Της Παναγιώτας Μπλέτα
Από το new-deal
Μέσα σε ένα κλίμα διεθνών γεωπολιτικών και γεωοικονομικών εξελίξεων, που φέρουν την σφραγίδα του πολέμου, οι επαναστάσεις δεν έχουν πια πολιτική ταυτότητα. Οι λαοί έχοντας αποτοξινωθεί από τα πολιτικά μανιφέστα, διεκδικούν καλύτερες και δικαιότερες συνθήκες ζωής, από τους διαχειριστές της εξουσίας.
Οι επαναστάσεις στρέφονται κατά της πολιτικής και οικονομικής εκμετάλλευσης των αποθεμάτων της Δημοκρατίας του κάθε λαού, ενώ οι ιδεολογίες μεταλλάσσονται σε πρακτικές αξιοπρεπούς διαβίωσης του ανθρώπου και αναζητούν στέγη σε καινούργια θεωρήματα, που θα υπηρετούν την βασική έννοια της ζωής και της εξέλιξης της, της αρμονικής συνύπαρξης και της αλληλεγγύης και όχι της σταθεροποίησης των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η ζωή καταλήγει «ακατοίκητη», όταν ο άνθρωπος στερείται των βασικών δικαιωμάτων του για αξιοπρεπή διαβίωση, αξιοπρεπή εργασία, ισότιμη συμμετοχή στα κέρδη από τον κόπο του και την εθνική του περιουσία, προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της εκάστοτε πολιτικής και οικονομικής κάστας που αυτό υπηρετεί.
Το σύστημα του φιλελευθερισμού, που εξελίχθηκε σε νεοφιλελευθερισμό, δεν αλλάζει χροιά, είτε υλοποιείται από κυβερνήσεις συντηρητικές, σοσιαλιστικές ή κομμουνιστικές. Οι διαφορετικές πολιτικές διευθύνσεις έρχονται να πιστοποιήσουν κάθε φορά την εξαπάτηση του λαού, με σκοπό την διαχείριση των προσδοκιών και των ελπίδων του, που μεταφράζονται σε μαζικά κέρδη από την επένδυσή τους στην εργασία του.
Αυτά τα μηνύματα στέλνουν και οι επαναστάσεις στις φαβέλες της Βραζιλίας, αλλά και η «επανάσταση της ομπρέλας» στο Χονγκ Κονγκ , επαρχία της Κίνας.
Η «επανάσταση της ομπρέλας» στο Χονγκ Κονγκ μιας ημιαυτόνομης, αλλά πανίσχυρης οικονομικά περιοχής, πρώην βρετανικής αποικίας, που σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κίνας, αποτελεί την διαμαρτυρία του λαού για το δικαίωμα να επιλέγει τον τοπικό του κυβερνήτη και να ασκεί περισσότερο τα κυριαρχικά του δικαιώματα, επί των οικονομικών του πόρων.
Η περιοχή του Χονγκ-Κογκ, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά και μεταφορικά κέντρα, στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας. Αυτός είναι ο λόγος που η Κίνα δεν θα επιτρέψει τις αναδυόμενες προσπάθειες εκδημοκρατισμού, που ενδεχομένως να οδηγούσαν σε αυτονομία την περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος, που κρύβεται πίσω από την «φιλοδημοκρατική» στάση που επιδεικνύουν οι ΗΠΑ, σε σχέση με τις διαδηλώσεις, την ίδια στιγμή, που δεν επιτρέπουν ουσιαστικά τέτοιου είδους διαδηλώσεις στην δική τους τη χώρα.
Η «επανάσταση της ομπρέλας» παραλληλίζεται με εκείνη στην πλατεία Τιενανμέν πριν από 25 χρόνια. Τόσο τότε, όσο και τώρα, οι διαδηλώσεις οργανώνονται από φοιτητές, που διεκδικούν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. ενώ αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της πολιτικής, που ακολουθεί η εξουσίας της Κίνας.
Οι πολιτικές αυτοκρατορίες, είτε πρέπει να εξελιχθούν ιστορικά και να εφεύρουν καινούργιους τρόπους, προκειμένου να διαχειρίζονται τους λαούς δημοκρατικά, ή να καταργηθούν εντελώς, όπως καταργήθηκαν και οι προκάτοχοί τους.
Οι επαναστάσεις στρέφονται κατά της πολιτικής και οικονομικής εκμετάλλευσης των αποθεμάτων της Δημοκρατίας του κάθε λαού, ενώ οι ιδεολογίες μεταλλάσσονται σε πρακτικές αξιοπρεπούς διαβίωσης του ανθρώπου και αναζητούν στέγη σε καινούργια θεωρήματα, που θα υπηρετούν την βασική έννοια της ζωής και της εξέλιξης της, της αρμονικής συνύπαρξης και της αλληλεγγύης και όχι της σταθεροποίησης των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η ζωή καταλήγει «ακατοίκητη», όταν ο άνθρωπος στερείται των βασικών δικαιωμάτων του για αξιοπρεπή διαβίωση, αξιοπρεπή εργασία, ισότιμη συμμετοχή στα κέρδη από τον κόπο του και την εθνική του περιουσία, προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της εκάστοτε πολιτικής και οικονομικής κάστας που αυτό υπηρετεί.
Το σύστημα του φιλελευθερισμού, που εξελίχθηκε σε νεοφιλελευθερισμό, δεν αλλάζει χροιά, είτε υλοποιείται από κυβερνήσεις συντηρητικές, σοσιαλιστικές ή κομμουνιστικές. Οι διαφορετικές πολιτικές διευθύνσεις έρχονται να πιστοποιήσουν κάθε φορά την εξαπάτηση του λαού, με σκοπό την διαχείριση των προσδοκιών και των ελπίδων του, που μεταφράζονται σε μαζικά κέρδη από την επένδυσή τους στην εργασία του.
Αυτά τα μηνύματα στέλνουν και οι επαναστάσεις στις φαβέλες της Βραζιλίας, αλλά και η «επανάσταση της ομπρέλας» στο Χονγκ Κονγκ , επαρχία της Κίνας.
Η «επανάσταση της ομπρέλας» στο Χονγκ Κονγκ μιας ημιαυτόνομης, αλλά πανίσχυρης οικονομικά περιοχής, πρώην βρετανικής αποικίας, που σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κίνας, αποτελεί την διαμαρτυρία του λαού για το δικαίωμα να επιλέγει τον τοπικό του κυβερνήτη και να ασκεί περισσότερο τα κυριαρχικά του δικαιώματα, επί των οικονομικών του πόρων.
Η περιοχή του Χονγκ-Κογκ, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά και μεταφορικά κέντρα, στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας. Αυτός είναι ο λόγος που η Κίνα δεν θα επιτρέψει τις αναδυόμενες προσπάθειες εκδημοκρατισμού, που ενδεχομένως να οδηγούσαν σε αυτονομία την περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος, που κρύβεται πίσω από την «φιλοδημοκρατική» στάση που επιδεικνύουν οι ΗΠΑ, σε σχέση με τις διαδηλώσεις, την ίδια στιγμή, που δεν επιτρέπουν ουσιαστικά τέτοιου είδους διαδηλώσεις στην δική τους τη χώρα.
Η «επανάσταση της ομπρέλας» παραλληλίζεται με εκείνη στην πλατεία Τιενανμέν πριν από 25 χρόνια. Τόσο τότε, όσο και τώρα, οι διαδηλώσεις οργανώνονται από φοιτητές, που διεκδικούν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. ενώ αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της πολιτικής, που ακολουθεί η εξουσίας της Κίνας.
Οι πολιτικές αυτοκρατορίες, είτε πρέπει να εξελιχθούν ιστορικά και να εφεύρουν καινούργιους τρόπους, προκειμένου να διαχειρίζονται τους λαούς δημοκρατικά, ή να καταργηθούν εντελώς, όπως καταργήθηκαν και οι προκάτοχοί τους.
Από το new-deal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου