Του Θανάση Καρτερού
Για την παραλία Καρτερού κινητοποιήθηκε προχθές η οργάνωση Ηρακλείου του ΚΚΕ. Με το αίτημα να παραμείνει δημόσια και να μην περάσει σε χέρια ιδιωτών, από τους οποίους θα "αξιοποιηθεί" με τον γνωστό σε όλους τρόπο. Οι διαδηλωτές μάλιστα απαίτησαν να αναβαθμιστεί η παραλία ως δημόσιος χώρος και φυσικά να μπορούν να την απολαμβάνουν όλοι.
Λογικό και σωστό φαίνεται το αίτημα. Λογική και σωστή και η διεκδίκηση από το ΚΚΕ. Που όπως και σε άλλες περιπτώσεις κινητοποιείται για καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων. Συνδέει φυσικά κάθε πρόβλημα με τη στρατηγική του, συχνά με τρόπο μηχανιστικό, αλλά πιστεύει παρ' όλα αυτά κανείς κομμουνιστής ότι πρέπει να περιμένουμε τον σοσιαλισμό για να σωθεί η παραλία Καρτερού;
Προφανώς πιστεύουν ότι η παραλία μπορεί να σωθεί. Εδώ και τώρα. Αλλιώς προσχωρούν στη λογική ότι οι αγώνες για καθημερινά προβλήματα δεν είναι παρά επαναστατική γυμναστική. Και ξεχνούν τον παλιό κανόνα ότι το καλύτερο ταξικό σχολείο είναι εκείνο μιας μάχης που δίνεται και κερδίζεται. Όταν ο κόσμος παίρνει μια ανάσα με τον αγώνα του, τότε και καταλαβαίνει τη σημασία του αγώνα και της δικής του συμμετοχής.
Προκύπτουν εδώ όμως και κάποια ερωτήματα. Σ' αυτές τις πολύ σημαντικές για πολλούς ανθρώπους κινητοποιήσεις, δεν χωράνε όλοι όσοι θέλουν τη λύση του συγκεκριμένου προβλήματος; Θα πρέπει να συμφωνούν για τον ρόλο της Ε.Ε. και του καπιταλισμού όσοι συμμετέχουν; Ή να προσχωρήσουν στη Λαϊκή Ενότητα; Αν δηλαδή οργανωθεί μια κινητοποίηση από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ευρύτερες οργανώσεις και συλλογικότητες, δεν θα γίνει πιθανότερη η επιτυχία της;
Φυσικά. Θα γίνει μάλιστα πολύ ευρύτερο το ακροατήριο του ΚΚΕ, όσο περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν. Θα έχει τη δυνατότητα να δείξει μέσα στον κοινό αγώνα την υπεροχή της στρατηγικής στην οποία πιστεύει. Να δοκιμάσει αν οι ιδέες του όντως γίνονται κτήμα των "μαζών". Να αντικρούσει μπροστά σε ένα αδέκαστο ακροατήριο -τις "μάζες"- τις λαθεμένες ιδέες άλλων.
Από κάποια παραλία που κινδυνεύει μέχρι τη ΔΕΗ, ποιος ο λόγος λοιπόν να αγνοείται η ανάγκη κοινής πάλης; Έστω εκεί που υπάρχει κοινός τόπος ή κοινή παραλία; Είναι τόσο καθαρά τα οφέλη για τον λαό, ώστε μόνο το έλλειμμα αυτοπεποίθησης μπροστά στις πραγματικές μάζες μπορεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα...
Από την ΑΥΓΗ
Για την παραλία Καρτερού κινητοποιήθηκε προχθές η οργάνωση Ηρακλείου του ΚΚΕ. Με το αίτημα να παραμείνει δημόσια και να μην περάσει σε χέρια ιδιωτών, από τους οποίους θα "αξιοποιηθεί" με τον γνωστό σε όλους τρόπο. Οι διαδηλωτές μάλιστα απαίτησαν να αναβαθμιστεί η παραλία ως δημόσιος χώρος και φυσικά να μπορούν να την απολαμβάνουν όλοι.
Λογικό και σωστό φαίνεται το αίτημα. Λογική και σωστή και η διεκδίκηση από το ΚΚΕ. Που όπως και σε άλλες περιπτώσεις κινητοποιείται για καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων. Συνδέει φυσικά κάθε πρόβλημα με τη στρατηγική του, συχνά με τρόπο μηχανιστικό, αλλά πιστεύει παρ' όλα αυτά κανείς κομμουνιστής ότι πρέπει να περιμένουμε τον σοσιαλισμό για να σωθεί η παραλία Καρτερού;
Προφανώς πιστεύουν ότι η παραλία μπορεί να σωθεί. Εδώ και τώρα. Αλλιώς προσχωρούν στη λογική ότι οι αγώνες για καθημερινά προβλήματα δεν είναι παρά επαναστατική γυμναστική. Και ξεχνούν τον παλιό κανόνα ότι το καλύτερο ταξικό σχολείο είναι εκείνο μιας μάχης που δίνεται και κερδίζεται. Όταν ο κόσμος παίρνει μια ανάσα με τον αγώνα του, τότε και καταλαβαίνει τη σημασία του αγώνα και της δικής του συμμετοχής.
Προκύπτουν εδώ όμως και κάποια ερωτήματα. Σ' αυτές τις πολύ σημαντικές για πολλούς ανθρώπους κινητοποιήσεις, δεν χωράνε όλοι όσοι θέλουν τη λύση του συγκεκριμένου προβλήματος; Θα πρέπει να συμφωνούν για τον ρόλο της Ε.Ε. και του καπιταλισμού όσοι συμμετέχουν; Ή να προσχωρήσουν στη Λαϊκή Ενότητα; Αν δηλαδή οργανωθεί μια κινητοποίηση από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ευρύτερες οργανώσεις και συλλογικότητες, δεν θα γίνει πιθανότερη η επιτυχία της;
Φυσικά. Θα γίνει μάλιστα πολύ ευρύτερο το ακροατήριο του ΚΚΕ, όσο περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν. Θα έχει τη δυνατότητα να δείξει μέσα στον κοινό αγώνα την υπεροχή της στρατηγικής στην οποία πιστεύει. Να δοκιμάσει αν οι ιδέες του όντως γίνονται κτήμα των "μαζών". Να αντικρούσει μπροστά σε ένα αδέκαστο ακροατήριο -τις "μάζες"- τις λαθεμένες ιδέες άλλων.
Από κάποια παραλία που κινδυνεύει μέχρι τη ΔΕΗ, ποιος ο λόγος λοιπόν να αγνοείται η ανάγκη κοινής πάλης; Έστω εκεί που υπάρχει κοινός τόπος ή κοινή παραλία; Είναι τόσο καθαρά τα οφέλη για τον λαό, ώστε μόνο το έλλειμμα αυτοπεποίθησης μπροστά στις πραγματικές μάζες μπορεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου