Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Επιστροφές καταστροφές

Αλέξανδρος Ζέρβας


«Στη χώρα διαμορφώνονται δυο πολιτικοί πόλοι: o ένας βαθύτατα νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός και ο άλλος προοδευτικός» ανέφερε μεταξύ άλλων σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς του Φώτη Κουβέλη, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την επιστροφή του πρώην προέδρου της ΔΗΜΑΡ στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αλήθεια πως η πολιτική διαδρομή του Φώτη Κουβέλη τα τελευταία χρόνια ήταν τόσο έντονη αλλά και γεμάτη από αντιφάσεις, ώστε δεν είναι εύκολο να αποτιμηθεί.

Άλλωστε, από την ανακοίνωση της αποχώρησης του ίδιου αλλά κι ενός μεγάλου κομματιού της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, ομολογουμένως «παρά πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι». Πολλοί είναι αυτοί που εκφράζονται αρνητικά, εστιάζοντας στην πολιτική στήριξη που παρείχε το (όχι πολύ μακρινό) 2012 στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, συνεργαζόμενος μάλιστα και με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου. Άλλοι σχολιάζουν με θετικό τρόπο τα αντανακλαστικά που επέδειξε όταν η εν λόγω κυβέρνηση αποφάσισε εν μία νυκτί να κλείσει την ΕΡΤ, αποσύροντας τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ.

Σε τελική ανάλυση, η συγκεκριμένη αποτίμηση τη δεδομένη στιγμή μάλλον έχει ελάχιστη σημασία. Σε κάθε περίπτωση όμως, το συναπάντημά του μετά από έξι χρόνια με τον «κυβερνητικό ρεαλισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στο επίκεντρό του βρίσκεται η πλήρης εφαρμογή των σκληρών μνημονιακών πολιτικών, έχει το δικό του συμβολισμό.

Από την άλλη, ίσως κι αυτός ο συμβολισμός να μη δημιουργούσε καμιά πραγματική αίσθηση, αν επρόκειτο απλώς για την επιστροφή ενός πάλαι ποτέ κορυφαίου στελέχους ενός κόμματος στα παλιά του λημέρια. Βλέπετε όμως, το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το όποιο άνοιξε την Πέμπτη τις εργασίες του, έρχεται να επισφραγίσει και τυπικά την πλήρη μετάλλαξη του κόμματος, όχι μόνο σε επίπεδο θέσεων (κάτι είχαμε ψυλλιαστεί άλλωστε σχετικά) αλλά και σε επίπεδο στελεχικού δυναμικού. Κάπως έτσι, λοιπόν, πρόσωπα όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ή ακόμη κι ο Νίκος Χριστοδουλάκης αναμένεται να «εμπλουτίσουν» το νέο πολιτικό στίγμα του μεγαλύτερου κυβερνώντος κόμματος, με ό,τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο...

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το βασικότερο πρόβλημα που προκύπτει από τη δεδομένη κατάσταση έχει να κάνει με την οριστική απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώντος κόμματος από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Φαίνεται μάλιστα να ακολουθεί τις ίδιες συνταγές που ακολουθούσαν ανέκαθεν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, κάθε φορά που βρίσκονταν προ αδιεξόδου. Από επικοινωνιακές κορώνες και δομικούς ανασχηματισμούς μέχρι ηχηρές «μεταγραφές» πολιτικών στελεχών. Μόνο που, όπως συνέβαινε και στις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι και τώρα το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η αγορά πολιτικού χρόνου. Κι αυτή δεν έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα όσο η κοινωνική αποδοκιμασία διογκώνεται, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έρχεται εξαιτίας της αυξανόμενης (οικονομικής κι όχι μόνο) καταπίεσης των κατώτερων στρωμάτων.

Υπό αυτό το πρίσμα, το θέμα προφανώς δεν είναι ούτε η επιστροφή Κουβέλη, ούτε καν η ένταξη στο ΣΥΡΙΖΑ πάλαι ποτέ κορυφαίων και προβεβλημένων στελεχών εκείνου του πολιτικού συστήματος, το οποίο ο ίδιος καταγγέλλει ως «διεφθαρμένο». Το βασικό ζήτημα έχει να κάνει με την ενσυνείδητη επιλογή εκ μέρους της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος της δημιουργίας ενός διπόλου για την εναλλαγή στην εξουσία, ανεξαρτήτως του περιεχομένου της ασκούμενης πολιτικής ή των πραγματικών κοινωνικών συσχετισμών. Κι αν κάτι τέτοιο τη ΝΔ πιθανότατα θα τη βόλευε απόλυτα (με δεδομένη τη σύγκλιση ως προς τις μνημονιακές πολιτικές), για το ΣΥΡΙΖΑ η εγκατάλειψη των κοινωνικών συμμαχιών, που τον ανέδειξαν ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη, ενδεχομένως να αποδειχθεί καταστροφική επιλογή.

Πηγή: tvxs.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου