Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Πίνακας του Joseph Clark, για να θυμίζει ξεχασμένες στιγμές..

«Όλα καλά θα πάνε, είπε ο άντρας ψιθυριστά».. «Όλα θα αλλάξουν, θα το δεις».. «Δε μπορεί, τόσα χρόνια στο κόμμα, δε μπορεί να πήγαν τζάμπα». «Κάτι θα κάνουν και για μένα».

Η γυναίκα ετοίμαζε αμίλητη το τραπέζι. Κοίταξε το σπανάκι που έπλεε μέσα στα πιάτα κι έριξε ένα βλέμμα απελπισίας στον άντρα.

«Δεν είχα πολύ ρύζι», του είπε. «Και το λάδι σώνεται»… «Τι θα φάει το παιδί», μονολόγησε… «Κι η γριά θέλει φάρμακα». «Τι σου είπαν, θα σε πάρουν στη δουλειά;»

«Αύριο θα πάω να ρωτήσω κι αλλού, εκεί δεν θέλαν εργάτες, διώχναν..». «Είπε κι ο Γενικός πως θα το δει προσωπικά». «Κάνε λίγο υπομονή, όλα θα φτιάξουν»..

«Όλα θα φτιάξουν»…ακούστηκε μια φωνή ξένη απ’ τα χείλια της..

Την ξανακοίταξε..

Αλήθεια, πόσο αλλαγμένη του φάνηκε.. Τα μαλλιά της άβαφτα, οι ρίζες είχαν ασπρίσει, τα ρούχα της φάνταζαν σαν ξένα πάνω της.

Πώς έγινε έτσι η Ελένη μου, αναρωτήθηκε..

Η είσοδος του παιδιού στο σπίτι τους βρήκε με βλέμματα κατεβασμένα.

«Μαμααα όλα θα πάνε καλά μου είπε ο κυρ Παντελής και μου έδωσε καραμέλες». «Και σήμερα είπα την ιστορία νεράκι». «Ααα με ρώτησε ο χασάπης αν δουλεύει αύριο ο μπαμπάς».

Κανείς δεν απάντησε.

Τα χείλια τους κολυμπούσαν στο αλάδωτο, νερουλιαστό σπανάκι κι οι σκέψεις τους μάτωναν, σκίζοντας βυθούς από απόγνωση.

«Τι σημαίνει κατοχή;», αντήχησε σαν σφαίρα η φωνή του παιδιού. ΄«Μας είπε η κυρία πως στην κατοχή οι άνθρωποι δεν είχαν να φάνε και μάζευαν απ’ τα σκουπίδια ό,τι εύρισκαν»…«Ακόμη και σκυλιά και γάτες έτρωγαν», ψέλλισε έντρομος ο μικρός κι έψαξε η ματιά του τον Ρούντυ…

«Εγώ πότε θα πάω σχολείο ;», τσίριξε η γριά απ’ το μέσα δωμάτιο και η στριγκλιά φωνή της σκέπασε τα αναπάντητα…

«Εμείς δεν πεινάσαμε στην κατοχή, είχαμε ένα μαυραγορίτη γείτονα και τρώγαμε το οικόπεδο μας».

«Τι είναι ο μαυραγορίτης μαμά;»

«Πήγαινε να διαβάσεις», είπε η μάνα, ενώ ο νους της έψαχνε απεγνωσμένα από πού να δανειστεί μια βαφή.. έστω τη ρίζα να έκανε.. να μην ήταν σ’ αυτό το χάλι αύριο που θα πήγαινε για δανεικά στον Παντελή..

Κοιτάχτηκε φευγαλέα στον καθρέφτη μαζεύοντας τα πιάτα και ψιθύρισε με ένα χαμόγελο δεμένο κόμπους .. «Όλα καλά θα πάνε»..

Κόντευαν και τα γενέθλια του παιδιού βλέπεις…

Του είχε ορκιστεί πως θα του έπαιρνε καινούρια παπούτσια ό,τι και να γίνει…

Λίγο πιο πέρα, οι Παντελήδες όλου του κόσμου έστριβαν ικανοποιημένοι τα μουστάκια τους..

Και τα κόμματα απλά εναλλάσσονταν στην εξουσία και στις γυαλιστερές υποσχέσεις...

Τώρα τι διαφορά έχει η κατοχή με το σήμερα… επαφίεται στην κρίση του καθενός...

Αν θες την άποψη μου, τότε ήταν καλύτερα...

Είχες και μιαν ελπίδα πως θα φύγει κάποτε ο εισβολέας…



Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου