Του Λευτέρη Καπώνη
Από την ΑΥΓΗ
Τον είδα, αδέρφια, στη Θεσσαλονίκη. Σταμάτησα το ταξί σε μια πλατεία και ενώθηκα με τους άλλους. Δίπλα μου μια γυναίκα που έκλεισε το μαγαζί της και την κυνηγάει η εφορία και το ΤΕΒΕ. Εν τω μεταξύ ζει από τη σύνταξη της γιαγιάς που έχει περάσει τα ογδόντα πέντε και τρέμει μην της πεθάνει.
Πιο δίπλα ένας σαραντάρης άνεργος με δύο παιδιά. Κι εγώ στο σκληρό μεροκάματο του δωδεκάωρου. Όταν τελείωσε την ομιλία μάς βγήκε ένας αναστεναγμός. Υπάρχει ελπίδα, αδέρφια. Υπάρχει αλλά πρέπει να είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι. Δεν γίνεται να βγάλουν οι άλλοι το φίδι από την τρύπα. Κι απέναντί του οι Ντάλτον. Ο Αβερέλ από την Καλαμάτα κι ο άλλος που έχει το όνομα του αεροδρομίου. Δεν θέλω να πω το επώνυμό του κι ίσως κάποτε με νόμο η Βουλή των Ελλήνων απαγορεύσει το όνομά του, όπως απαγόρευσε την άρνηση του Ολοκαυτώματος. Γιατί η ιστορία πρέπει να βγάζει συμπεράσματα. Δεν γίνεται η ύβρις στους θεούς και τους ανθρώπους να περνάει σαν λάθος πολιτική.
Οι δύο εκτελεστές της Μέρκελ ξέρουν ότι το πλεόνασμα είναι "από τα κόκκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα ιερά".
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και χαμογέλασα. Ο δρόμος είναι μπροστά, μας είπα. Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αν στοιχηθούμε όλοι μαζί, χωρίς γκρίνιες, χωρίς εγωισμούς, θα τα καταφέρουμε και τότε το κράτος του φόβου θα καταρρεύσει. Κοιτάζω και το πολιτικό τσίρκο στην απέναντι πλευρά. Ο Άδωνις, η Βούλτεψη κι ο Βορίδης. Έλεος, αδέρφια. Αυτοί οι άνθρωποι παριστάνουν τους πολιτικούς.
Κι ήθελα πραγματικά να ρωτήσω τους τίμιους νεοδημοκράτες... Θα φανταζόταν ποτέ ο ιδρυτής του κόμματός τους αυτό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Θα φανταζόταν ποτέ ότι στο υπουργικό του συμβούλιο θα καθόταν δίπλα του ο Άδωνις; Θέλω να ρωτήσω τους εναπομείναντες οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, θα δεχόταν ποτέ ο ιδρυτής του κόμματός τους να γίνει το τσιράκι της Μέρκελ και η παγκόσμια χλεύη;
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και σκέφτηκα ότι υπερασπίζεται την τιμή όλων μας. Κι αυτών που δεν θα τον ψηφίσουν. Γιατί οι "δανειστές" θα καταλάβουν ότι οι Έλληνες δεν είναι ένας υποταγμένος λαός δούλων, αλλά αντιστέκεται κι όταν έρθει η στιγμή που τον χρειάζεται κάνει την ανατροπή και βγάζει από τα σπλάχνα του τον ηγέτη που θα τον εκφράσει.
Από το '12 πέρασαν δύο χρόνια, αδέρφια. Στα δύο χρόνια το κόμμα που η κοινωνία επέλεξε για να εναποθέσει τις ελπίδες της ωρίμασε. Ακούω πελάτες στο ταξί να λένε, μ' αυτά που συμβαίνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάρει 50%. Όμως ο λαός πέρασε τη φάση που όταν καείς στον χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Ωριμάζει μέσα από τις δυσκολίες κι ετοιμάζεται να κάνει τη μεγάλη ανατροπή...
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και μπορώ να λέω στους φίλους μου, ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, γιατί τη νύχτα, αδέρφια, το μυαλό ελευθερώνεται κι ονειρεύεται και πιστεύω μ' αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ και μ' αυτόν τον Τσίπρα μπορούμε να κάνουμε όνειρα.
Πιο δίπλα ένας σαραντάρης άνεργος με δύο παιδιά. Κι εγώ στο σκληρό μεροκάματο του δωδεκάωρου. Όταν τελείωσε την ομιλία μάς βγήκε ένας αναστεναγμός. Υπάρχει ελπίδα, αδέρφια. Υπάρχει αλλά πρέπει να είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι. Δεν γίνεται να βγάλουν οι άλλοι το φίδι από την τρύπα. Κι απέναντί του οι Ντάλτον. Ο Αβερέλ από την Καλαμάτα κι ο άλλος που έχει το όνομα του αεροδρομίου. Δεν θέλω να πω το επώνυμό του κι ίσως κάποτε με νόμο η Βουλή των Ελλήνων απαγορεύσει το όνομά του, όπως απαγόρευσε την άρνηση του Ολοκαυτώματος. Γιατί η ιστορία πρέπει να βγάζει συμπεράσματα. Δεν γίνεται η ύβρις στους θεούς και τους ανθρώπους να περνάει σαν λάθος πολιτική.
Οι δύο εκτελεστές της Μέρκελ ξέρουν ότι το πλεόνασμα είναι "από τα κόκκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα ιερά".
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και χαμογέλασα. Ο δρόμος είναι μπροστά, μας είπα. Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αν στοιχηθούμε όλοι μαζί, χωρίς γκρίνιες, χωρίς εγωισμούς, θα τα καταφέρουμε και τότε το κράτος του φόβου θα καταρρεύσει. Κοιτάζω και το πολιτικό τσίρκο στην απέναντι πλευρά. Ο Άδωνις, η Βούλτεψη κι ο Βορίδης. Έλεος, αδέρφια. Αυτοί οι άνθρωποι παριστάνουν τους πολιτικούς.
Κι ήθελα πραγματικά να ρωτήσω τους τίμιους νεοδημοκράτες... Θα φανταζόταν ποτέ ο ιδρυτής του κόμματός τους αυτό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Θα φανταζόταν ποτέ ότι στο υπουργικό του συμβούλιο θα καθόταν δίπλα του ο Άδωνις; Θέλω να ρωτήσω τους εναπομείναντες οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, θα δεχόταν ποτέ ο ιδρυτής του κόμματός τους να γίνει το τσιράκι της Μέρκελ και η παγκόσμια χλεύη;
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και σκέφτηκα ότι υπερασπίζεται την τιμή όλων μας. Κι αυτών που δεν θα τον ψηφίσουν. Γιατί οι "δανειστές" θα καταλάβουν ότι οι Έλληνες δεν είναι ένας υποταγμένος λαός δούλων, αλλά αντιστέκεται κι όταν έρθει η στιγμή που τον χρειάζεται κάνει την ανατροπή και βγάζει από τα σπλάχνα του τον ηγέτη που θα τον εκφράσει.
Από το '12 πέρασαν δύο χρόνια, αδέρφια. Στα δύο χρόνια το κόμμα που η κοινωνία επέλεξε για να εναποθέσει τις ελπίδες της ωρίμασε. Ακούω πελάτες στο ταξί να λένε, μ' αυτά που συμβαίνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάρει 50%. Όμως ο λαός πέρασε τη φάση που όταν καείς στον χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Ωριμάζει μέσα από τις δυσκολίες κι ετοιμάζεται να κάνει τη μεγάλη ανατροπή...
Τον είδα στη Θεσσαλονίκη και μπορώ να λέω στους φίλους μου, ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, γιατί τη νύχτα, αδέρφια, το μυαλό ελευθερώνεται κι ονειρεύεται και πιστεύω μ' αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ και μ' αυτόν τον Τσίπρα μπορούμε να κάνουμε όνειρα.
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου