Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Διαρκείς συμπληγάδες για τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Χρήστου Πραμαντιώτη


Καταδικασμένος να πορεύεται ανάμεσα σε συμπληγάδες φαίνεται να είναι μονίμως ο ΣΥΡΙΖΑ. Από τον καιρό που εκτοξεύτηκε οι συμπληγάδες αναγκαστικά μεγάλωσαν, έγιναν πιο επικίνδυνες, καθώς μπήκαν κάτω και από τον παραμορφωτικό φακό των ΜΜΕ της διαπλοκής. Αυτό πρέπει να είναι «ένα το κρατούμενο» για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκείνο που δεν έχει όμως υπολογίσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι συμπληγάδες δεν περιορίζονται μόνο στα βράχια που ανοιγοκλείνουν…

Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις δίνει η για άλλη μια φορά ελαφρότητα με την οποία το κόμμα αντιμετωπίζει την πολιτική. Μέσα σε λίγους μήνες αναγκάστηκε άλλη μια φορά να ανακρούσει πρύμνα για εκλογικές επιλογές εγκριθείσες από το κεντρικό του όργανο - και αν συνεχίσουν έτσι θα βρεθούν στην επόμενη εκλογική στροφή κι άλλες επιλογές τις οποίες θα κρίνουν «ανάρμοστες» είτε τα ΜΜΕ είτε οι εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις. Αυτά εν πολλοίς είναι γνωστά – και αναμενόμενα για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε ως υβρίδιο διαμαρτυρίας-διαλόγου-κοινής δράσης,

και μετεξελίχθηκε σε κόμμα το οποίο ακόμη δεν έχει καταλάβει ότι προϋπόθεση της ενότητας δεν είναι μόνο η δημοκρατία, αλλά και η δηλωμένη υπηρέτηση κοινών στόχων.

Μέρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μάθει να ελίσσεται (όχι πάντα με επιτυχία) ανάμεσα στις συμπληγάδες των ΜΜΕ. Είχε μάθει επίσης να ελίσσεται (όχι πάντα με επιτυχία) ανάμεσα στις συμπληγάδες των κάθε λογής προσωπικοτήτων που τον προσεγγίζουν για να πάρουν κάτι από τη λάμψη του. Είχε ακόμη μάθει να ελίσσεται (όχι πάντα με επιτυχία) ανάμεσα στα κάθε λογής συμφέροντα που τον πλευρίζουν για να…

Τον πιάσουν πόρτα για το χειμώνα.

Τώρα, με την υπόθεση Σαμπιχά Σουλεϊμάν ήρθε πια ο καιρός να αντιληφθεί και το «ευαίσθητο ζήτημα της Θράκης», με το οποίο δεν παίζεις κουβαδάκια σε παραλία. Η νέα περιπέτεια βάζει το κόμμα να κινηθεί και πάλι ανάμεσα σε συμπληγάδες: από τη μια η ιδέα που λέει ότι ανάμεσα σε όλους τους εθνικισμούς ο ελληνικός έχει δίκιο και από την άλλη η ιδέα που λέει ότι ανάμεσα σε όλους τους εθνικισμούς έχουν πάντα δίκιο οι άλλοι εθνικισμοί. Η πρώτη ιδέα έρχεται από εκτός του κόμματος πηγές.

Η δεύτερη όμως έρχεται από εντός του κόμματος πηγές.

Είναι αυτή που χαρακτηρίζει ακροδεξιά την (για λίγες μέρες) υποψήφια ευρωβουλευτίνα Σουλεϊμάν (και Ρομά και… ακροδεξιά). Που αναγνωρίζει όλα τα δικαιώματα όλων των όπου γης μειονοτήτων εκτός από το δικαίωμα ενός μειονοτικού της Θράκης να μην επιθυμεί να αυτοθεωρείται Τούρκος. Που θεωρεί τη μειονότητα της Θράκης τουρκική («ένα πράμα») ασχέτως αν οι μειονοτικοί δεν αισθάνονται όλοι έτσι. Και που (όπως φάνηκε από το «ένα πράμα» του Δ. Χριστόπουλου) επειδή αρνείται, και σωστά, τον ελληνικό εθνικισμό,

κλείνει τα μάτια και κάνει περίπου σαν να μην υπάρχει ο τουρκικός.

Είναι μια ψυχούλα του ΣΥΡΙΖΑ που ενώ μιλάει για όλα, δεν ανακοίνωσε ότι ενοχλείται από την ύπαρξη του φίλου των Γκρίζων Λύκων, Αχμέτ Κουρτ, στο περιφερειακό ψηφοδέλτιο Θράκης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πιθανό, αυτή η ψυχούλα να μην ήθελε να υπάρχει καν μειονοτική εκπροσώπηση στο ΣΥΡΙΖαϊκό ευρωψηφοδέλτιο, προκειμένου η μειονότητα να εκφραστεί καθ’ ολοκληρία από το μοναδικό ευρωψηφοδέλτιο του τουρκικού προξενείου («ένα πράμα» είναι ούτως ή άλλως η μειονότητα).

Δεν είναι ακόμη φανερό αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη δημοσκοπικό πλήγμα από τις παλινωδίες περί το ευρωψηφοδέλτιο – όμως, μόνο μια κοντόθωρη οπτική θα μπορούσε να το δει έτσι. Εκείνο που γίνεται φανερό είναι ότι τα προβλήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τελειώσουν εδώ, καθώς δίπλα στις κάθετες αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων τάσεων-φραξιών, υπάρχουν και αναπτύσσονται

μεγάλες αντιθέσεις που τον διαπερνούν οριζόντια και ανεξαρτήτως τάσεων...

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

«Τι έκανες στον πόλεμο πατέρα; Ανέλυα μπροσούρες με κείμενα του Λένιν! ”

Τού Στέφανου Πρίντσιου


Σήμερα στις συζητήσεις μεταξύ αριστερών στο διαδίκτυο και όχι μόνο, εμφανίζονται απαραιτήτως οι διαβασμένοι «καθηγητάδες» των τόμων του Κεφάλαιου του Μαρξ και πολύ περισσότερο των συγγραμμάτων του Λένιν για να τονίζουν συνεχώς, θεμελιώνοντας έτσι τις διαφωνίες τους με τους συζητητές τους, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, το γι αυτούς αδιαμφισβήτητο: «Ο Λένιν όμως είπε…», η «Σύμφωνα όμως με το Λένιν…», η «Ποτέ ο Λένιν δεν το θεώρησε αυτό σωστό…»

Παραβλέπουν όμως η σκόπιμα ξεχνούν το κυριότερο και απλούστατο:

Τόσο με τη θεωρία όσο και με τη πρακτική του ο Λένιν, έχοντας δεδομένο ως κατάλληλες τις συνθήκες εκείνης της εποχής, ξεκάθαρα απέβλεπε στις επαναστατικές διαδικασίες για την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Πάνω σε αυτούς τους στόχους ανέπτυξε και διέδιδε τον επαναστατικό του λόγο και γιαυτό ακριβώς το λόγο διώχτηκε και φυλακίστηκε. Υπάρχει όμως σήμερα κόμμα ή ηγέτης επαναστάτης που να ενστερνίζεται ή να διακηρύττει εφαρμογή και στην σημερινή Ελλάδα αυτής της διαδικασίας που οδήγησε στην Οκτωβριανή επανάσταση; Μπορούμε εν έτι 2014 , αφού όλοι αναγνωρίζουμε πως οι επικρατούσες συνθήκες του τότε δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με το σήμερα, να αποδεχόμαστε ευαγγελικά τα μεγαλειώδη πράγματι για την εποχή τους Λενινιστικά αποφθέγματα;

Ακόμα και το ΚΚΕ, ιδίως μετά τους πρόσφατα ψηφισθέντες νόμους, θα χαρακτηρίζονταν εγκληματική οργάνωση αν προπαγάνδιζε τις θέσεις του Λένιν για ένοπλη εξέγερση.

Πως λοιπόν το ΚΚΕ ελαφρά τη καρδία καταγγέλλει οτιδήποτε γεννιέται και γιγαντώνεται χωρίς όμως να εντάσσεται στην επιρροή του, πάραυτα οπορτουνιστικό, και μία από τα ίδια αφού ουσιαστικά και το ίδιο ανάλογα συμπεριφέρεται, μακριά από ένοπλες επαναστατικές διαδικασίες; Ποια λοιπόν διαδικασία είναι αυτή που ως δια μαγείας εν μία νυκτί θα εγκαθιδρύσει τα πιστεύω και τα θέλω του ΚΚΕ, έτσι χωρίς συμμαχίες και τακτικές κινήσεις;

Αν αποδεχτούμε ότι όλοι οι θεωρητικοί και αριστεροί ιδεολόγοι είχαν ως κορωνίδα της σκέψη τους τον άνθρωπο και πως όλη τους η κοσμοθεωρία απέβλεπε στον άνθρωπο ως άνθρωπο και όχι ως ζώον προς εκμετάλλευση, τότε είναι αναγκαιότητα να προτάξουμε οτιδήποτε μας οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες του σήμερα και όχι του προπροηγούμενου αιώνα! Πρακτικές που απέτυχαν ή αμαύρωσαν τις σοσιαλιστικές θεωρίες και εφαρμόστηκαν στο όνομά τους φέρνοντας όμως τα αντίθετα αποτελέσματα δεν έχουν πλέον θέση στη φαρέτρα της αριστεράς.

Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που οι φίλοι, τα μέλη, αλλά και τα στελέχη του ΚΚΕ το εγκατέλειψαν επιλέγοντας ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Ο κυριότερος νομίζω είναι η ταύτιση του ΚΚΕ με τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κατέρρευσαν και η Σταλινολατρεία του σε μεθόδους και πρακτικές.

Όλοι όσοι για διάφορους λόγους αμφισβήτησαν το αλάθητο του κόμματος χαρακτηρίστηκαν προδότες και λακέδες.

Αμέτρητοι αγωνιστές διαγράφτηκαν ή απομακρύνθηκαν με δικιά τους επιλογή από το κόμμα. Η ίδια και απαράλλακτη τακτική συνεχίζεται από τη σημερινή ηγεσία που με τη συμπεριφορά της, φρόντισε και φροντίζει αυτή την ίσως πρόσκαιρη απομάκρυνση να την κάνει μόνιμη, δαχτυλοδείχνοντάς τους! Το ΚΚΕ σήμερα έχει ξεχάσει τι θα πει τακτική κίνηση πιστεύοντας ότι θα κερδίσει τα λαϊκά στρώματα μόνο μέσα από την εξαθλίωσή τους.

Ξεχνά όμως ότι η εξαθλίωση στο σημερινό σύστημα γεννάει και τρέφει το φασισμό και όχι τον κομμουνισμό.

Ας μην προσποιούμαστε λοιπόν όλοι μας τον ανήξερο τσουβαλιάζοντας τον Άδωνι με τον Δραγασάκη, τον Βορίδη με τον Σκουρλέτη και ουκ έσται τέλος στον παραλογισμό! Αύριο που θα μας ρωτήσει το παιδί μας: Τι έκανες στον πόλεμο πατέρα; Δεν θα είναι τραγικό να του πούμε: Ανέλυα μπροσούρες με κείμενα του Λένιν!

Τώρα, σήμερα, ήρθε η ώρα της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, όσο και αν το απεύχονται και το πολεμούν σύσσωμη η δεξιά με ολίγη κουτσουμπή αριστερά!

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος που μας ζάλισε...

Του Βασίλη Ρόγγα

 Το Ποικίλο Όρος από τη μεριά της Πάρνηθας

Εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν μέρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Τα αιτήματα "μου αρέσει" σε νέες σελίδες με ιλουστρασιόν φωτογραφίες των υποψηφίων δίνουν και παίρνουν.

Στη πραγματικότητα η τεράστια πλειοψηφία αυτού του εν δυνάμει πολιτικού προσωπικού δεν έχει καμία σχέση με την πόλη, παρά μόνο ξώφαλτσα.

Μέλος/στέλεχος ενός κόμματος (ή πρώην μέλος/στέλεχος), στη διοίκηση μιας αθλητικής ομάδας, πρώην/νυν εκλεγμένος/η σε κάποιο σωματείο/σύλλογο/όμιλο, πρώην/νυν δημοτικός σύμβουλος. Και κάπου κάπου ηρωικά βιογραφικά με ημερομηνίες που σταματούν χρόνια πριν.

Η αγκομαχητή κούρσα για την ανάδειξη παράγει δημόσια υποκείμενα φαιδρά, που αυτοξεφτιλίζονται προσπαθώντας να μοιάζουν σε κάτι παραδοσιακά κυρίαρχο.

Επικρατούν δε, πολίτες με μια σχετική κοινωνική εμβέλεια ή μια εν δυνάμει απήχηση από την φύση του επαγγέλματος τους, το επίθετο που φέρουν αν είναι πολιτικοί απόγονοι «μεγάλων» ανδρών και γυναικών, τον φορέα στον οποίο εντάσσονται ή ελέγχουν καθολικά.

Αυτοί οι συμπολίτες μας σε μεγάλο βαθμό έλειπαν από τη μάχη για την υπεράσπιση των χώρων των Κοινών που διεξάχθηκε όλα τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια. Δεν επιτέλεσαν κινηματικές, εξωθεσμικές, άτυπες δράσεις, δεν έδωσαν σινιάλα στους οικείους τους μιας άλλης σκέψης μα και πράξη για το πολιτικό και το κοινωνικό, δεν προέβησαν σε βαριά βιωματική δράση.

Δεν μορφώθηκαν κοινωνικά.

Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, πολλούς και πολλές θα τους γνωρίζαμε, θα τους ξέραμε από το δρόμο, από το ζάλισμα που θα μας είχαν κάνει όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα για κινητοποιήσεις, για συλλογικές διαδικασίες αντίστασης και δημιουργίας.

Αν λοιπόν δεν ήταν χυδαία η προσπάθεια τους για ανάδειξη θα ήταν για τρολλάρισμα, θα ήταν φαιδρή. Το δυστυχές για τους πολλούς από αυτούς είναι ότι παραμένει βαθιά πελατειακή η σχέση που ξέρεις πως προσπαθούν να θεμελιώσουν με την εκλογική τους αγορά.

Δεν έχουν ασχοληθεί στην συντριπτική τους πλειοψηφία με ένα δράμι διαβάσματος ή πράξης για το τι θα πει πόλη, δημόσιος χώρος, συλλογικά αγαθά, δικαίωμα, φαντασιακή γεωγραφία, αυτοοργάνωση, περιβαλλοντική αντίσταση. Είναι άγνωστοι σε αυτούς οι ελεγκτές αυτών των  εννοιών.

Και τούτο, δεν είναι θέμα μόρφωσης, ας μη γελιόμαστε. Δεν ήθελε αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος να ασχοληθεί με τέτοια δύσκολα, ούτε τώρα θέλει.

Κάτι τέτοιους, λοιπόν, η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό τους φτύνει. Δε χρειάζεται να κάνει discourse analysis για να καταλάβει ότι λένε τα ίδια, ότι είναι πουθενάδες, ότι δεν κάνουν.

Από την από κει μεριά δυστυχώς συμπεριλαμβάνονται και κάποια –όχι πολλά ευτυχώς- δημοτικά σχήματα της Αριστεράς. Δεν ενσωματώνουν δυο μεγάλες διαιρετικές τομές που αναδείχθηκαν από το 2010. Η διάκριση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων και η τομή ευτελισμένη αντιπροσώπευση/ άμεση δημοκρατία.

Όποιος δεν κατανοεί ότι τα 4 τελευταία χρόνια οι στοιχήσεις της κοινωνικής κίνησης άλλαξαν άρδην και πλέον το πολιτικό ισοδύναμο αυτής της αλλαγής επερωτάται πάντα σε ακριβώς αυτή τη βάση, τότε μάλλον δε νογάει τι συνέβη στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Άσε που η ηθική υπεροχή πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητη.

Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις. Τα ψηφοδέλτια της Αριστεράς δεν είναι τέτοια, ας μη γελιόμαστε, σε μεγάλο βαθμό, σε πολλές πόλεις.

Πρόσφατα, η παρουσίαση των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων της Ανοιχτής Πόλης του Γαβριήλ Σακελλαρίδη ήταν μια πολύ βαθιά ανάσα για όσους δε θέλουν να πειθαρχούν χωρίς ερωτήσεις.

Πρέπει κάπως να απαντήσουμε: Γιατί υπάρχει τόσο σάπιο πολιτικό προσωπικό;

Οι ιδέες είναι μια υλική ισχύς στην ιστορία, έλεγε κάπου ο Μαρξ. Και ο David Harvey, ο μεγάλος μαρξιστής γεωγράφος το έκανε τάλαρα περιγράφοντας το 2011:

«Οι μεταμορφώσεις είναι αδύνατον να επιτευχθούν χωρίς, έστω και στο ελάχιστο, να αλλάξουμε τις ιδέες μας, να εγκαταλείψουμε τα αγαπημένα μας πιστεύω και τις προκαταλήψεις μας, να παραιτηθούμε από ποικίλες καθημερινές ανέσεις και δικαιώματα, να υποταχθούμε σε ένα νέο καθημερινό καθεστώς,

αλλάζοντας κοινωνικούς και πολιτικούς ρόλους, αναδιανέμοντας τα δικαιώματα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες μας, και αλλάζοντας τις συμπεριφορές μας έτσι ώστε να συμμορφώνονται με τις συλλογικές ανάγκες και σε μια κοινή βούληση.

Ο κόσμος γύρω μας- οι γεωγραφίες μας – πρέπει να αναδιαπλαστούν ριζικά, όπως και οι κοινωνικές μας σχέσεις, η σχέση μας με τη φύση και όλες οι άλλες σφαίρες δράσης.

Είναι κατανοητό, έως ένα βαθμό, το ότι πολλοί προτιμούν μια πολιτική άρνησης από μια πολιτική ενεργούς σύγκρουσης με όλα τα παραπάνω».

Διαβάστε Περισσότερα »

Το μεγάλο ερώτημα

Editorial του Δρόμου 

Τέτοιες μέρες, δύο χρόνια πριν, ο κόσμος της Αριστεράς και των αγώνων έζησε με πίκρα την ισχνή και άνευρη συμμετοχή των εργαζόμενων στην Πρωτομαγιά, παραμονές των εκλογών, οι οποίες όμως έμελλε να ανατρέψουν τις σταθερές του πολιτικού σκηνικού και να απειλήσουν την «κανονικότητα» του ειδικού καθεστώτος των μνημονίων.

Σήμερα, ο λαϊκός κόσμος αναγνωρίζεται σε απόκλιση από μια τριπλή εκλογική μάχη, που όλα συνηγορούν πως θα έπρεπε να εκληφθεί ως απολύτως κρίσιμη. Η κυβέρνηση σκηνοθετεί τα εμφανιζόμενα ως χειροπιαστά στοιχεία των οικονομικών δεικτών, εξασφαλίζοντας ένα μηχανισμό εξαγοράς συνειδήσεων και ψηφοφόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίζεται ξανά σε επικίνδυνη εσωστρέφεια και άγονη πόλωση, αντιμέτωπος με ένα αδίστακτο σύστημα.

Το ερώτημα έχει τεθεί και από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε. του κόμματος και επαλήθευσε την «αλήθεια» του λίγες μόνο μέρες αργότερα.

Πώς θα πεισθεί ο κόσμος να ακουμπήσει τις αγωνίες και τους πόθους του στην Αριστερά, για τη μεγάλη και ριζική πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος; Πρώτα από όλους τα στελέχη και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται, άραγε, το βάρος της πρόκλησης; Κι εφόσον, ασφαλώς εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή μάχη ψηφοθηρίας, αλλά με τη ζωτική υπόθεση της σωτηρίας της χώρας με όρους κοινωνικής ανασύστασης και εθνικής ανασυγκρότησης, είναι αντιληπτό πως δεν αρκούν ρητορικές δηλώσεις προθέσεων. Το «θέλουμε και μπορούμε», σήμερα, μόνο έμπρακτα αποδεικνύεται και πιστοποιείται. Δυστυχώς πυκνώνουν και επαναλαμβάνονται οι οδυνηρές διαψεύσεις, ακόμη και στα -υποτίθεται- «εύκολα», δηλαδή στη δημόσια εκφορά κρυστάλλινου πολιτικού λόγου στην ναρκοθετημένη επικοινωνιακή αγορά και σε διαδικασίες-υπόδειγμα δημοκρατίας που δεν θα αντανακλούν αρρωστημένο παλαιοκομματισμό και από καθέδρας ελιτισμό.

Για να επιστρέψουμε στην αφετηρία, τον Μάη του 2012 πραγματώθηκε αναμφίβολα ένα άλμα.

Όχι χωρίς προϋποθέσεις που αναγνωρίζονται στην προηγηθείσα συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στις λαϊκές αντιστάσεις και στην ολοκληρωτική του αντίθεση στο επιβαλλόμενο Μνημόνιο. Αυτά ήταν, ας πούμε, τα διαβατήρια. Αλλά όταν πειστικά τέθηκε η προοπτική καθολικής σύγκρουσης και ρήξης με το παλιό δικομματικό κατεστημένο και τη διαπλοκή, αποκτώντας ορατά χαρακτηριστικά με την δήλωση ανάληψης ευθύνης για «κυβέρνηση σωτηρίας», μόνο τότε η κοινωνική οργή έχρισε ως κύριο εκφραστή της τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα είναι ξεκάθαρη η πρόθεση Σαμαρά να οξύνει μια διπολική αντιπαράθεση που, όμως, δεν απηχεί όσα θεμελιακά διακυβεύονται, ακριβώς γιατί είναι εξαρχής σκηνοθετημένη με στόχο να πολώσει την καθημαγμένη κοινωνία «εκτός». Είναι αμφίβολο αν από την εκτυλισσόμενη πόλωση θα βγει ωφελημένο το κυβερνητικό κέντρο. Είναι, όμως, όλο και εμφανέστερο, πως όσο το πλαίσιο δεν διαρρηγνύεται, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αδυνατεί να απεμπλακεί από συγκεκριμένα όρια στα οποία σήμερα καθηλώνεται και, το κυριότερο, θα χλομιάζει η ζωτικής σημασίας προοπτική της πολιτικής ανατροπής και της διεξόδου για τη χώρα.

Το μεγάλο ερώτημα εμμένει συνεπώς και προδιαγράφει μία και μόνο αποδεκτή λύση.

Την επείγουσα αναβάπτιση στο καθ’ ημέρα της ανέχειας, της απόγνωσης, αλλά και της αναζήτησης ελπίδας που όμως υποχρεωτικά θα εμπεριέχει την κοινωνική πλειοψηφία σε δρόμους πραγματικής δημοκρατίας και ενεργητικής συμμετοχής. Η κομματική αυτοαναφορικότητα και η «υψηλή» πολιτική διακήρυξης γενικών αρχών και αποφθεγμάτων, όπως άλλωστε κι ο συγχρωτισμός με τα μιντιακά ήθη και έθιμα, βρίσκονται σε πλήρη αντιδιαστολή με την ηθική και την ειλικρίνεια της έμπρακτης δέσμευσης εμπιστοσύνης προς το λαό: Θέλουμε και μπορούμε!

Όσα υπομείναμε για άλλη μια εβδομάδα, είναι - επιτέλους- προς αποφυγήν.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Η πρώτη συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα ως υποψήφιας ευρωβουλευτή

Συνέντευξη στο Vice και τη Μαρία Λούκα


Έχουν περάσει 5,5 χρόνια από εκείνο το βράδυ στις 22 Δεκέμβρη του 2008, που μάθαμε όλοι το όνομα της, όταν επιστρέφοντας από τη δουλειά της έπεσε σ’ ένα καρτέρι θανάτου. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα γυναίκα, μετανάστρια, καθαρίστρια  συγκέντρωνε όλα εκείνα τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά που την καθιστούσαν απολύτως ευάλωτη.

Πριν από την επίθεση είχε πλούσια συνδικαλιστική δράση στο χώρο της καθαριότητας αναδεικνύοντας το απόλυτα ελαστικοποιημένο και εκβιαστικό πλαίσιο εργασίας που επικρατούσε στα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού. Δέχτηκε απειλές κατά της ζωής της και τελικά τιμωρήθηκε για την «απειθαρχία» της όταν το βιτριόλι έπεφτε στο πρόσωπο της. Ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης αναπτύχθηκε ζητώντας δικαίωση για τα θύματα αυτού που κωδικοποιήθηκε ως «σύγχρονο δουλεμπόριο».

Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης δε συνελλήφθησαν ποτέ. Πέρυσι, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, αναγνώρισε ευθύνες για τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα, στην εργοδότρια εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ καταλογίζοντας στην εταιρεία το ποσό των 250.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 80.000 είναι άμεσα καταβλητέα. Η Κωνσταντίνα από τότε μπαινοβγαίνει σε νοσοκομεία σε συνεχείς θεραπείες αποκατάστασης μεταξύ Ελλάδας, Γαλλίας και Βουλγαρίας. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις για τις οποίες τόσο πάλεψε η ίδια όχι μόνο δε βελτιώθηκαν αλλά τείνουν να επεκταθούν σε ολόκληρη την επικράτεια με το επιχείρημα της κρίσης. Η Κωνσταντίνα έγινε σύμβολο αντίστασης και θάρρους και σήμερα δίνει την πρώτη της συνέντευξη ως υποψήφια πλέον ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από το βράδυ της επίθεσης;

To πώς έτρεμε εκείνο το παιδί που μου επιτέθηκε και τους ανθρώπους που έσπευσαν να με βοηθήσουν.

Είσαι ευχαριστημένη από την αντιμετώπιση της Πολιτείας, απέναντι σου, όλα αυτά τα χρόνια;

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος ήταν δίπλα μου συνέχεια. Τους ευχαριστώ όλους πάρα πολύ. Αυτό το σύνθημα που έλεγαν όταν εγώ ήμουν στο Νοσοκομείο για μήνες και δεν μπορούσα να το ακούσω ή το έγραφαν σε τοίχους, όπως διαπίστωσα μετά, το «Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη» το ένιωσα και στην πραγματικότητα. Μου συμπαραστάθηκαν σε όλα τα επίπεδα.  Επίσης, στο Παρίσι, από την πρώτη στιγμή που επισκέφτηκα τους γιατρούς, δημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων που μου στάθηκαν και συνεχίζουν να με υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα. Μεγάλη είναι και η αλληλεγγύη των νέων παιδιών που εργάζονται ή σπουδάζουν στο Παρίσι , όπου υποβλήθηκα  σε επεμβάσεις οι οποίες συνέβαλαν στη βελτίωση της υγείας μου. Η επίσημη Πολιτεία αρκετά μετά την επίθεση, άρχισε να δραστηριοποιείται. Ιδιαίτερα, οι γυναίκες πολιτικοί. Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι η έρευνα για τους δράστες, παραμένει στο σκοτάδι. Παρά τις υποσχέσεις δεν έγινε τίποτε σε αυτόν τον τομέα.

Πώς πήρες την απόφαση να είσαι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές;

Ήξερα το ΣΥΡΙΖΑ πριν από την επίθεση, αφού  είχα συνεργαστεί με μέλη του στα συνδικάτα για θέματα που αφορούσαν τον κλάδο μας. Έπειτα δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πρώτος πολιτικός που ήλθε να με δει, μετά την επίθεση,  στον Ευαγγελισμό. Ρωτώντας έμαθα ότι από μια πρώτη ανακοίνωση που έβγαλαν οι συνδικαλιστές του χώρου, έγινε γνωστή η επίθεση στον Τύπο. Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί έναν πολιτικό χώρο με τον οποίο έχω πολλές κοινές απόψεις, για την αλληλεγγύη, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τη βελτίωση της ζωής των αναπήρων, την αντιμετώπιση της φτώχειας και της αδικίας όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.

Με δεδομένο ότι ο δράστης της επίθεσης δεν έχει συλληφθεί, φοβάσαι καθόλου;

Εγώ δεν φοβάμαι. Ο μόνος τρόπος, όμως,  για να μη φοβούνται χιλιάδες άλλοι που βρίσκονται σε παρόμοια θέση είναι να τιμωρηθούν οι δράστες και κυρίως αυτοί που έδωσαν την εντολή.

Γνωρίζεις ότι εδώ και σχεδόν εφτά μήνες, 595 καθαρίστριες βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και κινδυνεύουν να απολυθούν. Τι μήνυμα στέλνεις σ’ αυτές τις γυναίκες;

Ότι σας συμπαραστέκομαι με όλη μου την καρδιά. Σας σκέφτομαι συνέχεια και ξέρω τι περνάτε. Το παράδειγμα σας είναι σημαντικό για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Υπάρχει μια παροιμία: Αν κάποιος θέλει να φτάσει γρήγορα τρέχει μόνος του, αν κάποιος θέλει να φτάσει μακριά τρέχει μαζί με άλλους. Σας εύχομαι καλή δύναμη και πιστεύω ότι θα τα καταφέρετε.

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ δύσκολα για την Ελλάδα. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει στη χώρα;

Καθένας από μας είναι καλό να δουλέψει περισσότερο με τον εαυτό του. Να ψάξει μέσα του, να γνωρίσει και να καταλάβει την αξία του για να δει πόσες δυνάμεις κατέχει και πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι για όλη την κοινωνία. Πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε πολιτική. Η πολιτική πρέπει να έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο -όχι μόνο το χρήμα και το κέρδος.

Πολιτική

Διαβάστε Περισσότερα »

Ω τι χαρά! Το δελτίο του ΜΕΓΚΑ καταρρέει

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη


Μέσα στο χειμώνα της ψυχής μας, μικρές αχτίδες φωτός ξεπροβάλλουν κάπου, κάπου από τα μαύρα σύννεφα. Αχτίδες μικρές και αχτίδες μεγάλες, σαν την κατάρρευση του βραδινού δελτίου ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ, του πάλαι ποτέ κραταιού δελτίου τους ενός εκατομμυρίου τηλεθεατών, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και πατζούρια, κινούσε ταν Γαν, θεράπευε την φαλάκρα, την ποδάγρα και την φαινυλοκαιτονουρία. Στους μισούς έχουν μειωθεί οι θεατές του δελτίου, διακόσιες χιλιάδες έχασε μόνο εντός του 2014, βρέθηκε μακράν στη δεύτερη θέση μετά το δελτίο του ΑΝΤΕΝΑ και κάποιες ημέρες βρίσκεται πίσω και από το STAR. Κι αν πας στις ηλικίες 15-44, σε αυτές που οι τηλεορασάδες αποκαλούν «δυναμικά κοινά», εκεί γίνεται η νυξ του Αγίου Βαρθολομαίου, το δελτίο του ΜΕΓΚΑ εξαφανίζεται από το χάρτη.

Μόνο οι παλαιοί έχουν μείνει να βλέπουν το δελτίο του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, του Βαρδινογιάννη. Άλλοι από συνήθεια –πάει ενστικτωδώς το χέρι στο ρημάδι το τηλεκοντρόλ- άλλοι από βαρεμάρα, άλλοι για να σιχτιρίσουν, να εκτονωθούν και να αποφύγουν το βραδινό αφέψημα του ύπνου. Λίγοι έχουν απομείνει κι αυτοί παρακολουθούν το δελτίο του ΜΕΓΚΑ σαν σήριαλ, για να δουν πως εξελίσσονται καθημερινά τα πάθη, τα μίση, οι δολοπλοκίες και οι πομπές του καθεστώτος.

Το βραδινό δελτίο του ΜΕΓΚΑ είναι το σήριαλ του καθεστώτος, με πρωταγωνίστρια τη μικρή και αθώα ΄Ολγα, που έχει μικρές και αθώες απορίες. «Είναι δυνατόν, Γιάννη μου, να υπάρχουν κόμματα που υποκύπτουν στο Τουρκικό Προξενείο;», «είναι δυνατόν, Παύλο, μου να υπάρχουν κόμματα που να επιθυμούν της καταστροφή της οικονομίας;», πόσες και πόσες ιστορίες, πόσες και πόσες απορίες. Άλλως ειπείν, γκαιμπελισμός δια της αθωότητας.

Ο Γιάννης και ο Παύλος στους οποίους απευθύνεται η Όλγα είναι οι δευτεραγωνιστές του σήριαλ. Ο Γιάννης είναι ο κακός, ο πάνκακος μπάτσος, πιο κακός και από τον Αστυνόμο Θεοχάρη στο «Καλημέρα ζωή». «Μίλα σκουλήκι, ξέρασέ τα όλα, το ξέρω ότι προσκυνάς το Τουρκικό Προξενείο, ότι πριονίζεις την οικονομία μας. Σκουλήκι!». Ο Παύλος είναι ο καλός μπάτσος, ευγενέστατος, με καλλιέπεια, με διεθνείς αναφορές και περίπλοκη φρασεολογία, που αναγκάζει την Όλγα να καταφεύγει συχνάκις στο ηλεκτρονικό λεξικό του i-phone. Πάνκαλος ο Παύλος αλλά, ω του θαύματος, καταλήγει πάντοτε στα ίδια συμπεράσματα με τον πάνκακο Γιάννη. Κρίμα.

Κι από πάνω ο σκηνοθέτης του σήριαλ, ο διευθυντής Χρήστος Παναγιωτόπουλος, που θα ήθελε να είναι ο Ούγος Φώσκολος αλλά δεν είναι ούτε καν ο Νίκος. Ο ποιμήν της Όλγας, του Γιάννη και του Παύλου, ο Γαργάλατας του 21ου αιώνα, ο ποιητής της συλλογής «Απωτύπωμα», στην παρουσίαση της οποίας παρέστησαν πρωθυπουργοί και βασιλιάδες. Έτσι όπως πάει όμως το δελτίο, στην επόμενη συλλογή του ποιητού, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα έχει τίτλο «Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι», το πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος που θα παραστεί θα είναι ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ε και τι έγινε, φεύγουν οι θεατές από το ΜΕΓΚΑ και πάνε στα άλλα κανάλια, δηλαδή μια από τα ίδια. Δεν είναι μια από τα ίδια. Και τα υπόλοιπα κανάλια είναι τη διαπλοκής, το ΜΕΓΚΑ όμως έχει ταυτιστεί με την διαπλοκή, είναι συνώνυμο της διαπλοκής, όχι μόνο τώρα με τα μνημόνια, από παλιά, από γεννήσεως της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το ΜΕΓΚΑ είναι το διαχρονικό σύμβολο του καθεστώτος κι όταν καταρρέουν τα σύμβολα, αργά ή γρήγορα καταρρέουν και όσα συμβολίζουν.

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι υποψήφιοι της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας

Εκλογές


ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΣΑΒΒΑ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΕΣ
ΚΟΥΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΜΑΡΚΟΥ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΑΧΑΪΑΣ
ΜΠΑΞΕΒΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΣΟΛΩΝΑ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

Ακολουθούν τα ονόματα των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων στις τρεις περιφερειακές ενότητες:

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

1. ΑΥΔΗ ΚΑΛΛΙΡΟΗ του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ – ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
2. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – ΡΟΥΣΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ του ΜΕΛΕΤΙΟΥ
3. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
4. ΔΟΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΝΤΩΝΙΟΥ
5. ΖΑΜΠΑΡΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
6. ΖΙΟΒΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
7. ΚΑΠΟΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
8. ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ του ΑΓΓΕΛΟΥ
9. ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
10. ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
11. ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
12. ΚΟΛΟΒΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΑΝΔΡΕΑ
13. ΜΑΝΔΕΛΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
14. ΜΕΡΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΘΩΜΑ
15. ΜΠΙΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
16. ΜΠΛΙΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
17. ΠΑΛΗΓΕΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
18. ΠΑΠΑΣΑΪΚΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
19. ΠΑΦΥΛΑ ΑΝΝΑ του ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ
20. ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ
21. ΤΡΙΑΝΤΗ ΑΓΝΗ του ΧΡΗΣΤΟΥ
22. ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ του ΜΙΧΑΗΛ
23. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
24. ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΧΑΪΑΣ

1. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
2. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ ΠΗΝΕΛΟΠΗ του ΓΑΒΡΙΗΛ
3. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
4. ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
5. ΒΟΥΤΥΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ του ΘΕΟΔΩΡΟΥ
6. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
7. ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
8. ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ (ΓΙΟΥΛΑ) του ΙΩΑΝΝΗ
9. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
10. ΓΚΟΥΛΕΜΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟY
11. ΔΙΑΓΟΥΡΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
12. ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
13. ΚΑΤΣΑΚΟΥΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
14. ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
15. ΚΟΣΜΑΤΟΥ ΧΡΥΣΗ του ΑΝΔΡΕΑ
16. ΚΟΥΛΟΥΜΠΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΑΝΤΙΑ) του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
17. ΚΩΣΤΑΚΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΝΔΡΕΑ
18. ΛΕΦΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
19. ΛΥΡΙΤΖΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
20. ΜΑΓΚΩΤΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
21. ΜΑΡΟΥΔΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ
22. ΜΗΛΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ του ΙΩΑΝΝΗ
23. ΜΠΑΛΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΣΩΤΗΡΙΟΥ
24. ΞΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΘΕΟΔΩΡΟΥ
25. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ
26. ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ του ΑΘΑΝΑΣΙΟY
27. ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑ του ΙΩΑΝΝΗ
28. ΠΕΤΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
29. ΡΕΓΚΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του ΘΕΟΔΩΡΟΥ
30. ΣΙΔΕΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ του ΑΓΑΛΟΥ
31. ΣΙΜΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ
32. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του ΓΑΒΡΙΗΛ
33. ΤΗΛΙΓΑΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΦΩΤΙΟΥ
34. ΦΕΣΣΙΑΝ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ του ΑΜΠΑΡΣΟΥΜ
35. ΧΟΡΜΠΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ (ΣΟΥΛΑ) του ΑΝΔΡΕΑ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

1. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
2. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
3. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
4. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
5. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ
6. ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΝΙΚΟΛΑΟY
7. ΚΑΤΖΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ του ΑΛΕΞΙΟΥ
8. ΚΟΛΛΙΑ ΜΑΡΘΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟY
9. ΚΟΛΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟY
10. ΚΟΡΙΣΙΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΔΙΟΝΥΣΙΟY
11. ΛΙΑΓΚΟΥΡΑ ΑΛΕΞΙΑ του ΘΕΟΔΩΡΟY
12. ΛΙΑΝΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΟΥΛΑ) του ΗΛΙΑ
13. ΜΠΙΣΤΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ του ΘΩΜΑ
14. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
15. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΠΑΝΟΥ
16. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΤΣΟΥΡΑΠΑ ΠΑΝΩΡΑΙΑ του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
17. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
18. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Από το Βασίλης Χατζηλάμπρου

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρουσίαση των υποψήφιων στην Αχαϊα

Εκλογές


Κατάμεστο ήταν χθες το εκλογικό κέντρο της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας, στην Πάτρα, κατά την παρουσίαση των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων της Περιφερειακής Ενότητας Αχαΐας του συνδυασμού, η οποία έγινε παρουσία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου περιφερειάρχη Βασίλη Χατζηλάμπρου και του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας Κώστα Γαβριηλίδη.

Συζήτηση και πηγαδάκια, αισιοδοξία για την ανταπόκριση που υπάρχει προς το συνδυασμό σε όλο το νομό, μεταφορά εικόνων, μηνυμάτων και εμπειρίας από τις περιοδείες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, ήταν το γενικό κλίμα στην εκδήλωση.


«Το ψηφοδέλτιο της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας αποτελείται από αγωνιζόμενους και ενεργούς πολίτες, ανθρώπους της δουλειάς, νέους, επιστήμονες, ανθρώπους δραστήριους στους κοινωνικούς χώρους, ανθρώπους ενεργούς στη ζωή. Είναι ένας συνδυασμός που εκφράζει τη δυνατότητα της πολιτικής ανατροπής που είναι αναγκαία και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, ώστε να σταματήσει η καταστροφή και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να αλλάξουμε σελίδα για τον τόπο μας» όπως σημείωσε κατά την παρουσίαση η εκπρόσωπος Τύπου της παράταξης Κατερίνα Παγουλάτου.

«Αν το βράδυ των εκλογών κερδίσουν Σαμαράς και Βενιζέλος και οι υποψήφιοι που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν στις περιφέρειες, τότε ο τόπος θα συνεχίσει στην πορεία καταστροφής, μνημονίων και διάλυσης της κοινωνίας. Η ανατροπή και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είναι ένα σημαντικό πολιτικό μήνυμα για να ξεδιπλώσει συνολικότερες αλλαγές. To να κερδίσουμε την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας σημαίνει ότι κερδίζουμε τη μάχη για τη ζωή. Σημαίνει πρακτικά ότι τα προβλήματα της περιοχής μας αντιμετωπίζονται διαφορετικά, υπό έναν άλλο πολιτικό συσχετισμό» τόνισε, μεταξύ άλλων, από την πλευρά του ο υποψήφιος περιφερειάρχης της Αντίστασης Πολιτών Βασίλης Χατζηλάμπρου.

Επόμενες παρουσιάσεις

Η παρουσίαση των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας στις Περιφερειακές Ενότητες Αιτωλοακαρνανίας και Ηλείας θα πραγματοποιηθούν αύριο και μεθαύριο. Συγκεκριμένα:

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014, ώρα 13:00, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων της Αιτωλοακαρνανίας, στο Αγρίνιο (ξενοδοχείο Imperial), παρουσία του Β. Χατζηλάμπρου και του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη του νομού Κώστα Κούστα.

Τρίτη 29 Απριλίου, ώρα 13:00, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση των υποψήφιων περιφερειακών συμβούλων της Ηλείας, στον Πύργο (Διοικητήριο), παρουσία του Β. Χατζηλάμπρου και του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη του νομού Δημήτρη Μπαξεβανάκη.

Απο το Βασίλης Χατζηλάμπρου

Διαβάστε Περισσότερα »

Υπάρχει λέει ένα πράμα που το λένε google

Του Άγγελου Τσέκερη & του Γιώργου Κυρίτση 


Εμείς γιατί κοίταξε στην ε τέτοια αρχή, ούτε, ούτε και κοιτάξτε αυτοί, δεν ήθελαν απλώς για να καν κατέβει η Σαμπιχά Σουλεϊμάν υποψήφια, αλλά ύστερα μόλις μόλις, όπως είπαμε ότι αυτό εμείς δεν καν θέλαμε, αυτοί είπανε όχι λέει θέλουμε να κατέβει, ε κι εμείς μετά είπαμε όχι λέμε, όχι λέμε, δεν θα κατέβει. Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

Αυτή είναι η διορθωτική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα που προέκυψε με τις υποψηφιότητες της Θράκης.

Δεν την αναγνωρίζεις αμέσως, γιατί δεν καλεί τους εργαζόμενους στους δρόμους για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών.

Αν την κοιτάξεις όμως πιο προσεκτικά, διαπιστώνεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχει ήδη την προεδρία του Εδεσσαϊκού.

Και στο κάτω - κάτω, μην είμαστε σχολαστικοί. Περί της Μειονότητας πρόκειται. Αν ήταν να κατέβει ο Πλειοψηφίας ή ο Πλατφόρμας, θα τα είχανε βάλει κάτω με το υποδεκάμετρο και θα τα είχανε κάνει κέντημα.

Μέχρι και αναλύσεις ούρων θα είχανε προσκομίσει στην Κεντρική Επιτροπή.

Ενώ με τις ισορροπίες της μειονότητας δεν χρειάζεται να ασχολούμεθα, έχουμε και άλλες δουλειές στο κάτω - κάτω.

Όπως π.χ. να προσέξουμε να αποτυπώνονται σωστά οι εσωκομματικές ισορροπίες στους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους του 11ου δημοτικού υποδιαμερίσματος.

Πάντως, από την προηγούμενη φάση με τη Δυτική Μακεδονία, δείχνουμε σαφώς ότι βελτιωνόμαστε.

Αυτή τη φορά οι κομματικοί υπεύθυνοι δεν χρειάστηκε καν να πάνε επιτόπου να χάσουνε την ψηφοφορία.

Άμα κατέχεις την προεδρία του Εδεσσαϊκού, τα λύνεις από απόσταση τα θέματα. Και στο κάτω - κάτω, δεν είναι η πρώτη αδεξιότητα στην ιστορία του κινήματος. Στην 5η Ολομέλεια του '49 είχαμε κάνει χειρότερα.

Αλλά εκεί τουλάχιστον μας είχε παρασύρει η τιτοϊκή κλίκα των Μιτρόφσκι, Κεραμιτζίεφ και Γκότσεφ.

Διότι τότε δεν υπήρχαν και εσωκομματικές τάσεις να κρυφτούνε σε μια ο καθένας να βγούνε λάδι.

Εκλογές ο Παναθηναϊκός πότε έχει να κατεβάσουμε τον Τάκη Τσουκαλά;

Τέλος πάντων ας μην μας τρώει η εσωστρέφεια. Τόσα συγχαρητήρια έχει πάρει η χώρα που δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμα μετά από τέσσερα χρόνια μαλακίες.

Και μάλιστα λένε να μας ζορίσουνε λίγο ακόμα, για να μην χάνουμε την όρεξή μας για μεταρρυθμίσεις.

Θα τους δείξουμε εμείς όμως. Θα βγούμε την Πρωτομαγιά στους δρόμους για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών.

Αν δεν έχει πολλή ζέστη μπορεί να πετύχουμε και κανέναν συνδικαλιστή.

Περιμένουμε ανακοίνωση της Ν.Δ. να απομακρυνθεί από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ο Κύρτσος.

Και ο Σαμαράς για τις δηλώσεις του για τη Θράκη.

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Το Σύμπαν συνωμοτεί υπέρ των εφοπλιστών

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη


Μέχρι χθες πίστευα ακράδαντα ότι η φράση του Πάολο Κοέλιο «Όταν επιθυμείς σφοδρά κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» είναι η μεγαλύτερη μπούρδα που έχει βγει ποτέ από χείλη ανθρώπου. Από χθες αναθεώρησα άρδην. Δεν αναθεώρησα απλώς, κατάπια τη γλώσσα μου, διότι ανακάλυψα πως όταν επιθυμείς κάτι πολύ, το Σύμπαν συνωμοτεί όντως κι αν δεν φτάνει το Σύμπαν, συνωμοτεί μαζί του και το σύστημα ΤΑΧΙS του υπουργείου Οικονομικών.

Πριν από πέντε μήνες η εθνική μας κυβέρνησις ψήφισε διάταξη με την οποία επιβαλλόταν στους Έλληνες εφοπλιστές έκτακτη εισφορά, ως συμβολή του χειμαζόμενου κλάδου στην προσπάθεια για έξοδο της χώρας από την κρίση. Επρόκειτο για ψιλικοκό, κάπου 400 εκατ. ευρώ σε βάθος τριετίας. Ακόμη και αυτά όμως φάνηκαν πολλά στους εθνικούς ευεργέτες με τις 78 φοροαπαλλαγές, γι' αυτό πίεσαν παρασκηνιακά να μην εφαρμοστεί το μέτρο. Η θέληση των εφοπλιστών ήταν μεγάλη σαν τάνκερ, οπότε το Σύμπαν τους έκανε το χατίρι και μάλιστα εις διπλούν. Τους χάρισε τα 400 εκατομμύρια από την έκτακτη εισφορά και άλλα 100 εκατ. που χρωστάνε στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, σύνολο 500 εκατομμυριάκια παντελονάτα. Αυτό δεν είναι Σύμπαν, αυτό είναι Εθνικό Λαχείο.

«Ο λόγος για τον οποίο οι σχετικές διατάξεις δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στην ολότητά τους είναι ότι προσέκρουσαν σε τεχνικές δυσκολίες, ιδίως σε θέματα ολοκλήρωσης των σχετικών ηλεκτρονικών εφαρμογών, οι οποίες αντιμετωπίζονται ταχύτατα», απάντησε το υπουργείο Οικονομικών σε άψογα τεχνοκρατικά καλιαρντά. Βρε το άτιμο το Σύμπαν! Για να εκπληρώσει τις σφοδρές επιθυμίες των εφοπλιστών, χώθηκε μέσα στους υπολογιστές, τα λογισμικά και τα τσιπ και μπλόκαρε τα πάντα. Πατούσε το κουμπί ο Θεοχάρης για να εκτυπωθεί η εγκύκλιος για την είσπραξη της εισφοράς, τίποτα ο εκτυπωτής, νέκρα και σιωπή. Το ξαναπατούσε το κουμπί ο Θεοχάρης, τίποτα, έριχνε μια σφαλιάρα στον εκτυπωτή ο Θεοχάρης, πάλι τίποτα, φέρανε κι έναν παπά να κάνει αγιασμό, ακλόνητος ο εκτυπωτής. Τι να κάνουμε, ενίοτε το Σύμπαν είναι ισχυρότερο ακόμα κι από τους παπάδες.

Βρε το άτιμο το Σύμπαν! Μπήκε στα κομπιούτερ που δούλευαν για την εισφορά των εφοπλιστών και δεν μπήκε στα κομπιούτερ που δούλευαν για την εισφορά τη δική μας. Όχι, δεν είναι σωστό. Το Σύμπαν μπήκε και στα δικά μας τα κομπιούτερ και την έκανε την έκτακτη εισφορά μόνιμη, να την πληρώνουμε μέχρι να ψοφήσουμε. Μπήκε το Σύμπαν και στα κομπιούτερ των κατασχέσεων, έτσι για να μας παίρνουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα σπίτια, τα σκαμπό χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. Αυτά παθαίνεις, κακόμοιρε, όταν η θέλησή σου δεν είναι ισχυρή

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο σκοπός αγοράζει τα Μέσα

Του Θανάση Καρτερού


Σκεφτείτε ο εισαγγελέας να ζητούσε τη δίωξη υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ως βουλευτής κατέθετε ερωτήσεις επ' αμοιβή για λογαριασμό εφοπλιστή, ο οποίος κατέληξε στη φυλακή. Ή να παραβρίσκονταν σύσσωμοι οι βουλευτές και πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε εκδήλωση του ακραίου εθνικιστικού DEB στη Θράκη. Ή να τολμούσε πολιτικός της Αριστεράς να πει δημοσίως ότι η Κρήτη δεν εξεγέρθηκε το 1821. Ή να μοίραζε προεκλογικά η κυβέρνηση της Αριστεράς επιταγές φιλανθρωπίας, υποσχέσεις προσλήψεων στο Δημόσιο, τακτοποιήσεις αυθαιρέτων στον αιγιαλό.

Σκεφτείτε τι θα γινόταν από τα μεγάλα ΜΜΕ σ' αυτές και σε δεκάδες περιπτώσεις σαν κι αυτές. Αλλά τώρα δεν ανοίγει μύτη. Ο Μιχελάκης μπορεί να φροντίζει το άψογο της εκλογικής διαδικασίας χωρίς περισπασμούς, ο Άδωνις μπορεί να παράγει όσους πολιτικούς λαρυγγισμούς θέλει, ο Σαμαράς μπορεί να ψεύδεται όσο τραβάει η όρεξή του, ο Βενιζέλος μπορεί να κάααααθεται πάνω στα ερείπια του ΠΑΣΟΚ. Εκείνοι που ελέγχουν τα μεγάλα ΜΜΕ αποφάσισαν ότι ο έλεγχος της εξουσίας, έστω της εξουσίας που παρασπονδεί, δεν είναι δουλειά δικιά τους.

Δουλειά δικιά τους είναι να ψάχνουν τον ένατο από τους οχτώ της Αριστεράς.

Αφού έχουν τα γένια -και όσο τα έχουν- έχουν και τα χτένια θα πεις. Εντάξει, αλλά αυτό που συμβαίνει με τη "μεγάλη" ενημέρωση σήμερα στην Ελλάδα είναι εκτροπή, ανωμαλία, απόπειρα εκτροχιασμού της δημοκρατίας. Γιατί το θέμα δεν είναι ότι η σέχτα των βαρόνων αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως εχθρό. Το θέμα είναι ότι ο σκοπός αγιάζει -η αγοράζει- τα Μέσα. Η αλήθεια, η στοιχειώδης καχυποψία απέναντι στην εξουσία, η δημοσιογραφική ματιά, η κριτική ανάλυση- όλα πετάχτηκαν στο καλάθι τον αχρήστων. Και συγκροτήματα που υποτίθεται ότι αποτελούν πνεύμονες της δημοκρατίας έχουν καταντήσει θηλιά στο λαιμό της.

Η διαπλοκή, όπως καταλαβαίνετε, έχει αναβαθμιστεί σε... εκτελεστική εξουσία: Να τους εκτελέσουμε πριν είναι αργά! Το γεγονός ότι έτσι εκτελούν και όποια αξιοπιστία τους απέμεινε, δεν τους απασχολεί. Θα την ανακτήσουν όταν ξεμπερδέψουν με τον κοινό εχθρό - έτσι φαντάζονται. Και δεν ακούνε οι έρμοι το τρίξιμο στα θεμέλια του ναού που φυλάγουν και που θα τους θάψει κάτω από τα ερείπιά του. Γιατί ένα είναι βέβαιο:

Τα Μέσα δεν αγιάζουν μόνο από τον σκοπό. Θάβονται και μαζί του...

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Ρωτώ να μάθω την αλήθεια

Της Ελένης Ζάχαρη


"Κόβει η Αλήθεια, κόβει και θερίζει κι όποιος τη βρει τον βασανίζει....

Στην Πλατωνική "Αλληγορία του Σπηλαίου" το θέμα που τίθεται είναι η θέαση του Αγαθού, της Αλήθειας και το χρέος των Φιλοσόφων που έχουν αντικρίσει την Αλήθεια, απέναντι στους δεσμώτες. Στην Αλληγορία, το Αγαθό ταυτίζεται με το πραγματικό Φως. Η Αλήθεια για τον πλατωνικό Σωκράτη είναι Φως που στην αρχή πονάει τα ευαίσθητα απ' το σκοτάδι μάτια.

Τι είναι όμως η Αλήθεια για καθέναν από εμάς; Υπάρχει απόλυτη Αλήθεια που να μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς των "πνευματικών ανθρώπων" που ασχολούνται με τα Κοινά και την οποία να μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν στον "απλό λαό";

Με κατατρύχει αυτές τις ημέρες το εξής ερώτημα: είμαστε σε θέση, εάν υπάρχει αυτή η Αλήθεια, να βγούμε, μηδενός εξαιρουμένου, από το "εγώ" μας και να την αποδεχτούμε; Εάν δούμε τα πράγματα επαγωγικά, δηλαδή με βάση τις συμπεριφορές απέναντι στην αλήθεια ή στις αλήθειες καθενός, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως δεν είμαστε! Δεν υπάρχει καμιά διάθεση συνδιαλλαγής και συγκατάβασης έστω απέναντι στην εκπροσώπηση του διαφορετικού. Δεν αναφέρομαι διόλου σε ζητήματα μειονοτήτων κλπ τέτοιων θεμάτων. Το πρόβλημα έγκειται στην όποια αποδοχή της ετερότητας! Είναι αδύνατον, είναι ολοκληρωτική άποψη, να πιστεύει κάποιος πως για x, z λόγους είναι η προσωπική του γνώμη και η μια και μόνη αλήθεια!

Αυτό συμβαίνει τις ημέρες τούτες! Κάθε πολιτική αποχρώσα και κάθε οπαδός, κυρίως, μεταφράζουν σε απόλυτη αλήθεια τις θέσεις τους, γεγονός που παραπέμπει σε άλλες εποχές και σχεδόν συνιστά κίνδυνο. Παράλληλα φανερώνει μια μάλλον "εγγενή" αδυναμία εξόδου απ' την υποκειμενική ασφάλεια του μικρόκοσμού μας. Βλέπεις ανθρώπους να διαλέγονται κι αυτό που κάνουν μόνο διάλογος να μην είναι καθώς βασικοί τρόποι πειθούς αλλά και μέσα, με προεξάρχουσα τη λογική και τα επιχειρήματα, να απουσιάζουν. Εμμονικά σχεδόν παραμένουν στις όποιες θέσεις τους, αδυνατούν να δουν πιθανά λάθη και ασχολούνται μόνο με το πως θα μειώσουν τον "αντίπαλο" ηθικά κυρίως στα μάτια αυτών που παρακολουθούν κι ενίοτε παρεισφρύουν προς επίρρωσιν αυτού που υποστηρίζουν κάνοντας την κουβέντα ένα αλαλούμ απόψεων ή μάλλον εντυπώσεων. Τα πάντα κατά μίμηση των πάνελ στα ΜΜΕ...

Ούτε μια σιωπή να εξεταστεί αυτό που λέει ο Άλλος, ο όποιος Άλλος! Ούτε μια παύση να κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του. Ταυτόχρονα, καθένας που διαφωνεί κι αδυνατεί να συλλάβει τη σκέψη του άλλου σπεύδει να υπονομεύσει, να λασπολογήσει, να κολλήσει ταμπέλλες!

Στο διάλογο πάμε να σώσουμε την Αλήθεια....... Όλοι εμεις από 45 και κάτω έχουμε διδαχτεί κι όσοι έλαχε, διδάσκουμε αυτή τη ρήση ενός ανθρώπου προοδευτικού για την εποχή του, δυστυχώς και στη δική μας, αφού ο λογικοκριτικός στοχασμός οπισθοχωρεί ραγδαία.

Τι να σώσουμε τελικά αφού δεν υπάρχει έστω κοινό σημείο αναφοράς ούτε ως προς τις αξίες!

Λες "άνθρωπος" και μέσα στην κοινωνία υπάρχει διχογνωμία όχι για το τι αλλά, για το ποιος!!! Λες "δημοκρατία" και υπάρχει άγνοια του τι είναι ενώ επιθυμούν διακαώς μια Χούντα να λύσει τα προβλήματά τους! Πώς;;; Με την επιβολή θανατικής ποινής! Να μιλήσεις μετά για ανθρώπινο δικαίωμα!

Θέλει τόλμη, ανδρεία, γενναιότητα να μπορείς να βγεις από τα τόσο στενά όρια του "εγώ" για να δεις το μεγαλείο του "εμείς" και της Αλήθειας ως φαινόμενο καθολικό! Και ξέρω ήδη τι θα πουν κάποιοι διαβάζοντας αυτό το σημείο: "Εννοείς βέβαια την αλήθεια που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ! Δε σφάξανε!" Και πάλι η ίδια απογοήτευση....Όχι, εννοώ την καθολική Αλήθεια που θέλει τον Άνθρωπο Άνθρωπο, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, που σκοπεύει στην προσωπική αλλά και κοινωνική ολοκλήρωση...που είναι Φως κι ανήκει σε Όλους!!!

Εννοώ επίσης πως για να γίνει αυτό ξεκινάμε από τις μικρές καθημερινές αλήθειες των άλλων. Το πρώτο βήμα για τον φασισμό είναι στην άρνηση ν' αντέξω την ετερότητά σου και στην καχυποψία πως μου την επιβάλεις! Αυτό είναι φοβική στάση, χωρίς επιχειρήματα, νεοναζιστική, που θέλει τους πάντες κλώνους. Μορφές ευγονισμού σκέψης και συμπεριφοράς πάντα υπήρχαν....

Προσδοκώντας σε μια άλλη ζωή, απαλλαγμένη από δεσμά και προκαταλήψεις....


Διαβάστε Περισσότερα »

Εκλογές με τα όλα τους

Του Θανάση Καρτερού


Εκλογές με τα όλα τους οι επερχόμενες - αυτό να λέγεται. Και όλα σε μερίδες-γίγαντες, να φαν κι οι κότες. Αρχίζοντας βέβαια από την τεράστια μπριζόλα σε σχήμα ΘΑ, που χωρίς αυτή καμιά εκλογική μάχη δεν έχει νοστιμιά. Μια μπριζόλα ψημένη στο Βερολίνο, βουτυρωμένη στην Κομισιόν και με γαρνιτούρα λαχανάκια Βρυξελλών.

Να την τρώει ο Έλληνας και να χορταίνει επιτυχία, έξοδο στις αγορές, ανάπτυξη, νέα Ελλάδα.

Έχουμε ύστερα τη μεγάλη υπόσχεση της διανομής βοηθημάτων από το πλεόνασμα του πλεονάσματος. Τεράστια εκλογική καμπάνια, με αιτήσεις, προϋποθέσεις, ουρές και στο βάθος ρευστό στον τραπεζικό λογαριασμό - το φως στο τούνελ που λέγαμε. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στήνονται, ονειρεύονται, κάνουν λογαριασμούς ποιους λογαριασμούς θα πληρώσουν. Οι περισσότεροι θα λάβουν την αμοιβή των θυσιών τους, φυσικά, μετά τις εκλογές - αν εκλεγούν οι κατάλληλοι.

Έχουμε σε συνέχεια τις προσλήψεις στο Δημόσιο.

Γίνονται εκλογές της προκοπής χωρίς προσλήψεις; Μερικές χιλιάδες αναγγέλλονται, αλλά ο Θεός της Ελλάδας γνωρίζει ότι η αναγγελία μερικών χιλιάδων διορισμών στο Δημόσιο σημαίνει εκατό φορές περισσότερους υποψηφίους από τις θέσεις. Κι αφού, ως είθισται, οι προσλήψεις θα γίνουν μετά τις εκλογές, αιωρείται κι εδώ ο ακόμα πιο απαραίτητος από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά όρος: Να εκλεγούν οι κατάλληλοι.

Τι έλειπε από αυτό το ανοιξιάτικο πικνίκ ψήφου;

Ελάτε τώρα, όσοι έχουν ζήσει εκλογικές μάχες το ξέρουν: Η νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Η μέγιστη αυθαιρεσία θα ήταν να ξεχάσουν τα αυθαίρετα, σε μια μάχη μάλιστα τέτοιας σημασίας. Ευτυχώς, από το υπουργείο Οικονομικών κατάλαβαν τη σοβαρή παράλειψη και τακτοποιούν με ένα ρηξικέλευθο νομοσχέδιο όσα αυθαίρετα έχουν χτιστεί σε καταπατημένες εκτάσεις παρά θιν αλός. Κάνε το καλό και ρίξτο στον γιαλό δηλαδή.

Εννοείται ότι η νομιμοποίηση θα λάβει χώρα μετά τις εκλογές, εφόσον εκλεγούν οι κατάλληλοι.

Όλα αυτά προκαλούν ένα κάποιο κλίμα αισιοδοξίας στον ευαίσθητο κόσμο της επίσημης ενημέρωσης, στους αποδεκατισμένους, αλλά φιλόδοξους κομματικούς στρατούς, στους κύκλους της παραγωγής προμηθειών και κοπανιστού αέρα: Εντάξει, ρε παιδί μου, πάθαμε πολλά, αλλά να που οι προεκλογικές εκτινάξεις δείχνουν ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Συνεπώς, πάλι με χρόνια με καιρούς... Να ήταν μονάχα κάτι πιο καλαίσθητο στη θέση του ακαλαίσθητου ΣΥΡΙΖΑ, μια Ελιά, βρε αδελφέ, ένα Ποτάμι, θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε:

Η Ελλάδα (μας) ποτέ δεν πεθαίνει...

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ραχήλ Μακρή: Στα πατριωτικά κοιτάω δεξιά, στα κοινωνικά ΣΥΡΙΖΑ


Καταλυτική και χειμαρρώδης, αληθινός οδοστρωτήρας, με βλέμμα που πετάει σπίθες. Κεφάλι αγύριστο και σε κάθε φράση η λέξη «ανεξαρτησία»... Η βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. απόλυτα και συνειδητά δηλώνει χωρισμένη στα δύο: για τα πατριωτικά προς τα δεξιά, για τα κοινωνικά εντελώς προς τα αριστερά!

Έμοιαζε με μελόδραμα. Ελάχιστα βλαχοελληνικό. Περισσότερο προς το ιταλικό. Όπως ας πούμε το αλησμόνητο «Εγκλημα αγάπης» (Delitto d’ Amore) του Λουίτζι Κομεντσίνι και του 1974. Με τον Τζουλιάνο Τζέμα. Και τη Στεφανία Σαντρέλι. Ο τίτλος που θα έδινα σ’ αυτή την αυτοσχέδια ταινία των 90 λεπτών είναι «Ο Γολγοθάς της Ραχήλ»!

Η ατμόσφαιρα κομμένη στα μέτρα της Εβδομάδας των Παθών. Απειλητικά σύννεφα. Μοναχικοί άνθρωποι. Αδειες καρέκλες. Χαμηλή θερμοκρασία. Σκηνοθεσία επουράνια. Συμβολική.

Για τα πρώτα δέκα λεπτά ήμουν μόνος. Παρέα με τον espresso μου. Και δύο μικρά μπισκοτάκια. Ενας πιτσιρίκος, περίπου 6 ετών, μικρούλης, με το κεφάλι του ίσα να ξεπερνάει το ύψος του τραπεζιού, άπλωσε το χεράκι του και άρπαξε τα μπισκοτάκια. Ο Φαέθων. Το άκουσα από το στόμα της μητέρας του: «Φαέθων, μη!». Τον ρώτησα: «Τι ομάδα είσαι;». Εκείνος αυθόρμητα και εντελώς φυσικά είπε «Ολυμπιακάρα». Ε τι άλλο θα ήταν; Οκτώ στα δέκα παιδιά είναι «Ολυμπιακάρες» και «Μπαρτσάρες». Οι νικητές «γράφουν» τις παιδικές ψυχές!


Μισή ώρα αργότερα δύο σπουργίτια τσιμπολογούσαν αρειμανίως τα μπισκοτάκια που «λιάζονταν» στο πιατάκι του green tea της Ραχήλ. Και στη συνέχεια τ’ άρπαξαν και πέταξαν. Πρώτα ο μικρός αμνός. Ο Φαέθων. Επειτα τα μικρά πετούμενα. Τα σπουργίτια. Η σκηνοθεσία είχε ολοκληρωθεί. Με ηρωίδα τη Ραχήλ Μακρή.


Αυτή την «τρελή». Αυτήν τη «μανιακή». Αυτήν τη «μαινάδα». Αυτή την «ασυμμάζευτη». Αυτήν τη «μουρλή». Οταν αφηγήθηκε την ιστορία της άρπαξα γομολάστιχα και τα έσβησα. Ολα! Και αισθάνθηκα δυσάρεστα. Που εγώ, ως εκπρόσωπος της δημοσιογραφικής «φυλής», ουδέποτε ρώτησα. Κανείς δεν ρώτησε. Να μάθει. Την ιστορία της. Επιτέλους, ποια είναι αυτή η Ραχήλ;

«Εχω στα χέρια μου τα χρέη των καναλαρχών. Θα μπορούσα να τους κλείσω. Δεν το κάνω για έναν λόγο. Να μη βγουν στην ανεργία χιλιάδες άνθρωποι. Παιδιά με το μικρόφωνο στα χέρια. Εικονολήπτες, τεχνικοί. Ολοι αυτοί οι ανώνυμοι. Τα μυρμήγκια της δημοσιογραφίας»


Πλάσμα κι αυτή ενός κατώτερου θεού. Μπορεί να με παραπλάνησε. Μπορεί. Είμαι επιρρεπής. Από μικρό παιδί. Οταν η μητέρα μου βλέποντας κάποιο φτωχούλη δάκρυζε. Και το συναίσθημα εκκένωνε μέσα μου ηλεκτρικό ρεύμα. Ετσι από ένστικτο βάλθηκα να ονειρεύομαι ότι μπορώ να διορθώσω τον κόσμο...


-Ραχήλ από εβραϊκή οικογένεια;
-«Καθόλου. Ομως τιμώ και εκτιμώ όλες τις φυλές του πλανήτη».
-Ναι, αλλά η πολιτική των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι εχθρική προς όλους τους μετανάστες...
-«Πρώτα απ’ όλα η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να τους στηρίξει. Επειτα αρκετοί απ’ αυτούς επιθυμούν να φύγουν και να εγκατασταθούν αλλού. Και τέλος, ανάμεσά τους είναι και τίμιοι άνθρωποι και εγκληματικά στοιχεία. Ομως, ποτέ μα ποτέ, δεν θα άπλωνα το χέρι μου να τους χτυπήσω. Αυτές είναι αθλιότητες, δεν ταιριάζουν στο ήθος μου».


Ενδυματολογικά ταίριαζε με την εικόνα του αυτοδημιούργητου κοριτσιού. Από την επαρχία. Και μάλιστα από τη φορτωμένη περιοχή της Πτολεμαΐδας. Βαριά πάνω της η σκιά της Μακεδονίας. Και έξω της και μέσα της. Για να σπάσω τον πάγο της είπα: «Αισθάνομαι σαν νάνος δίπλα σου»! Γιατί εκείνη 1,80, plus πέντε πόντους τακούνια, μας κάνουν 1,85. Από εμένα δέκα πόντους ψηλότερη. Μέγεθος, αυτό που λέμε «νταρντάνα». Το στόμα της πήγαινε ροδάνι. Ασταμάτητη. Είπαμε. Φορτωμένη. Εχει τους λόγους της. Κι εγώ στη θέση της κάπως έτσι θα ήμουνα.

Το μόνο που μου άφησε ο πατέρας μου ήταν δυο λέξεις: τιμιότητα και αξιοπρέπεια. Τίποτα το υλικό. Γιατί είναι προλετάριος. Γιατί ήταν τεχνικός εργάτης στη ΔΕΗ. Γιατί ο αδελφός μου ήταν φαντάρος. Και γιατί η μάνα μου αναγκάστηκε να δουλέψει ως πωλήτρια».




-Τιμή σου και καμάρι σου.
-«Αυτό λέω κι εγώ. Ολες αυτές οι δυσκολίες με ευλόγησαν. Γι’ αυτό έβαλα τα δυνατά μου να πορευτώ προς ένα καλύτερο Αύριο».

-Προδιαγραφές που ταιριάζουν σε μια κομμουνίστρια.
-«Είμαι χωρισμένη στα δύο. Για τα πατριωτικά κοιτάω προς τα δεξιά. Για τα κοινωνικά, εντελώς προς τα αριστερά».

Περίεργο μίγμα. Δεν ταιριάζουν. Μπορεί να προκαλέσουν σχιζοφρένεια. Πολιτική εννοώ. Να μην παρεξηγηθώ. Ομως μέσα της η Ραχήλ τα ταίριαξε. Ο καθείς με τις «αδυναμίες» του. Και τις δυνάμεις του. Αστείρευτες δυνάμεις. Η ζωή τις αποκάλυψε. Από τα πρώτα χρόνια. Πρώτα σπουδάζει στο ΤΕΙ Καβάλας. Διοίκηση επιχειρήσεων.

-«Στην αρχή βρήκα δουλειά ως “ενοικιαζόμενη” από κάποια μεγάλη εταιρεία leasing».
-Σαν να είσαι πράγμα...

-«Ακριβώς. Πράγμα. Χωρίς ασφάλεια. Χωρίς δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Χωρίς τίποτα. Ομως αυτή η βαρβαρότητα με δυνάμωσε. Κάθε εμπόδιο για καλό».

Ετσι καταφέρνει να γίνει απαραίτητη. Ετσι η αμερικανική πολυεθνική την κράτησε. Ως μόνιμη. Και την αναβάθμισε. Εκείνη ακάθεκτη. Ακόμα πιο ψηλά.


-«Τότε δεν είχα ασχοληθεί με την πολιτική. Το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις και περισσότερα πτυχία».

Ορμησε. Στα μεταπτυχιακά. Σπούδαζε και δούλευε. Μοίραζε φυλλάδια στα σπίτια. Ο πλήρης ορισμός μιας αυτοδημιούργητης Μακεδονίτισσας. Και μετά μου λέτε εσείς «μουρλή». Λάθος. Το «ταξικό μίσος» έβραζε μέσα της. Σαν να έλεγε «θα σας δείξω εγώ». Και τους έδειξε...

Γιατί μετά καταφτάνει δεύτερη αμερικανική πολυεθνική. Η Dell. Ο μισθός μεγαλύτερος. Η θέση ανώτερη. Η Ραχήλ έπαιρνε την εκδίκησή της.



-«Κάπου εκεί σκέφτηκα να δώσω στο ΑΣΕΠ. Και πέρασα ανάμεσα στους πρώτους. Εκεί και μετά την “ενοικίαση” και την προσωπική μου “πραγμοποίηση”, έπεσα στη δεύτερη αδικία. Κρατική. Εκεί έφαγα την πρώτη σφαλιάρα. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι με πολιτικούς όρους. Γιατί οι μισθοί στη δημόσια υπηρεσία που κατέληξα ήταν κατώτεροι, σχεδόν μισοί από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομίας».

-Είδες η Τρόικα που κατηγορείς; Με τις παρεμβάσεις της εξισώθηκαν οι μισθολογικές ανισότητες.
-«Προς τα κάτω».

-Εστω προς τα κάτω, αλλά εξισώθηκαν. Πάντα από τους ξένους μαθαίνουμε την αλήθεια.
-«Συμφωνώ ότι μερικά πράγματα που λένε είναι σωστά. Ομως είναι επικυρίαρχοι».

-Μα εμείς τους ανοίξαμε τις πόρτες. Με τα χρέη μας και τις φούσκες μας.
-«Οι κυβερνήσεις δίνουν τον τόνο. Ο λαός ακολουθεί. Με όποιο δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις».

-Πάλι τους αθωώνεις. Εσείς οι πολιτικοί ξεχνάτε την προσωπική ευθύνη του καθενός.
Η συνέχεια ακόμα περισσότερο μυθιστορηματική. Μαθαίνει τρεις γλώσσες. Αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά. Ταυτόχρονα κι άλλες μεταπτυχιακές σπουδές. Και στο τέλος ξανά ΑΣΕΠ. Να σκαρφαλώσει με το «γαμώτο» και το σπαθί της στο υπουργείο Ανάπτυξης. Και σκαρφάλωσε. Ομως δεν ξεδίψασε. Το καζάνι έβραζε...

-«Οταν άκουσα τον πρόεδρο στη Βουλή (εννοεί τον Πάνο Καμμένο), να είναι ο μόνος που φώναζε και στιγμάτιζε ως “προδότες” τους μνημονιακούς, τότε ήταν που η πολιτική με στρατολόγησε».

-Ολοι όσοι ψηφίζουν τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι «δωσίλογοι» και «προδότες»;
-«Ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Συκοφαντίες».

-Μα το διάβασα!
-«Μην πιστεύεις όσα διαβάζεις. Ποτέ δεν το είπα. Τα συστημικά media λένε και γράφουν αυτές τις μπούρδες. Μ’ έχουν βάλει στόχο. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι μια γυναίκα από το πουθενά κατάφερε να εκλέγεται και να υπερασπίζεται το δίκιο του ελληνικού λαού. Μια γυναίκα χωρίς τζάκι, χορηγούς και νταβατζήδες. Ενας άνθρωπος από τη σάρκα του απλού λαού. Ποτέ, μα ποτέ, δεν κάνω προσωπικές επιθέσεις. Πάντα πολιτικές».

Προδότες και δωσίλογοι όσοι ξεπουλούν την Eνέργεια

-Μα το είπες στο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ!
-«Δεν το είπα έτσι. Είπα ότι όσοι προσπαθούν, επιθυμούν και οργανώνουν το ξεπούλημα της Ενέργειας είναι δωσίλογοι και προδότες».

Σπίθες έβγαιναν από τα γαλαζοπράσινα μάτια της. Τα ξανθά μαλλιά της ανέμιζαν με νεύρα. Τα χέρια της δεν άγγιξαν το φλιτζάνι. Αθικτο το τσάι. Δεν καπνίζει. Ισως και να μην πίνει. Σε διαρκή οργασμό με τον πνιγμό της. Ολοι και όλα την πνίγουν. Η Τρόικα. Οι κερδοσκόποι. Η κυβέρνηση. Οι σπεκουλαδόροι. Οι δημοσιογράφοι.

-«Οχι όλοι. Καθόλου όλοι. Οι περισσότεροι σιτίζονται με πεντακόσια τον μήνα. Και κοπιάζουν δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα. Και να ξέρεις. Εχω στα χέρια μου τα χρέη των καναλαρχών. Θα μπορούσα να τους κλείσω. Δεν το κάνω για έναν λόγο. Να μη βγουν στην ανεργία χιλιάδες άνθρωποι. Παιδιά με το μικρόφωνο στα χέρια. Εικονολήπτες, τεχνικοί. Ολοι αυτοί οι ανώνυμοι. Τα μυρμήγκια της δημοσιογραφίας».


Το θέμα της Ενέργειας χτύπησε ευαίσθητη χορδή. Ευαίσθητη, πατριωτική και παραγωγική. Γιατί πιστεύω ότι χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα θα παραμείνουμε Ψωροκώσταινα.

-Ο καρπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης. Εκεί θα μείνουμε. Σκέψου ότι ο Ιταλός βιομήχανος αγοράζει ενέργεια με το μισό κόστος της Χαλυβουργικής, λόγου χάρη.

-«Ποιος φταίει; Η ΔΕΗ; Βλακείες. Το τιμολόγιο φταίει. Η κυβερνητική πολιτική. Που έχει φορτώσει τα τιμολόγια με δεκάδες χαράτσια. Το ρεύμα από μόνο του είναι φτηνό. Συμφωνώ και πλειοδοτώ για την ενίσχυση της βιομηχανίας. Ολων των μονάδων. Οχι μόνο μερικών».

-Συμφωνείς και με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής;
-«Φυσικά συμφωνώ».

-Μα εσύ, μαζί με δεκάδες συναδέλφους σου, κολακεύεις τους μικρομεσαίους. Οι οποίοι, σύμφωνα με τα στοιχεία προ κρίσης, δήλωναν ετήσιο εισόδημα κάπου μεταξύ 5.000-10.000 euros. Δηλαδή πένητες. Ετσι πλούτισαν. Ελλάδα, χώρα φτωχή, πλουσίων Ελλήνων!

-«Πάλι τα ίδια. Ποιος φταίει; Φυσικά οι ελλιπείς ελεγκτικοί μηχανισμοί. Οι κυβερνήσεις. Να σου φέρω παράδειγμα; Το ξέρεις ότι η Νέα Δημοκρατία χρωστάει στη ΔΕΗ μισό εκατομμύριο;».

-Αν είσαι υπέρ των μεταρρυθμίσεων, πρέπει να είσαι και υπέρ της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων...

-«Είμαι. Αλλά ποιος θα τους αξιολογεί; Αλλωστε, σύμφωνα με τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, υφίσταται τέτοιος μηχανισμός. Τον οποίο τον έχουν γράψει στα παλιά τους παπούτσια. Φυσικά η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Δομές, κανονισμούς, λειτουργία. Φυσικά πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Από ποιους; Απ’ αυτούς που μας έφεραν εδώ στο χείλος του γκρεμού; Ο Παπακωνσταντίνου όταν ήμουν στο υπουργείο μεθόδευσε την παράδοση της χώρας. Ο Σαμαράς έκανε τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα. 

Ο μόνος που φώναζε ήταν ο Καμμένος».
-Οχι και ο μόνος!

-«Αυτός με εντυπωσίασε. Κι έτσι αποφάσισα να σηκωθώ από τον καναπέ και να ορμήσω προς την πολιτική. Να οργανωθώ στους Ανεξάρτητους Ελληνες. Η πολιτική και η εσωτερική λειτουργία τους με εξέφραζαν. Πάντα ήμουν και θα είμαι ανεξάρτητο πνεύμα. Ετσι ξεκινήσαμε. Σε πολλά ζητήματα να ψηφίζουμε κατά συνείδηση. Ναι, Οχι, Παρών. Αποτέλεσμα; Να μας στριμώξουν τα media. Οτι δηλαδή ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει. Οτι είμαστε σκορποχώρι. Με απλά λόγια, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν και να συμφιλιωθούν με τη διαφορετικότητα των απόψεων. Πρέπει όλοι να είμαστε μαντρωμένοι στο μαντρί. Να ακολουθούμε σαν πρόβατα τον αρχηγό. Εσωτερική Δημοκρατία Μπανανίας».

Μεταξύ μας τώρα. Αδικο έχει; Αυτό κάνουμε. Οσοι στοιχίζονται και ακολουθούν τη γραμμή του αρχηγού χαρακτηρίζονται «ρομπότ και μηχανάκια». Αν διαφωνήσουν, «αποστάτες».

«Τα συστημικά media λένε και γράφουν μπούρδες. Μ’ έχουν βάλει στόχο. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι μια γυναίκα από το πουθενά κατάφερε να εκλέγεται και να υπερασπίζεται το δίκιο του ελληνικού λαού. Μια γυναίκα χωρίς τζάκι, χορηγούς και νταβατζήδες»
Οι «Δίδυμοι» που δίνουν στους άντρες τα παπούτσια στο χέρι

-Τι ζώδιο είσαι; (το είπα μπας και αποφορτίσω την ατμόσφαιρα)
-«Δίδυμοι».

-Το πιο επικίνδυνο. Δύο στη συσκευασία του ενός. Φαντάζομαι πως στις πρώτες αισθηματικές σου περιπέτειες θα τους έδινες τα παπούτσια στο χέρι!

-«Πάντα. Σε όσους ήθελαν να επιβάλουν το δικό τους “θέλω”».
Μ’ έπιασε στιγμιαία ανατριχίλα. Σκέψου, λέει, να «σκόνταφτα» πάνω της. Θεούλη μου, είπα, ευτυχώς που γεννήθηκα στην Αμαλιάδα του Νομού Ηλείας. Τι να πω για τον σύζυγό της, τον Αντρέα; Ηρωας με περικεφαλαία. Γιατί ασταμάτητη. Αυτό που λέμε «αγύριστο κεφάλι». Σε κάθε φράση της η λέξη «ανεξαρτησία». Σε κάθε πρόταση η λέξη «διαφορετικότητα». Σε κάθε δεκάλεπτο η λέξη «αυτονομία». Σε κάθε τέταρτο η «πατρίδα». Σίφουνας. Σαν να διάβασε την σκέψη μου...

-«Σίφουνας ε;» (με χαμόγελο διακριτικής αυταρέσκειας)
-Υπερβάλλεις! Θα έλεγα πως είσαι η επιτομή του διαλεκτικού πολιτικού!

-«Είμαι!».
Γέλασα. Το ίδιο κι εκείνη. Προς στιγμήν. Ελάχιστα. Μετά πάλι εφόρμησε. Κατακλυσμιαία.

-«Θέλεις να σ’ το αποδείξω;».
Και άρχισε τα Υπέρ Καραμανλή και Παπανδρέου. Του Ανδρέα εννοείται.

 -«Ο Καραμανλής, λόγου χάριν, έπραξε άριστα με το Μακεδονικό, με την Ενέργεια και με άλλα ζητήματα. Εκανε και τα λάθη του. Το ίδιο και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Που εσχάτως οι συνεργάτες του τον λοιδορούν. Ας πούμε, απαγόρευσε την τιμωρία των μαθητών. Ας πούμε, διπλασίασε τις συντάξεις και τους μισθούς. Και είμαι βέβαιη πως, σήμερα, αν ήταν ζωντανός και ακμαίος, θα διαχειριζόταν την ιστορία της χρεοκοπίας εντελώς αλλιώτικα από τον γιο του. Θέλεις κι άλλη απόδειξη; Για να καταλάβεις τον τριτοκοσμικό χαρακτήρα των κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση στην Αμερική, δηλαδή στη Μέκκα του καπιταλισμού, μέσα στην κρίση του 2008, αφού πρώτα χρηματοδότησε τις χρεοκοπημένες τράπεζες, στη συνέχεια άλλαξε τις διοικήσεις τους. Περίπου τις εθνικοποίησε. Και για να τελειώνω με τη διαλεκτικότητά μου. Αρνούμαι να βάζω ταμπέλες. Απλώς ακούω απόψεις και επιχειρήματα. Γι’ αυτό ψηφίζω το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων. Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα τι κάνει κάποιος στην προσωπική του ζωή. Αρκεί να μην παραβιάζει τη δική μου».


-Τι σε ενόχλησε τελευταία;
-«Το γεγονός ότι ο Αβραμόπουλος με διαταγή του αφαίρεσε από τα διακριτικά των ένστολων την ελληνική σημαία. Ασε τον άλλον. Τον χειρότερο, Ετσι το λέω, μια και το θυμήθηκα. Τον Πάγκαλο. Που ως υπουργός Εξωτερικών έλεγε ότι η σημαία έφυγε από το φύσημα του αέρα» (η αναφορά για την περιπέτεια με τα Ιμια).

-Ποιο βιβλίο σε καθόρισε;
-«Το “Ακου ανθρωπάκο” του αριστερού Βίλχελμ Ράιχ. Που στην συνέχεια οι ίδιοι σύντροφοί του τον έριξαν στην πυρά».

-Επομένως είσαι κοντά με την Αριστερά
-«Οχι με το ΚΚΕ. Σέβομαι την ιστορία του δεν συμφωνώ με τον δογματισμό του. Στα κοινωνικά θέματα είμαι κοντά με τον ΣΥΡΙΖΑ».

-Κάτι που θαύμασες τελευταία.
-«Τον λόγο του Τσίπρα».

-Χριστιανή ορθόδοξη.
-«Εντελώς. Ομως υπέρ της ανεξιθρησκείας. Είπαμε. Ο καθένας με τον χαρακτήρα του και τις απόψεις του».

-Μόνο οι πολιτικοί φταίνε για την «κακοδαιμονία» μας;
-«Ολοι φταίμε για την κατάντια μας. Από την εποχή που δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας, οι ελπίδες μας μειώθηκαν. Εχουμε όλοι τις ευθύνες μας. Να αλλάξουμε το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό. Να μην τους ψηφίζουμε. Να τους τιμωρήσουμε».

-Κι αν τους ξαναψηφίσουμε και επανέλθουν δριμύτεροι;
-«Ο απλός πολίτης φοβάται, τρέμει στην ιδέα της Δραχμής. Σου λέει, κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει».

-Εναντίον των υλικών αγαθών;
-«Μόνο ένα σπίτι με δάνειο πήραμε εγώ και ο άντρας μου. Δεν μ’ ενδιαφέρουν τα υλικά αγαθά. Μόνο τα ταξίδια. Πάνω απ’ όλα ο ψυχικός μου κόσμος. Ο Ωνάσης, ας πούμε, ο πλουσιότερος της υφηλίου κατέρρευσε με τον θάνατο του γιου του. Δεν το άντεξε. Ολα αυτά τα δισεκατομμύρια κατέληξαν στάχτες και αποκαΐδια. Το πιο δημιουργικό πράγμα είναι η ανύψωση και η κάθαρση της ψυχής».

«Μακάρι να είχα γεννηθεί αγόρι, να πετάξω με F16»

-Ο πιο κολλητός σου στη Βουλή.

-«Η Ζωή Κωνσταντοπούλου».

Σκέψου τον Μαρκογιαννάκη να είχε απέναντί του και τη Ζωή και τη Ραχήλ. Θα είχε αυτοκτονήσει!

-Πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος πάντων. Παιδικό σου όνειρο;
-«Να είχα γεννηθεί αγόρι και να μπορούσα να πετάξω με F16. Τρελαίνομαι με την ταχύτητα. Γι’ αυτό μου αρέσει η Formula 1. Γι’ αυτό λατρεύω τις καταδύσεις. Οπως ο πρόεδρος». (εννοεί τον Καμμένο)

-Η πιο ανατριχιαστική βουλευτική σου στιγμή.
-«Οταν κάποιος μπήκε στο γραφείο μου και άρχισε να κοπανάει το κεφάλι του στον τοίχο. Τρελάθηκα. Εκεί καταντήσαμε. Επειδή κάποιος άθλιος εργολάβος της ΔΕΗ δεν τον πλήρωνε. Μια ακόμα αλησμόνητη στιγμή, όταν κατάφερα να φέρω στην Κοζάνη μια καρκινοπαθή εκπαιδευτικό που εκλιπαρούσε να τη μεταθέσουν κοντά στην οικογένειά της. Στου κουφού και του άθλιου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα».

-Η σπουδαιότερη προσωπικότητα;
-«Φυσικά ο Ιησούς Χριστός (για λίγο σταμάτησε και μετά συμπλήρωσε). Δεν τον ταυτίζω με την Εκκλησία».

-Το παρατσούκλι σου;
Κομάντο. Ετσι με φωνάζει ο πρόεδρος. Γι’ αυτό είμαι σ’ αυτό το Κόμμα. Δεν υπάρχει άλλη Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα μπορούσε να με ανεχτεί».
Είδες; Είπα από μέσα μου. Το κορίτσι διαθέτει αρκετά σταγονίδια αυτογνωσίας. Φεύγοντας, την παρακάλεσα:

«Να ζητήσουν συγγνώμη για όλες αυτές τις αθλιότητες που έγραψαν»

-Ετσι για να τελειώσουμε ωραία και χριστιανικά. Λόγω των ημερών. Να αποσύρεις τη μήνυση εναντίον της συναδέλφου Δέσποινας Κονταράκη. Κάν’ το για το χατίρι μου. Για κάποιον που δεν σε υπονομεύει, δεν σε πνίγει, δεν σε χαρακτηρίζει. Εγώ στη θέση σου θα το έκανα.

-«Πρώτα να ζητήσει συγγνώμη για όλες αυτές τις αθλιότητες που έγραψε».
-Συγγνώμη, ζητάμε από τον εξομολογητή μας, από τον παπά, από τον Θεό. Ραχήλ, σκίσε τη μήνυση. Τώρα και εδώ.

-«Θα το σκεφτώ».
Ο bodyguard που τη συνόδευε κατέφτασε για πέμπτη φορά και της ψιθύρισε στο αυτί ότι έχει αργήσει και ότι πρέπει να σπεύσει σε κάποια συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής. Ομως η Ραχήλ δεν σηκώθηκε. Γούσταρε την παρέα και την κουβέντα. Δεν την αδικώ. Εγώ όμως σηκώθηκα. «Μη σηκώνεσαι», της είπα. «Το ύψος σου με κομπλεξάρει. Αισθάνομαι σαν μύγα». Και καθώς έφευγα τη ρώτησα:

-Ολυμπιακάρα;
-«Οχι. Παναθηναϊκάρα. Εσύ;».

-Κατεστραμμένος ΑΕΚτζής!
Καθώς έφευγα σκέφτηκα και τον εαυτό μου διόρθωσα. Οχι «ο Γολγoθάς», αλλά «ο διαρκής πολιτικός οργασμός της Ραχήλ»!

Από www.protothema.gr
 
Διαβάστε Περισσότερα »

Ήρθε η ώρα να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση, σύντροφε

Του Λευτέρη Καπώνη


Κυριακή του Πάσχα, παραμονή της 21ης Απριλίου, κι ένιωσα την ανάγκη να γράψω για κάποιους από την εποχή της νεότητας. Τότε που το μυαλό ήταν πυρακτωμένο από τις ιδέες κι από την πίστη ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο.

Ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για τον υποψήφιο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Τριαντάφυλλο Μυταφίδη. Είχα να τον δω σαράντα πέντε χρόνια! Το τελευταίο βράδυ που ήμασταν μαζί, το '69, αν θυμάμαι καλά, γράφαμε συνθήματα στους τοίχους... Σχεδόν μισόν αιώνα μετά τον συνάντησα στην Κουμουνδούρου. Μόλις τον είδα, η μουσική άρχισε να κυλάει στ' αυτιά μου και τραγουδούσα χωρίς να μ' ακούει: "Τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν, δεν μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά...". Ψηλός, ευθυτενής, με τη φλόγα στο βλέμμα, ο Τριαντάφυλλος των νεανικών χρόνων. Ο μισός αιώνας μόνο το χρώμα των μαλλιών είχε καταφέρει ν' αλλάξει. Μόλις χωρίσαμε, μου είπε:

"Ήρθε η ώρα να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση, σύντροφε"!

Έζησα στη Θεσσαλονίκη δώδεκα χρόνια και είμαι δεμένος με τους δρόμους, τα σοκάκια, τους ανθρώπους και την ιστορία της. Ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για τον Γιάννη τον Ταμτάκο, τον Λαμπρόπουλο και τους άλλους γέρους αγωνιστές, που συναντούσα σε μικρά καφενεδάκια και μου μιλούσαν για τη Federation, για το '36 και για τα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν.

Συνταξιούχοι τότε, έδιναν κάτι από το υστέρημά τους, όπως είχαν μάθει να κάνουν μια ζωή, για το κίνημα.

Ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για τον Τάσο τον Δαρβέρη που διάλεξε να μας εγκαταλείψει πρόωρα, για τον Κλέαρχο που διαβάζω καμιά φορά στην "Αυγή", για τον Αντώνη που ακόμη δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του, για την Αλέκα του Κλεάνθη του Γρίβα, για τον Γιώργο τον Μήλια, για τον Χρήστο, για τον Παύλο και για τον Κώστα που διάλεξε να μείνει στη Γερμανία, για τη Ρουμπίνη, την Πόπη και τον γιατρό που ξεγέννησε τα παιδιά μου χωρίς να πάρει χρήματα.

Θα ήθελα να μιλήσω για πολλούς ακόμη, αλλά ο χώρος είναι μικρός κι ο καθένας έχει τη δική του ιστορία μέσα στην ιστορία του κινήματος και της πόλης. Όμως θα ξαναγυρίσω στον Τριαντάφυλλο, γιατί είναι αυτός που τώρα συμπυκνώνει τις ιδέες, την ιστορία και τις διαδρομές μας. Απέναντί του η γκλαμουριά της πόλης, ο Καλαφάτης κι ο Μπουτάρης, διάσημοι κοτζαμπάσηδες, που τα ονόματά τους θα συνδεθούν με τα χρόνια της ντροπής.

Απέναντί τους ένας αγωνιστής, ένας άνθρωπος των οραμάτων.

Θέλω να κλείσω με μια φράση του Καζαντζάκη: «Δεν υπάρχουν ιδέες, αλλά άνθρωποι που κουβαλάνε ιδέες. Και οι ιδέες παίρνουν το μπόι των ανθρώπων που τις κουβαλάνε». Με τον Τριαντάφυλλο, οι ιδέες της Αριστεράς παίρνουν το μπόι που τους αξίζει!

Με τη νίκη, σύντροφε, κι ο Θεός των φτωχών και των αδυνάτων να σ' έχει καλά...


Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »