Του Νίκου Βαρσάμη
«Αλλάζουν όλα, τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι, τελείωσαν με τον κομμουνισμό και τώρα τελειώνουν και με τον σοσιαλισμό!».
Κι όταν αυθορμήτως ρώτησα μα οι πολιτικοί δεν θα αντιδράσουν; Απάντησε έντονα: «Ποιοι πολιτικοί; Αυτοί δεν θα υπάρχουν. Θα είναι κατασκευασμένοι»!»
Η παραπάνω στιχομυθία έγινε το καλοκαίρι του 1995 μεταξύ του Α. Παπανδρέου και του Τηλέμαχου Χυτήρη, κατά τις εργασίες μιας Συνόδου κορυφής της Ε. Ένωσης. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν έπεσε έξω στις προβλέψεις του. Το ζούμε, είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Αν αποπειραθούμε να κάνουμε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση για το τι μας συμβαίνει, θα διαπιστώσουμε ότι την πολιτική παράδοση του ελληνικού λαού, είχε προηγηθεί η πνευματική. Η παράδοση του πνεύματος. Αυτή ξεκίνησε από τα χρόνια της ευημερίας. «Θα σε κάνω πλούσιο με το χρηματιστήριο», «θα σε δανείζω για να καταναλώνεις», «θα σε βρω αργομισθία στο δημόσιο για να μην δουλεύεις».
Αυτό συνεχίστηκε στα χρόνια της κρίσης με άλλη μορφή: «Να σώσω οτιδήποτε δεν σώζεται», «να κρύψω τα λεφτά μου στο στρώμα», «Θα τα ξοδέψω για να μην τα πάρουν οι τράπεζες», κ,α.
Γενικά η σκέψη του Έλληνα είχε παραδοθεί, είχε απορρίψει κάθε τι ευγενικό. Όπως γράφει ο αμερικανός δημοσιογράφος Ρόμπεν Κόπλαν (Η επερχόμενη αναρχία), «Όσο πιο πολλά διαθέτεις, τόσο μεγαλύτερους συμβιβασμούς κάνεις για να τα διατηρήσεις».
Οι Έλληνες λοιπόν, -ελλείψει ηγεσίας- έχουμε σχεδόν παραδοθεί. Οι πολιτικοί ζητούν από το λαό σεβασμό με βάρος το αξίωμα που διέθεταν πριν δέκα χρόνια. Αλλά πως να σεβαστείς έναν χρεοκοπημένο πολιτικό κόσμο ο οποίος βουλιάζει στα ρηχά. Πώς να προσεγγίσεις ένα κοινωνικό σώμα που μέλημα είναι, το σώμα του, τα τατουάζ και τα πάθη του.
Σ’ αυτή τη φάση, αλλού οι Έλληνες, αλλού το πλοίο. Αν δεν ήμασταν τόσο παραδομένοι, δεν θα γινόμασταν «γιουσουφάκια» του κάθε Σόιμπλε. Διερχόμαστε μια ακόμα φάση παρακμής του Ελληνισμού στην μακραίωνη ιστορία του. Κι άλλη φορά ανασυνταχθήκαμε πετώντας τα κουρέλια από πάνω μας. Αυτή όμως είναι η πιο κρίσιμη στιγμή. Λαοί χωρίς αυτογνωσία, χωρίς ιδέα στόχο, κινδυνεύουν -στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε- με εξαφάνιση στο νέο κόσμο που αναδύεται.
Δεν γίνεται να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα έτσι. Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα είναι να αποκτήσουμε στόχους, να επιλέγουμε σωστή ηγεσία που θα αγωνίζεται για το καλό της πατρίδας και του λαού.
Πηγή: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 26-6-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883- (συνδρομητική)
Νίκος Βαρσάμης: Σχετικά με τον συντάκτη
«Αλλάζουν όλα, τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι, τελείωσαν με τον κομμουνισμό και τώρα τελειώνουν και με τον σοσιαλισμό!».
Κι όταν αυθορμήτως ρώτησα μα οι πολιτικοί δεν θα αντιδράσουν; Απάντησε έντονα: «Ποιοι πολιτικοί; Αυτοί δεν θα υπάρχουν. Θα είναι κατασκευασμένοι»!»
Η παραπάνω στιχομυθία έγινε το καλοκαίρι του 1995 μεταξύ του Α. Παπανδρέου και του Τηλέμαχου Χυτήρη, κατά τις εργασίες μιας Συνόδου κορυφής της Ε. Ένωσης. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν έπεσε έξω στις προβλέψεις του. Το ζούμε, είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Αν αποπειραθούμε να κάνουμε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση για το τι μας συμβαίνει, θα διαπιστώσουμε ότι την πολιτική παράδοση του ελληνικού λαού, είχε προηγηθεί η πνευματική. Η παράδοση του πνεύματος. Αυτή ξεκίνησε από τα χρόνια της ευημερίας. «Θα σε κάνω πλούσιο με το χρηματιστήριο», «θα σε δανείζω για να καταναλώνεις», «θα σε βρω αργομισθία στο δημόσιο για να μην δουλεύεις».
Αυτό συνεχίστηκε στα χρόνια της κρίσης με άλλη μορφή: «Να σώσω οτιδήποτε δεν σώζεται», «να κρύψω τα λεφτά μου στο στρώμα», «Θα τα ξοδέψω για να μην τα πάρουν οι τράπεζες», κ,α.
Γενικά η σκέψη του Έλληνα είχε παραδοθεί, είχε απορρίψει κάθε τι ευγενικό. Όπως γράφει ο αμερικανός δημοσιογράφος Ρόμπεν Κόπλαν (Η επερχόμενη αναρχία), «Όσο πιο πολλά διαθέτεις, τόσο μεγαλύτερους συμβιβασμούς κάνεις για να τα διατηρήσεις».
Οι Έλληνες λοιπόν, -ελλείψει ηγεσίας- έχουμε σχεδόν παραδοθεί. Οι πολιτικοί ζητούν από το λαό σεβασμό με βάρος το αξίωμα που διέθεταν πριν δέκα χρόνια. Αλλά πως να σεβαστείς έναν χρεοκοπημένο πολιτικό κόσμο ο οποίος βουλιάζει στα ρηχά. Πώς να προσεγγίσεις ένα κοινωνικό σώμα που μέλημα είναι, το σώμα του, τα τατουάζ και τα πάθη του.
Σ’ αυτή τη φάση, αλλού οι Έλληνες, αλλού το πλοίο. Αν δεν ήμασταν τόσο παραδομένοι, δεν θα γινόμασταν «γιουσουφάκια» του κάθε Σόιμπλε. Διερχόμαστε μια ακόμα φάση παρακμής του Ελληνισμού στην μακραίωνη ιστορία του. Κι άλλη φορά ανασυνταχθήκαμε πετώντας τα κουρέλια από πάνω μας. Αυτή όμως είναι η πιο κρίσιμη στιγμή. Λαοί χωρίς αυτογνωσία, χωρίς ιδέα στόχο, κινδυνεύουν -στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε- με εξαφάνιση στο νέο κόσμο που αναδύεται.
Δεν γίνεται να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα έτσι. Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα είναι να αποκτήσουμε στόχους, να επιλέγουμε σωστή ηγεσία που θα αγωνίζεται για το καλό της πατρίδας και του λαού.
Πηγή: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 26-6-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883- (συνδρομητική)
Νίκος Βαρσάμης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου