Κ Α Ρ Δ Ι Α Κ Α Ι Β Ε Λ Ο Σ

Του Κοσμά Ηλιάδη 

Α

ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΑΤΡΩΤΗ

Ζήτησε από τον Ήφαιστο
πανοπλία άτρωτη,
αδιαπέραστη,
μαγική.
Ήθελε
φορώντας την
να ταξιδεύει στις φλόγες
να αιωρείται στα κύματα
να κοιμάται στους πάγους
να χαϊδεύει τα σύννεφα.
- Στο σημείο μηδέν της καρδιάς,
θα σου φτιάξω μια μικρή οπή.
Για να αναπνέει, του είπε.

Β

ΤΟ ΒΕΛΟΣ

Ταξίδεψε στις φλόγες
αιωρήθηκε στα κύματα
κοιμήθηκε στους πάγους
χάιδεψε τα σύννεφα
μ’ έναν πόνο συνέχεια
στο σημείο μηδέν
στο μέρος της καρδιάς
εκεί το αδίστακτο
βέλος
εκεί το αίμα
υγρό
ζέον ως ύδωρ
αν το ξερίζωνε
αμέσως πέθαινε
αφήνοντάς το έτσι
πόσο μπορούσε
τάχα
να κρατήσει
συνέχεια πονούσε.

Γ

ΝΟΣΤΙΜΟ ΘΑΛΠΟΣ

Καρφώθηκε στο στέρνο του
Φώλιασε στην πληγή του
Βέλος που σάρκα τυραννά
Και πόνους επωάζει
Ζεστάθηκε με τη ροή
Δέντρο κι’ άπλωσε ρίζες
«Εδώ θα κατοικήσω» είπε!

Το αίμα κρούστα πάγωσε
Το βέλος μόνο του ακινητούσε.
Δε γνώριζε πόσο καιρό κρατούν
Η ζέστα της πληγής
και της καρδιάς οι χτύποι.