Πολιτική
Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, που απηχεί με ακρίβεια τις συλλογικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη και σαφής κυβερνητική πρόταση. Αποτελεί ταυτόχρονα τον άξονα γύρω από τον οποίο θα περιστραφεί η πολιτική ζωή το επόμενο διάστημα.
Χθες ο Αλέξης Τσίπρας δεν μίλησε ούτε ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ούτε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε ως πρωθυπουργός της χώρας. Αποτυπώθηκε δηλαδή στην ομιλία του η σχεδόν καθολική αίσθηση ότι ο κύβος έχει πια ριφθεί κι ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναπότρεπτη. Αίσθηση που δεν συμμερίζονται μόνο οι πολίτες, αλλά και οι απερχόμενοι κυβερνώντες, όπως φαίνεται από τις σπασμωδικές ενέργειες τους –το κόψιμο της ομιλίας του Τσίπρα από τη ΝΕΡΙΤ είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Ωστόσο, η χθεσινή ομιλία ξέφυγε από τα ειωθότα της πολιτικής ζωής . Ο Τσίπρας δεν μοίρασε υποσχέσεις, υπονοώντας ταυτόχρονα ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Απέφυγε να επαναλάβει τις συνήθειες των εκάστοτε αρχηγών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πάντοτε φόραγαν στη ΔΕΘ το φιλολαϊκό προσωπείο τους, αλλά όποιος διάβαζε ανάμεσα στις γραμμές των λόγων τους καταλάβαινε ότι δεν σκόπευαν να αλλάξουν τίποτα. Γιατί χθες ακούσαμε στη ΔΕΘ κάτι διαφορετικό.
Ήταν μια διαφορετική πολιτική πρόταση, στον αντίποδα όχι μόνο του μνημονιακού πλαισίου, αλλά και των νεοφιλελεύθερων δογμάτων. Με προεξάρχουσες την προτεραιότητα στην εργασία («δεν επιδιώκουμε την ανάπτυξη για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργούμε θέσεις εργασίας για να φέρουμε την ανάπτυξη»), το δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, την έμφαση στη ζήτηση και τις δημόσιες επενδύσεις, ο Τσίπρας παρουσίασε μια εναλλακτική οικονομική πολιτική, ανταγωνιστική σε αυτήν που ακολουθείται σήμερα. Ο στόχος διπλός: Από τη μια μεριά να αντιμετωπιστεί η γενικευμένη ανέχεια, που παίρνει τις διαστάσεις ανθρωπιστική κρίσης. Από την άλλη, η αναθέρμανση της οικονομίας που παραμένει παγιδευμένη στο έλος του αποπληθωρισμού και της περιοριστικής πολιτικής.
Ενώ παρουσίασε ένα εναλλακτικό οικονομικό σχέδιο, εντούτοις, ο Τσίπρας δεν έταξε λαγούς με πετραχήλια. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά: «Δεν λέμε αυτά που θέλουμε, αλλά αυτά που μπορούν να γίνουν». Γι’ αυτό ό,τι δεσμεύεται να πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανακουφίσει τους φτωχούς, είναι κοστολογημένο και έχει ως προϋπόθεση να πληρώσουν επιτέλους όσοι συστηματικά (υπό την ασυλία του κράτους) δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο τον αέρα του κόμματος που οδεύει προς την κυβέρνηση. Έχει και μια άλλη προωθητική δύναμη. Αυτήν που έρχεται από την Ευρώπη, όπου ποικίλες φωνές επιχειρούν να σπάσουν τη μονωδία της Μέρκελ και όπου η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι βοώντος εν τη ερήμω. Ενώ, λοιπόν, στην Ευρώπη παρουσιάζονται τα πρώτα δείγματα αλλαγής, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου παραμένει προσκολλημένη στο χρεοκοπημένο μνημονιακό πλαίσιο, θεωρώντας ακόμα και το χρέος βιώσιμο. Εύλογη, λοιπόν, η απορία, πώς μπορούν οι Σαμαράς και Βενιζέλους να διαπραγματευτούν τη διαγραφή του χρέους καθώς και, πολύ περισσότερο, να πετύχουν όρους επωφελείς για τον λαό.
Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, που απηχεί με ακρίβεια τις συλλογικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη και σαφής κυβερνητική πρόταση. Αποτελεί ταυτόχρονα τον άξονα γύρω από τον οποίο θα περιστραφεί η πολιτική ζωή το επόμενο διάστημα. Απέναντι σε αυτήν την πρόταση θα κληθούν να τοποθετηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αυτή η πρόταση θα είναι το σημείο αναφοράς του δημόσιου διαλόγου.
Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, που απηχεί με ακρίβεια τις συλλογικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη και σαφής κυβερνητική πρόταση. Αποτελεί ταυτόχρονα τον άξονα γύρω από τον οποίο θα περιστραφεί η πολιτική ζωή το επόμενο διάστημα.
Χθες ο Αλέξης Τσίπρας δεν μίλησε ούτε ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ούτε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε ως πρωθυπουργός της χώρας. Αποτυπώθηκε δηλαδή στην ομιλία του η σχεδόν καθολική αίσθηση ότι ο κύβος έχει πια ριφθεί κι ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναπότρεπτη. Αίσθηση που δεν συμμερίζονται μόνο οι πολίτες, αλλά και οι απερχόμενοι κυβερνώντες, όπως φαίνεται από τις σπασμωδικές ενέργειες τους –το κόψιμο της ομιλίας του Τσίπρα από τη ΝΕΡΙΤ είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Ωστόσο, η χθεσινή ομιλία ξέφυγε από τα ειωθότα της πολιτικής ζωής . Ο Τσίπρας δεν μοίρασε υποσχέσεις, υπονοώντας ταυτόχρονα ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Απέφυγε να επαναλάβει τις συνήθειες των εκάστοτε αρχηγών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πάντοτε φόραγαν στη ΔΕΘ το φιλολαϊκό προσωπείο τους, αλλά όποιος διάβαζε ανάμεσα στις γραμμές των λόγων τους καταλάβαινε ότι δεν σκόπευαν να αλλάξουν τίποτα. Γιατί χθες ακούσαμε στη ΔΕΘ κάτι διαφορετικό.
Ήταν μια διαφορετική πολιτική πρόταση, στον αντίποδα όχι μόνο του μνημονιακού πλαισίου, αλλά και των νεοφιλελεύθερων δογμάτων. Με προεξάρχουσες την προτεραιότητα στην εργασία («δεν επιδιώκουμε την ανάπτυξη για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργούμε θέσεις εργασίας για να φέρουμε την ανάπτυξη»), το δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, την έμφαση στη ζήτηση και τις δημόσιες επενδύσεις, ο Τσίπρας παρουσίασε μια εναλλακτική οικονομική πολιτική, ανταγωνιστική σε αυτήν που ακολουθείται σήμερα. Ο στόχος διπλός: Από τη μια μεριά να αντιμετωπιστεί η γενικευμένη ανέχεια, που παίρνει τις διαστάσεις ανθρωπιστική κρίσης. Από την άλλη, η αναθέρμανση της οικονομίας που παραμένει παγιδευμένη στο έλος του αποπληθωρισμού και της περιοριστικής πολιτικής.
Ενώ παρουσίασε ένα εναλλακτικό οικονομικό σχέδιο, εντούτοις, ο Τσίπρας δεν έταξε λαγούς με πετραχήλια. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά: «Δεν λέμε αυτά που θέλουμε, αλλά αυτά που μπορούν να γίνουν». Γι’ αυτό ό,τι δεσμεύεται να πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανακουφίσει τους φτωχούς, είναι κοστολογημένο και έχει ως προϋπόθεση να πληρώσουν επιτέλους όσοι συστηματικά (υπό την ασυλία του κράτους) δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο τον αέρα του κόμματος που οδεύει προς την κυβέρνηση. Έχει και μια άλλη προωθητική δύναμη. Αυτήν που έρχεται από την Ευρώπη, όπου ποικίλες φωνές επιχειρούν να σπάσουν τη μονωδία της Μέρκελ και όπου η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι βοώντος εν τη ερήμω. Ενώ, λοιπόν, στην Ευρώπη παρουσιάζονται τα πρώτα δείγματα αλλαγής, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου παραμένει προσκολλημένη στο χρεοκοπημένο μνημονιακό πλαίσιο, θεωρώντας ακόμα και το χρέος βιώσιμο. Εύλογη, λοιπόν, η απορία, πώς μπορούν οι Σαμαράς και Βενιζέλους να διαπραγματευτούν τη διαγραφή του χρέους καθώς και, πολύ περισσότερο, να πετύχουν όρους επωφελείς για τον λαό.
Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, που απηχεί με ακρίβεια τις συλλογικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη και σαφής κυβερνητική πρόταση. Αποτελεί ταυτόχρονα τον άξονα γύρω από τον οποίο θα περιστραφεί η πολιτική ζωή το επόμενο διάστημα. Απέναντι σε αυτήν την πρόταση θα κληθούν να τοποθετηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αυτή η πρόταση θα είναι το σημείο αναφοράς του δημόσιου διαλόγου.
Από το LEFT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου