Βασίλης Μακρίδης
►Στη χώρα που ευδοκιμεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είναι δυνατό να αποφυλακίζονται, λόγω «ανηκέστου βλάβης», πολιτικά πρόσωπα καταδικασμένα για βαριά οικονομικά εγκλήματα και αυτά να πηγαίνουν στο «άψε - σβήσε» για σκι στο Καϊμακτσαλάν...
►Και την ίδια στιγμή, άνθρωποι που, πέρα από το ποινικό μέρος, στην πραγματικότητα έχουν καταδικαστεί ΚΑΙ για τα πολιτικά τους «πιστεύω» (με τα οποία δεν είναι διόλου απαραίτητο ότι συμφωνεί ο γράφων, όπως και πολλοί/-ές από τους αναγνώστες του) υπόκεινται έναν σωρό εξευτελισμούς και πεισματικές αρνήσεις για ανθρωπιστική αντιμετώπιση σε πράγματα που δικαιούνται, πέραν όλων των άλλων και με βάση τον Νόμο, να ζητήσουν...
►Θα ξανατονίσω κάτι που έγραψα και χτες, ελαφρώς διαφορετικά διατυπωμένο: η αστική νομιμότητα παραβιάζεται πρώτα και κύρια από το ίδιο το αστικό κράτος, τους λειτουργούς του και αυτούς που είναι ταγμένοι πολιτικά και ιδεολογικά στην υπεράσπισή του... Για τον απλούστατο λόγο, ότι εάν ήταν στο χέρι του και εάν δεν ένιωθε τον λαϊκό παράγοντα ως μοχλό πίεσης, ευχαρίστως θα την καταργούσε, προκειμένου να εφαρμόσει τις χειρότερες μορφές καταπίεσης.
►Είναι η πάλη των «αποκάτω» αυτή που φρενάρει τη «ρεμούλα» του και αποκαθιστά, εν μέρει έστω, ακόμη και αυτήν τη «λειψή» και, επί της ουσίας, ταξικά μεροληπτική νομιμότητα, ως κατάσταση σχετικά καλύτερη από την απόλυτη καταπίεση του αστικού κράτους προς τα λαϊκά στρώματα.
►Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, ειδικά όσο βρισκόμαστε, ως «μη έχοντες και κατέχοντες», στη φάση της «άμυνας» και δεν έχουμε ακόμη σχεδιάσει ούτε κατά διάνοια την αντεπίθεσή μας...
►Για το ότι μπορούμε και πρέπει να μην αρκεστούμε στην όποια αποκατάσταση της αστικής νομιμότητας, αλλά να συνεχίσουμε και να παλέψουμε για μιαν άλλη, δίκαιη και αταξική σοσιαλιστική κοινωνία, μπορούμε να το συζητήσουμε οποιανδήποτε ώρα, αρκεί να έχουμε λύσει μέσα μας - τουλάχιστον - τα «αυτονόητα»...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
►Στη χώρα που ευδοκιμεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είναι δυνατό να αποφυλακίζονται, λόγω «ανηκέστου βλάβης», πολιτικά πρόσωπα καταδικασμένα για βαριά οικονομικά εγκλήματα και αυτά να πηγαίνουν στο «άψε - σβήσε» για σκι στο Καϊμακτσαλάν...
►Και την ίδια στιγμή, άνθρωποι που, πέρα από το ποινικό μέρος, στην πραγματικότητα έχουν καταδικαστεί ΚΑΙ για τα πολιτικά τους «πιστεύω» (με τα οποία δεν είναι διόλου απαραίτητο ότι συμφωνεί ο γράφων, όπως και πολλοί/-ές από τους αναγνώστες του) υπόκεινται έναν σωρό εξευτελισμούς και πεισματικές αρνήσεις για ανθρωπιστική αντιμετώπιση σε πράγματα που δικαιούνται, πέραν όλων των άλλων και με βάση τον Νόμο, να ζητήσουν...
►Θα ξανατονίσω κάτι που έγραψα και χτες, ελαφρώς διαφορετικά διατυπωμένο: η αστική νομιμότητα παραβιάζεται πρώτα και κύρια από το ίδιο το αστικό κράτος, τους λειτουργούς του και αυτούς που είναι ταγμένοι πολιτικά και ιδεολογικά στην υπεράσπισή του... Για τον απλούστατο λόγο, ότι εάν ήταν στο χέρι του και εάν δεν ένιωθε τον λαϊκό παράγοντα ως μοχλό πίεσης, ευχαρίστως θα την καταργούσε, προκειμένου να εφαρμόσει τις χειρότερες μορφές καταπίεσης.
►Είναι η πάλη των «αποκάτω» αυτή που φρενάρει τη «ρεμούλα» του και αποκαθιστά, εν μέρει έστω, ακόμη και αυτήν τη «λειψή» και, επί της ουσίας, ταξικά μεροληπτική νομιμότητα, ως κατάσταση σχετικά καλύτερη από την απόλυτη καταπίεση του αστικού κράτους προς τα λαϊκά στρώματα.
►Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, ειδικά όσο βρισκόμαστε, ως «μη έχοντες και κατέχοντες», στη φάση της «άμυνας» και δεν έχουμε ακόμη σχεδιάσει ούτε κατά διάνοια την αντεπίθεσή μας...
►Για το ότι μπορούμε και πρέπει να μην αρκεστούμε στην όποια αποκατάσταση της αστικής νομιμότητας, αλλά να συνεχίσουμε και να παλέψουμε για μιαν άλλη, δίκαιη και αταξική σοσιαλιστική κοινωνία, μπορούμε να το συζητήσουμε οποιανδήποτε ώρα, αρκεί να έχουμε λύσει μέσα μας - τουλάχιστον - τα «αυτονόητα»...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου