Οι σύγχρονοι πρόσφυγες

Του Κωστή Μουδάτσου

Λέγαν σαν μπαίνει στο μαντρί
και βγαίνει βράδυ στην τιβί
πως βουλευτής θα γίνει
Του παν να γίνει διευθυντής
να ‘χει και δέκα γραμματείς
και διαταγές να δίνει
Θα είναι πρώτος στο χωριό
θα στήνει το ψηφοθηριό
κι αφεντικό θα μείνει

Μα ήρθαν δίσεκτοι καιροί
δεν έχει το παιδί ψωμί
κι οι πόρτες όλες κλείσαν
Βάρβαρα κτήνη στο μαντρί
πρόσφυγες δείχνει η τιβί
κι οι φυλακές γεμίσαν

Σε άλλη γη , πάλι σφαγή
η προσφυγιά είναι σκληρή
φεύγει και δεν γυρίζει
Τσαντήρια γέμισε η γη
κράτα την , τούτη τη στιγμή
τη φτώχεια μας μαυρίζει

Κι ο υπηρέτης στο τσαρσί
και με δαρμένο το κορμί
και σπίτι του στον Άδη
Βγαίνουν τουφέκια με σπαθί
γιατί χουν πάρει διαταγή
να ρίχνουν στο σκοτάδι

Στήσανε φράχτες στο πορτί
η στράτα έμεινε κλειστή
και η βροχή τους πνίγει
Έχουν στην αγκαλιά παιδί
το φουσκωτό χει τρυπηθεί
στη θάλασσα τους ρίχνει

Την έχουν στήσει τη σφαγή
πουλούνε βόμβες σαν τρελοί
κι ο κόσμος πάλι ξένος
Κλείσαν οι δρόμοι του ντουνιά
στου φασισμού την απονιά
στη κρύα νύχτα ρίγος

Φράγμα με πλέγμα στο στρατί
στα μάτια ‘στράφτει η οργή
δεν έχει σύνορα η Γη!
Με το ραβδί και το καμτσί
νεκροί ‘ναι και οι ζωντανοί
της ιστορίας οι λαοί!

Κωστής Μουδάτσος