πόλεμο, με πολλές «θερμές» εκδηλώσεις του. Το παράδοξο είναι ότι δίπλα σ' αυτή την «αλήθεια» δεν ανοίγει πια καμιά παρένθεση αμφιβολίας.
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου