Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου*
ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ
Κρέμασε για πάντα την ασπίδα του στο τζάκι ο Δικαιόπολις και αναφώνησε: «Είναι καιρός να οπλίσω τη ψυχή μου!» Το είχε τόση ανάγκη…
Την απάντηση στον Αχαρνέα καρβουνιάρη Μενιδιάτη Δικαιόπολι, τον βασικό ήρωα στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Αχαρνής», έναν επαναστάτη, που τα έβαλε με το σύστημα, για να πείσει τους άβουλους πολίτες μιας διεφθαρμένης Δημοκρατίας που χειροκροτούσαν τον άδικο και πολεμοχαρή ηγέτη τους, ίσως, αιώνες μετά, ίσως δίνει ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος στο «Κεκλεισμένων των θυρών».
Η ψυχή αποδρά για να γίνει «Παρηγορία και φως, στους ώμους του κόσμου», γιατί «Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου, για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου, για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας. Γύρω από την ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος έναν ορίζοντα».
«Οι μορφές που πλάθει η σκέψη μας σήμερα και τα συναισθήματά μας, αναγκαστικά αντλούν σχήμα και χρώμα από την ίδια τη φύση που αγκάλιαζε και τους Αρχαίους προγόνους μας» έλεγε ο Κάρολος Κουν.
Καλοκαίρι! Κι εμείς κληρονόμοι του αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου θα ακούσουμε και πάλι το λόγο των μεγάλων τραγικών ποιητών. Θα ψυχαγωγηθούμε με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, που πάντα έγραφε τα έργα του ορμώμενος από ένα σοβαρό κοινωνικό ή εθνικό γεγονός, κατακρίνοντας την υποκρισία και το ψέμα των αρχόντων.
Τον έχουμε τόση ανάγκη τον Αριστοφάνη στις μέρες μας, αφού και οι σύγχρονοι του μεγάλου ποιητή ξεπουλήθηκαν κι αυτοί. Και ο διάλογος του χθες με την επικαιρότητα δεν θα αποφευχθεί, αφού ο παραλληλισμούς του τότε με το σήμερα είναι αναπόφευκτος.
Έτσι ο αξεπέραστος κωμωδιογράφος της αρχαιότητας θα διαλύσει τους εκπροσώπους της διαφθοράς σε μια Ελλάδα αποκαμωμένη από τα μνημόνια και με το ηθικό των πολιτών της τόσο πεσμένο.
Το θέμα της θεατρικής ψευδαίσθησης στο έργο του Αριστοφάνη είναι φανερό και παραπέμπει στις ψευδαισθήσεις της σημερινής πολιτικής εξουσίας, που τις επαναλαμβάνει και μετεκλογικά, ενώ δεν σκέφθηκε καν το λαό, που με υποσχέσεις τον έριξε στην παγίδα της ψεύτικης ευμάρειας και τον έπνιξε με νέους φόρους κατακρεουργώντας τα όνειρα του.
Ίσως, χρειαζόμαστε έναν Δικαιόπολι σήμερα. Έναν απλό άνθρωπο που δεν χειρίζεται την εξουσία, και μπαίνει μπροστά, γιατί θέλει απλώς να ζήσει, όπως όλοι μας. Να ζήσει μια απλή και ήρεμη ζωή κάτω από έναν ουρανό στέρεο και καθαρό, που θα βγαίνει ο ήλιος και θα έχουμε όλη θέση κάτω από αυτόν.
Δεν χρειάζεται κανείς να βάλει στοιχεία επικαιρικά για να κάνει σύγχρονη την αττική κωμωδία, αλλά ούτε να αλλάξει τα ονόματα των κυβερνώντων, αφού το κοινό αβίαστα τους ταυτίζει με τα σημερινά πρόσωπα που είναι στην εξουσία.
Παρόλα αυτά, εμείς παραμένουμε απαθείς και προσκολλημένοι στη μιζέρια μας. Είδα πρόσφατα τους Γάλλους πάνω από ένα εκατομμύριο στους δρόμους. Δεν υποχωρούν με τίποτα και αγωνίζονται δυναμικά για την πατρίδα τους και τη ζωή τους.
Εμείς, τι πάθαμε; Τα παράθυρα είναι ορθάνοιχτα και ένα ραδιόφωνο παίζει το ζεμπέκικο του Νιόνιου «Μ΄αεροπλάνα και με βαπόρια». ‘Ένας περαστικός τραγουδάει Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο) βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά) να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα) η τρομερή μας η λαλιά.
Σήκω ψυχή μου σήκω!
*Η Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου είναι δημοσιογράφος
ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ
Κρέμασε για πάντα την ασπίδα του στο τζάκι ο Δικαιόπολις και αναφώνησε: «Είναι καιρός να οπλίσω τη ψυχή μου!» Το είχε τόση ανάγκη…
Την απάντηση στον Αχαρνέα καρβουνιάρη Μενιδιάτη Δικαιόπολι, τον βασικό ήρωα στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Αχαρνής», έναν επαναστάτη, που τα έβαλε με το σύστημα, για να πείσει τους άβουλους πολίτες μιας διεφθαρμένης Δημοκρατίας που χειροκροτούσαν τον άδικο και πολεμοχαρή ηγέτη τους, ίσως, αιώνες μετά, ίσως δίνει ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος στο «Κεκλεισμένων των θυρών».
Η ψυχή αποδρά για να γίνει «Παρηγορία και φως, στους ώμους του κόσμου», γιατί «Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου, για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου, για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας. Γύρω από την ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος έναν ορίζοντα».
«Οι μορφές που πλάθει η σκέψη μας σήμερα και τα συναισθήματά μας, αναγκαστικά αντλούν σχήμα και χρώμα από την ίδια τη φύση που αγκάλιαζε και τους Αρχαίους προγόνους μας» έλεγε ο Κάρολος Κουν.
Καλοκαίρι! Κι εμείς κληρονόμοι του αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου θα ακούσουμε και πάλι το λόγο των μεγάλων τραγικών ποιητών. Θα ψυχαγωγηθούμε με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, που πάντα έγραφε τα έργα του ορμώμενος από ένα σοβαρό κοινωνικό ή εθνικό γεγονός, κατακρίνοντας την υποκρισία και το ψέμα των αρχόντων.
Τον έχουμε τόση ανάγκη τον Αριστοφάνη στις μέρες μας, αφού και οι σύγχρονοι του μεγάλου ποιητή ξεπουλήθηκαν κι αυτοί. Και ο διάλογος του χθες με την επικαιρότητα δεν θα αποφευχθεί, αφού ο παραλληλισμούς του τότε με το σήμερα είναι αναπόφευκτος.
Έτσι ο αξεπέραστος κωμωδιογράφος της αρχαιότητας θα διαλύσει τους εκπροσώπους της διαφθοράς σε μια Ελλάδα αποκαμωμένη από τα μνημόνια και με το ηθικό των πολιτών της τόσο πεσμένο.
Το θέμα της θεατρικής ψευδαίσθησης στο έργο του Αριστοφάνη είναι φανερό και παραπέμπει στις ψευδαισθήσεις της σημερινής πολιτικής εξουσίας, που τις επαναλαμβάνει και μετεκλογικά, ενώ δεν σκέφθηκε καν το λαό, που με υποσχέσεις τον έριξε στην παγίδα της ψεύτικης ευμάρειας και τον έπνιξε με νέους φόρους κατακρεουργώντας τα όνειρα του.
Ίσως, χρειαζόμαστε έναν Δικαιόπολι σήμερα. Έναν απλό άνθρωπο που δεν χειρίζεται την εξουσία, και μπαίνει μπροστά, γιατί θέλει απλώς να ζήσει, όπως όλοι μας. Να ζήσει μια απλή και ήρεμη ζωή κάτω από έναν ουρανό στέρεο και καθαρό, που θα βγαίνει ο ήλιος και θα έχουμε όλη θέση κάτω από αυτόν.
Δεν χρειάζεται κανείς να βάλει στοιχεία επικαιρικά για να κάνει σύγχρονη την αττική κωμωδία, αλλά ούτε να αλλάξει τα ονόματα των κυβερνώντων, αφού το κοινό αβίαστα τους ταυτίζει με τα σημερινά πρόσωπα που είναι στην εξουσία.
Παρόλα αυτά, εμείς παραμένουμε απαθείς και προσκολλημένοι στη μιζέρια μας. Είδα πρόσφατα τους Γάλλους πάνω από ένα εκατομμύριο στους δρόμους. Δεν υποχωρούν με τίποτα και αγωνίζονται δυναμικά για την πατρίδα τους και τη ζωή τους.
Εμείς, τι πάθαμε; Τα παράθυρα είναι ορθάνοιχτα και ένα ραδιόφωνο παίζει το ζεμπέκικο του Νιόνιου «Μ΄αεροπλάνα και με βαπόρια». ‘Ένας περαστικός τραγουδάει Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο) βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά) να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα) η τρομερή μας η λαλιά.
Σήκω ψυχή μου σήκω!
*Η Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου είναι δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου