Χρήστος Σιούλας
Το να είσαι Άθεος δεν είναι ιδεολογία αλλά τρόπος του να βλέπεις (να κατανοείς) την ζωή.
Θα ήθελα λοιπόν να πιστεύω ότι είμαι κάτι περισσότερο από μια αμοιβάδα και στο ότι αυτός ο κόσμος έχει φτιαχτεί στα μέτρα μου και για μένα μόνο αλλά δεν το μπορώ.
Ομολογώ αυτήν μου την αδυναμία αλλά δεν νιώθω όμως την ανάγκη να την περάσω και στους άλλους…
Να προπαγανδίσω δηλαδή τον μη-Θεό.
Ο ένθεος έχει λόγους να το κάνει. Να διαδώσει τα πιστεύω του και σε άλλους. Να με καλέσει ενδεχομένως και στην Εκκλησιά του.
Εγώ όμως σε ποια Εκκλησιά να τους καλέσω, για ποιον μη-Θεό να τους μιλήσω και γιατί;;
Δεν θεωρώ ευτυχισμένους τους Άθεους, είναι καλό να νιώθεις κάτι παραπάνω από μια στιγμούλα «μια μολυβιά μέσα στου κόσμου το τετράδιο». Και ο μεγάλος Πασκάλ έχει αποδείξει ότι «συμφέρει κιόλας έχοντας να κερδίσεις περισσότερα αν υπάρχει ο Θεός που πιστεύεις και τίποτα να χάσεις αν δεν υπάρχει»...
Μπορώ να καταλάβω ηλίθιους που οργανώνουν πάρτι κρεατοφαγίας την Μεγάλη Παρασκευή να κάνουν αυτό που ξέρουν… την πλάκα τους και το κομμάτι τους.
Δεν μου κάνει εντύπωση καμιά
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την στάση της (Αριστεράς) σε όλα αυτά και το λέω αυτό με αφορμή μια ανάρτηση στην γνωστή και δημοφιλή ιστοσελίδα στο face book (TheThreeMooges) «Αγαπητή στην Σφήκα», σχετικά με τον Μαρξ το όπιο του Λαού το σύμπαν και όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζουμε για τον κόσμο!!!
Οι Μούντζες λοιπόν θεώρησαν μέρες που είναι να μας τα θυμίσουν όλα αυτά με την παρακάτω ανάρτηση
«Μέρες που είναι, λίγος Μαρξ χρειάζεται.
Ο αγώνας ενάντια στη θρησκεία, για τον Μαρξ, είναι αγώνας ενάντια στις αυταπάτες.
”Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη.(...) Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Η κατάργηση της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει αξίωση της πραγματικής του ευτυχίας. Η αξίωση να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες για την υπάρχουσα κατάστασή του σημαίνει αξίωση να εγκαταλειφθεί μια κατάσταση που έχει ανάγκη τις αυταπάτες. Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εμβρυωδώς η κριτική της κοιλάδας των δακρύων που φωτοστέφανό της είναι η θρησκεία”
"H θρησκεία είναι μια απ’ τις μορφές της πνευματικής καταπίεσης που καταδυναστεύει παντού τις λαϊκές μάζες, που τσακίζονται στη δουλειά προς όφελος τρίτων. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη τους ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει την πίστη σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατο, το ίδιο αναπόφευκτα όπως η αδυναμία του άγριου, στην πάλη του με τη φύση, γεννάει την πίστη στους θεούς, τους σατανάδες, στα θαύματα, κλπ."»
Έγραψα ένα σχόλιο αλλά απάντηση δεν πήρα οπότε το βάζω εδώ...
Οι Μούντζες μάλλον είναι απασχολημένες με το σούβλισμα του αμνού και την προετοιμασία του κοκορετσιού!!!
Μούτζα μου ή Μούγγα μου… Τι από τα δύο προτιμάς δικό σου θέμα.
Το θέμα όμως είναι ότι αναπαράγεις ένα μεγάλο λάθος της (Αριστεράς) που έχει σχέση θρησκευτική με την ιδεολογία της, γιατί άλλο κατάλαβαν οι μετέπειτα παπάδες της (Αριστεράς)… και άλλο κατάλαβαν (κατά πως τους συμφέρει) και οι μετέπειτα παπάδες του Χριστού…
Φυσικά και η Μαρξιστική ιδεολογία είναι υλιστική, είναι ταυτόχρονα όμως και διαλεκτική (Διαλεκτικός Υλισμός), πράγμα που σημαίνει ότι ψάχνεις την απόδειξη μέχρι τέλους χωρίς να προσπαθείς να επιβάλεις την δικιά σου και την απόδειξη για το αν υπάρχει Θεός η όχι δεν νομίζω να μπορέσει να την απαντήσει ο Άνθρωπος ποτέ…
Τώρα τα περί οπίου βάλσαμου κλπ παυσίπονων…
Ναι αυτό ακριβώς είχε πει ο Μαρξ…
Ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και αυτό γιατί το βάλσαμο ήταν ακριβό φάρμακο και ήταν το παυσίπονο των πλουσίων…
Ό Άνθρωπος έχει αναλύσει μαθηματικά το άπειρο και το άπειρο μέσα στο άπειρο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί και να το κατανοήσει κιόλας….
Θέλει λοιπόν να νιώθει ότι δεν είναι ένα ακόμα μικρόβιο του κόσμου τούτου, περαστικό αλλά κάτι πιο μεγάλο κάτι που διαρκεί…
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΉΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Καμιά ιδεολογία δεν το κατάφερε ως τα τώρα και δεν θα υπάρξει καμιά που να το κάνει ποτέ… Γιατί όπως απέδειξε και ο Τιούρινγκ την αλήθεια δεν θα μπορέσουμε να την μάθουμε ποτέ…
Το να είσαι Άθεος δεν είναι ιδεολογία αλλά τρόπος του να βλέπεις (να κατανοείς) την ζωή.
Θα ήθελα λοιπόν να πιστεύω ότι είμαι κάτι περισσότερο από μια αμοιβάδα και στο ότι αυτός ο κόσμος έχει φτιαχτεί στα μέτρα μου και για μένα μόνο αλλά δεν το μπορώ.
Ομολογώ αυτήν μου την αδυναμία αλλά δεν νιώθω όμως την ανάγκη να την περάσω και στους άλλους…
Να προπαγανδίσω δηλαδή τον μη-Θεό.
Ο ένθεος έχει λόγους να το κάνει. Να διαδώσει τα πιστεύω του και σε άλλους. Να με καλέσει ενδεχομένως και στην Εκκλησιά του.
Εγώ όμως σε ποια Εκκλησιά να τους καλέσω, για ποιον μη-Θεό να τους μιλήσω και γιατί;;
Δεν θεωρώ ευτυχισμένους τους Άθεους, είναι καλό να νιώθεις κάτι παραπάνω από μια στιγμούλα «μια μολυβιά μέσα στου κόσμου το τετράδιο». Και ο μεγάλος Πασκάλ έχει αποδείξει ότι «συμφέρει κιόλας έχοντας να κερδίσεις περισσότερα αν υπάρχει ο Θεός που πιστεύεις και τίποτα να χάσεις αν δεν υπάρχει»...
Μπορώ να καταλάβω ηλίθιους που οργανώνουν πάρτι κρεατοφαγίας την Μεγάλη Παρασκευή να κάνουν αυτό που ξέρουν… την πλάκα τους και το κομμάτι τους.
Δεν μου κάνει εντύπωση καμιά
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την στάση της (Αριστεράς) σε όλα αυτά και το λέω αυτό με αφορμή μια ανάρτηση στην γνωστή και δημοφιλή ιστοσελίδα στο face book (TheThreeMooges) «Αγαπητή στην Σφήκα», σχετικά με τον Μαρξ το όπιο του Λαού το σύμπαν και όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζουμε για τον κόσμο!!!
Οι Μούντζες λοιπόν θεώρησαν μέρες που είναι να μας τα θυμίσουν όλα αυτά με την παρακάτω ανάρτηση
«Μέρες που είναι, λίγος Μαρξ χρειάζεται.
Ο αγώνας ενάντια στη θρησκεία, για τον Μαρξ, είναι αγώνας ενάντια στις αυταπάτες.
”Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη.(...) Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Η κατάργηση της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει αξίωση της πραγματικής του ευτυχίας. Η αξίωση να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες για την υπάρχουσα κατάστασή του σημαίνει αξίωση να εγκαταλειφθεί μια κατάσταση που έχει ανάγκη τις αυταπάτες. Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εμβρυωδώς η κριτική της κοιλάδας των δακρύων που φωτοστέφανό της είναι η θρησκεία”
"H θρησκεία είναι μια απ’ τις μορφές της πνευματικής καταπίεσης που καταδυναστεύει παντού τις λαϊκές μάζες, που τσακίζονται στη δουλειά προς όφελος τρίτων. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη τους ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει την πίστη σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατο, το ίδιο αναπόφευκτα όπως η αδυναμία του άγριου, στην πάλη του με τη φύση, γεννάει την πίστη στους θεούς, τους σατανάδες, στα θαύματα, κλπ."»
Έγραψα ένα σχόλιο αλλά απάντηση δεν πήρα οπότε το βάζω εδώ...
Οι Μούντζες μάλλον είναι απασχολημένες με το σούβλισμα του αμνού και την προετοιμασία του κοκορετσιού!!!
Μούτζα μου ή Μούγγα μου… Τι από τα δύο προτιμάς δικό σου θέμα.
Το θέμα όμως είναι ότι αναπαράγεις ένα μεγάλο λάθος της (Αριστεράς) που έχει σχέση θρησκευτική με την ιδεολογία της, γιατί άλλο κατάλαβαν οι μετέπειτα παπάδες της (Αριστεράς)… και άλλο κατάλαβαν (κατά πως τους συμφέρει) και οι μετέπειτα παπάδες του Χριστού…
Φυσικά και η Μαρξιστική ιδεολογία είναι υλιστική, είναι ταυτόχρονα όμως και διαλεκτική (Διαλεκτικός Υλισμός), πράγμα που σημαίνει ότι ψάχνεις την απόδειξη μέχρι τέλους χωρίς να προσπαθείς να επιβάλεις την δικιά σου και την απόδειξη για το αν υπάρχει Θεός η όχι δεν νομίζω να μπορέσει να την απαντήσει ο Άνθρωπος ποτέ…
Τώρα τα περί οπίου βάλσαμου κλπ παυσίπονων…
Ναι αυτό ακριβώς είχε πει ο Μαρξ…
Ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και αυτό γιατί το βάλσαμο ήταν ακριβό φάρμακο και ήταν το παυσίπονο των πλουσίων…
Ό Άνθρωπος έχει αναλύσει μαθηματικά το άπειρο και το άπειρο μέσα στο άπειρο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί και να το κατανοήσει κιόλας….
Θέλει λοιπόν να νιώθει ότι δεν είναι ένα ακόμα μικρόβιο του κόσμου τούτου, περαστικό αλλά κάτι πιο μεγάλο κάτι που διαρκεί…
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΉΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Καμιά ιδεολογία δεν το κατάφερε ως τα τώρα και δεν θα υπάρξει καμιά που να το κάνει ποτέ… Γιατί όπως απέδειξε και ο Τιούρινγκ την αλήθεια δεν θα μπορέσουμε να την μάθουμε ποτέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου