«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ» θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του εικοστού αιώνα. Ο συγγραφέας Άρθουρ Μίλλερ τιμήθηκε για το έργο αυτό, με το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Αμερικής, το Βραβείο Πούλιτζερ.

Το έργο πραγματεύεται την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, όπου ο πατέρας Γουίλλυ εργάζεται ακατάπαυστα για να συντηρήσει την οικογένεια του, η μητέρα Λίντα -πρότυπο συζύγου και μάνας- λειτουργεί πάντα ως εξισορροποιητικός παράγοντας στις εντάσεις που αναπόφευκτα δημιουργούνται μέσα σε ένα σπίτι, κι οι δύο γιοι, ο Μπίφ και ο Χάππυ, -όπως όλοι οι νέοι- προβληματίζονται και αγωνιούν για το μέλλον τους.

Η αγωνία του πατέρα για το μέλλον των παιδιών του θα τον φέρει σε σύγκρουση και με τους δύο, κυρίως με τον Μπίφ και θα δημιουργηθούν σκηνές έντονες, αλλά και γεμάτες τρυφερότητα και ανθρωπιά.

Το έργο πραγματεύεται επίσης ένα πάντα επίκαιρο θέμα: την επιβίωση του μικρομεσαίου πολίτη σε μια κοινωνία εντελώς καταναλωτική, όπου οι ηθικές αξίες ξεπέφτουν και το μόνο που απασχολεί τον κόσμο είναι το χρήμα. Ο Εμποράκος, πολύ ηθικός – αλλά όχι ηθικολόγος – άνθρωπος, θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά του με τις πατροπαράδοτες αρχές και θα φτάσει μέχρι τα άκρα για να τις επιβάλλει.

Με την επιμονή του Γουίλλυ και την ακάματη φροντίδα της Λίντα, ο Μπίφ και ο Χάππυ θα βρουν το δρόμο τους και το έργο θα τελειώσει δίνοντας στο θεατή ένα γλυκόπικρο, αλλά και αισιόδοξο μήνυμα: ότι κανένας δεν χάνεται άμα ή οικογενειακή αγωγή του προσφέρει βάσεις να προχωρήσει στη ζωή του.