Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Το City Plaza και η αριστερά....

Παντελής Μέλιος


Περί Πλάζα για πολλοστή φορά. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι πολιτικά λάθος και σε δεξιά κατεύθυνση. Λάθος εξ υπαρχής η επιλογή του χώρου, ιδιωτική περιουσία δηλαδή και όχι Δημόσιος χώρος προς εκποίηση μέσω ΤΑΙΠΕΔ, ιδιοκτησία της εκκλησίας, γενικά χώρος που να χουμε όλοι πληρώσει με τους φόρους μας. Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου μετέθεσε την πολιτική πίεση από την κυβέρνηση και τις πολιτικές της σε έναν ιδιώτη. Περνάει το μήνυμα ότι είναι θεμιτό να πληρώσουν την κρίση και το προσφυγικό μνημόνιο τα μεσοστρώματα, ακυρώνει δηλαδή κάθε έννοια κοινωνικής συμμαχίας για το εργατικό κίνημα και την αριστερά.

Σε μια συγκυρία όπου τα ενδιάμεσα στρώματα στην Ελλάδα συντρίβονται και η μαζικότερη δυνατή πάλη είναι απολύτως αναγκαία, η γραμμή κάποιων εκ των βασικών υποστηρικτών του εγχειρήματος αυτού είναι στείρος ταυτοτισμός. Σε δεξιά κατεύθυνση γιατί εισηγείται μια πολιτική συμμαχιών τέτοια, προς τα δεξιά όσων έφυγαν απο τον ΣΥΡΙΖΑ, προς τους 53 δηλαδή και τους αιώνιους δορυφόρους της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.

Η εμπλοκή ΜΚΟ σημαντικών στην όλη πρωτοβουλία είναι επίσης ένα γεγονός που οι ίδιοι οι διοργανωτές αποδέχονται ότι ισχύει. Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση να συναινεί η αριστερά στην εκχώρηση της κρατικής ευθύνης σε τόσο κρίσιμα ζητήματα. Να συνεργάζεται με την πλέον βασική μνημονιακή κατεύθυνση την ιδιωτικοποίηση του ίδιου του κράτους, με την υποκατάσταση του από ευρωενωσιακά παραρτήματα και θεσμούς. Όσοι βέβαια μετέχουν εκεί από θέση ευθύνης δεν πρωτοτυπούν. Έχουν προ ετών εγκαταλείψει τα μαρξιστικά κριτήρια και έχουν επιδοθεί σε μια πολιτική χωρίς αρχές. Το πρόβλημα υπάρχει με τους υπόλοιπους, όσους δηλαδή διακηρυκτικά παραμένουν στο έδαφος της μαχόμενης αριστεράς.

Η γραμμή των διοργανωτών, ο δεξιός, μονοθεματικός και συμφιλιωτικός προς τους ευρωενωσιακούς θεσμούς δικαιωματισμός, πάτησε σε πραγματικό κενό εναλλακτικής απο τα αριστερά. Γνωρίζαμε όλοι πριν κλείσουν τα σύνορα που πάνε τα πράγματα και δεν πάρθηκε καμία πρωτοβουλία στην κατεύθυνση μιας κοινωνικής εναλλακτικής στον στρατωνισμό των προσφύγων και στη ΜΚΟποίηση της αλληλεγγύης. ΄Δυστυχώς και η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρέμειναν στο επίπεδο της συλλογής τροφίμων και αναλωσίμων για τους πρόσφυγες και στη διοργάνωση επετειακών ή επίκαιρων συγκεντρώσεων. Το προσφυγικό απαιτούσε άλλη, αναβαθμισμένη γραμμή και πρακτική.

Η συμφωνία Ε.Ε Τουρκίας είχε όλα τα κρίσιμα μέτωπα που θα καθορίσουν και τη φυσιογνωμία της Νέας Αριστεράς. Αποικιακή συμφωνία πλήρους εξανδραποδισμού του ελληνικού Δημοσίου. Η Ε.Ε κλείνει η ίδια τα βόρεια σύνορα με αυθαίρετη και παράνομη πράξη, ο έλεγχος των κονδυλίων μένει στο ελληνικό κράτος μόνον κατά το 30% των ποσών που διατίθενται και βέβαια γίνεται επιλογή των προσφύγων στα πρότυπα φυτείας βαμβακιού στο Νέο Κόσμο, δηλαδή η Γερμανία να αντλεί αποκλειστικά το δυναμικό με ειδίκευση και καταθέσεις.

Ρατσιστική συμφωνία πλήρους απαλλοτρίωσης των φυσικών, πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών. Μέτωπο ταυτοτικό για την αριστερά, αλλα και αξιοποιήσιμο στο Διεθνές επίπεδο. Μια λαϊκή κυβέρνηση δεν θα αντιμετώπιζε διωκόμενους ανθρώπους με το ΝΑΤΟ και φράχτες, αλλά μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει σε διπλωματικές κινήσεις υψηλού πολιτικού συμβολισμού, διακρατική π.χ συμφωνία με τη νόμιμη Συριακή κυβέρνηση για φιλοξενία των Σύριων πολιτών για όσο χρειαστεί.

Δυστυχώς δεν ανταποκριθήκαμε στο ύψος των διακυβευμάτων. Θα μπορούσε να αποτελέσει η αντίσταση στη συμφωνία το όχημα της αριστερής συμπαράταξης του φάσματος που μας ενδιαφέρει και των δύο βασικών κλάδων με άμεση σχέση με το θέμα υγειονομικούς και εκπαιδευτικούς, όπου υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν δυνάμεις. Η κατάληψη ενός δημόσιου χώρου με ισχυρό συμβολισμό κατανοητό σε όλους τους πολίτες θα μπορούσε να είναι μια επιλογή, ένα κέντρο αγώνα ενάντια στη συμφωνία και τα μνημόνια.

Παρότι αυτά δεν έγιναν, δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσει η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την τακτική της πάπιας που τηρούν έως τώρα, να υποστέλουν δηλαδή δημόσια κάθε κριτική στον δεξιό δικαιωματισμό και στη ΜΚΟποίηση της αλληλεγγύης. Η αντιπαράθεση με την κρατική καταστολή δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση αποδοχή δεξιών τετελεσμένων από τους διοργανωτές του Πλάζα.

Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ πρέπει να περιλαμβάνει και την ανάκτηση του ελέγχου της Επιτροπής Δικαιωμάτων από το στίγμα της ΛΑΕ. Με την αλληλεγγύη, με την αριστερή συμπαράταξη, με τους λαούς, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιτροπεία και το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Για Δημοκρατία και Κυριαρχία με ορίζοντα τον Σοσιαλισμό.



Παντελής Μέλιος: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου