Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
«Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι απολύτως βιώσιμο», δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ. Καλά έκανε και το δήλωσε, εδώ το δηλώνουν οι δικοί μας, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Ελλάδας, δεν θα το δηλώσει ο Ρέγκλινγκ που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των δανειστών; Απολύτως βιώσιμο το χρέος, λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο Βενιζέλος, που θεωρεί ότι το κατέστησε βιώσιμο ο ίδιος μέσω του PSI.
Τι κι αν το PSI κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τους μικροομολογιούχους; Δεν πειράζει, στις μεγάλες μάχες υπάρχουν και απώλειες, αρκεί να παραμείνει ζωντανός ο στρατηγός. Βιώσιμο το χρέος, λέει, σε πιο ήπιους τόνους και ο Σαμαράς, το πολύ-πολύ να χρειαστεί μια επιμηκυνσούλα. Το είπε μπροστά στη Μέρκελ με το κεφάλι κατεβασμένο, σαν το πιτσιρίκι που ζητάει από τη θεία του να του βάλει λίγη μαρμελάδα στο ψωμί.
Νομίζω ότι οδεύουμε προς τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη: Θα μας φορτώσουν νέο Μνημόνιο χωρίς να μειώσουν το χρέος. Το Μνημόνιο είναι κακό από μόνο του, ακόμη κι αν μειωθεί το χρέος. Χωρίς τη μείωση του χρέους, όμως, είναι εντελώς καταστροφικό. Συνθήκες απόλυτης οικονομικής ασφυξίας, το περίφημο σπιράλ θανάτου των τελευταίων τεσσάρων ετών θα συνεχίσει να μας πνίγει εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
Μοιάζει με πολιτικό παράδοξο εκείνοι που θα έπρεπε να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για τη δραστική μείωση του χρέους βγάζουν τα μάτια τους -τα δικά μας μάτια βγάζουν- ισχυριζόμενοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Λένε ψέματα εν γνώσει τους, λένε ότι το χρέος είναι βιώσιμο, προκειμένου να καταστούν βιώσιμοι οι ίδιοι. Να πάρουν λίγες ανάσες ζωής από τους δανειστές, να κερδίσουν λίγο χρόνο, μπας και αλλάξει το κλίμα, μπας και μπει φρένο στην κατρακύλα τους. Που δεν θα μπει.
Qui pro quo, που λένε κι οι Λατίνοι. Για να πάρουνε οι σαμαροβενιζέλοι παράταση ζωής από τους δανειστές, πρέπει κάτι να δώσουν. Πρέπει να τους δώσουν πάτημα για να μην κουρέψουν το χρέος, να τους εγγυηθούν δηλαδή ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους στο ακέραιο. Αυτό διαπράττουν οι κυβερνήτες μας: εγγυώνται την αποπληρωμή στο ακέραιο, παρόλο που γνωρίζουν ότι τούτο θα αποβεί εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, εις βάρος δηλαδή του ελληνικού λαού.
Μας πετάνε στον γκρεμό για να κερδίσουν τέσσερις μήνες χαμοζωής. Τέτοιοι είναι, κυρίες και κύριοι, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι. Δεν έχουν καταλάβει όμως ότι δεν πρόκειται να γκρεμιστούμε μόνοι μας, θα τους πάρουμε μαζί μας μέχρι τα βάθη τα δυσθεώρητα τοις ανθρωπίνοις λογισμοίς. Μετά θα τους αφήσουμε εκεί να βράζουν στο ζουμί τους κι εμείς θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά τον ανήφορο. Θα είναι δύσκολος ο ανήφορος, θα τον ανέβουμε όμως μέχρι τέλους, γιατί στην κορυφή έχει φως, έχει προβατάκια, έχει λουλουδάκια.
Από την ΑΥΓΗ
Τι κι αν το PSI κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τους μικροομολογιούχους; Δεν πειράζει, στις μεγάλες μάχες υπάρχουν και απώλειες, αρκεί να παραμείνει ζωντανός ο στρατηγός. Βιώσιμο το χρέος, λέει, σε πιο ήπιους τόνους και ο Σαμαράς, το πολύ-πολύ να χρειαστεί μια επιμηκυνσούλα. Το είπε μπροστά στη Μέρκελ με το κεφάλι κατεβασμένο, σαν το πιτσιρίκι που ζητάει από τη θεία του να του βάλει λίγη μαρμελάδα στο ψωμί.
Νομίζω ότι οδεύουμε προς τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη: Θα μας φορτώσουν νέο Μνημόνιο χωρίς να μειώσουν το χρέος. Το Μνημόνιο είναι κακό από μόνο του, ακόμη κι αν μειωθεί το χρέος. Χωρίς τη μείωση του χρέους, όμως, είναι εντελώς καταστροφικό. Συνθήκες απόλυτης οικονομικής ασφυξίας, το περίφημο σπιράλ θανάτου των τελευταίων τεσσάρων ετών θα συνεχίσει να μας πνίγει εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
Μοιάζει με πολιτικό παράδοξο εκείνοι που θα έπρεπε να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για τη δραστική μείωση του χρέους βγάζουν τα μάτια τους -τα δικά μας μάτια βγάζουν- ισχυριζόμενοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Λένε ψέματα εν γνώσει τους, λένε ότι το χρέος είναι βιώσιμο, προκειμένου να καταστούν βιώσιμοι οι ίδιοι. Να πάρουν λίγες ανάσες ζωής από τους δανειστές, να κερδίσουν λίγο χρόνο, μπας και αλλάξει το κλίμα, μπας και μπει φρένο στην κατρακύλα τους. Που δεν θα μπει.
Qui pro quo, που λένε κι οι Λατίνοι. Για να πάρουνε οι σαμαροβενιζέλοι παράταση ζωής από τους δανειστές, πρέπει κάτι να δώσουν. Πρέπει να τους δώσουν πάτημα για να μην κουρέψουν το χρέος, να τους εγγυηθούν δηλαδή ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους στο ακέραιο. Αυτό διαπράττουν οι κυβερνήτες μας: εγγυώνται την αποπληρωμή στο ακέραιο, παρόλο που γνωρίζουν ότι τούτο θα αποβεί εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, εις βάρος δηλαδή του ελληνικού λαού.
Μας πετάνε στον γκρεμό για να κερδίσουν τέσσερις μήνες χαμοζωής. Τέτοιοι είναι, κυρίες και κύριοι, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι. Δεν έχουν καταλάβει όμως ότι δεν πρόκειται να γκρεμιστούμε μόνοι μας, θα τους πάρουμε μαζί μας μέχρι τα βάθη τα δυσθεώρητα τοις ανθρωπίνοις λογισμοίς. Μετά θα τους αφήσουμε εκεί να βράζουν στο ζουμί τους κι εμείς θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά τον ανήφορο. Θα είναι δύσκολος ο ανήφορος, θα τον ανέβουμε όμως μέχρι τέλους, γιατί στην κορυφή έχει φως, έχει προβατάκια, έχει λουλουδάκια.
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου