Παραμυθατζήδες και παραμυθιασμένοι

Της Λίλα Μήτσουρα

Αν είχε πρόσωπο τούτη η ζήση η σημερινή, θα είχε το πρόσωπο μάγισσας κακιασμένης που φχαριστιέται με το να σκορπά το σκότος και τον θάνατο παντού.

Στο μυαλό μου έρχονται όλα τα παραμύθια με κακές μάγισσες που έχω διαβάσει. Ποιά από όλες να ναι τούτη? Μήπως είναι εκείνη που έδωσε στη χιονάτη το δηλητηριασμένο μήλο?

Χιονάτες και χιονάτοι μου συνοδοιπόροι μου, το δαγκώσαμε το μηλαράκι μας νομίζω ε? Και τώρα ναρκωμένοι βρισκόμαστε σε κλίνη, αλλά ουχί βασιλική κλίνη, παρά μονάχα σε έναν άθλιο καναπέ ναρκωμένοι περιμένουμε το βασιλόπουλο να μας φιλήσει μπας και ξυπνήσουμε.

Και αν υποψιαστώ ότι το πριγκιπόπουλο το λένε Κούλη, μας βλέπω να αλλάζουμε παραμύθι και να κάνουμε το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Πεθαίνει αυτό στο τέλος έτσι? Απαπαπαπα μία φορά μονάχα το διάβασα τούτο το παραμυθάκι και μετά το σβησα από τη μνήμη μου. Λες να ήταν το ένστικτο της ξανθιάς που έλεγε με τρόπο:" μη το διαβάζεις, θα το ζήσεις!"???

Και μπορεί να γίναμε πρωταγωνιστές σε παραμύθι με μάγισσες και δράκους, ολίγον ναρκωμένοι βεβαίως, αλλά δεν πειράζει, παραμένουμε πρωταγωνιστές έτσι χιονάτες μου και χιονάτοι μου?

Να δεις που μικρά σαν ήμασταν μας είπαν τόσα πολλά παραμύθια που τα πιστέψαμε και θέλαμε να τα ζήσουμε στην πραγματικότητα. Περιμένοντας να ρθει το βασιλόπουλο στο άσπρο άλογο ή από μηχανής θεός για να μας σώσει. Και όσοι φάγαμε το μηλαράκι μας το δηλητηριασμένο από την μορφονιά μάγισσα , όλοι όσοι το φάγαμε, το ΄ τονίζω το όλοι, πέφτοντας στη νάρκη μας , όλοι νιώσαμε την περίεργη γεύση που είχε εκείνο το μήλο.

Απλά κάποιοι καταλάβαμε ότι ήταν λάθος κίνηση και κάποιοι μες στην νιρβάνα τους και στον ονειρόκοσμο τους τον ιδεατό, πιστεύουν απλά ότι είναι ξύπνιοι ακόμη.

Όσοι δεν το έφαγαν το μηλαράκι νομίζουν ότι θα μας σώσουν. Είναι οι σωτήρες ντε, τα βασιλόπουλα. Θα φέρουν την άνοιξη. Την κρατάει ο κούλης αυτοπροσώπως.

Αχ ύπνε που παίρνεις τα παιδιά...

ΕΕΕιιιι ψιτ!!! Κουλη-φόρε (κατά το Χριστόφορε) κοιμάσαι βαθιά και ροχαλίζεις κιόλας!! Λάθος παραμύθι σου είπανε. Λάθος παραμύθι πίστεψες. Τούτο το βασιλόπουλο έχει κάτι από το κακό λύκο. Το νου σου θα σε καταπιεί αμάσητο!!!

Και όχι μόνο εσένα αλλά και μας τους κοιμισμένους.

Καλή η παραμυθοθεραπεία, κάνει δουλειά, έχει αποτέλεσμα, αλλά αυτό που ποτέ δεν καταλάβαμε ότι είναι όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν απλά ηλίθιοι, εσύ πέστους και αφελείς αν σου ακούγεται καλύτερα, και δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Πάντα κάποιος πονηρός τους εξαπατούσε και πάντα κάποιος τους έσωνε.

Εμάς ποιός από μηχανής θεός θα μας σώσει? Ποιός??? Να θυμάσαι ότι και όταν κοιμάσαι βαθιά η καρδιά χτυπάει και ο εγκέφαλος ονειρεύεται και ας μοιάζει δίχως ζωή το σώμα.

Και ας κείτονται σαν νεκρά τα χέρια και τα πόδια και ας είναι σφαλιστά τα βλέφαρα εμείς θα ονειρευόμαστε το δικό μας παραμύθι. Δίχως μάγισσες δράκους κακούς λύκους και βασιλόπουλα. Εμείς θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε όσο η καρδιά μας χτυπάει. Μέσα σου να κοιτάς, μέσα σου όχι έξω, για να βρεις το παιδί που κρύβεις και να σου δώσει όσο χρώμα χρειάζεσαι για να ζωγραφίσεις έναν κόσμο όπως το θέλεις. Μέχρι το αίμα να κυλήσει πάλι ζεστό στις φλέβες και να πάρεις δύναμη για να φτιάξεις ένα κόσμο δίχως σκότος, έναν κόσμο όπως τον ονειρεύτηκες. Έναν κόσμο καμωμένο από τα όνειρα όλων μας.

Μέσα σου να κοιτάς μέχρι να ανακαλύψεις τον θεό που κρύβεις. Τον εαυτό σου, τ' ακούς εαυτέ μου???