by To Skouliki Tom
Χθες, λίγη ώρα αφού ανακοινώθηκαν οι βάσεις, έγινε viral στο διαδίκτυο η είδηση ότι ένας μαθητής ονόματι Ζυλιέν Μακαλού, ο οποίος ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνική γλώσσα το 2011, πέρασε πρώτος στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων του ΤΕΙ Πειραιά με 18.500 μόρια.
Μου έκανε εντύπωση ότι τα περισσότερα δημοσιεύματα δεν ανέφεραν το επώνυμο του Ζυλιέν. Για τους περισσότερους, ο Ζυλιέν δεν έχει επώνυμο. Είναι ο πρόσφυγας Ζυλιέν από την Αφρική. Ούτε καν από το Κονγκό. Ακόμα και η ιδιότητα του πρόσφυγα μάλλον χαρισματικά του αποδίδεται, αφού ο Ζυλιέν έκανε αίτηση προσφυγικού ασύλου μόλις τον περασμένο Αύγουστο. Εξάλλου, θα ήταν λίγο άκομψο να αναφέρεται ως μετανάστης ένας μαθητής που αρίστευσε στις πανελλαδικές. Τα ΜΜΕ είναι πολύ προσεκτικά σε κάτι τέτοια. Αν δεν είχε περάσει πουθενά, τότε όλα ΟΚ. Θα ήταν απλά ένας ακόμα μετανάστης.
Σκεπτόμενος αυτά ενώ διάβαζα για τον άθλο του Ζυλιέν, συνειδητοποίησα πόσο πολύ βολεύει τη Δύση η χρήση του όρου «μετανάστης» όταν πρέπει να περιγράψει τη φρικωδία που λαμβάνει χώρα κάθε μέρα στη Μεσόγειο.
Οι εκατοντάδες ψυχές που χάνονται στη Μεσόγειο δεν είναι άνθρωποι. Δεν είναι σαν εμάς. Δεν έχουν παρελθόν, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες. Δεν είναι καν πρόσφυγες. Είναι μετανάστες.
Η χρήση – σε βαθμό εμμονής – από τα ΜΜΕ, και όχι μόνο, του όρου «μετανάστες», για ανθρώπους που πνίγονται στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πείνα, έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την αποκτήνωσή τους.
Οι θάνατοι των μεταναστών – άρα και οι ζωές τους – δεν αξίζουν όσο οι θάνατοι των άλλων. Έχουμε πάψει να μιλάμε για πρόσωπα. Μιλάμε μόνο για αριθμούς.
Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των συνεχιζόμενων συγκρούσεων στη Συρία και περίπου 340.000 (Σύριοι, Αφγανοί, Σομαλοί, Ιρακινοί κα) έχουν περάσει τα σύνορα της Ευρώπης, που αριθμεί 740.000.000 ανθρώπους αλλά λέει ότι απειλείται από το 0,045% του πληθυσμού της.
Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε τον όρο «μετανάστης» και μιλάμε για «επιδρομή μεταναστών» δίνουμε τροφή στη ρητορική μίσους και το τέλειο άλλοθι στους πολιτικούς να μην αποκαλέσουν αυτούς τους ανθρώπους αυτό που πραγματικά είναι: πρόσφυγες.
Έχω ξαναγράψει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι. Είναι οι φτωχοί ξένοι. Οι φτωχοί ξένοι λέγονται μετανάστες και οι πλούσιοι ξένοι λέγονται επενδυτές.
Διαβάζω απόψεις που λένε ότι οι πρόσφυγες, από τη Συρία ειδικότερα, που είναι μορφωμένοι και έχουν κάποια χρήματα, μπορούν να συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία αν αξιοποιηθούν σωστά. Τί είναι οι άνθρωποι για να αξιοποιηθούν από εμάς; Πράγματα; Και οι υπόλοιποι που δε μπορούν; Στον Καιάδα; Τί μαλακίες είναι αυτές;
Κάποιοι λένε ότι οι πρόσφυγες έρχονται εδώ, ρισκάροντας τα πάντα, για τα λεφτά. Για να μας πάρουν τις δουλειές. Για ποια λεφτά και για ποιες δουλειές μιλάνε οι σκατόψυχοι; Τα λεφτά και τις δουλειές που δεν υπάρχουν πλέον για κανέναν;
Η λύση στο προσφυγικό δεν είναι καθόλου εύκολη αλλά μια ειλικρινής συζήτηση είναι απαραίτητη.
Να ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν επειδή τρομοκράτες – που η Δύση δημιούργησε και εξόπλισε – εισέβαλαν στη γη τους.
Με πρόσφυγες που συνωστίζονται στα ελληνικά νησιά ή πνίγονται στο Αιγαίο, γιατί ένας μαλάκας έφτιαξε φράχτη στον Έβρο από όπου θα μπορούσαν να περάσουν με σχετική ασφάλεια.
Είναι άντρες, γυναίκες και παιδιά αυτοί που σέρνονται κάτω από τα συρματοπλέγματα των ευρωπαϊκών συνόρων, όχι λιποτάκτες που δεν έμειναν στην πατρίδα τους να πολεμήσουν τους τζιχαντιστές που η Δύση παριστάνει ότι πολεμάει.
Σταματήστε να χρησιμοποιείτε τον όρο «μετανάστες» όταν μιλάτε για αυτούς, γιατί η Χρυσή Αυγή αλωνίζει και οι ρατσιστικές απόψεις της κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος.
Ο όρος «μετανάστες» στερεί από τους πρόσφυγες τη φωνή. Και η μοναδική φωνή που έχουν, εκτός από τη δική τους, είμαστε εμείς.
(Ανήθικο δίδαγμα: Αν είχα μπροστά μου τον Ζυλιέν θα τον ρωτούσα ένα πράγμα. Πώς το έκανες αυτό; Πώς το κάνουν αυτό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουμε στις φωτογραφίες και τις τηλεοράσεις; Τί δύναμη ψυχής απαιτεί; Υποκλίνομαι.)
(Ανήθικο δίδαγμα no. 2: Ζυλιέν, καταλαβαίνω ότι ένιωσες την ανάγκη να ευχαριστήσεις την Ελλάδα που λες ότι σε στήριξε. Δε σε στήριξε καμιά Ελλάδα. Σε στήριξε μια μειοψηφία ανθρώπων που πίστεψαν σε σένα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να σε δει να αποτυγχάνεις και ει δυνατόν να τους αδειάσεις τη γωνιά. Για έναν απλό λόγο. Για να μην τους θυμίζεις πόσο τιποτένιοι είναι μπροστά σου. Και εις ανώτερα, αδερφέ!)
Η προσφυγική σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges
Χθες, λίγη ώρα αφού ανακοινώθηκαν οι βάσεις, έγινε viral στο διαδίκτυο η είδηση ότι ένας μαθητής ονόματι Ζυλιέν Μακαλού, ο οποίος ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνική γλώσσα το 2011, πέρασε πρώτος στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων του ΤΕΙ Πειραιά με 18.500 μόρια.
Μου έκανε εντύπωση ότι τα περισσότερα δημοσιεύματα δεν ανέφεραν το επώνυμο του Ζυλιέν. Για τους περισσότερους, ο Ζυλιέν δεν έχει επώνυμο. Είναι ο πρόσφυγας Ζυλιέν από την Αφρική. Ούτε καν από το Κονγκό. Ακόμα και η ιδιότητα του πρόσφυγα μάλλον χαρισματικά του αποδίδεται, αφού ο Ζυλιέν έκανε αίτηση προσφυγικού ασύλου μόλις τον περασμένο Αύγουστο. Εξάλλου, θα ήταν λίγο άκομψο να αναφέρεται ως μετανάστης ένας μαθητής που αρίστευσε στις πανελλαδικές. Τα ΜΜΕ είναι πολύ προσεκτικά σε κάτι τέτοια. Αν δεν είχε περάσει πουθενά, τότε όλα ΟΚ. Θα ήταν απλά ένας ακόμα μετανάστης.
Σκεπτόμενος αυτά ενώ διάβαζα για τον άθλο του Ζυλιέν, συνειδητοποίησα πόσο πολύ βολεύει τη Δύση η χρήση του όρου «μετανάστης» όταν πρέπει να περιγράψει τη φρικωδία που λαμβάνει χώρα κάθε μέρα στη Μεσόγειο.
Οι εκατοντάδες ψυχές που χάνονται στη Μεσόγειο δεν είναι άνθρωποι. Δεν είναι σαν εμάς. Δεν έχουν παρελθόν, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες. Δεν είναι καν πρόσφυγες. Είναι μετανάστες.
Η χρήση – σε βαθμό εμμονής – από τα ΜΜΕ, και όχι μόνο, του όρου «μετανάστες», για ανθρώπους που πνίγονται στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πείνα, έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την αποκτήνωσή τους.
Οι θάνατοι των μεταναστών – άρα και οι ζωές τους – δεν αξίζουν όσο οι θάνατοι των άλλων. Έχουμε πάψει να μιλάμε για πρόσωπα. Μιλάμε μόνο για αριθμούς.
Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των συνεχιζόμενων συγκρούσεων στη Συρία και περίπου 340.000 (Σύριοι, Αφγανοί, Σομαλοί, Ιρακινοί κα) έχουν περάσει τα σύνορα της Ευρώπης, που αριθμεί 740.000.000 ανθρώπους αλλά λέει ότι απειλείται από το 0,045% του πληθυσμού της.
Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε τον όρο «μετανάστης» και μιλάμε για «επιδρομή μεταναστών» δίνουμε τροφή στη ρητορική μίσους και το τέλειο άλλοθι στους πολιτικούς να μην αποκαλέσουν αυτούς τους ανθρώπους αυτό που πραγματικά είναι: πρόσφυγες.
Έχω ξαναγράψει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι. Είναι οι φτωχοί ξένοι. Οι φτωχοί ξένοι λέγονται μετανάστες και οι πλούσιοι ξένοι λέγονται επενδυτές.
Διαβάζω απόψεις που λένε ότι οι πρόσφυγες, από τη Συρία ειδικότερα, που είναι μορφωμένοι και έχουν κάποια χρήματα, μπορούν να συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία αν αξιοποιηθούν σωστά. Τί είναι οι άνθρωποι για να αξιοποιηθούν από εμάς; Πράγματα; Και οι υπόλοιποι που δε μπορούν; Στον Καιάδα; Τί μαλακίες είναι αυτές;
Κάποιοι λένε ότι οι πρόσφυγες έρχονται εδώ, ρισκάροντας τα πάντα, για τα λεφτά. Για να μας πάρουν τις δουλειές. Για ποια λεφτά και για ποιες δουλειές μιλάνε οι σκατόψυχοι; Τα λεφτά και τις δουλειές που δεν υπάρχουν πλέον για κανέναν;
Η λύση στο προσφυγικό δεν είναι καθόλου εύκολη αλλά μια ειλικρινής συζήτηση είναι απαραίτητη.
Να ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν επειδή τρομοκράτες – που η Δύση δημιούργησε και εξόπλισε – εισέβαλαν στη γη τους.
Με πρόσφυγες που συνωστίζονται στα ελληνικά νησιά ή πνίγονται στο Αιγαίο, γιατί ένας μαλάκας έφτιαξε φράχτη στον Έβρο από όπου θα μπορούσαν να περάσουν με σχετική ασφάλεια.
Είναι άντρες, γυναίκες και παιδιά αυτοί που σέρνονται κάτω από τα συρματοπλέγματα των ευρωπαϊκών συνόρων, όχι λιποτάκτες που δεν έμειναν στην πατρίδα τους να πολεμήσουν τους τζιχαντιστές που η Δύση παριστάνει ότι πολεμάει.
Σταματήστε να χρησιμοποιείτε τον όρο «μετανάστες» όταν μιλάτε για αυτούς, γιατί η Χρυσή Αυγή αλωνίζει και οι ρατσιστικές απόψεις της κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος.
Ο όρος «μετανάστες» στερεί από τους πρόσφυγες τη φωνή. Και η μοναδική φωνή που έχουν, εκτός από τη δική τους, είμαστε εμείς.
(Ανήθικο δίδαγμα: Αν είχα μπροστά μου τον Ζυλιέν θα τον ρωτούσα ένα πράγμα. Πώς το έκανες αυτό; Πώς το κάνουν αυτό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουμε στις φωτογραφίες και τις τηλεοράσεις; Τί δύναμη ψυχής απαιτεί; Υποκλίνομαι.)
(Ανήθικο δίδαγμα no. 2: Ζυλιέν, καταλαβαίνω ότι ένιωσες την ανάγκη να ευχαριστήσεις την Ελλάδα που λες ότι σε στήριξε. Δε σε στήριξε καμιά Ελλάδα. Σε στήριξε μια μειοψηφία ανθρώπων που πίστεψαν σε σένα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να σε δει να αποτυγχάνεις και ει δυνατόν να τους αδειάσεις τη γωνιά. Για έναν απλό λόγο. Για να μην τους θυμίζεις πόσο τιποτένιοι είναι μπροστά σου. Και εις ανώτερα, αδερφέ!)
Η προσφυγική σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου