ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΜΕΝΤΑ

Του Κοσμά Ηλιάδη

Έρχεσαι
με την ατημέλεια των χειλιών σου
να σφάζουν μαύρους δαίμονες
άγουρα ρόδα τα μάτια σου
τι να είδαν τάχα μέσα στο ταξίδι
εκεί στον όμορφο κόσμο του Μορφέα
ποια δάση απάτητα σφιχτοπλεγμένα
πυρπολούσαν το σώμα σου
με αδαμάντινες φλόγες
ποιες ωδίνες ελευθέρωναν
σε ποιες γέφυρες των στεναγμών
πολυταξίδευες;

Που να ξέρω ο ευτυχής
τώρα που σε έχω
σβήσε τη φλόγα μου
σαράντα πυρετό
έχουν τα μάτια μου
όταν σε βλέπουν
βυθίζομαι και ταξιδεύω
στους σαράντα Ουρανούς.

Εσύ φιλεύσπλαχνη
ιέρεια μα και θεά συνάμα
με συνεφέρνεις γήινα
με φλόγα και δυόσμο
φιλί και μέντα
μέλι και νέκταρ.