Δήμητρα Παπαδημητροπούλου
Από την ημέρα που η Ντανιέλα έχασε τη ζωή της πίσω από ένα σκουπιδιάρικο, μέσα στα σκοτάδια της νύχτας, προσπαθώ να το «κυκλοφορήσω»με μικρές θυμωμένες αναρτήσεις στο fb.
Μάταια. Γιατί η Ντανιἐλλα ήταν 62 χρονών-πολύ κοντά στην ηλικία μου και γυναίκα, όπως εγώ. Αυτόματα ταυτίστηκα μαζί της μιας και ο θάνατος της ξαναέφερε στην επιφάνεια παράπονα και ανησυχίες μου.
Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω το όνομά της γιατί μπορεί οι δικοί της να το θεωρήσουν ιεροσυλία μιας και εγώ, εργαζόμενη σε Δήμο, δεν χρειάστηκε ποτέ ως τώρα να δουλέψω στο δρόμο αλλά αντίθετα στρογγυλοκάθομαι πίσω από ένα γραφείο και βγάζω πρόγραμμα για τις δικές μου Δήμητρες που σήμερα πρέπει να καθαρίσουν εδώ και αύριο άρον - άρον σε κάποιον άλλο εσωτερικό χώρο συνήθως.
Οι Δήμητρες λοιπόν που δουλεύουν στο δημόσιο, φοράνε ήδη την ταμπελίτσα της τεμπέλας που τις την χάρισαν οι καλοταϊσμένοι 30% αυτής της χώρας.
Πάνε για δουλειά 25-30-40 χρόνια κάθε πρωί στις 7 8 και επιστρέφουν σπίτια τους για να κάνουν φαγητό, να πλύνουν, να σφουγγαρίσουν, να ξεβρωμίσουν το WC του σπιτιού τους, να διαβάσουν τα παιδιά που γέννησαν , να τα πάνε σχολείο να τα χωρίσουν στους καυγάδες τους, να φροντίσουν το σύζυγο, αν έχουν.
Δεν πάνε διακοπές στις παγκοσμίως πολυδιαφημισμένες παραλίες της χώρας γιατί δεν έχουν τα χρήματα και αυτές προορίζονται για το 80% των Ευρωπαίων –φίλων-δανειστών-τοκογλύφων της.
Η Δήμητρα καλώς ή κακώς μαζεύοντας τα αποφάγια του κάθε Δένδια, καναλάρχη, επιχειρηματία, φοροφυγά, ψηφίζει κάθε 3-4 χρόνια-χρόνια τώρα-όποιον της υπόσχεται πως κάποια στιγμή θα δουλεύει συνεχόμενα και για αξιοπρεπή μισθό ώστε να μπορεί να πάει διακοπές, να πληρώσει το νοίκι κανονικά, τις δόσεις για τον ΕΝΦΙΑ και τη ΔΕΗ και θα μπορέσει να πάρει και 3 ζευγάρια παπούτσια τη σαιζόν, έτσι για να της φτιάξει η διάθεση.
Η Δήμητρα όμως χάνει και τη δουλειά της, και όταν βρίσκει μία άλλη, είναι για να μαζεύει σκουπίδια για λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα και έτσι κάνει και διπλοβάρδια. Και είναι 62 χρονών. Και νοιώθει πως δεν αντέχει όπως παλιά. Θέλει να πάει στο σπίτι της ..να κάτσει στο καναπέ της….να πάρει σύνταξη, να ξεκουραστει πια από τη δουλειά και τη δεύτερη δουλειά της , όλα αυτά τα χρόνια, που είναι η οικογένεια.
Οι Δένδιες , οι Αδώνηδες οι Σαμαράδες οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες, οι Παπανδρεηδες , και στο τέλος και ο αριστερός Τσίπρας με 7000 και πλέον μηνιάτικο, της λένε ότι με τόσα λίγα ένσημα, που πας;; 300 ευρώ το μήνα σύνταξη τι θα προπληρώσεις; Σφίξε τα χείλη, σήκω μέσα στη νύχτα και πήγαινε να μαζέψεις τα σκουπίδια μας για να τσοντάρεις ένα 20 ευρω παραπάνω στον άθλιο μισθό που σου «΄ραψα».
Και η Δήμητρα έπεσε εκεί. Πολύ πιθανόν να έπεφτε στο καναπέ του σπιτιού της όταν θα επέστρεφε ξεθεωμένη από τη μπόχα και τη κούραση. Τότε θα ήταν όλα ήσυχα και καλά γι α όλους. Εννοώ για αυτούς που εβρίζαν τους απεργούς-που δεν έχουν κι άλλο όπλο, από το να σου επιστρέψουν τα σκουπίδια σου -. Και για τους πολιτικούς που δέχονται χρόνια τώρα μισθούς πείνας και συντάξεις για το λαό , ένα βήμα πριν το τάφο ή πάνω στο τάφο. Τότε και τώρα η Δήμητρα θ α ήταν μια καλή εργαζόμενη-δούλος, γιατί δούλευε στα σκουπίδια ή όπου αλλού ΜΟΝΟΝ για ένα πιάτο φαγητό, και έλεγε και ευχαριστώ που την είχε αυτή τη δουλίτσα. Πόσο βολικό για σύστημα!!!
Δεν ξέρω τι είπαν στα πρωινάδικα οι βουλευτές μας και οι υπουργοί μας , γιατί δούλευα το πρωί, όπως κάθε πρωί, όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αντίθετα από αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς στους οποίους αναφέρθηκα παραπάνω που αντί να δουλεύουν να ξεστραβώσουν αυτή τη χώρα, τρέχουν στα πρωινάδικα εν ώρα υπηρεσίας για να βάζουν 13ο-14ο και 15ο μισθό στους υπαλλήλους τους. Ξέρω όμως ότι αυτοί δεν σέβονται ούτε τη μάνα τους . Γιατί οι Δήμητρες είναι οι μανάδες τους και τις στέλνουν για δουλειά στα σκουπίδια στα 62 τους και στα 67 τους ή μέχρι τότε που θα μαζέψουν πολλά ένσημα. Οι Δήμητρες δουλεύουν ακόμα πίσω από σκουπιδιάρικα και ας μεγάλωσαν μοναχές τους τα παιδιά τους .
Χθες και σήμερα μιλάμε για την Ντανιέλα. Αύριο, ο καθείς στο πάγκο του…θα ξεχάσουμε τη Ντανιέλα.
Σκεφθείτε όμως ότι τα δικά σας παιδιά, το αίμα σας, επειδή δεν θα έχουν ένσημα λόγω της τρέχουσας ανεργίας, ούτε υψηλό εισόδημα, λόγω των αμοιβών που έχουν ψηφίσει οι φίλοι σας στη Βουλή, όταν θα φθάσουν 62 – και δεν είναι τόσο μακριά αυτή η ώρα- θα δουλεύουν ακόμα, πίσω από κάποιο σκουπιδιάρικο, η σε μια λάντζα ξενοδοχείου στους 50 βαθμούς θερμοκρασία, στο οποίο παραθερίζουν οι φίλοι δανειστές-τοκογλύφοι του ή θ α φιλοξενείται σε μία δομή τύπου «όλοι μαζί μπορούμε»(δηλ. να σας φτωχύνουμε με τη θέληση σας και Μέτα αφού σας ταπεινώσουμε, να σας συντρέξουμε).
Σκεφθείτε όμως ότι τα δικά σας παιδιά, το αίμα σας, επειδή ο εργοδότης του, (όποτε βρει: σε 6 μήνες, 1 χρόνο και για δουλειά 3 μηνών ή 6 μηνών, του κλέβει τα ένσημα, θα φθάσει στα 67 στα 70, δουλεύοντας, ΜΠΟΡΕ-ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.
Γιατί κι εσείς…που να τρέχετε τώρα να απεργείτε; που να τρέχετε τώρα σε πορείες; που να διαμαρτύρεστε τώρα; Λες και θα αλλάξει τίποτα; όλοι ίδιοι είναι. Ε; Ας δούμε λίγο survivor κι απόψε…
Πηγή: anemosantistasis
Δήμητρα Παπαδημητροπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη
Από την ημέρα που η Ντανιέλα έχασε τη ζωή της πίσω από ένα σκουπιδιάρικο, μέσα στα σκοτάδια της νύχτας, προσπαθώ να το «κυκλοφορήσω»με μικρές θυμωμένες αναρτήσεις στο fb.
Μάταια. Γιατί η Ντανιἐλλα ήταν 62 χρονών-πολύ κοντά στην ηλικία μου και γυναίκα, όπως εγώ. Αυτόματα ταυτίστηκα μαζί της μιας και ο θάνατος της ξαναέφερε στην επιφάνεια παράπονα και ανησυχίες μου.
Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω το όνομά της γιατί μπορεί οι δικοί της να το θεωρήσουν ιεροσυλία μιας και εγώ, εργαζόμενη σε Δήμο, δεν χρειάστηκε ποτέ ως τώρα να δουλέψω στο δρόμο αλλά αντίθετα στρογγυλοκάθομαι πίσω από ένα γραφείο και βγάζω πρόγραμμα για τις δικές μου Δήμητρες που σήμερα πρέπει να καθαρίσουν εδώ και αύριο άρον - άρον σε κάποιον άλλο εσωτερικό χώρο συνήθως.
Οι Δήμητρες λοιπόν που δουλεύουν στο δημόσιο, φοράνε ήδη την ταμπελίτσα της τεμπέλας που τις την χάρισαν οι καλοταϊσμένοι 30% αυτής της χώρας.
Πάνε για δουλειά 25-30-40 χρόνια κάθε πρωί στις 7 8 και επιστρέφουν σπίτια τους για να κάνουν φαγητό, να πλύνουν, να σφουγγαρίσουν, να ξεβρωμίσουν το WC του σπιτιού τους, να διαβάσουν τα παιδιά που γέννησαν , να τα πάνε σχολείο να τα χωρίσουν στους καυγάδες τους, να φροντίσουν το σύζυγο, αν έχουν.
Δεν πάνε διακοπές στις παγκοσμίως πολυδιαφημισμένες παραλίες της χώρας γιατί δεν έχουν τα χρήματα και αυτές προορίζονται για το 80% των Ευρωπαίων –φίλων-δανειστών-τοκογλύφων της.
Η Δήμητρα καλώς ή κακώς μαζεύοντας τα αποφάγια του κάθε Δένδια, καναλάρχη, επιχειρηματία, φοροφυγά, ψηφίζει κάθε 3-4 χρόνια-χρόνια τώρα-όποιον της υπόσχεται πως κάποια στιγμή θα δουλεύει συνεχόμενα και για αξιοπρεπή μισθό ώστε να μπορεί να πάει διακοπές, να πληρώσει το νοίκι κανονικά, τις δόσεις για τον ΕΝΦΙΑ και τη ΔΕΗ και θα μπορέσει να πάρει και 3 ζευγάρια παπούτσια τη σαιζόν, έτσι για να της φτιάξει η διάθεση.
Η Δήμητρα όμως χάνει και τη δουλειά της, και όταν βρίσκει μία άλλη, είναι για να μαζεύει σκουπίδια για λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα και έτσι κάνει και διπλοβάρδια. Και είναι 62 χρονών. Και νοιώθει πως δεν αντέχει όπως παλιά. Θέλει να πάει στο σπίτι της ..να κάτσει στο καναπέ της….να πάρει σύνταξη, να ξεκουραστει πια από τη δουλειά και τη δεύτερη δουλειά της , όλα αυτά τα χρόνια, που είναι η οικογένεια.
Οι Δένδιες , οι Αδώνηδες οι Σαμαράδες οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες, οι Παπανδρεηδες , και στο τέλος και ο αριστερός Τσίπρας με 7000 και πλέον μηνιάτικο, της λένε ότι με τόσα λίγα ένσημα, που πας;; 300 ευρώ το μήνα σύνταξη τι θα προπληρώσεις; Σφίξε τα χείλη, σήκω μέσα στη νύχτα και πήγαινε να μαζέψεις τα σκουπίδια μας για να τσοντάρεις ένα 20 ευρω παραπάνω στον άθλιο μισθό που σου «΄ραψα».
Και η Δήμητρα έπεσε εκεί. Πολύ πιθανόν να έπεφτε στο καναπέ του σπιτιού της όταν θα επέστρεφε ξεθεωμένη από τη μπόχα και τη κούραση. Τότε θα ήταν όλα ήσυχα και καλά γι α όλους. Εννοώ για αυτούς που εβρίζαν τους απεργούς-που δεν έχουν κι άλλο όπλο, από το να σου επιστρέψουν τα σκουπίδια σου -. Και για τους πολιτικούς που δέχονται χρόνια τώρα μισθούς πείνας και συντάξεις για το λαό , ένα βήμα πριν το τάφο ή πάνω στο τάφο. Τότε και τώρα η Δήμητρα θ α ήταν μια καλή εργαζόμενη-δούλος, γιατί δούλευε στα σκουπίδια ή όπου αλλού ΜΟΝΟΝ για ένα πιάτο φαγητό, και έλεγε και ευχαριστώ που την είχε αυτή τη δουλίτσα. Πόσο βολικό για σύστημα!!!
Δεν ξέρω τι είπαν στα πρωινάδικα οι βουλευτές μας και οι υπουργοί μας , γιατί δούλευα το πρωί, όπως κάθε πρωί, όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αντίθετα από αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς στους οποίους αναφέρθηκα παραπάνω που αντί να δουλεύουν να ξεστραβώσουν αυτή τη χώρα, τρέχουν στα πρωινάδικα εν ώρα υπηρεσίας για να βάζουν 13ο-14ο και 15ο μισθό στους υπαλλήλους τους. Ξέρω όμως ότι αυτοί δεν σέβονται ούτε τη μάνα τους . Γιατί οι Δήμητρες είναι οι μανάδες τους και τις στέλνουν για δουλειά στα σκουπίδια στα 62 τους και στα 67 τους ή μέχρι τότε που θα μαζέψουν πολλά ένσημα. Οι Δήμητρες δουλεύουν ακόμα πίσω από σκουπιδιάρικα και ας μεγάλωσαν μοναχές τους τα παιδιά τους .
Χθες και σήμερα μιλάμε για την Ντανιέλα. Αύριο, ο καθείς στο πάγκο του…θα ξεχάσουμε τη Ντανιέλα.
Σκεφθείτε όμως ότι τα δικά σας παιδιά, το αίμα σας, επειδή δεν θα έχουν ένσημα λόγω της τρέχουσας ανεργίας, ούτε υψηλό εισόδημα, λόγω των αμοιβών που έχουν ψηφίσει οι φίλοι σας στη Βουλή, όταν θα φθάσουν 62 – και δεν είναι τόσο μακριά αυτή η ώρα- θα δουλεύουν ακόμα, πίσω από κάποιο σκουπιδιάρικο, η σε μια λάντζα ξενοδοχείου στους 50 βαθμούς θερμοκρασία, στο οποίο παραθερίζουν οι φίλοι δανειστές-τοκογλύφοι του ή θ α φιλοξενείται σε μία δομή τύπου «όλοι μαζί μπορούμε»(δηλ. να σας φτωχύνουμε με τη θέληση σας και Μέτα αφού σας ταπεινώσουμε, να σας συντρέξουμε).
Σκεφθείτε όμως ότι τα δικά σας παιδιά, το αίμα σας, επειδή ο εργοδότης του, (όποτε βρει: σε 6 μήνες, 1 χρόνο και για δουλειά 3 μηνών ή 6 μηνών, του κλέβει τα ένσημα, θα φθάσει στα 67 στα 70, δουλεύοντας, ΜΠΟΡΕ-ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.
Γιατί κι εσείς…που να τρέχετε τώρα να απεργείτε; που να τρέχετε τώρα σε πορείες; που να διαμαρτύρεστε τώρα; Λες και θα αλλάξει τίποτα; όλοι ίδιοι είναι. Ε; Ας δούμε λίγο survivor κι απόψε…
Πηγή: anemosantistasis
Δήμητρα Παπαδημητροπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου