Ο στρουθοκαμηλισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Του Σταύρου Κατσούλη

Ένας κάποιος, τέλος πάντων,πείτε μου τι να κάνω, γιατί θα τρελαθώ... Θα τρελαθώ μωρέ, το ακούτε; Ναι το ξέρω, δεν νοιάζει καθόλου, σχεδόν κανέναν σας, το τι θα κάνω εγώ. Στο κάτω κάτω εδώ ακόμη κι εγώ ψάχνομαι να δω αν με νοιάζει, εσείς θα νοιάζεστε; Σε κάθε περίπτωση, δεν με ενδιαφέρει αν νοιάζεται κανείς, αν θα τρελαθώ ή όχι. Μπορεί, να είμαι ήδη τρελός, δεν το ξέρω. Οπότε τι να λέμε τώρα; Τίποτα. ΕΚΤΟΣ του ότι ακόμη κι αν είμαι, ακόμη κι αν τελικά αποδειχθεί ότι νοιάζεται κάποιος ή όχι, εγώ έτσι νοιώθω. Ότι θα ΤΡΕΛΑΘΩ!

Γιατί εδώ που φτάσαμε απ ότι φαίνεται, κανένας δεν έχει καταλάβει τίποτα. Δεν μιλάμε για κατανόηση στο επίπεδο της λεπτομέρειας. Τέτοια πράγματα είναι απ ότι φαίνεται από άλλο σύμπαν αυτή την στιγμή, που τέτοια τύχη...

• Ο ένας που λέτε, έχει βαλθεί να κοκορεύεται για τις γνώσεις που έχει.
• Ο άλλος, για την ιστορία του.
• Ο άλλος για την εκπληκτική του - όντως - ικανότητα να μένει ατάραχος όσο στέκεται νηφάλιος και "λογικότατος" μέσα στο κέντρο του κυκλώνα αίματος που μας έχει περιτυλίξει.
• Ο άλλος, έχει βαλθεί να ορθολογίσει, να διαχειριστεί καλύτερα ή να οργανώσει τον κόσμο του.
• Ο άλλος, έχει καταπιαστεί με την φορολογία.
• Ο άλλος, για τα εργασιακά δικαιώματα.
• Ο άλλος, έχει τσαντιστεί λέει, γιατί δεν μπορεί να κάνει την όποια ιδιωτική του πρωτοβουλία.
• Ο άλλος, έχει ήδη κάνει τα σχέδιά του: Θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και θα ρίξει -θέλει δεν θέλει- μαύρη πέτρα πίσω του.
• Ο άλλος, τα κομματικά του. Ο άλλος, τα ιδεολογικά του.
• Ο άλλος, τις σπουδές του. Λες και δεν είδε, δεν κατάλαβε, δεν άκουσε, δεν μύρισε τις καμένες σάρκες των διπλανών του που έχουν ήδη αρχίσει να σαπίζουν.

Μα για καθίστε έστω για ένα λεπτάκι ρε παιδιά, όχι πολύ, ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΜΟΝΟ... Δεν είδατε αλήθεια τίποτα; Πραγματικά τώρα; Τίποτα; ΤΙΠΟΤΑ; Δεν ακούσατε τα ψέματα των αρχικλεφταράδων εκατό πενήντα χιλιάδες φορές ήδη;

• Πόσες φορές δηλαδή πρέπει να αποτύχει ένα σύστημα,
• Πόσες φορές, πρέπει να δεις το απίστευτα μέτριο αποτέλεσμα των πράξεων κάποιου μέχρι να πεις στον εαυτό σου, τέρμα με δαύτους, τους πετάμε στα σκουπίδια και πάμε παρακάτω;
• Πόσες; Μία; Δέκα; Εκατό; Χίλιες;
• Πόσες; Πείτε μου, ένας όποιος θέλετε, κι ανώνυμα ακόμη.

Να, για παράδειγμα, πείτε μου ότι:

"Κοίταξε να δεις φίλε, εμείς χρειαζόμαστε να δούμε τουλάχιστον τετρακόσιες πενήντα έξη χιλιάδες τριακόσιες εβδομήντα μία κλεψιές και άλλες τόσες αποτυχίες".

Δεκτό, θα σας θεωρήσω ντιπ για ντιπ ηλίθιους, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω.

Πόσες φορές δηλαδή πρέπει να αφοδεύσει πλουσιοπάροχα κάποιος μέσα στο στόμα σου, για να σηκωθείς και να του δώσεις αυτό που του αξίζει; ΠΟΣΕΣ; Πόσες φορές πια ρε άνθρωπε θα τον αφήσεις να σε ξεσκίσει στο ξύλο επειδή οργίστηκες που θέλει να στ' αρπάξει όλα, πριν τον στείλεις μια και καλή και για πάντα στον αγύριστο;

Πως τα καταφέρνετε; Πείτε μου κι εμένα, που έχω μείνει έξω από την νιρβάνα σας; ΠΩΣ καταφέρατε να είστε τόσο μα ΤΟΣΟ αναίσθητοι; Τι είναι, πείτε μου επιτέλους; Χάπια; Διαλογισμός; Ξύδια; Μύδια; ΤΙ;

ΠΩΣ, μα δηλαδή ρε παιδιά, ΠΩΣ; Εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια απίστευτη κατάσταση που όχι απλά με αφήνει άναυδο, αλλά αν μη τι άλλο μου δίνει απόδειξη χειροπιαστή ότι είναι μεταφυσικό... Γιατί ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ, μόνο αν είναι μεταφυσικής κλίμακας και φύσης, μπορεί να υπάρχει. Δεν γίνεται αλλιώς δηλαδή, δεν εξηγείται, δεν κομπιούτ δηλαδή, πως να το πω αλλιώς;

Εντάξει, να πω, ότι βάλατε να σας κυβερνούν κλέφτες, μπορεί να καταφέρουν κάτι γιατί ξέρουν να κλέβουν.

Να σας διαφεντεύουν κάποιο άρρωστοι ναρκισσιστές, άντε να το δεχθώ κι αυτό, γιατί από τον εγωισμό τους και μόνο, μπορεί να τρέξουν και λίγο για τον κοσμάκη.

Νας σας ξημεροβραδιάζουν στο κατάφωρο ψέμα - και να το ξέρετε κι όλας, κι αυτό, ΑΝΤΕ να το δεχθώ, που ξέρεις, μπορεί για κάθε μια χιλιάδα από τα ψέματα, να κάνει και κανένα στ' αλήθεια.

Να σου λέει κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος ότι έρχεται η ανάπτυξη, ότι έρχεται δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα σκεφτεί κάθε φορά να σας πει, να το δεχθώ, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αλλά όταν, σε σκοτώνει εξόφθαλμα πια και συνεχίζει να σου λέει ότι σε σώζει; Όταν σου γυρίζουν την απόφαση ενός ολόκληρου λαού ανάποδα και σου μιλάει ακόμη ξεδιάντροπα για δημοκρατίες και κουραφέξαλα; Όταν βιάζει και διώχνει τα παιδιά σου και σου λέει ότι όλα θα πάνε καλά; Όταν σου λένε ότι δεν με νοιάζει αν θα χαθούν όλα, εμείς έχουμε υποχρέωση να πληρώσουμε;

ΠΟΣΟ πια; ΠΟΣΟ; Τι άλλο θα δούμε να γίνεται με την απύθμενη υπομονή που δείχνουμε; ΤΙ ΑΛΛΟ; Ποτάμια αίματος; Καταιγιστική πείνα; Πόλεμο; Μισθούς εκατό ευρώ για όλους; Συλλήψεις, φίμωση σε καθολική κλίμακα;

• Θέλουμε να πέφτουμε σαν τις μύγες, χειρότερα κι απ την κατοχή, πριν σταματήσουμε να μιλάμε για ανάπτυξη, τώρα, όταν στην χώρα το μόνο που αναπτύσσεται ραγδαία είναι το ψέμα, η κλεψιά και η αφαίμαξη;
• Θέλουμε πραγματικά να έχουμε τους "θεσμούς", "φίλους" και "εταίρους" να φέρουν στρατούς στους δρόμους, πριν σταματήσουμε να λέμε ότι αυτά είναι λαϊκίστικες σάχλες;
• Θέλουμε πραγματικά να μας κάνουν Συρία, Ουκρανία, Λιβύη κλπ. πριν υποψιαστούμε έστω και λίγο, ότι: "Για κάτσε λίγο ρε φίλε, εδώ θα μας τα πάρουν όλα και μετά θα αφανιστούμε όλοι, συλλήβδην";

Θα τρελαθώ. Τρελαίνομαι. Είμαι ήδη τρελαμένος. Τελείως.

Βρε δεν βλέπετε που πάει το πράμα;

Θέλετε να μου πείτε, ότι εάν τα βάλετε κάτω λίγο, δεν θα δείτε ΠΟΥ ΠΑΕΙ, προοδευτικά, σταθερά, με μαθηματική ακρίβεια, χωρίς να αλλάξει κατεύθυνση ούτε για μια στιγμή, εδώ και 6 χρόνια;

Ας το κάνουμε λιανά λοιπόν. Έχουμε κάποια στοιχεία:

• 1) Τρένο.
• 2) Μεγάλη ταχύτητα.
• 3) Οι ράγες έσπασαν.
• 4) Ο οδηγός εξαφανισμένος.
• 5) Τα φρένα σπασμένα.
• 6) Εκτός ελέγχου.
• 7) Βόμβες στο διάβα του.

Τι θα γίνει; Που θα καταλήξει;

Στην ανάπτυξη, "αρκεί να γίνουν κάποιες μεταρρυθμισούλες" έτσι;

Μάαααιστα, Οκ...

Όλοι εσείς, με τα πτυχία, τις περγαμηνές, τις δουλειές, τα ταξίδια, τα διαβάσματα, το υφάκι του σίγουρου και του ψαγμένου, τι έχετε να πείτε; Ότι δεν έχετε ψιλιαστεί τίποτα; Καθόλου; Ζιπ; Νάθινγκ; Νάδα; Όλα καλά; Μια χαρούλα; Μπα έ;

Λοιπόν, σας έρχεται τίποτα; Δεν το βλέπετε; Όχι ε;

Λοιπόν, απλά θέλω να πω αυτό, και τελειώνω με το ξέσπασμα για σήμερα:

Εάν κρύβεσαι πίσω από το δαχτυλάκι σου για να μην αποδεχθείς το προφανές, ΑΣΧΗΜΑ πράγματα έρχονται για σένα.

Ρωτήστε όποιον θέλετε. Δεν με ενδιαφέρει το ποιός είναι, πόσα λεφτά έχει, αν είναι άνδρας, γυναίκα, παιδί, εργαζόμενος, άεργος, μορφωμένος ή όχι. Το ίδιο θα σας πει:

Ο στρουθοκαμηλισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία.

ΠΑΡΑ, ΜΑ ΠΑΡΑ, ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ.

(Όχι ότι εγώ ξέρω τι πρέπει να γίνει. Αλλά πίσω από το δαχτυλάκι μου τουλάχιστον, δεν κρύβομαι. Τόσο πολύ κάτω δεν μπορώ να πάω.)

Πηγή: stavroskatsoulis.blogspot

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---