Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

Καπνιστής σε συνειδητή σύγχυση. Λοιπόν;

Γιώργος Σταματόπουλος


Οσοι είμαστε εξαρτημένοι από το κάπνισμα και θέλουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτό δεν έχουμε να κάνουμε κάτι άλλο παρά να αποφασίσουμε να σταματήσουμε να καπνίζουμε.

Τι πιο απλό; Βγαίνει από το μυαλό και από τις συνήθειες της κάθε μέρας και τελείωσες με αυτή τη βλαβερή, έτσι λένε όλοι, «δραστηριότητα» της βιολογίας μας.

Πώς αποφασίζεις να μη χρησιμοποιείς αλάτι στα φαγητά; Κάπως έτσι.

Μετά ταύτα έπονται πολλά και καλά για την πορεία του οργανισμού.

Φανατικός καπνιστής, σαράντα πέντε χρόνια τώρα (σχεδόν μισό αιώνα!) τάσσομαι εναντίον αυτών που τάχα αποφασίζουν να «κόψουν» το κάπνισμα.

Δεν ξέρω πότε ξεκίνησαν οι άνθρωποι να τιθασεύουν την ανία τους εισπνέοντας καπνό και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω, αν και υπάρχει βιβλιογραφία για το μείζον αυτό έθος της ανθρωπότητας.

Η εναντίωση οφείλεται σε βαθιά γεγονότα που όρισαν την ίδια τη ζωή επί έξι δεκαετίες (λένε ότι το προσωπικό είναι και πολιτικό - και δεν έχουν πολύ άδικο) και επιπλέον στην (ώριμη;) διαπίστωση ότι πρέπει κανείς να είναι φιλιωμένος με το σώμα του, όπως τέλος πάντων έμαθε να ζει με αυτό.

Ισως φαίνονται παράδοξα όλα τούτα και οιονεί ανορθολογικά για τους πολιτικά ορθούς (ρηχούς για μένα) και εν μέτρω πράττοντες, αυτό όμως δεν αναιρεί την επιχειρηματολογία των «υγιεινιστών» και των πάσης φύσεως «δηθενιστών».

Συμβαίνει το εξής: Ολοι ψάχνουν τρόπους και μεθόδους ώστε να πάψουν να είναι εξαρτημένοι και δεν συνειδητοποιούν ότι το ψάξιμο είναι η μεγαλύτερη εξάρτηση.

Ας πούμε, πρέπει να ξέρεις τα κακά που μπορεί να σου τύχουν και να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτά.

Οι πιο παλιοί από μας το είχαν «φιλοσοφήσει» το θέμα.

Οταν πληροφόρησαν τον μεγάλο προσωκρατικό φιλόσοφο από τις Κλαζομενές (Αναξαγόρα) ότι τα δύο του βλαστάρια σκοτώθηκαν (δεν θυμάμαι πώς ακριβώς έχασαν τη ζωή τους), έτσι απάντησε: Ηξερα ότι έχω γεννήσει θνητούς.

Η υγεία, σαν το νερό, σαν τον ανασασμό, είναι το πολυτιμότερο αγαθό· έτσι λένε όλοι και ποιος το αμφισβητεί;

Οταν, όμως, τολμήσει κάποιος να πει ότι και το κάπνισμα πιθανώς να είναι υγεία, θα πέσουν όλοι πάνω του να τον φάνε (να τον λιντσάρουν!).

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το αλκοόλ, με τη ζάχαρη και λοιπά τροφικά «μπιχλιμπίδια».

Πρέπει να συμφιλιωθεί ο καθένας με τον εαυτό του, με το σώμα του (να αποβάλει τις νευρώσεις και τις ψυχώσεις του) και να αντικρίσει ανεξάρτητος και ελεύθερος (;) τον χρόνο του. Μπα;

Γενικά στη χώρα δεν έχουμε καλή σχέση με το φαγητό που καταναλώνουμε καθημερινά - μόνο στις μεγάλες ηλικίες αρχίζει αυτό να μας απασχολεί και να μας προβληματίζει, αλλά τότε μάλλον είναι αργά· εντάξει, ας μην υπερβάλλουμε, τόσα και τόσα συμβαίνουν δίπλα μας.

Να το ξαναπούμε: το σώμα μας είμαστε - τίποτε άλλο.

Πηγή: efsyn.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου