Οί νέοι που τους έλεγαν αλήτες

Της Ελένης Ζάχαρη

Η θλίψη μου δεν είναι οι μαθήτριες
με τις ανύπαρκτες φούστες
ή τα ολάνοιχτα πουκάμισα
- σ' αυτό τι καλά που απαντάει ο Ελύτης -
" οι νέοι με τ' ανοιχτά πουκάμισα και το
σταυρουδάκι του ήλιου στο μέτωπο, οι νέοι
που τους έλεγαν αλήτες..."

Η θλίψη μου είναι που άπιστοι εμεις ακολουθούμε
και θαρρούμε πως οι νέοι από μόνοι τους
χάσαν τον ήλιο και δε γνωρίζουν το οικόπεδο
με τις παπαρούνες, τα καμιόνια της Καισαριανής,
του Παύλου Μελλά, το Χαϊδάρι, την Πείνα, το κάρο
που μάζευε κρυφά τους νεκρούς για να μη χαθεί
μια χούφτα ψωμί από μπομπότα βρεμμένη
με θαλασσινό νερό...

Κανένας δε φταίει για τις κοντές φούστες
ή τ' ανοιχτά πουκάμισα
Κάποτε τούτα τα παιδιά μπορεί ν' αρπάξουν
τον ξεμαλλιασμένο ήλιο και να τον σκορπίσουν
στην Οικουμένη
Η ουσία θα μένει ίδια να ξέρουν πως πολεμάνε
για Λευτεριά, Δικαιοσύνη, κόντρα στο φασισμό και στα απότοκά του....

Ε*
©Λένη....