Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Είμαστε όλοι Βαρουφάκης

by To Skouliki Tom


Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει την Ελλάδα ένα απέραντο μπάχαλο και αντιμετωπίζει τους πολίτες της σαν καθυστερημένους, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, o Γιάνης Βαρουφάκης συνεχίζει απτόητος να κλέβει όλα τα φώτα της δημοσιότητας, όποτε κι αν εμφανίζεται.

Επίσης, ο Γιάνης Βαρουφάκης συνεχίζει να είναι το αγαπημένο θέμα των χρεοκοπημένων – από κάθε άποψη – καναλιών, τα οποία έχουν βάλει στόχο να τον κάνουν πρωθυπουργό, αλλιώς δεν εξηγείται τόση λάσπη που του ρίχνουν καθημερινά.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, αν και εκτός κυβερνητικής ομάδας, μονοπωλεί το ενδιαφέρον αλλά αυτό είναι πολύ λογικό, αφού ακόμα και ένας γυμνοσάλιαγκας παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από θλιβερούς τύπους, όπως ο Νίκος Φίλης, ο Νίκος Παππάς και ο Γιάννης Δραγασάκης.

Η μιζέρια που αποπνέει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται εν πολλοίς στην απομάκρυνση του Γιάνη Βαρουφάκη από το Υπουργείο Οικονομικών για μια σειρά από λόγους που δεν έχουν καμιά σχέση με τις στυλιστικές επιλογές του.

Καταρχάς, ο Γιάνης Βαρουφάκης διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που λατρεύει ο μέσος Έλληνας, όταν δε στρέφονται εναντίον του, δηλαδή ναρκισσισμό, αυτοπεποίθηση, θάρρος, θράσος, μηδενική αίσθηση κινδύνου, μόρφωση, εκλεπτυσμένο γούστο και άφθονο σταριλίκι.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι απρόβλεπτος, αδάμαστος, εκρηκτικός, ευπρεπής με όλους και καθόλου λαϊκιστής.

Με όλα αυτά τα στοιχεία, η υπεροχή του έναντι των συντηρητικών χαρτογιακάδων της Ευρώπης και των εγχώριων μπαστουνόβλαχων είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτη.

Όσο κι αν διαφωνεί κάποιος με τις ανορθόδοξες μεθόδους του και το πάθος του για προβολή, δε μπορεί να πει κανείς ότι δε χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία που διαθέτει προς το συμφέρον της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Και αυτό ο ελληνικός λαός το βλέπει και το εκτιμάει.

Παρακολουθώντας τα γελοία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να σκοτώνονται μεταξύ τους για τις καρέκλες, όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης με την τρέλα που κουβαλάει είναι πιο σοβαρός από όλους αυτούς μαζί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – εξαιρουμένης της Ζωής Κωνσταντοπούλου – κρυβόταν επί 5 μήνες στη σκιά της λάμψης του Γιάνη Βαρουφάκη αλλά όταν αυτός έφυγε από το πλάνο, αποκαλύφθηκε η σαπίλα της πασοκίλας που κουβαλάει.

Με τέτοιους πολιτικούς αντιπάλους, ο Γιάνης Βαρουφάκης – που δεν ήταν πολιτικός – αναμένεται στις επόμενες εκλογές να σπάσει όλα τα ρεκόρ σε σταυρούς.

Του το εύχομαι ολόψυχα.

(Ανήθικο δίδαγμα: Δε συμπαθούσα ποτέ τα λαχούρια αλλά από τότε που είδα να τα φοράει ο Γιάνης έχω αγοράσει μια ντουζίνα. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μας πάρει τα σπίτια αλλά δε μπορεί με τίποτα να μας αφήσει εκτός μόδας. Είμαστε όλοι Βαρουφάκης.)

Είμαστε όλοι Μούτζες στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges

Διαβάστε Περισσότερα »

Επισήμως η παρακράτηση 6% στις συντάξεις

Κοινωνία


O υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Γιώργος Κατρούγκαλος, υπέγραψε και απέστειλε στα Ταμεία απόφαση-εγκύκλιο, με την οποία αυξάνονται οι εισφορές υγειονομικής περίθαλψης στις κύριες συντάξεις από 4% στο 6% και επιβάλλεται κράτηση 6% στις επικουρικές.

Στον καταβαλλόμενο συντάξιμο μισθό θα καταγραφεί μείωση που μεσοσταθμικά θα κυμανθεί στα 13 ευρώ στις κύριες και στα 10 ευρώ στις επικουρικές.

Σημειώνεται πως οι αλλαγές αυτές θα ισχύσουν αναδρομικά από 1ης Ιουλίου του 2015.



ΕΦ-ΣΥΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

Επικίνδυνη πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα του Ισραήλ

Γιώργος Τζαφέρης


Ανησυχητικά βήματα κόντρα στις εξαγγελίες για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική

Η πρόσφατη επίσκεψη του υπ. Άμυνας, Πάνου Καμένου, στο Ισραήλ έγινε μέσα σε μια πολύ έντονη και ρευστή για τη χώρα μας περίοδο. Συνέχεια της επίσκεψης του υπ. Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά λίγες εβδομάδες πριν και εντασσόμενη σε μια στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης (στην ίδια ρότα των προηγούμενων) που βλέπει το Ισραήλ ως έναν βασικό σύμμαχο στην Ν.Α. Μεσόγειο, ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντα και η ασφάλειά μας. Η στρατηγική αυτή φαίνεται ότι επιδιώκεται να επισφραγιστεί με μια τριμερή Συνάντηση Κορυφής (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο.

Τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν οι συμφωνίες για συνεργασία των δύο χωρών και αφορούν ολοένα και περισσότερους τομείς (οικονομία, γεωργία, τεχνολογία, πολιτισμός) με στόχο να εξωραΐσουν την πραγματική υπόσταση του σιωνιστικού δολοφονικού κράτους του Ισραήλ. Το θέμα της στρατιωτικής συνεργασίας, όμως, φαίνεται να είναι ο κύριος στόχος και να απασχολεί ιδιαίτερα το Ισραήλ που έχει ρίξει εκεί όλο του το βάρος. Αυτό συμβαίνει και γιατί αποτελεί μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία από δημιουργίας του, αλλά και γιατί ο ρόλος του ως μια δύναμη (περιφερειακός χωροφύλακας της ευρύτερης περιοχής) το απαιτεί. Στις νέες συνθήκες που υπάρχουν, προσπαθεί να βρει νέους συμμάχους και διεξόδους για την πολιτική του ύπαρξη.

Συμφωνίες για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις έχουν υπογραφεί αρκετές μέχρι τώρα. Κάποιες τις είδαμε να γίνονται τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας. Ήδη ο στόλος επιθετικών ελικοπτέρων του Ισραήλ (και αυτά που βομβαρδίζουν τη Γάζα κάθε δυο χρόνια) σταθμεύουν στη Λάρισα. Ο υπ. Άμυνας, όμως, προχώρησε ένα βήμα παρακάτω και υπέγραψε μια αμοιβαία συμφωνία για δυνατότητα παραμονής στρατιωτικών δυνάμεων της μιας χώρας στην άλλη, με τη δικαιολογία των ασκήσεων, τη λεγόμενη SOFA (Status of Forces Agreement). Να σημειωθεί ότι τέτοια συμφωνία το Ισραήλ έχει συνάψει μόνο με τις ΗΠΑ και τώρα με την Ελλάδα. Τόσο προχωρημένες οι σχέσεις και οι διαθέσεις των δύο κυβερνήσεων που προκαλεί απορία για την ελληνική πλευρά. Πώς μέσα σε τέτοιες συνθήκες πολιτικής κρίσης και ρευστότητας επιλέγει να τρέξει όλη αυτή τη στρατηγική;

Στην επίσκεψη αυτή συζητήθηκαν κι άλλα θέματα σχετικά με την αμυντική βιομηχανία και τη μεταφορά τεχνογνωσίας, ενώ συμφωνήθηκε να υπάρξει συνεργασία των υδρογραφικών υπηρεσιών του Πολεμικού Ναυτικού την οποία θα επικυρώσει ο αρχηγός ΓΕΝ, Ευάγγελος Αποστολάκης, ο οποίος συνόδευε τον υπουργό Άμυνας.

Οι καθιερωμένες δηλώσεις των δύο υπουργών, του Πάνου Καμμένου και του Μοσέ Γιαλόν πέρα από τις γνωστές φιλοφρονήσεις -που ανατριχιάζουν έστω κι αν γίνονται για τους τύπους- περί στενών δεσμών των δύο λαών και τις γελοιότητες που ακούστηκαν και στην επίσκεψη Κοτζιά, για την από αρχαιότητας κοινών στοιχείων και φιλίας, ακούστηκαν και πιο σοβαρά αλλά και επικίνδυνα στοιχεία. Οι επιθετικές δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Άμυνας για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται εντός βεληνεκούς των ιρανικών πυραύλων με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η ανησυχία του μήπως πέσει ένας τέτοιος πύραυλος στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα την εξαφάνιση κρατών. Ταυτόχρονα, δήλωσε την ανησυχία του για την εξάπλωση των τρομοκρατών Τζιχαντιστών στα Βαλκάνια.

Αν κανείς παρακολουθήσει τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή, με κυριότερη την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ό,τι αυτή θα επιφέρει με την άρση των κυρώσεων της Δύσης στις εμπορικές συναλλαγές, στην αξιοποίηση πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, στη συνεργασία για το χτύπημα του ISIS και την προσπάθεια σταθεροποίησης μετώπων της Μ. Ανατολής θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς, από ελληνικής πλευράς, τουλάχιστον κοντόφθαλμη, μη ρεαλιστική και επικίνδυνη. Όταν το κράτος-χωροφύλακας απομονώνεται και βρίσκει συμμάχους μόνο στο σκληρό πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και ίσως στους βασιλιάδες-δυνάστες της Σ. Αραβίας που χρηματοδοτούν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό (αυτόν που ανησυχεί ο υπουργός μας ότι θα πλήξει τα Βαλκάνια) η Ελλάδα και μάλιστα με μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση, ολοένα και βαθαίνει την πρόσδεσή της σε έναν άξονα που ούτε τα συμφέροντα της μπορεί να εξυπηρετήσει, ούτε την ασφάλειά της να εξασφαλίσει.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνον η παραδοσιακή αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό (καθόλου λίγο και από μόνο του) και τους λαούς όλης της περιοχής που βιώνουν τον πόλεμο και τον ξεριζωμό κατά εκατομμύρια. Ο λόγος αντίθεσης σε μια πρόσδεσή μας σε έναν άξονα με το Ισραήλ, αλλά και η λαθεμένη σύλληψη ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι αυτομάτως φίλος μου (καμιά σχέση με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική) όπως και η ραγιάδικη συμπεριφορά πως αν ταυτιστώ με το δυνατό σε στρατιωτική ισχύ μπορώ να επιβιώσω, μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες. Είτε πρόκειται για αυταπάτες, είτε για βαθυστόχαστες αναλύσεις, το ίδιο προβληματικές είναι για την χώρα μας σε μια προσπάθεια επιβίωσης της στην πιο καυτή ζώνη του πλανήτη.

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Τελικά είναι σκληρός ο κόσμος

Του Κωνσταντίνου Πουλή


Κάθε αναφορά στο ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας ή σε εθνικά στερεότυπα μεταφέρει τη συζήτηση από το πεδίο των κοινωνικών ανταγωνισμών στο πεδίο των εθνικών παθών, προς όφελος των εκατέρωθεν ελίτ. Οι «Γερμανοί» και οι «Έλληνες» είναι αφαιρέσεις με ισχυρές κοινωνικές αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, που καλό είναι να μην ξεχνούμε, ιδίως σε ιστορικές στιγμές τεταμένες όσο η τωρινή.

Να θυμίσω μια φράση του Χορκχάιμερ που αναφέρεται στο κείμενό του Οι Εβραίοι και η Ευρώπη (Eκδ. Έρασμος, μτφρ. Φ. Τερζάκης): «Η επιβίωση του ισχυροτέρου, πριν γίνει ιαχή για τη συντριβή των κατώτερων φυλών, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της φιλελεύθερης λογικής της αγοράς». Και ως τέτοιος ζει και βασιλεύει, μπορούμε να συμπληρώσουμε.

Την ημέρα της υπογραφής της συνθηκολόγησης της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες, πολλοί δημοσίευαν το χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον διάλογο Αθηναίων-Μηλίων και ο πρώην υπουργός μιλούσε για μια νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών. Δεν είναι μόνο ότι ο ισχυρός θα πατάει τον αδύναμο, όπως μας εξηγεί ο Θουκυδίδης και άλλοι, αλλά και τι δυνάμεις απελευθερώνονται έτσι στο τσαλαπατημένο εγώ του νικημένου που συντρίβεται. Αυτό περιμένουμε να το δούμε, καθώς θα αποτιμούμε το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα της μνημονιακής Αριστεράς που μας ξημέρωσε. Το στοίχημα είναι τώρα αν και πώς θα μπορούσε αυτή η απογοήτευση να μεταμορφωθεί σε λαϊκή διεκδίκηση και όχι εθνικισμό. Τα σημάδια, πάντως, δεν είναι θετικά.

***

Η ελληνική πλευρά έφτασε στις Βρυξέλλες έχοντας χάσει καθετί που νόμιζε, αφελώς, ότι θα συνιστούσε διαπραγματευτικό όπλο. Ούτε το δημοψήφισμα, ούτε η έξοδος από την Eυρωζώνη, τίποτα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ανάχωμα στα όσα απειλούνταν. (Αυτά για όποιον πίστευε ότι υπήρχε τέτοια πιθανότητα). Η Γερμανία, μπροστά σε αυτή την κατάσταση, χειροτέρεψε τη συνθήκη που θα υπογραφόταν, ξέροντας ότι η ελληνική αντιπροσωπεία δεν είχε καμία απολύτως διέξοδο την τελευταία στιγμή. Δεν μπορεί κανείς πια, όσο εθελότυφλος και αν ήταν μέχρι σήμερα, να αποφύγει τη διαπίστωση ότι αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Εδώ πρέπει να γίνουν οι σχεδιασμοί μας και οι πολιτικές μας επιλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε αυτό το παιχνίδι ισχύος με τόσο αγαθό βλέμμα, που το ερώτημα αν επρόκειτο για κολοσσιαία αφέλεια ή βαθιά υποκρισία έγινε το βασικό ερώτημα των ημερών. Είναι ένα ερώτημα εντέλει κενό νοήματος, διότι την προσπάθεια να κατανοήσουμε το βαθύτερο σκεπτικό, την απορροφά το βάρος των γεγονότων.Εξάλλου, αυτό που τώρα χρεώνεται υποκριτικά στον πρώην υπουργό Βαρουφάκη, ήταν από την αρχή η κεντρική πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ: η υπόσχεση πως θα έχουμε και ευρώ και χαλάρωση της λιτότητας, όπως ακριβώς διαβεβαίωναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους ψηφοφόρους τους προεκλογικά. Τώρα που έχει γίνει πια κατανοητό ακόμα και στους πιο εθελότυφλους ποιοι είναι ακριβώς οι «εταίροι» μας και ποια τα όριά μας στη διαπραγμάτευση, ας δούμε τι προτείνουμε, χωρίς ψευδαισθήσεις.Ας ξανασυζητήσουμε λοιπόν τώρα στη βάση πραγματικών διλημμάτων. Η Ευρώπη, αυτή η Ευρώπη, δεν είναι βεβαίως το κοινό μας σπίτι, είναι πεδίο πολύ σκληρών ανταγωνισμών.Σε μας μένει να δούμε, χωρίς αυταπάτες, πόση δύναμη θα συγκεντρώσουμε για να σταθούμε όρθιοι σε αυτό το πολύ σκληρό πεδίο. Σε αυτή τη μάχη, κάθε ευγενής επίκληση στην ηθική και το δίκαιο θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι έχει νόημα όταν λέγεται από το στόμα ανθρώπων αγωνιζόμενων και αποφασισμένων. Τα υπόλοιπα είναι μεταμφιεσμένα παρακάλια.

***

Η Γερμανία για πολλούς και ποικίλους λόγους έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι για το οποίο πολλοί την επέκριναν, αλλά από την πίεση των ηθικών ψόγων κανείς δεν έκανε πίσω. Το καταλάβαμε, ήταν μια στιγμή ωμής επιβολής της δύναμης της Γερμανίας.Κάποιοι από αυτούς που είχαν πρωταγωνιστήσει στην υπόθεση του ξεπουλήματος της οικονομίας της Ανατολικής Γερμανίας και της παράδοσής της στα χέρια της διεφθαρμένης Τρόιχαντ, όπως ο υπουργός Σόιμπλε, μάσησαν τη διαπραγματευτική ομάδα που πήγε εκεί για να συναντήσει τους «εταίρους» της και έφτυσαν τα κουκούτσια. Αυτό λοιπόν είναι το δεδομένο και σε αυτό το πεδίο θα αγωνιστούμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στον βαθμό που έχει νόημα να του απευθύνεται κανείς ακόμα υποθέτοντας ότι εξακολουθεί να διατηρεί κάποια μνήμη των προγραμματικών του εξαγγελιών, διαλέγει στρατόπεδο, και δεν είναι το δικό μας. Τώρα που οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας, εννοώ, καλό θα είναι να σκεφτεί κανείς τι ακριβώς είναι φίλοι ή πολιτικοί σύμμαχοι. Η συμμαχία με τους «εταίρους» σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να κάνει ό,τι ακριβώς χρειάζεται να κάνει μια κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες: να πει ψέματα, να καταστείλει κινητοποιήσεις, να προσβάλλει δημόσια ευπαθείς ομάδες, τα πάντα. Όλα όσα κατηγορούσε. Και βέβαια δεν θα χτυπήσει τη διαπλοκή ο ΣΥΡΙΖΑ.Ο τραγέλαφος με τις τηλεοπτικές άδειες έχει μία μόνο εξήγηση: δεν μπορεί να επιβάλει την πολιτική που σχεδιάζει χωρίς τη στήριξη της διαπλοκής. Τόσο απλά. Το παιχνίδι της ισχύος είναι αμείλικτο, δεν έχει άλλους όρους: ή κανείς συντάσσεται μέχρι τέλους με τα πληττόμενα στρώματα και οργανώνει την απάντησή του σε αυτούς που επιβουλεύονται τη μοίρα τους ή αλλιώς αλλάζει στρατόπεδο.

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Είμαστε όλοι Βαρουφάκης

Άρης Χατζηστεφάνου 


Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπρεπε να γράψω ένα κείμενο στήριξης στον Γ.Βαρουφάκη. Στα πάνελ που βρεθήκαμε να συζητάμε για το ευρώ και τη δραχμή ή στις ραδιοφωνικές συνεντεύξεις μαζί του πίστευα πάντα ότι ήταν επικίνδυνος για τις επιδιώξεις και τα οράματα της Αριστεράς.

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποιον άλλο οικονομολόγο (του δικού του διαμετρήματος) που να επιχειρηματολογούσε με τόσο πάθος για την ανάγκη παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη. Ήταν μάλιστα ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα τη θεωρία του Hotel California σχετικά με τις δυνατότητες εξόδου (You can check-out any time you like, But you can never leave!). Γι’ αυτόν ήταν λάθος ότι μπήκαμε στη νομισματική ένωση αλλά θα ήταν καταστροφή να βγούμε.

Ήταν επίσης ο πρώτος που επιτέθηκε στην πρωτοβουλία για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Και μάλιστα το έκανε από τις σελίδες του Protagon με επιχειρήματα που θύμιζαν τα τρομολαγνικά σενάρια των νυχτερινών δελτίων ειδήσεων.

Και ύστερα ήρθαν τα ασυγχώρητα λάθη, από τη θέση πλέον του υπουργού Οικονομικών. Πληρώνοντας τις δόσεις παράνομων και απεχθών δανείων άφησε τα ταμεία να αδειάσουν και εκμηδένισε τις ελπίδες μια σοβαρής διαπραγμάτευσης. Οι προηγούμενες ιδεοληψίες του για την ανάγκη παραμονής στο ευρώ και η άρνησή του για κάθε συζήτηση σοβαρής διαγραφής του χρέους απλώς επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση.

Για όλους αυτούς τους λόγους το info-war άσκησε από την πρώτη στιγμή σκληρή κριτική στην επιλογή του για τη θέση του υπουργού οικονομικών. Είναι μάλιστα κωμικοτραγικό ότι ορισμένοι από τους σημερινούς διώκτες του στον ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν ενοχλημένοι από τη στάση μας απέναντι στον «υπουργο-σταρ» της κυβέρνησης Τσίπρα.

Κι όμως σήμερα ο Γιάνης Βαρουφάκης χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Γιατί στο πρόσωπό του δεν διώκεται απλώς ένας πρώην υπουργός οικονομικών ή ένας οικονομολόγος. Διώκεται κάθε άνθρωπος που τολμά να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στη δικτατορία της Ε.Ε.

Δεν έχει σημασία εάν σήκωσε το γιακά και αντιμίλησε στους Ευρωπαίους κομισάριους για ιδεολογικούς λόγους για κάποια προσωπική ατζέντα η απλώς επειδή έχει ένα τεράστιο Εγώ, το οποίο δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το σακάκι του. Σημασία έχει ότι για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη ταυτίστηκε με μια μικρή χώρα που τολμά να τα βάλει με τα θηρία.

Κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό ούτε από το Βερολίνο, ούτε από τους Έλληνες γερμανοτσολιάδες-υπηρέτες των τραπεζών ούτε από ορισμένα ασπόνδυλα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρούν να κρύψουν την ολοκληρωτική παράδοση μιας χώρας πίσω από κόκκινες σημαίες και φωτογραφίες του Τσε Γκεβάρα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν διώκεται επειδή προετοίμαζε εναλλακτικά σχέδια αντιμετώπισης της κρίσης (αυτό ήταν καθήκον του και δυστυχώς το έκανε με μεγάλη καθυστέρηση και προχειρότητα). Διώκεται επειδή στην περίφημη ηχογραφημένη συνομιλία αποκάλυψε το βαθμό με τον οποίο η τρόικα ελέγχει ολοκληρωτικά τον κρατικό μηχανισμό της χώρας και κυρίως τους μηχανισμούς του υπουργείου οικονομικών.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την ένορκη διοικητική εξέταση εναντίον του διέταξε η Κατερίνα Σαββαΐδου, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της PriceWaterhouseCooopers και νυν Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων – πρόκειται δηλαδή για την υπηρεσία που, όπως προκύπτει και από τις συνομιλίες Βαρουφάκη, αποτελεί τον δούρειο ίππο για τον απόλυτο έλεγχο της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα.

Αν προχωρήσουν οι διώξεις εναντίον του Βαρουφάκη το πραξικόπημα θα έχει ολοκληρωθεί. Κάθε εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση θα ποινικοποιηθεί έμμεσα η άμεσα. Μέχρι σήμερα όσοι μιλούσαν για έξοδο από το ευρώ είτε απολύονταν (αν ήταν π.χ δημοσιογράφοι) είτε περιθωριοποιούνταν (αν ήταν πανεπιστημιακοί ή πολιτικοί). Στο εξής θα βρίσκονται αντιμέτωποι και με την αυτοαποκαλούμενη «δικαιοσύνη».

Και μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό τον Τσίπρα, θα αναρωτηθεί κάποιος; Την απάντηση έδωσε πρόσφατα ο Μανώλης Γλέζος: Άλλο η κυβέρνηση Μαξίμου και άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ.

InfoWar

Διαβάστε Περισσότερα »

Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς

Πιτσιρίκος


Παρά τα όσα διακήρυσσαν προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν στη χώρα το τρίτο και πιο βάρβαρο Μνημόνιο. Και τώρα συγκρούονται και κάνουν δηλώσεις στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος.

Έχει γίνει μια παρεξήγηση.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ για να βλέπουν τον Αλέξη Τσίπρα να περιφέρεται ασκόπως και να χαζογελάει.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει κουμάντο η παρέα του Αλέξη Τσίπρα.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει καριέρα ο Νίκος Παππάς, τον οποίο δεν γνώριζε κανείς.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να τρώνε στη μάπα -μέσα από τα κανάλια των ολιγαρχών- χυδαίες φάτσες σαν του Νίκου Φίλη.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις προσωπικές φιλοδοξίες ή ιδεοληψίες του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Γιάνη Βαρουφάκη και των άλλων μελών της κυβέρνησης και του κόμματος.

Οι πολίτες έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή παρουσίασε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και υποσχέθηκε πως θα το υλοποιήσει.

Έξι μήνες μετά τις εκλογές, κανένα σημείο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει, ενώ η χώρα είναι μπροστά σε ένα νέο Μνημόνιο.

Ποια είναι η χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ;

Ότι είναι Πρώτη Φορά Αριστερά;

Μα δεν είναι. Ο Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς φράσεις και δικαιολογίες που έλεγαν ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης. Αριστεροί είναι κι αυτοί;

Οι πολίτες αδιαφορούν παντελώς για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Μπορούν να προσπαθήσουν να φέρουν στον «ίσιο δρόμο» τον Αλέξη Τσίπρα, μπορούν να τον ρίξουν, μπορούν να πάνε στον γκρεμό μαζί του.

Δεν ξέρω γιατί ο Αλέξης Τσίπρας θέλει εσωκομματικό δημοψήφισμα. Ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να ντρέπεται ακόμα και να αναφέρει τη λέξη δημοψήφισμα.

Το δημοψήφισμα έγινε στις 5 Ιουλίου, οι πολίτες ψήφισαν 61,3% Όχι, και ο Αλέξης Τσίπρας μια εβδομάδα μετά συμφώνησε στα μέτρα Γιούνκερ που οι πολίτες είχαν πει Όχι στο δημοψήφισμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει πως η ιδρυματοποίηση είναι πολύ κακό πράγμα και πως δεν είναι όλος ο κόσμος το άθλιο παρεάκι που έχει μαζέψει γύρω του. Αν και τώρα μάλλον είναι αργά.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Αλλά να θυμούνται πως ένα από τα μεγαλόστομα προεκλογικά συνθήματα του κόμματός τους ήταν το «Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς».

Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, αν συνεχίσετε να αγνοείτε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το σύνθημα σας θα σας επιστραφεί:

Αποφασίσατε χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς εσάς.

Γιατί εμείς θα προχωρήσουμε.

Και χωρίς εσάς.

Πιτσιρίκος

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΥΤΟΔΙΛΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Παναγιώτα Μπλέτα


Για να δούμε λοιπόν τι ακριβώς είναι το παράλληλο νόμισμα;

Αν η Ελλάδα υιοθετούσε ένα παράλληλο νόμισμα το geuro, μη φεύγοντας από τη Ευρωπαική Ένωση, που θα εξέδιδε το Δημόσιο για να καλύψει τις υποχρεώσεις της χώρας σε συνθήκες χρηματοδοτικής αδυναμίας, θα μετατρεπόταν σε de facto νέο νόμισμα για τις εγχώριες συναλλαγές.

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο συναλλαγών για ορισμένους σκοπούς (όχι όμως ως μέσο αποθήκευσης αξίας ή λογιστική μονάδα). Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτό τα χρηματοδοτικό εργαλείο για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, οι πολίτες για να αγοράσουν προϊόντα, οι τράπεζες για να ανακεφαλαιοποιηθούν. Με το παράλληλο νόμισμα εδραιωμένο, η Αθήνα θα μπορούσε να κηρύξει στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, χωρίς να αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη.

Το νέο νόμισμα θα έχανε ένα μέρος της σημερινής του αξίας σε σχέση με το ευρώ και οι μισθοί και οι συντάξεις θα είχαν συνεπώς μικρότερη αξία. Με την τακτική αυτή όμως θα ενισχύονταν σημαντικά οι εξαγωγές, ενώ η ανάπτυξη της οικονομίας θα επέτρεπε την ανάκαμψη του geuro, που στο θετικό σενάριο θα έφτανε σύντομα σε αξία το ευρώ, και τότε το πείραμα θα είχε πετύχει.

Η κρατικοποίηση των τραπεζών, καθώς και η αδυναμία εισαγωγής προιόντων θα οδηγούσε αναγκαστικά στην ανάπτυξη νέων τομέων στην ελληνική οικονομία υποστηριζόμενων από το κράτος, που θα δημιουργούσαν σημαντικές προυποθέσεις για την εξασφάλιση της αυτάρκειας στην κατανάλωση της εγχώριας αγοράς.

Αυτό ισχύει για τρόφιμα, καύσιμα αλλά και φάρμακα και άλλα προιόντα, που θα περνούσε πια η εκμετάλλευσή τους σε ελληνικά χέρια.

Η ελληνική γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, που είναι ακόμη ζωντανές θα αποκτούσαν λόγο ύπαρξης και για την εγχώρια , αλλά και για την ξένη αγορά, ενισχύοντας τις εξαγωγές.

Κατά αυτόν τον τρόπο θα άνοιγε και η αγορά εργασίας, καθώς νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργόνταν σε έναν πιο ενισχυμένο πια ιδιωτικό τομέα.

Η διαφορά με το ευρώ και τα σημερινά μέτρα, είναι ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα μειώνονταν μία φορά για να αυξηθούν κανονικά μετά, αντί να μειώνονταν σταδιακά μέχρι να επέλθει το τέλμα, η καταστροφή, που φέρνει μια ελεγχόμενη πτώχευση , που όμως δεν μπορεί να αποφύγει την πτώχευση στο τέλος, ενώ το κόστος ζωής θα μειωνόταν και αυτό αντί να ανεβαίνει όπως συμβαίνει σε συνθήκες ελεγχόμενης πτώχευσης , καθώς θα αποτελούσε ελαστικό και όχι ανελαστικό πάγιο έξοδο.

Μια τέτοια μεταβατική περίοδος, θα άνοιγε το δρόμο για περισσότερε επιλογές με το πέρας του χρόνου, που συνίστανται είτε στην επαναφορά του ευρώ αλλά με ισχυρές αξιώσεις, είτε στην υιοθέτηση ενός ισχυρού εθνικού νομίσματος με αντίκρισμα τον εθνικό πλούτο της χώρας και την αναδυόμενη οικονομία της

Το ψευτοδίλλημα του ευρώ θα έπαυε να υφίσταται και η χώρα, θα ανέβαινε την οικονομική και κοινωνική ανιούσα, χωρίς να διακινδυνεύει ούτε την κυριαρχία της, ούτε την εθνική της περιουσία, την οποία θα χρησιμοποιούσε προς ίδια εκμετάλλευση.

Τόλμη και επιμελή εθνικό σχεδιασμό θέλει αγαπητοί φίλοι και κυρίως λαική βούληση, που θα επιτρέψουν την ανάσταση της οικονομίας μας και όχι τον αργό θάνατο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Μην την περνάς τη Γευγελή

Πέτρος Κατσάκος

Φωτογραφία του παρόντος:Dimitar Dilkoff

«Να το φοβόμαστε, μας λένε, αυτό το παιδί που ψάχνει το τρένο της μεγάλης φυγής στη Γευγελή. Να το κρατήσουμε πίσω από τα σύρματα γιατί μπορεί να πάρει αύριο τη θέση μας στη φτώχεια και στην ανεργία».

«Μην την περνάς τη Γευγελή» λέει ο στίχος ενός δικού μας τραγουδιού που δεν το άκουσε ποτέ αυτός ο πατέρας. Από την Ειδομένη στη Γευγελή. Με ένα παιδί στα χέρια. Το κουβαλάει στην αγκαλιά του από το Χαλέπι. Το ταξίδεψε κατά μήκος της Τουρκίας. Το πέρασε νύχτα με μια βάρκα στη Λέρο. Το κράτησε στην αγκαλιά του σφιχτά τις ώρες της πείνας και της δίψας. Το νανούρισε στα κύματα του Αιγαίου. Το κοίμισε σε μια στοά της Ομόνοιας. Το πότισε με υποσχέσεις. Κορόιδεψε την πείνα του με όνειρα. Το τρένο έφτασε στη Θεσσαλονίκη. Κι από εκεί με τα πόδια στην Ειδομένη.

Πολλά τα χιλιόμετρα και σε κάθε του βήμα το παιδί όλο και βάραινε στα χέρια του. Έμεινε μέρες εκεί έχοντας απέναντί του πάνοπλους αστυνομικούς μη τυχόν και περάσει τη γραμμή των συνόρων. Αυτός που πέρασε πριν μήνες την έσχατη γραμμή της ζωής. Πρόσφυγας σαν το παιδί του.

Μια νύχτα κατάφερε να ξεγλιστρήσει από τους προβολείς, δίνοντας σε κάποιον άγνωστο τα τελευταία του χρήματα. Ούτε νερό πια. Στη Γευγελή ψάχνει ένα τρένο. Ένα βαγόνι για την Ουγγαρία. Δεν έμαθε πως εκεί απλώνουν συρματοπλέγματα. Δεν είδε ειδήσεις, δεν διάβασε εφημερίδες για τους φράχτες που υψώνονται για να κρατήσουν έξω από τα εδάφη τους οι Ευρωπαίοι αυτόν και το παιδί του.

Δεν τους χωράει κανένας τόπος σ’ αυτόν τον τόπο. Του δείχνουν τον δρόμο του γυρισμού. Μα επιστροφή δεν υπάρχει πια. Κάποιοι θα μιλούν ώρες ατέλειωτες γι’ αυτόν και το παιδί του. Θα σκέπτονται και θα συσκέπτονται στα κλιματιζόμενα γραφεία τους. Θα μετρούν, θα προσθέτουν, θα διαιρούν ανθρώπινες μάζες, μα ο λογαριασμός δεν θα βγάζει πουθενά. Λυπούμαστε αλλά δεν χωράτε. Είμαστε ήδη πολλοί. Κι αυτός θα αναρωτιέται ποιόν δρόμο να τραβήξει για το παιδί που μεγαλώνει στα χέρια του. Παντού συρματοπλέγματα. Παντού στρατιώτες και αστυνομικοί. Και συρματοπλέγματα. Όλο και πιο ψηλά στημένα. Θαρρείς και κρύβουν έναν παράδεισο για λίγους και εκλεκτούς. Μα πόσο απογοητευτικό είναι να ανακαλύπτεις κάθε φορά ότι ο φράχτης αυτός χωρίζει τελικά την προσφυγιά από την ανέχεια και τους ξεριζωμένους από τους φτωχούς και τους άνεργους!

Λένε ότι η φτώχεια είναι που κάνει τον άνθρωπο σκληρό. Ψέμα. Και πάλι ψέμα. Είναι αυτοί που έσπειραν πολέμους οι ίδιοι που πληρώνουν για το σήκωμα του κάθε φράχτη. Είναι αυτοί που επέβαλαν τη φτώχεια οι ίδιοι που υψώνουν τα τείχη του διαχωρισμού και θερίζουν τη σπορά του μίσους και του φόβου. Να το φοβόμαστε, μας λένε, αυτό το παιδί που ψάχνει το τρένο της μεγάλης φυγής στη Γευγελή. Να το κρατήσουμε πίσω από τα σύρματα γιατί μπορεί να πάρει αύριο τη θέση μας στη φτώχεια και στην ανεργία.


Πηγή

Διαβάστε Περισσότερα »

Η συνομιλία Βαρουφάκη με τους Νόρμαν Λαμόντ και Ντέιβιντ Μαρς (pdf)

e-dromos


Η συνομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη με τους Νόρμαν Λαμόντ και Ντέιβιντ Μαρς προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και πρωτοφανών επιθέσεων στον πρώην υπουργό Οικονομικών.

Δείτε εδώ, ολόκληρη τη συνομιλία μεταφρασμένη στα ελληνικά

…και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.



  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Δήλωση παραίτησης 17 μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

e-dromos


17 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ εξηγούν, με επιστολή που έδωσαν στη δημοσιότητα, τους λόγους για τους οποίους παραιτήθηκαν σήμερα από το όργανο του κόμματος. Χαρακτηρίζουν τη σημερινή συνεδρίαση «κατεπείγουσα διαδικασία» που στόχο είχε «να αποδεχτεί την επιλογή του Μαξίμου να κυβερνά εφαρμόζοντας την ταπεινωτική συμφωνία που υπέγραψε», ενώ κάνουν λόγο για «παταγώδη αποτυχία της διαπραγματευτικής στρατηγικής που ακολουθήθηκε με ευθύνη του ηγετικού επιτελείου». Τα 17 παραιτηθέντα μέλη της Κ.Ε. θεωρούν ότι το συνέδριο που εξήγγειλε η ηγεσία του κόμματος μεθοδεύεται να έχει «βασικό πλαίσιο και στόχο την επικύρωση της μετάλλαξης σε μνημονιακό κόμμα», αλλά δηλώνουν ότι «αυταπατούνται όσοι ευελπιστούν ότι θα στριμώξουν και θα καλουπώσουν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεομνημονιακό μόρφωμα», ενώ εκτιμούν ότι «είναι σίγουρο ότι η μνημονιακή μετάλλαξη θα οδηγήσει χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε επάλληλους κύκλους διεργασιών, προσπαθειών, αναζητήσεων, συντονισμού, κοινού βηματισμού», τονίζοντας ότι οι ίδιοι σε αυτές τις διεργασίες θα είναι «ενεργοί και παρόντες».
Δείτε ολόκληρο το κείμενο:

Δήλωση 17 μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Παραιτούμαστε, μετά το πέρας της σημερινής συνεδρίασης, από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τους ακόλουθους λόγους:

Σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, εν μέσω χρεοκοπίας, παραμονές ενός νέου μνημονίου και με ανοιχτά όλα τα σενάρια, η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ καλείται, μέσα από μια κατεπείγουσα διαδικασία, να αποδεχτεί την επιλογή του Μαξίμου να κυβερνά εφαρμόζοντας την ταπεινωτική συμφωνία που υπέγραψε και παρατείνοντας το μνημονιακό καθεστώς.

Την ίδια στιγμή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί σε ένα συνέδριο με βασικό πλαίσιο και στόχο την επικύρωση της μετάλλαξης σε μνημονιακό κόμμα. Ένα συνέδριο διαγκωνισμού μηχανισμών, την ώρα που θα εντείνεται η απογοήτευση και αποστράτευση χιλιάδων μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Η σημερινή διαδικασία είναι η κορύφωση ενός εξαμήνου όπου όλες οι κρίσιμες αποφάσεις πάρθηκαν ερήμην οποιασδήποτε συλλογικής διαδικασίας του ΣΥΡΙΖΑ, από μια ολιγομελή κυβερνητική ομάδα υπό τον Αλ. Τσίπρα. Η Κεντρική Επιτροπή καλέστηκε ελάχιστες φορές και αυτές απλά για να επικυρώσει τετελεσμένες και δρομολογημένες επιλογές, χωρίς καν επαρκή ενημέρωση και συζήτηση.
Με τη μετατροπή του «όχι» σε «ναι», την συμπόρευση με τις καθαρόαιμες μνημονιακές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και την υπερψήφιση των προαπαιτούμενων, έχει ματαιωθεί και ακυρωθεί η ίδια η βάση δημιουργίας και εξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει την υπογραφή του σε μια πράξη ταπείνωσης και περαιτέρω προώθησης της κοινωνικής και εθνικής καταστροφής.

Η τρόικα επιστρέφει, η χώρα μπαίνει σε νέο μνημόνιο με βάρβαρα μέτρα και υποθήκευση της περιουσίας της, οι γερμανικοί σχεδιασμοί για Grexit καθόλου δεν ακυρώνονται, η χρεοκοπία είναι ήδη εδώ. Όσα έχουν συμφωνηθεί και κυρίως όσα θα ακολουθήσουν αποτελούν παταγώδη αποτυχία της διαπραγματευτικής στρατηγικής που ακολουθήθηκε με ευθύνη του ηγετικού επιτελείου.

Όσα λέγονται από την κυβέρνηση ότι θα αγωνιστεί να μετριαστούν οι επιπτώσεις της συμφωνίας που η ίδια έφερε, αποτελούν νέες αυταπάτες, αντάξιες με τις προηγούμενες περί «αμοιβαία επωφελούς λύσης» και «έντιμου συμβιβασμού».

Κατανοούμε όσους, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε βαθιά πίκρα και απογοήτευση προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει γίνει και να προσανατολιστούν ανάλογα. Ο αναγκαίος επαναπροσδιορισμός δεν θα είναι εύκολος, αλλά σε αυτόν δεν μπορεί ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ να συνδράμει χωρίς να σταθεί ολοκληρωτικά αυτοκριτικά απέναντι στη μέχρι τώρα πορεία του και τις αποφάσεις της ηγεσίας του.

Αυταπατούνται όσοι ευελπιστούν ότι θα στριμώξουν και θα καλουπώσουν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεομνημονιακό μόρφωμα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα κλασικό κόμμα της μεταπολίτευσης, αλλά αναπτύχθηκε σε επαφή με το ριζοσπαστισμό και τις κινηματικές διαδικασίες. Είναι σίγουρο ότι η μνημονιακή μετάλλαξη θα οδηγήσει χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε επάλληλους κύκλους διεργασιών, προσπαθειών, αναζητήσεων, συντονισμού, κοινού βηματισμού. Με στόχο να ανασυνταχτεί και να επιβιώσει η κοινωνία σε δύσκολες συνθήκες, να μπει ένα τέλος στο μνημονιακό τέλμα. Σε αυτές τις διεργασίες, θα είμαστε ενεργοί και παρόντες.

Ο αγώνας για την σωτηρία της χώρας από την κοινωνική και εθνική καταστροφή συνεχίζεται σε πιο δύσκολες συνθήκες, μακριά από λύσεις ευκολίας και με περισσότερες απαιτήσεις.
30/7/2015

Τα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ:

Γιώργος Θεοδωρόπουλος

Δημήτρης Κοδέλας

Βύρωνας Λάμπρου

Μαρία Λαντζανάκη

Μάκης Μαντάς

Μανώλη Μούστος

Σοφία Μπανιά

Άβα Μπουλούμπαση

Μαρίνα Μπρέστα

Ρούντι Ρινάλντι

Ελένη Σωτηρίου

Νίκος Ταυρής

Ειρήνη Τσέλου

Ερρίκος Φινάλης

Βασίλης Χατζηλάμπρου

Μαρία Χατζησταυράκη

Χρυσούλα Ψιμούλη

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΥΡΙΖΑ: Συνέπεια λόγων και έργων με αποδείξεις


Εδώ και μέρες, πράκτορες της αντίδρασης, σταλινικά σταγονίδια και αποστάτες της αριστεράς κυκλοφορούν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κι ανεξέλεγκτα (μέχρι πότε άραγε; τι κάνει επιτέλους η Δικαιοσύνη;) χύνουν χολή και φαρμάκι, κατηγορώντας αναίσχυντα την Πατριωτική Αριστερή Κυβέρνηση (Π.Α.Κ. όπως εδίδαξε ο Μέγας Μάγιστρος της αριστερής σκέψης, Ανδρέας Παπανδρέου) ότι τάχα καταπάτησε οικτρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τις προγραμματικές της εξαγγελίες.

Πρόκειται για αστήρικτες κι αξιοκαταφρόνητες αιτιάσεις, που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική ανάλυση, πολύ δε περισσότερο υπό την υλιστική διαλεκτική που αποτελεί μπούσουλα κάθε αληθινού μαρξιστή κι εν γένει αριστερού. 

Όμως ας τα δούμε αναλυτικά. Οι βασικές διακηρύξεις της ΠΑΚ  θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής:

Α) Τέλος η Τρόικα. Τούτη η υπόσχεση τηρήθηκε στο ακέραιο. Η Τρόικα πέθανε οριστικά και αντικαταστάθηκε από την Τετρόικα ή Τέθριππο. Το Ιερόν Τετραγράμματον των Θεσμών, που το όνομά του απαγορεύεται να προφερθεί επί ποινή δημόσιου λιθοβολισμού από τα ΜΜΕ. Μετανοείτε άπιστοι!

Β) Θα σχίσουμε τα Μνημόνια. Πράγματι, το Τρίτο Μνημόνιο έσχισε κυριολεκτικά τα δυο προηγούμενα, τ' άφησε πίσω του παρασάγκας, τα ξεπέρασε και τα κουρέλιασε, με προβλέψεις που εκείνα ούτε τόλμησαν να ψελλίσουν.

Γ) Τέλος η Λιτότητα. Πράγματι, τα χρόνια της Λιτότητας αποτελούν οριστικώς παρελθόν. Η ΠΑΚ μας έβαλε στην καινούρια εποχή της Στέρησης.

Δ) Αντιμετώπιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης. Πράγματι, με την οριστική θανάτωση των αδύναμων, η Ανθρωπιστική Κρίση αντιμετωπίζεται ριζικά και ριζοσπαστικά. Σε πείσμα της αντιδραστικής και οπισθοδρομικής Ελλαδικής Εκκλησίας, η ΠΑΚ νομιμοποίησε στην πράξη την ευθανασία, σε παγκόσμια πρωτοπορία.

Ε) Τέλος στην ασυδωσία της Διαπλοκής. Πράγματι, η κυβέρνηση με μια κίνηση ΜΑΤ προσχώρησε δυναμικά στις δυνάμεις της διαπλοκής, οι οποίες δεν λειτουργούν πλέον ανεξέλεγκτα, αλλά κατ' εντολή της.

Στ) Νέο μοντέλο ανάπτυξης. Πράγματι η κυβέρνηση έφερε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, αυτό της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, που αντικαθιστά το στρεβλό μεταπολιτευτικό μοντέλο της ατομικής ιδιοκτησίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ζ) Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη. Πράγματι, η ιδιωτική περιουσία και η πρώτη κατοικία δεν θα πάει στα χέρια των τραπεζιτών, αλλά μετά από σκληρές μάχες που έδωσε η ΠΑΚ, μεταβιβάζεται σε ειδικά ευρωπαϊκά επενδυτικά funds, όπου μέτοχοι είναι οι Θεσμοί, αντιμετωπίζοντας οριστικά το ζήτημα της μικροϊδιοκτησίας, με τρόπο εξόχως αναπτυξιακό.

Η) Εθνική Κυριαρχία. Πράγματι, εφόσον ο ελληνικός λαός επιθυμεί ν' ανήκει στην Ευρώπη, η κυριαρχία της χώρας παραδόθηκε στο μεγάλο έθνος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας, καθιστώντας την Ελλάδα ευρωπαϊκή και -πάνω απ' όλα- την Ευρώπη ελληνική. Η ΠΑΚ όχι μόνο ανέτρεψε το καθεστώς εθνικής υποδούλωσης που επέβαλε η Δεξιά, αλλά επέκτεινε την ελληνική κυριαρχία από τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, μέχρι τον Ατλαντικό.

Θ) Αξιοπρέπεια για τον Λαό. Πράγματι, το μέγιστον της Αξιοπρέπειας είναι να πληρώνεις τα χρέη σου εις το ακέραιον. Μάλιστα, επειδή ο ελληνικός λαός είναι κιμπάρης και χουβαρδάς (κι όχι τσαμπατζής και μπαταχτσής, όπως θέλουν να τον καταντήσουν τα ψευτοαριστερά σταλινικά απολειφάδια, που ακόμα μολύνουν τον τόπο με τις ανορθολογικές τους εμμονές) τα πληρώνει με προσαύξηση, για ν' αποκατασταθεί έτσι η καλή μας φήμη στα όμματα των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Σε τελική ανάλυση αναξιοπρέπεια είναι ν' αφήνεις τη διακυβέρνηση της χώρας σε ντόπιους καράβλαχους κατσαπλιάδες και στο αποδεδειγμένα σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η ΠΑΚ έφτασε την Αξιοπρέπεια στον κολοφώνα της, παραδίδοντας τη διοίκηση στα χέρια αξιοπρεπών και γραβατωμένων ανθρώπων, εκπροσώπων των πλέον έγκυρων παγκοσμίως θεσμών.

Ι) Δημοκρατία. Η ευτυχέστερη και πλέον αποθεωτική στιγμή μιας δημοκρατίας, είναι η Εθνική Συναίνεση. Όταν τα 3/4 του Ελληνικού Κυνοβουλίου υπερψηφίζουν τη νέα συμφωνία, η δημοκρατία βρίσκεται στο Ζενίθ της, σε ύψη πραγματικά δυσθεώρητα.

Ια) Αριστερή Διακυβέρνηση. Πράγματι, η αριστεροσύνη της πολυχρονεμένης κι ένδοξης ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, συνακόλουθη και συνεπής με το Ριζοσπαστικό της DNA, κατάφερε να καθορίσει μια αταλάντευτη διαχωριστική γραμμή για τον ορισμό μιας τέτοιας διακυβέρνησης, χωρίς να καταφύγει στα νεφελώδη κι ομιχλώδη ιδεολογήματα των σταλινικών ληστοσυμμοριτών. Η ειδοποιός διαφορά της ΠΑΚ, είναι ότι ψηφίζει τα μνημόνια εις πείσμα των φασιστών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι απομονώθηκαν πλέον παντελώς. Η ευκλεής και πολυδόξαστη κυβέρνησή μας, έφερε για πρώτη φορά την Αντιφασιστική ιδεολογία στην εξουσία.

Κατά συνέπεια, όσοι διατείνονται ότι αυτή η κυβέρνηση δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της, είναι αδαείς, λαϊκιστές, κακόπιστοι, προδότες και δραχμοσυμμορίτες. Έχουμε συντριπτικά επιχειρήματα και το δίκαιο των αγώνων της αριστεράς με το μέρος μας. Το λαϊκό ρεύμα της αντίστασης δεν θα επιτρέψει στους σταλινικούς και στους δραχμολάγνους να καταστρέψουν την πρωτόφαντη ελπίδα, ούτε και να μετατρέψει σε σιβηρικό χειμώνα την άνοιξη που έφερε η ΠΑΚ στον τόπο μας. Θα τους συνθλίψει με κάθε μέσον.

Υπογράφουν οι αριστεροί αγωνιστές:

Όττο, Σιούλας, Ανανδραληστάκης, Κραταιός, Συμπάσχος, Σακουλαρίδης και πολλοί άλλοι...

Διαβάστε Περισσότερα »

Το Θεώρημα του Βαρουφάκη

Πιτσιρίκος


Η περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη μου φέρνει στο μυαλό το «Θεώρημα» του Παζολίνι. Ο Βαρουφάκης είναι ο «Ξένος» στην ταινία.

Στο «Θεώρημα» του Παζολίνι, ο «Ξένος» εισβάλλει σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι, και όλη η οικογένεια παραδίδεται στη γοητεία του.

Ο «Ξένος» πηδάει την μάνα, τον πατέρα, τον γιο και την κόρη. Και την υπηρέτρια. Μη νομίσει πως δεν την καταδέχεται επειδή είναι δούλα.

Μετά, αφού τους πηδήσει όλους, ο «Ξένος» φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια.

Η μεγαλοαστική οικογένεια διαλύεται, ο γιος κάνει αποτυχημένες καλλιτεχνικές προσπάθειες, η μάνα το ρίχνει στον αγοραίο έρωτα, η κόρη τρελαίνεται και ο πατέρας χαρίζει το εργοστάσιό του στους εργάτες και φεύγει γυμνός στην έρημο.

Η υπηρέτρια επιστρέφει στο χωριό της, όπου γίνεται αγία, οπότε υποθέτουμε πως αυτή την έβγαλε καθαρή επειδή συμβολίζει την εργατική τάξη απέναντι στην οικογένεια που είναι η αστική τάξη και είναι εντελώς ετοιμόρροπη, διαβρωμένη και επιφανειακή.

Αυτό τον «Ξένο» από το «Θεώρημα» μου θυμίζει ο Βαρουφάκης.

Ο Βαρουφάκης σκάει μύτη στην πολιτική ζωή του τόπου και δεν μοιάζει με κανέναν άλλο Έλληνα πολιτικό.

Δηλαδή, συγκρίνεις τον Βαρουφάκη με τον Δραγασάκη και τον Μεϊμαράκη, και δεν αναρωτιέσαι πια αν κάνουν την ίδια δουλειά αλλά αν ανήκουν στο ίδιο ζωικό είδος.

Ο Βαρουφάκης συμπεριφέρεται παντού σαν να είναι στο σπίτι του με φίλους, είναι εντελώς αντισυμβατικός και μιλάει εκτός κειμένου, ενώ οι άλλοι έχουν τον ανθρωποδιώκτη, είναι στραβοχυμένοι, και δεν μπορούν να βάλουν δυο λέξεις στη σειρά.

Ο Βαρουφάκης σκάει μύτη στις διεθνείς διασκέψεις με τα πουκάμισα απέξω, λέει τις απόψεις του χωρίς περιστροφές και σκορπίζει πανικό στους χαρτογιακάδες που έχουν μάθει πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ντύνεσαι και να σκέφτεσαι, οπότε δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν.

Η παρουσία του Βαρουφάκη εκθέτει τους πάντες, γιατί όλοι κάνουν τη σύγκριση.

Παράλληλα, ο Βαρουφάκης παίζει τα ΜΜΕ στα δάχτυλα, και τα χρησιμοποιεί άψογα και πολύ ευγενικά, για να κάνει γνωστές σε περισσότερο κόσμο τις απόψεις του.

Ξαφνικά, μια μέρα μετά το δημοψήφισμα, ο Βαρουφάκης παραιτείται και τότε βλέπουμε την πραγματικότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα θλιβερών και κακομούτσουνων τύπων που δεν μπορούν να εμπνεύσουν ούτε καθυστερημένο.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας χέστης που χαμογελάει και ποζάρει διαρκώς χωρίς λόγο, αλλά έφυγε ο Βαρουφάκης και του κόπηκε το χαμόγελο.

Επίσης, καταλαβαίνουμε πως, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, χρειάζεται περισσότερους Βαρουφάκηδες και λιγότερους Σόιμπλε, Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ.

Σε αντίθεση με τον «Ξένο» στην ταινία του Παζολίνι, ο Βαρουφάκης είναι ακόμα εδώ.

Η ζωή δεν τελειώνει σε δυο ώρες όπως στις ταινίες. (Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει κάνει μεγάλο καλό στην ελληνική κοινωνία. Όλη του η παρουσία και συμπεριφορά φωνάζει «μη φοβάστε να υποστηρίξετε τις απόψεις σας και τον τρόπο ζωής σας, και ζήστε χωρίς συμπλέγματα». Επίσης, ο Βαρουφάκης μπορεί να κάνει τους Έλληνες να περπατάνε λίγο πιο όμορφα και να σταματήσουν να περπατάνε με αυτό το βάρος σαν να τους καταπίνει η γη.)

Πιτσιρίκος


Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΥΡΙΖέικη Ανθρωπολογία (Η ΠΑΣΟΚοποίηση προχωρά.)

Αηδόνης


  • «Νέος Μιτεράν» ο Τσίπρας σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του Γ. Κουρή. Είχαν προηγηθεί και άλλα του στυλ «Αλέξη διώξε τους αποστάτες και φτιάξε σοβαρή κεντροαριστερά». Πρωτομάστορας ο Κουρής στην αντιστοίχηση ΣΥΡΙΖΑ-κοινωνίας, τον ακολουθούν ασθμαίνοντας τα φανατικά κομματικά στελέχη. Προβλέπω να ιδρύεται νέα «ακόμα πιο ενωτική» τάση: Η Αυρι-αρέν…
  • Η πλειοψηφία των μελών της Κ.Ε. ζητά να συγκληθεί το όργανο. Η απάντηση έρχεται διά του πρωτοσέλιδου τίτλου της Αυγής δυο μέρες μετά: Ραντεβού τον Σεπτέμβρη (δεν κάνω πλάκα, ψάξτε το). Νέα ήθη στην… ανανεωτική Αριστερά. Φήμες λένε ότι η πρόταση να γράφει «Τους ζυγούς λύσατε», απορρίφθηκε ως σταλινική.
  • Αντιγράφω από προχθεσινό άρθρο του Στάθη στην ιστοσελίδα Enikos: «Τι εννοούσε ο κ. Τσίπρας όταν είπε ότι “ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιστοιχηθεί με τον κοινωνικό”; Αν το έλεγε ο κ. Νίκος Παππάς, θα το καταλάβαινα (ότι δεν χρειάζεται να καταλάβω τίποτα). Αλλά όταν το λέει ο Αλέξης, πρέπει να καταλάβω. Δηλαδή, κομματικός ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνιστώσα-“αποστάτες” και κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνιστώσα-μνημόνιο; Μπορεί να κάνω πλάκα στη θλίψη μου, κυρίες και κύριοι (αν και αμφιβάλλω ότι έχω αυτό το δικαίωμα), αλλά να παραδώσω τα όπλα μου σ’ όσους παρέδωσαν τα όπλα, αφού πρώτα φρόντισαν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς, δεν το βλέπω…».
  • Οι φίλοι που στηρίζουν την κυβέρνηση αλλά δεν θέλουν τον Πανούση, ας το ξανασκεφτούν. Μην το πουν ούτε του Παππά πως έχουμε Πανούση υπουργό Προ.Πο. Τα μνημόνια για να εφαρμοστούν χρειάζονται καταστολή και σε τέτοιες θέσεις τουλάχιστον Δένδια. Εντάξει, καλού-κακού, ας το πουν του Παππά.
  • Νέα αστέρια αναδεικνύονται στο ΣΥΡΙΖΑϊκό τοπίο. Εκείνος ο Φάμελος πρώτη μούρη στις τηλεοράσεις, μέχρι τώρα τον ξέραμε μόνο για την τοπική του «δράση». Και πολλοί άλλοι… Όποιος στηρίζει μεγαλόφωνα το «ναι» θα ανταμείβεται πλουσιοπάροχα. Η ΠΑΣΟΚοποίηση προχωρά. Ας το σκεφτούν οι της «ειρηνικής συνύπαρξης»…
  • Και μια και λέω για ειρηνική συνύπαρξη, άκουσα τη δήλωση που έκανε ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης, αργά τη νύχτα, αμέσως μετά την ψηφοφορία για το δεύτερο «πακέτο» προαπαιτούμενων: «Όλα μια χαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενωμένος με τις διαφορετικότητές του». Συγγνώμη, ρε παιδιά, είμαι περίεργος που νόμιζα ότι με γελάνε τα αφτιά μου; Ψηφίζονται μέτρα καταστροφικά για την κοινωνία, πάμε ολοταχώς για το τρίτο Μνημόνιο που τη διαλύει και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι να πεις βγαίνοντας από τη Βουλή είναι ότι θα μείνει ενωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ; Και «όλα μια χαρά»;
  • Φίλος της στήλης από το Ηράκλειο της Κρήτης μας έστειλε το εξής: «Εδώ δεν κατάλαβαν τίποτα. Η νομαρχιακή δήλωσε υποστήριξη με κλειστά μάτια στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ούτε από το 71% του «όχι» στο νομό κατάλαβε τίποτα, ούτε από τις εκκλήσεις συντρόφων στη μαραθώνια συνεδρίαση να ζητηθεί η σύγκλιση των οργάνων. Μετά από τρεις μέρες βγάλανε και λίστα με υπογραφές για να δείξουν ότι τα μέλη στηρίζουν την απόφασή τους. Από τα 1.000 και πλέον μέλη, στη λίστα υπάρχουν 233 υπογραφές, εκ των οποίων οι 54 έχουν μόνο την ιδιότητα «Φίλος ΣΥΡΙΖΑ». Τόσο καλά».
  • Ένας άλλος φίλος μας έστειλε αυτό το μήνυμα: «Αισθάνομαι ξεκρέμαστος, σαν μπλουζάκι που το φόρεσαν, μούσκεψε, τώρα μυρίζει και δεν το θέλουν άλλο».

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Η λαϊκή κατοικία στο έλεος του «κουαρτέτου»

Του Παύλου Δερμενάκη*


Με την υπερψήφιση του νόμου Σαμαρά-Βενιζέλου η κυβέρνηση Τσίπρα σφράγισε τη μνημονιακή της μετάλλαξη

Ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, με σκοπό τη χορήγηση του νέου δανείου προς την Ελλάδα από τους «θεσμούς», ήταν και η ριζική αλλαγή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που αφορά τη διαδικασία δικαστικής επίλυσης ιδιωτικών διαφορών.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έφερε στη Βουλή και ψήφισε, τα ξημερώματα της Πέμπτης, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος τον σχετικό νόμο. Διαβάζοντας την εισηγητική έκθεση μαθαίνουμε ότι «η Ελληνική Δημοκρατία δεσμεύτηκε, με τη σύμφωνη γνώμη των “θεσμών”, να υιοθετήσει μέχρι την 22 Ιουλίου 2015 Σχέδιο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Η Ελληνική Δημοκρατία συνεργαζόταν με τους “θεσμούς” προς εξεύρεση κοινής και αποδεκτής λύσεως και προς τούτο έχει συστήσει Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Όμως, λόγω των ασφυκτικών χρονικών περιθωρίων το μοναδικό κείμενο το οποίο έχει λάβει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών είναι το σχέδιο νόμου “Τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας” που έχει κατατεθεί στη Βουλή των Ελλήνων, τον Νοέμβριο του 2014».

Συνεπώς, η Βουλή δεν νομοθετεί πλέον με βάση τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και σύμφωνα με την ανεξάρτητη θέληση των βουλευτών της. Πλέον, για ό,τι «ψηφίζει» πρέπει προηγουμένως να έχει λάβει την έγκριση-σύμφωνη γνώμη των «θεσμών». Αυτό, μάλιστα, γίνεται πολύ πιο ξεκάθαρο στο κείμενο της «συμφωνίας» της 12/7 στο οποίο αναφέρεται: «Αμέσως μετά, και μόνον μετά τη νομική εφαρμογή των τεσσάρων πρώτων προαναφερόμενων μέτρων καθώς και την έγκριση όλων των δεσμεύσεων που περιέχονται στο παρόν έγγραφο από την Ελληνική Βουλή, κατόπιν επαλήθευσης από τους “θεσμούς” και την Ευρωομάδα, μπορεί να ληφθεί απόφαση, προκειμένου να δοθεί στους “θεσμούς” η εντολή διαπραγμάτευσης μνημονίου συνεννόησης (ΜΣ)». Και παρακάτω σημειώνει: «Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους “θεσμούς” όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή».

Συνεπώς, δεν υπάρχει πλέον νομοθετική πρωτοβουλία εκ μέρους του ελληνικού κράτους, χωρίς να έχει προηγηθεί όχι απλά ενημέρωση των «θεσμών» αλλά σύμφωνη γνώμη τους. Δηλαδή, η Ελληνική Βουλή «νομοθετεί» στα σημαντικότερα θέματα μόνον ό,τι επιτρέπουν και εγκρίνουν οι «θεσμοί».

Εδώ ας κάνουμε μια παρένθεση… Nα σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, εκτός των άλλων, αποδέχθηκε «να εξομαλύνουν πλήρως τις μεθόδους εργασίας με τους “θεσμούς”, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων επιτόπιων εργασιών στην Αθήνα». Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Επανεγκατάσταση των εκπροσώπων των «θεσμών» στην Αθήνα και έλεγχος εκ μέρους τους όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Έτσι, λοιπόν, από τη Δευτέρα 27/7 εγκαθίστανται στην Αθήνα και «πιάνουν» δουλειά οι εκπρόσωποι των 4 πλέον θεσμών (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ και ΕΜΣ από τον οποίο έχουμε ζητήσει το δάνειο). Έτσι, λοιπόν, η «τρόικα» (την οποία «διώξαμε») επανήλθε και μάλιστα ενισχυμένη τόσο αριθμητικά, 4 αντί 3, όσο και ουσιαστικά, αφού έχει πλέον την πλήρη αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης και την υποχρέωση να εκφράζει η τετράς προκαταβολικά τη συμφωνία της για τις σημαντικότερες αποφάσεις. Έτσι, λοιπόν, καταλήγουμε σήμερα στον τοπικό έλεγχο της «κυβέρνησης»-νομαρχίας από το «κουαρτέτο» έναντι της προηγούμενης «τρόικας».

Τι προβλέπεται και ποιοι κερδίζουν

Ο Κώδικας ο οποίος «εγκρίθηκε» από τη Βουλή είναι το προϊόν διαπραγμάτευσης-συμφωνίας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με την τρόικα. Εξού και η έκφραση «το μοναδικό κείμενο που έχει λάβει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών». Ο αρμόδιος υπουργός «υποχρεώθηκε» να το εισηγηθεί στη Βουλή αν και έχει διαφορετική άποψη, ενώ το Κοινοβούλιο είχε την «υποχρέωση» να «συζητήσει» επί του νόμου και να τον «ψηφίσει», χωρίς να έχει δικαίωμα να γίνει η παραμικρή τροποποίηση. Έχει, δε, ιδιαίτερη σημασία να θυμηθούμε ότι τον Νοέμβριο 2014 όλοι οι δικηγόροι της χώρας, σε πανελλαδικό δημοψήφισμα, απέρριψαν αυτό το σχέδιο Κώδικα με ποσοστό 93%! Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση τότε, αγωνίστηκε για την καταψήφιση του Κώδικα από τους δικηγόρους καθώς θεωρούσε ότι στο ζήτημα της αναγκαστικής εκτέλεσης και των πλειστηριασμών ευνοούνται οι τράπεζες έναντι των πολιτών. Σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα προχώρησε στον εκβιασμό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να ψηφίσουν αυτόν το νόμο ως προαπαιτούμενο.

Διαβάζοντας το νόμο, πλέον, διαπιστώνουμε τα ακόλουθα θεμελιώδη προβλήματα φαλκίδευσης των δικαιωμάτων του λαού με στόχο να ευνοηθούν οι τράπεζες και οι ισχυροί του χρήματος:
  • Στη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης δεν προηγούνται οι πολίτες έναντι των τραπεζών στους πλειστηριασμούς.
  • Σε περίπτωση πτώχευσης εταιρίας με χρέη σε εργαζόμενους, ΙΚΑ, τράπεζες κ.λπ. σε περίπτωση πλειστηριασμού ακινήτου μειώνεται το δικαίωμα των εργαζομένων, που παλαιότερα είχαν το προνόμιο να εισπράξουν τα δεδουλευμένα, αφού η ικανοποίηση της απαίτησης τους μπορεί να φτάσει σε χαμηλά ποσοστά (π.χ. είχε αναφερθεί μόλις το 23%) ενώ των τραπεζών είναι μεγαλύτερο (είχε αναφερθεί πως μπορεί να αγγίζει το 65%). Όλα αυτά φυσικά, εκτός από τους ίδιους τους εργαζόμενους της επιχείρησης, είναι σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και του δημοσίου.
  • Αυξάνεται η έννοια του όρου κατάσχεσης, αφού δεν ίσχυε πλέον η περιοριστική αρίθμηση ακατάσχετων πραγμάτων και αντικαθίστατο με μια αόριστη έννοια. Έτσι, σε περίπτωση κατάσχεσης κινητών δεν θα υπάρχει η διάκριση που μέχρι τώρα υπήρχε ότι δεν μπορούσαν να κατασχεθούν τα βασικά είδη για να ζήσει κάποιος. Δηλαδή, κατάσχονται όλα χωρίς διάκριση.
  • Μειώνονται αισθητά οι προθεσμίες σε βάρος του οφειλέτη για να σταματήσει την κατάσχεση.
  • Επιτρέπονται, πλέον, οι πολλαπλές κατασχέσεις στο ίδιο αντικείμενο.
  • Ο πλειστηριασμός ακίνητου θα γίνεται με βάση την εμπορική και όχι την αντικειμενική αξία. Η εμπορική πλέον βρίσκεται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, στο 50% της αντικειμενικής. Συνεπώς, τα ακίνητα θα φορολογούνταν με βάση την αντικειμενική αξία τους και θα εκπλειστηριάζονταν με βάση την εμπορική.
  • Εισάγεται η διαδικασία του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού, οι λεπτομέρειες του οποίου θα καθοριστούν με Υπουργική Απόφαση. Με αυτή τη διαδικασία θα «ξεπεραστεί» και η διαδικασία σταματήματος των πλειστηριασμών από το κίνημα στα Ειρηνοδικεία.
  • Τα παραπάνω θα ισχύσουν από την 1/1/2016.
Συνεπώς, με το σύνολο των παραπάνω μέτρων διευκολύνονται οι τράπεζες, καθώς θα υπάρχουν για αυτές, αλλά εις βάρος του οφειλέτη, διαδικασίες ταχύτερες, ευκολότερες και με περισσότερες πιθανότητες ολοκλήρωσης του πλειστηριασμού. Έτσι, ο οφειλέτης θα χάνει το περιουσιακό του στοιχείο, συνήθως το σπίτι του, σε εξευτελιστικές τιμές. Και επειδή το πιο πιθανό θα είναι να μην φτάνει πλέον το ποσό που η τράπεζα θα εισπράττει από τον πλειστηριασμό, για την πλήρη εξόφληση του τρέχοντος υπολοίπου του δανείου, ο οφειλέτης θα έχει χάσει το σπίτι του, θα έχει χάσει ό,τι έχει πληρώσει μέχρι τότε στην τράπεζα, εφορία κ.λπ., ενώ θα συνεχίζει να χρωστά στην τράπεζα!

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το λοιπό θεσμικό πλαίσιο, ιδιαίτερα εκείνο που αφορά τα «κόκκινα δάνεια» και ειδικότερα τις δύο Πράξεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των δανείων αυτών, εκ μέρους των τραπεζών και των σχέσεων με τους δανειολήπτες, διαμορφώνεται ένα εφιαλτικό τοπίο για όποιον χρωστά. Είτε αυτά τα χρέη αφορούν το Δημόσιο, είτε τις τράπεζες, είτε ακόμα και ιδιώτες.

Η νέα «κόκκινη» γραμμή

Η κυβέρνηση Τσίπρα συναισθανόμενη το μέγεθος του εγκλήματος εις βάρος του λαού, αναζητά «σανίδα σωτηρίας» υποσχόμενη ότι «θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή, πριν από την ισχύ του νέου Κώδικα, το σύνολο των ρυθμίσεων για τα καθυστερούμενα δάνεια, μεταξύ των οποίων και τις ρυθμίσεις για την προστασία της πρώτης ή της μοναδικής κατοικίας, από πλειστηριασμούς για οφειλές προς τις Τράπεζες. Εν τω μεταξύ, μέχρι να έρθουν οι διατάξεις αυτές προς ψήφιση, η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, θα παράσχει de facto προστασία στους πολίτες οι οποίοι θα υπάγονται στις διατάξεις αυτές».

Ας δούμε κατά πόσον είναι ρεαλιστική μια τέτοια προσέγγιση ή απλά για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση Τσίπρα υπόσχεται μία ακόμα «κόκκινη» γραμμή για την ξεχάσει στην πορεία της μετεξέλιξής της σε πλήρως μνημονιακή κυβέρνηση.

Μετά τις εκλογές της 25/1, επειδή ο σχετικός νόμος πλειστηριασμών της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν σε εφαρμογή από 1/1/2015, υποτίθεται ότι συμφωνήθηκε με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών να μη γίνονται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας μέχρι να θεσμοθετηθεί σχετική ρύθμιση. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, τρέχοντας κάθε Τετάρτη στα Ειρηνοδικεία, ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε στην πράξη ποτέ. Οι τράπεζες προχωρούσαν σε διαδικασίες πλειστηριασμών ακόμα και πρώτης κατοικίας και οι αγωνιζόμενοι πολίτες, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, προσπαθούσαμε και τους σταματήσουμε με τη δυναμική παρουσία μας στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας. Συνεπώς, ας μη δίνουμε βάση σε κάτι που και στο παρελθόν δεν τήρησαν οι τράπεζες, ότι θα το τηρήσουν τώρα.

Όσον αφορά τη δυνατότητα της κυβέρνησης Τσίπρα να νομοθετήσει για την προστασία της πρώτης κατοικίας, υπενθυμίζουμε αυτά που αναφέραμε παραπάνω. Ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετεί χωρίς να έχει προηγούμενα τη σύμφωνη γνώμη του «κουαρτέτου». Συνεπώς, η όποια «προστασία» υπόκειται στην έγκριση του «κουαρτέτου».

Το παράδειγμα της Κύπρου

Για να έχουμε μια εικόνα ποια μπορεί να είναι η άποψη του «κουαρτέτου» για το θέμα, ας θυμίσουμε τι έγινε για το ίδιο ακριβώς ζήτημα στην Κύπρο.

Η Κυπριακή Βουλή, με πρόταση της αντιπολίτευσης, ψήφισε την απαγόρευση των πλειστηριασμών για μια περίοδο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσουν οι «θεσμοί» τη χρηματοδότηση από τα μέσα Αυγούστου 2014 και να ξεκινήσει η διαδικασία του εκβιασμού μέχρι την τελική υποταγή. Άλλωστε, το έργο αυτό το είχαν παίξει οι «θεσμοί» και τον Μάρτιο του 2013 και είχαν «κερδίσει» την παρτίδα, υποχρεώνοντας την κυπριακή κυβέρνηση να αποδεχθεί τους όρους τους. Έτσι έγινε και τώρα. Με ένα σύνολο 5 νόμων που υποχρεώθηκε να ψηφίσει εντός του Απριλίου 2015 η Κυπριακή Βουλή, κάτω από την πίεση της άρνησης χρηματοδότησης εκ μέρους των «θεσμών», για μία ακόμα φορά προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις τους. (Για περισσότερα δείτε εδώ).
Συνεπώς, η κυβέρνηση Τσίπρα:
  • Είναι δεσμευμένη με την ίδια την υπογραφή της στη «συμφωνία» της 12/7, η οποία προβλέπει τον πλήρη έλεγχο και τη σύμφωνη γνώμη από τους δανειστές όλων των αποφάσεων που σχετίζονται με την εφαρμογή της.
  • Το δείγμα γραφής των δανειστών στην Κύπρο είναι ξεκάθαρο σχετικά με την άρνηση οποιασδήποτε ουσιαστικής δυνατότητας προστασίας της πρώτης κατοικίας,
  • Ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, σε συνδυασμό με τις σχετικές αποφάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, διαμορφώνουν πλέον ένα εφιαλτικό τοπίο για το λαό και την περιουσία που δημιούργησε με κόπους και θυσίες.
Η απάντηση που πρέπει να δώσει ο λαός σε όλα αυτά, είναι μονόδρομος -όπως κάνει πέντε χρόνια τώρα. Αγώνας για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και όποιων υπηρετούν ή στηρίζουν αυτές τις πολιτικές.

* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής

  Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Αλέξης Τσίπρας σβήνει το παρελθόν του

Πιτσιρίκος


Με συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο», ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να τραβήξει πάνω του την προσοχή και να δώσει κάποιες εξηγήσεις αλλά κατέληξε να κομπιάζει συνεχώς και να λέει το ένα ψέμα πίσω από το άλλο.

Δεν έχει κανένα νόημα να ασχοληθεί κάποιος με αυτά που λέει ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη συμφωνία. Είναι εντελώς αναξιόπιστος πια.

Έχει πει πάρα πολλά λόγια ο Αλέξης Τσίπρας αλλά οι πράξεις του είναι εντελώς αντίθετες με τα λεγόμενά του.

Και σημασία έχουν οι πράξεις, όχι τα λόγια.

Ο Αλέξης Τσίπρας χαράζει πια την προσωπική του πορεία.

Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πολιτική του επιβίωση. Τίποτε άλλο.

Ο Τσίπρας θέλει να είναι πρωθυπουργός. Το αν αυτό θα είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ -όπως είναι σήμερα- ή με κάποια κυβέρνηση συνεργασίας, του είναι εντελώς αδιάφορο.

Οι πολιτικές απόψεις του Αλέξη Τσίπρα -αν δεχτούμε ότι ήταν κάποτε ειλικρινής- έχουν αλλάξει εντελώς.

Ο στόχος του είναι πια το κεντροδεξιό ακροατήριο.

Και είναι ικανός να αρνηθεί εντελώς το παρελθόν του, για να πετύχει τον στόχο του.

Ο «αριστερός» έγινε νοικοκυραίος την εποχή που οι νοικοκυραίοι τραβάνε χοντρά οικονομικά ζόρια και ριζοσπαστικοποιούνται.

Μεταξύ άλλων, στη διάρκεια της συνέντευξης, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στις συλλήψεις το βράδυ της ψήφισης των πρώτων προαπαιτούμενων για το Μνημόνιο και είπε το εξής:

«Τι δουλειά είχαν αλλοδαποί, μη μετανάστες, σε διαδήλωση στην Αθήνα;»

Στη φωτογραφία, ο Αλέξης Τσίπρας σε διαδήλωση στη Γένοβα το 2001, με μπλούζα με το πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα.

Και αλλοδαπός, και μη μετανάστης, και σε διαδήλωση σε ξένη χώρα.

Εκτός από φοβερός ψεύτης και αδίστακτος απατεώνας, ο Αλέξης Τσίπρας είναι και ανόητος.

Δεν πειράζει, Αλέξη, το μόνο που έχει σημασία είναι εσύ να παραμείνεις πρωθυπουργός.

Συνέχισε να εξευτελίζεσαι. Τα πας πολύ καλά.

Αλλά, άσε επιτέλους τον Τσε ήσυχο.

(Την φωτογραφία με το σχετικό σχόλιο ανέβασε ο χρήστης @valisejaune στο Twitter.) (Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τεράστια ευθύνη για την απάτη του Αλέξη Τσίπρα. Και θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Τώρα. Αύριο θα είναι πολύ αργά για αυτούς.)

Πιτσιρίκος

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΟΥΙΖ – Για τη σωτηρία της χώρας, ρε γαμώτο

Επιμέλεια: Ζαχαρίας Ρουστάνης


ΒΡΕΙΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΤΙ!

Κάθε ομοιότητα με τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια, μάλλον, δεν είναι τυχαία

Ένα πικρό παιχνίδισμα με τους πρωταγωνιστές της τελευταίας εξαετίας και τη φραστική διαχείριση των σκληρών μνημονιακών μέτρων που επιφύλασσαν και επέβαλλαν στη χώρα. Διαβάστε δηλώσεις και βρείτε τις απαντήσεις.

Δείτε τις λύσεις στο τέλος

1. «Πρώτη προτεραιότητά μας: Μία σίγουρη πορεία. Να σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Πήραμε την απόφαση να δώσουμε μάχη για να αποφύγουμε μία καταστροφή για τη χώρα και τον πολίτη, τη χρεοκοπία, και να μείνουμε στο ευρώ. Αυτό σήμαινε και σημαίνει δύσκολες αποφάσεις, σήμαινε και σημαίνει αναγκαίες θυσίες, με δικαιοσύνη ναι, αλλά πάντως θυσίες»

(Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς ή Αλέξης Τσίπρας;)

2. «Αυτή την ώρα δοκιμάζονται και οι αντοχές της κυβέρνησης. Και είναι σαφές πως δεν μπορούν όλοι να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης. Η χρεοκοπία της Ελλάδας, ωστόσο, δεν είναι επιλογή που μπορούμε να επιτρέψουμε. Τις συνέπειες θα τις πληρώσει η χώρα πανάκριβα και ιδιαίτερα όσοι παλεύουν σήμερα να τα βγάλουν πέρα σε μια δύσκολη πραγματικότητα. Αυτή την ώρα προέχει η ανάγκη να κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να εγκριθεί το νέο οικονομικό πρόγραμμα και να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση. Κάθε άλλη εξέλιξη θα ήταν καταστροφική. Είναι αυτονόητο πως όποιος διαφωνεί και δεν ψηφίσει το νέο πρόγραμμα, δεν μπορεί να παραμείνει στην κυβέρνηση»

(Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς ή Αλέξης Τσίπρας;)

3. «Σήμερα ψηφίζουμε για το εάν θα διασφαλίσουμε την παραμονή μας στην Eυρωζώνη ή θα οδηγηθούμε στη διεθνή απομόνωση και θα καταλήξουμε στη δραχμή. Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη απόφαση που χρειάστηκε να πάρει η ελληνική αντιπροσωπεία τα τελευταία 40 χρόνια. Να μιλήσουμε λοιπόν με ωμή ειλικρίνεια. Πολλά από τα μέτρα που παίρνουμε σήμερα είναι σωστά. Είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε μόνοι μας να κάνουμε εδώ και χρόνια. Υπάρχουν όμως και άλλα που είναι άδικα. Δεν υπάρχει λόγος να τα ωραιοποιούμε. Αλλά και τα σωστά και τα άδικα είναι συμβατικές υποχρεώσεις που ήδη έχει αναλάβει η χώρα»

(Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς ή Αλέξης Τσίπρας;)

4. «Οι εναλλακτικές ήταν συμφωνία ή άτακτη χρεοκοπία. Είχαμε μια συμφωνία δύσκολη και κακή σε ορισμένα σημεία αλλά είναι μια συμφωνία για την αντιμετώπιση της κρίσης(…) Έχω πλήρη επίγνωση ότι ανέλαβα την ευθύνη ενός δύσκολου συμβιβασμού. Ενός συμβιβασμού, όμως, που μας κρατά ζωντανούς να συνεχίζουμε να παλεύουμε»

(Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς ή Αλέξης Τσίπρας;)

5. «Ακούω συνεχώς ότι πρέπει να μην είμαστε ευχάριστοι, αλλά να γίνουμε δυσάρεστοι και άρα υπεύθυνοι. Να πάρουμε, ακούω, σκληρά μέτρα. Σκληρά μέτρα για ποιους; Να παγώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων; Θα λύσουν το πρόβλημά μας τα 500 εκατομμύρια ευρώ που θα εξοικονομήσουμε από τους μισθωτούς και συνταξιούχους; Θα τονώσει την οικονομία μας η αφαίρεση κι άλλου εισοδήματος από τα πιο αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας; Ζητάτε να πληρώσουν τα πιο ευάλωτα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας τη διεθνή ύφεση, αλλά και την ευνοιοκρατία των τελευταίων ετών;»

(Αντώνης Σαμαράς, Γιώργος Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος ή Αλέξης Τσίπρας;)

6. «Η απόφαση σήμερα κρατάει την Ελλάδα σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ευστάθειας, δίνει δυνατότητες ανάκαμψης, ταυτόχρονα όμως ξέραμε από πριν ότι θα είναι μια συμφωνία που η υλοποίησή της είναι δύσκολη. Τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι τα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή, μέτρα που θα δημιουργήσουν, αναπόφευκτα, υφεσιακές τάσεις, έχω όμως την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα ότι τόσο το πακέτο το αναπτυξιακό που καταφέραμε, η αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά και η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, θα δημιουργήσουν την αίσθηση στις αγορές, στους επενδυτές ότι το Grexit αποτελεί παρελθόν. Και αυτή η αίσθηση μπορεί να δημιουργήσει το κύμα των επενδύσεων που θα αντισταθμίσει τις υφεσιακές τάσεις»

(Αντώνης Σαμαράς, Γιώργος Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος ή Αλέξης Τσίπρας;)

7. «Τα μέτρα φυσικά και είναι επώδυνα, είναι σκληρά. Θα ματώσει ο κόσμος και θα ματώσουμε κι εμείς στην προσπάθειά μας να τα περάσουμε»

(Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Νίκος Ξυδάκης ή Άδωνις Γεωργιάδης;)

8.«Απέρριψα εισηγήσεις και προτροπές για πάγωμα των αποδοχών στον δημόσιο τομέα. Δεν είναι οι μισθοί το πρόβλημα και δεν πρόκειται να επιβαρυνθούν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Η χώρα δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού ώστε να χρειαστούν μέτρα σαν αυτά που λαμβάνει η Ιρλανδία. Επιμένω ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θα γίνει μέσω της πάταξης της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων»

(Αντώνης Σαμαράς, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου ή Αλέξης Τσίπρας;)

9. «Η ψήφιση των νομοθετημάτων, υπό την απειλή του grexit, είναι μονόδρομος για να αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή και να παλέψουμε για να υπερασπιστούμε μια δίκαιη κοινωνική πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος και είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της κοινωνικής δικαιοσύνης»

(Ανδρέας Λοβέρδος, Όλγα Τρέμη, Σωκράτης Φάμελος ή Ντόρα Μπακογιάννη;)

10. «Τα μνημονιακά μέτρα αποφασίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση και δεν επιβλήθηκαν από τους Ευρωπαίους»

(Κυριάκος Μητσοτάκης, Μάρτιν Σουλτς, Γιώργος Σταθάκης ή Φώφη Γενηματά;)

11. «Ακόμα κι αν ο ίδιος ο Θεός με τους αγγέλους του αναλάμβαναν την εξουσία στην Ελλάδα και δεν έκαναν κανένα λάθος -αφού ο Θεός δεν κάνει λάθη- ακόμα κι αυτοί δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν επιτυχώς αυτό το πρόγραμμα»

(Γιάνης Βαρουφάκης, Λιάνα Κανέλλη, Χρήστος Κώνστας ή Σταμάτης Κραουνάκης;)

12. Η κυβέρνηση καλείται να υλοποιήσει άμεσα ορισμένα επώδυνα μέτρα. Την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης που συνεπάγεται γνωστά αλλά και νέα σκληρά μέτρα. Το τίμημα για την εκταμίευση της δόσης, το κούρεμα 50% του χρέους και το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ θα παραμείνει βαρύ για τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα και η κυβέρνηση θα δεχθεί έντονη πίεση για δέσμευση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου

(Σε ποια κυβέρνηση αναφέρεται το δημοσίευμα; Στην κυβέρνηση Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά ή Τσίπρα;)

13. «Υπάρχει πλήρης συναίσθηση ότι υπάρχουν μέτρα στην πρόταση που είναι σκληρά. Όμως ο προσανατολισμός των μέτρων δεν είναι να τα πάρουμε ξανά από αυτούς που έχουν πληρώσει το μάρμαρο. Ακόμα και στον ΦΠΑ, έχουμε δώσει μάχη να μειωθεί στα φάρμακα. Έχουμε δώσει σκληρή μάχη, το ρεύμα να μείνει στο 13%, η εστίαση το ίδιο και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολη αυτή η διαπραγμάτευση»

(Κυριάκος Μητσοτάκης, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Γιώργος Πεταλωτής, Σοφία Βούλτεψη)

14. «Εγώ δεν πρόκειται να γίνω νέος Παπαδήμος. Εδώ που ήρθαμε ή θα συνεχίσουμε όλοι μαζί ή θα φύγουμε όλοι μαζί»

(Ευάγγελος Βενιζέλος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Αλέξης Τσίπρας ή Λουκάς Παπαδήμος;)

Οι σωστές απαντήσεις

1. Πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου

2. Πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος

3. Πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς

4. Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας

5. Πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, 18/10/2009

6. Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, 13/07/2015

7. Αναπλ. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, 24/06/2015

8. Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (11/12/2009, κατά τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες μετά το πέρας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο κυριάρχησε η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας)

9. Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελος,  22/07/2015

10. Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς

11. Γιάνης Βαρουφάκης, συνέντευξη στο περιοδικό Focus, 24/07/2015

12. Στην κυβέρνηση Παπαδήμου

13. Γαβριήλ Σακελλαρίδης

14. Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
  Από τον Δρόμο της Αριστεράς


Διαβάστε Περισσότερα »