Του Νίκου Βαρσάμη
*«Με το σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο»…..
Η διαγραφή των προσωπικών χρεών ήταν μια συνηθισμένη πρακτική στους αρχαίους πολιτισμούς, κάθε επτά χρόνια, διαγράφοντας όλα τα χρέη. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, στο Ιωβηλαίο έτος(είναι το έτος που κλείνουν επτά κύκλο επταετιών), μηδενίζονταν όλα τα χρέη.
Για το λόγο αυτό η λέξη «ιωβηλαίο» μέχρι σήμερα δημιουργεί μια έντονη αίσθηση ευφορίας, παρόμοια με αυτή που δημιουργεί ένα ευχάριστο γεγονός. Αλλά, και ο ισλαμισμός απαγόρευε αυστηρά την τοκογλυφία, τον δανεισμό με υπέρογκα επιτόκια, όπως κάνουν σήμερα τα διεθνή γραφεία χορήγησης βραχυπρόθεσμών δανείων.
Παρόλο που η ιδέα αυτή της διαγραφής των χρεών μοιάζει παράδοξη, εν τούτοις έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία. Το γεγονός επίσης ότι πολλοί θεωρούν αυτή την ιδέα ανέφικτη, αποδεικνύει πόσο πολύ έχουν επηρεαστεί οι Έλληνες από την προπαγάνδα του «μονοδρόμου», που κανοναρχούν δανειστές, ΜΜΕ και εγχώριοι υποστηρικτές τους.
Είναι αλήθεια πως η αποπληρωμή χρεών περιέχει μια ισχυρή ηθική φόρτιση στην κουλτούρα μας.
Συνήθως οι άνθρωποι αισθάνονται ντροπή για τα χρέη τους, αλλά και ενοχές όταν δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα το 75% των Αμερικανών χρωστούν στις τράπεζες, ενώ το 40% από αυτούς χρωστά πάνω από 50.000 δολάρια, ανάλογα ποσοστά υπάρχουν και στη Βρετανία.
Σκεφτείτε όμως λίγο, γιατί υπάρχει και σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Όταν το 2008 ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το οικονομικό κραχ, διαγράφθηκαν χρέη 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων και χορηγήθηκαν από την κυβέρνηση πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, στις τράπεζες που χρεοκόπησαν. Όταν οι συναλλαγές, τα δάνεια, ο τζόγος του ριψοκίνδυνου χρηματοπιστωτικού τομέα προκάλεσαν την κατάρρευση, οι κυβερνήσεις για να προλάβουν τις κοινωνικές αναταραχές αποφάσισαν να πατήσουν το πλήκτρο της επανέναρξης της οικονομίας.
Ταυτόχρονα πάνω από 13 εκατομμύρια Αμερικανοί έλαβαν ειδοποιήσεις για την κατάσχεση των σπιτιών τους. Για αυτούς τα χρέη τους ήταν πραγματικά, για τις τράπεζες ήταν πλασματικά….
Επομένως η διαγραφή των χρεών είναι εφικτή, έγινε και γίνεται και στις μέρες μας. Το ζήτημα είναι για ποιους είναι εφικτή; Για αυτούς που είναι οι υπαίτιοι τους, ή για τα λαούς που τους φορτώνουν τα βάρη των πραγματικών ενόχων;
Κάθε ομοιότητα των παραπάνω για το τι γίνεται στην Ελλάδα ας μην θεωρηθεί τυχαία σύμπτωση.
*Γιάννης Ρίτσος «Ρωμιοσύνη»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 7-8-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883- (ύλη παρέχεται μέσω συνδρομής)
Νίκος Βαρσάμης: Σχετικά με τον συντάκτη
*«Με το σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο»…..
Η διαγραφή των προσωπικών χρεών ήταν μια συνηθισμένη πρακτική στους αρχαίους πολιτισμούς, κάθε επτά χρόνια, διαγράφοντας όλα τα χρέη. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, στο Ιωβηλαίο έτος(είναι το έτος που κλείνουν επτά κύκλο επταετιών), μηδενίζονταν όλα τα χρέη.
Για το λόγο αυτό η λέξη «ιωβηλαίο» μέχρι σήμερα δημιουργεί μια έντονη αίσθηση ευφορίας, παρόμοια με αυτή που δημιουργεί ένα ευχάριστο γεγονός. Αλλά, και ο ισλαμισμός απαγόρευε αυστηρά την τοκογλυφία, τον δανεισμό με υπέρογκα επιτόκια, όπως κάνουν σήμερα τα διεθνή γραφεία χορήγησης βραχυπρόθεσμών δανείων.
Παρόλο που η ιδέα αυτή της διαγραφής των χρεών μοιάζει παράδοξη, εν τούτοις έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία. Το γεγονός επίσης ότι πολλοί θεωρούν αυτή την ιδέα ανέφικτη, αποδεικνύει πόσο πολύ έχουν επηρεαστεί οι Έλληνες από την προπαγάνδα του «μονοδρόμου», που κανοναρχούν δανειστές, ΜΜΕ και εγχώριοι υποστηρικτές τους.
Είναι αλήθεια πως η αποπληρωμή χρεών περιέχει μια ισχυρή ηθική φόρτιση στην κουλτούρα μας.
Συνήθως οι άνθρωποι αισθάνονται ντροπή για τα χρέη τους, αλλά και ενοχές όταν δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα το 75% των Αμερικανών χρωστούν στις τράπεζες, ενώ το 40% από αυτούς χρωστά πάνω από 50.000 δολάρια, ανάλογα ποσοστά υπάρχουν και στη Βρετανία.
Σκεφτείτε όμως λίγο, γιατί υπάρχει και σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Όταν το 2008 ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το οικονομικό κραχ, διαγράφθηκαν χρέη 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων και χορηγήθηκαν από την κυβέρνηση πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, στις τράπεζες που χρεοκόπησαν. Όταν οι συναλλαγές, τα δάνεια, ο τζόγος του ριψοκίνδυνου χρηματοπιστωτικού τομέα προκάλεσαν την κατάρρευση, οι κυβερνήσεις για να προλάβουν τις κοινωνικές αναταραχές αποφάσισαν να πατήσουν το πλήκτρο της επανέναρξης της οικονομίας.
Ταυτόχρονα πάνω από 13 εκατομμύρια Αμερικανοί έλαβαν ειδοποιήσεις για την κατάσχεση των σπιτιών τους. Για αυτούς τα χρέη τους ήταν πραγματικά, για τις τράπεζες ήταν πλασματικά….
Επομένως η διαγραφή των χρεών είναι εφικτή, έγινε και γίνεται και στις μέρες μας. Το ζήτημα είναι για ποιους είναι εφικτή; Για αυτούς που είναι οι υπαίτιοι τους, ή για τα λαούς που τους φορτώνουν τα βάρη των πραγματικών ενόχων;
Κάθε ομοιότητα των παραπάνω για το τι γίνεται στην Ελλάδα ας μην θεωρηθεί τυχαία σύμπτωση.
*Γιάννης Ρίτσος «Ρωμιοσύνη»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 7-8-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883- (ύλη παρέχεται μέσω συνδρομής)
Νίκος Βαρσάμης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου