Του alterthess ιανού
Πόσα μπορεί να πετύχει μία γενική απεργία; Το θέμα, στο παρελθόν, απασχόλησε αρκετά και αρκετούς και πολλές αναλύσεις έγιναν και για την οργανωμένη δράση των εργατικών συνδικάτων, αλλά και γι’ αυτά που δεν τα φέρνει η ώρα παρά μόνο η στιγμή. Στην απ’ εδώ πλευρά για πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι μία γενική απεργία μπορεί να πετύχει σε μία μέρα περισσότερα απ’ ότι μία κυβέρνηση της κεντροαριστεράς μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Ας πάμε μερικά χρόνια πίσω: Τον Απρίλιο του 2001 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη γενική απεργία της τελευταίας 20ετίας, για το ασφαλιστικό του Γιαννίτση, απέναντι στην κυβέρνηση Σημίτη, μία κυβέρνηση – ειδικά για τα σημερινά δεδομένα – κεντροαριστεράς. Αυτό που πέτυχε αυτή η γενική απεργία, αλλά και η επόμενη είκοσι μέρες μετά το Μάιο, ήταν να κλείσει για πολλά χρόνια η συζήτηση για την ισοπέδωση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και οι κυβερνήσεις που διαδέχτηκαν την κυβέρνηση Σημίτη να προχωρήσουν μόνο σε παραμετρικές, νεοφιλελεύθερες βέβαια, αλλαγές.
Ακόμα και σήμερα, στη φάση της βύθισης των πολλών καλών ανθρώπων στη φτώχια και την απελπισία, αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς φαίνεται πως κωλώνει να προχωρήσει σε μία… τελική λύση για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που το αφήνει να διαλυθεί μέσα από τη διολίσθηση του σε μία φάση πολύ χαμηλών εισροών εξαιτίας του τεράστιου ποσοστού της ανεργίας.
Με αυτά και με τα άλλα μία, πετυχημένη, γενική απεργία τον Απρίλιο του 2001 πέτυχε πολλά και σε ένα βαθμό προκάλεσε μία γερή ρωγμή στη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τα εργατικά και τα κατώτερα μεσαία στρώματα, αν και βέβαια χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να γίνει θρύψαλα το γυαλί. Προφανώς μιλάμε για μία άλλη ζωή και μία άλλη εποχή, γι’ αυτό και θα πρέπει να δούμε με εντελώς διαφορετικό τρόπο τη γενική απεργία που έρχεται στις 27 Νοεμβρίου.
Σαν μία νίκη που έρχεται!
Από το alterthess
Πόσα μπορεί να πετύχει μία γενική απεργία; Το θέμα, στο παρελθόν, απασχόλησε αρκετά και αρκετούς και πολλές αναλύσεις έγιναν και για την οργανωμένη δράση των εργατικών συνδικάτων, αλλά και γι’ αυτά που δεν τα φέρνει η ώρα παρά μόνο η στιγμή. Στην απ’ εδώ πλευρά για πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι μία γενική απεργία μπορεί να πετύχει σε μία μέρα περισσότερα απ’ ότι μία κυβέρνηση της κεντροαριστεράς μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Ας πάμε μερικά χρόνια πίσω: Τον Απρίλιο του 2001 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη γενική απεργία της τελευταίας 20ετίας, για το ασφαλιστικό του Γιαννίτση, απέναντι στην κυβέρνηση Σημίτη, μία κυβέρνηση – ειδικά για τα σημερινά δεδομένα – κεντροαριστεράς. Αυτό που πέτυχε αυτή η γενική απεργία, αλλά και η επόμενη είκοσι μέρες μετά το Μάιο, ήταν να κλείσει για πολλά χρόνια η συζήτηση για την ισοπέδωση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και οι κυβερνήσεις που διαδέχτηκαν την κυβέρνηση Σημίτη να προχωρήσουν μόνο σε παραμετρικές, νεοφιλελεύθερες βέβαια, αλλαγές.
Ακόμα και σήμερα, στη φάση της βύθισης των πολλών καλών ανθρώπων στη φτώχια και την απελπισία, αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς φαίνεται πως κωλώνει να προχωρήσει σε μία… τελική λύση για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που το αφήνει να διαλυθεί μέσα από τη διολίσθηση του σε μία φάση πολύ χαμηλών εισροών εξαιτίας του τεράστιου ποσοστού της ανεργίας.
Με αυτά και με τα άλλα μία, πετυχημένη, γενική απεργία τον Απρίλιο του 2001 πέτυχε πολλά και σε ένα βαθμό προκάλεσε μία γερή ρωγμή στη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τα εργατικά και τα κατώτερα μεσαία στρώματα, αν και βέβαια χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να γίνει θρύψαλα το γυαλί. Προφανώς μιλάμε για μία άλλη ζωή και μία άλλη εποχή, γι’ αυτό και θα πρέπει να δούμε με εντελώς διαφορετικό τρόπο τη γενική απεργία που έρχεται στις 27 Νοεμβρίου.
Σαν μία νίκη που έρχεται!
Από το alterthess
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου